naar het zuiden

Je zal eventjes van me af zijn. We vertrekken voor een tiental dagen naar het zuiden van Frankrijk. Die van ons gaat vandaag de auto nog inladen en zelf moet ik nog een aantal kleine kampeerzaken herstellen en de rit van morgen bekijken. Wellicht wordt het een vertrek via Luxemburg-Metz enzovoort richting Dijon-Lyon-Avignon-Arlès. Na een 600 tal kilometer zoeken we onze eerste camping.

Binnen een dag of tien zijn we terug (als alles goed is) en dan hoor je nog van mij. Hou je goed en gedraag je een beetje. Groetjes.

de Pont du Gard is één van de Romeinse bouwwerken die we zeker gaan bezoeken.(en dan heb ik eigen foto's i.p.v. er eentje te plukken van het internet)

pendelvlieg

een pendelvieg op eryngium planum
(klik op de foto om hem te vergroten)

proefopstelling ging goed

Loes voor onze nieuwe tent

De proefopstelling van onze 'Bear Lake 6' op de speelweide ging redelijk vlot. De loophoogte in de tent is prima en de zitruimte (exclusief slaapruimte) is erg groot. Wel heel veel touwen en piketten. Nieuw voor ons is dat we de slaapruimte en het grondzeil nog moeten bevestigen nadat de tent rechtstaat. Bij ons vroegere tent ging dat net andersom: eerst de binnentent en dan de buitentent.

Demonteren gaat als een fluitje van een cent: op een half uurtje klaar je de klus. De bijhorende opbergzakken zijn zodanig extralarge dat het niet zo moeilijk is om de tent en de aluminium stokken er in te krijgen. Er is wel een sterke man (of vrouw) voor nodig om deze zakken te dragen. Zowel de stokkenzak als de tentzak weegt bijna dertig kilo. Ik kan me voorstellen dat de tent, als ze nog wat nat is van de regen, erg zwaar wordt.

De oefening is goed meegevallen en de tent is compleet dus zijn we nu gerustgesteld om op vakantie te vertrekken. Een ruime staanplaats op de campings is wel noodzakelijk. Deze tent flats je niet zomaar ergens tussen. Een plek van ongeveer 100 m² is zowat het minimum als je ook naast de tent nog wat comfortabel wil kamperen.

bear lake 6

Nederland is een land van kampeerders. Van de duizend caravans die we jaarlijks tegenkomen in Frankrijk zijn er 9 op de 10 van 'een hollander'. Een reizend volk dat graag vertoeft op een kampeerterrein terwijl de Belgen eerder kiezen voor studio's, 'huizekes' en hotels: zeg maar, iets wat zoveel mogelijk gelijkt op hun eigen huis. Op dat vlak ben ik meer Nederlander dan Belg.

Je merkt het verschil ook goed als je op zoek gaat naar kampeergerief of een nieuwe tent. Nederland heeft een groot aanbod van kampeerwinkels -ze hebben er echt alles- en een breed netwerk van dealers van de grote kampeermerken. En... ze beschikken over een stock wat maakt dat je er ook zowat alles kunt kopen in plaats van 'bestellen'.

Onze zoektocht op het internet naar een nieuwe, oerdegelijke tent, eentje die we meteen konden kopen, bracht ons gisteren dan ook naar Nederland, Sevenum nabij Venlo meer bepaald. De winkel had de door ons geselecteerde tent, de Bear Lake 6 van het Deense Outwell, in voorraad en er gold een actieprijs waardoor er 100 euro afging van de normale winkelprijs. Voor dat geld konden we gemakkelijk een 70 km rijden.

Onze nieuwe tent biedt veel meer ruimte dan de vorige.

Binnen een uurtje of twee, als de zon onze speelweide heeft gedroogd, ga ik de nieuwe tent properen recht te zetten. Oefening baart kunst oftewel een repetitie om te vermijden dat ik me belachelijk ga maken wanneer we aankomen op de camping. Was ik een alleenstaande vrouw, alle mannen van de camping zouden mij, gedreven door een beetje naastenliefde en veel, heel veel testosteron, een handje komen toesteken maar ik... ik moet altijd alles zelf doen. Alleen.

Nog een paar dagen en we zijn ermee weg. Niks uitgestippeld, niks gereserveerd maar wel een richting bepaald. Een strookje Frankrijk dat we tot op heden nog niet bezocht hebben met de kinderen: de Languedoc en de Provence. Geen oorlogskerkhoven op het menu deze keer -de kinderen zullen blij zijn- maar er zijn wel bouwwerken van de Romeinen in overvloed (Nîmes, Arles), er is de citadel van Carcassonne, het paleis van Avignon, de majestueuze Mont Ventoux en hopelijk voldoende rust en een niet té hete zon.

hoe krijg ik een whiplash?

Onder impuls van Het Belang van Limburg is er begonnen met de samenstelling van een heus Limburgs Book of Records. Hbvl.be daagde alle bezoekers van Rock Herk uit om zoveel mogelijk te headbangen in 1 minuut. "Vele rockers sprongen meteen op ons podium om een heuse rockshow weg te geven en zo in het Limburgs Book of Records te komen" staat te lezen op de site. En...de winnaar van de headbangshow werd: Dylan Eyskens uit Tongeren; Dylan kon 176 keer headbangen in 1 minuut.

Ik ken Dylan niet persoonlijk maar ik ken wel iemand die al een aantal jaren sukkelt met een whiplash omdat zijn nek één slagje maakte toen hij langs achteren werd aangereden. Wie weet kan ik ook Dylan helpen met deze link ? Los daarvan: proficiat Dylan met je record kopzwieren!

Letermix, bard der Belgen

klik op de prent om ze te vergroten, vrij naar U & G.

enkel voor insiders of topmanagers

Aan wat volgt heeft de gemiddelde lezer geen zak: het gaat over mijn hobby, m.n. dé sport der sporten... tafeltennis. Tot volgend artikel.

Op 12 september e.k. start het nieuwe tafeltennisseizoen. De officieuze competitieagenda staat reeds on-line. Wat mij betreft, dienen zich een aantal wijzigingen aan:

- Vorig seizoen vormde ik een (onderschat) team met Jerry, Frank en Rudy. Jerry werd te sterk bevonden om bij ons te blijven en zal ten strijde trekken in een sterkere reeks. Rudy heeft ondertussen een nieuwe ploeg gevormd met een aantal nieuwe papa's. Hij zal met zijn groep één van onze tegenstrevers worden. Frank blijft één van mijn compagnons. We krijgen vers gezelschap van 2 nieuwe spelers (waaronder Herman Mulkers) en ons Loes zal inspringen als iemand belet is.

- Onze ploeg heet niet meer Diest T. We schuiven enkele letters op: Diest Q is het geworden. Dit lijkt een sprong voorwaarts maar stel je daar niet te veel bij voor. We dragen ook nieuwe truitjes: echte zwart-blauwe Tibhars.

- Ook geen 4 niet-gerangschikten (NG) meer in onze ploeg. Frank, ikzelf en Loes zijn ondertussen E6, Herman is E4 en onze vierde speler, die me momenteel nog niet bekend is, zou iemand zijn "die ooit een redelijke klassering gehad heeft".

- Geen weddenschap deze keer vanuit het clubbestuur. Vorig jaar kregen we nog te horen dat we een etentje kregen als we NIET laatst zouden worden. We hebben ondertussen lekker gegeten... en daarom is het jammer dat we niet opnieuw in die zin gemotiveerd worden om ons uiterste best te doen.

- Voor onze supporters -als die er al zijn- is er ook goed nieuws: we spelen in de heen- en terugronde telkens 3 thuismatchen. Dit komt doordat er in 5de prov. A drie ploegen van Diest in 'actie' zullen komen: naast Diest Q ook de S en de V. En om onze supporters nog wat meer in de watten te leggen, kan ik nu al meedelen dat er zal geprobeerd worden om voor hen zit- of staanplaatsen vrij te houden. Het zal moeilijk worden maar we doen ons best.

- Onze eerste match wordt beslecht op vrijdagavond 12 september om 20.00 uur in Diest tegen Diest V. Moest snel blijken dat er op het veld geen bal te zien is, kan je in de kantine nog altijd een lekkere senseo gaan drinken, gemaakt van Wereldwinkelkoffie. Waar vind je dat nog... een pingpongclub die eerlijke handel met het Zuiden promoot?

Onze zaal vind je nog steeds vlakbij de Grauwzusters, een gekende instelling voor mensen met psychische problemen. Vergis u niet: het kan op het eerste zicht lijken alsof je bij de zusters bent binnengetreden maar als er getafeltennist wordt, zit je toch juist. De inkom is gratis.

op dezelfde dag, in dezelfde krant

cartoons over België

Op De Standaard online kan je momenteel een cartoonspecial over België en zijn leiders bekijken. 72 stuks in het totaal met werk van Zaza, Zak, Ruben, Meynen, Kim, Marec, Gal en anderen. Ik vind die van Gal het mooiste maar jij denkt daar misschien anders over.

od2music stopt ermee

Volgens een e-mail die ik vandaag ontving, zou OD2music er binnen 2 maanden mee stoppen. OD2music biedt vandaag zo'n 2 miljoen liedjes online aan. OD2 werd boven het doopvont gehouden in november 1999 in een samenwerking met Peter Gabriel. In juni 2004 werd OD2 gekocht door Loudeye, een Amerikaanse verdeler van digitale muziek. In oktober 2006 nam Nokia het zaakje over voor 60 miljoen dollar.

Koning oefent nieuwe toespraak

De recente gebeurtenissen in ons land en in het bijzonder de audiëntie van de koning met SPa-voorzitster Caroline Gennez noopte de auteurs van de jaarlijkse toespraak van de koning tot het herschrijven van de tekst. Tijdens de inoefening kon de koning zijn lach nauwelijks bedwingen.

female orgasm... voor onze trillende koning geen probleem.

verloedering zeden nu compleet

Waar gaat dat naar toe met de wereld nu ook ons allerliefste poppetje, Barbie, onze kinderen op vieze gedachten gaat brengen? Het Britse kutblad The Sun meldt dat de nieuwe SM-Barbie een storm van protest heeft doen oplaaien: niet omdat Mattel er weer een hoop giftige stoffen in heeft gedraaid maar omdat Barbie is uitgerust met "kinky fishnets, motorcycle jacket, black gloves and boots".

Gelukkig kunnen we weer rekenen op The Christian Voice: "this is taking it too far. A children’s doll in sexually suggestive clothing is irresponsible – it’s filth". Jawel: viezigheid!

naar mijn mening: eindelijk eens een Barbie waar de papa's ook willen mee spelen ;)

muggenbeet op de markt

Iphone al hopeloos achterhaald

De techniek staat niet stil. De pas uitgekomen en met veel poeha onthaalde Iphone van Apple is al compleet achterhaald, al heet het toestel momenteel nog steeds erg innovatief te zijn. "Het is nog een kwestie van maanden eer de wereld van verbazing zal achterover vallen" stelt Job Stevens van Ananas n.v., een beursgenoteerd hightech bedrijf uit de Randstad. "Ons toestel doet het onmogelijke."

Het bedrijf doet er niet moeilijk over om toe te geven dat hun APhone (de a staat voor Ananas)qua design een schaamteloze kopie is van de Iphone maar de functionaliteit is grenzeloos, op het eerste zicht haast onmogelijk.

duidelijk een kopie, maar met zo veel méér mogelijkheden

Een vijftal nieuwe functies valt meteen op. " Zij vormen de motor van ons nieuwe toestel" zegt Ir. Stevens. We zetten ze even op een rijtje:

1. Het toestel kan 220 volt leveren. Alle huishoudelijke toestellen kunnen er op aangesloten worden: van stofzuiger tot strijkijzer tot droogkas. De Aphone is een generator op zichzelf.

2. De Aphone heeft een ingebouwde waterleiding. Momenteel nog in de ondrinkbare versie maar weldra ook drinkbaar water! Ideaal om een douche te nemen of om je zwembad te vullen. Het verbruik kan niet gedetecteerd worden door de drinkwatermaatschappij en is dus kostenbesparend.

3. Het toestel beschikt ook over een luchtcompressiemogelijkheid. Volgens de firma is de luchttoevoer krachtig genoeg om fietsbanden of een opblaasbare boot op te pompen in no time. Met de Aphone kan je ook afgevallen bladeren bijeenblazen of je haren drogen als je de settings op 'hot air' zet.

4. De allereerste Aphone zal geleverd worden als een combinatie phone-scheermachine . Geen geleur meer met scheerapparaten of wegwerpmesjes. De Aphone garandeert een gladde huid en is volledig waterproof. Zelfs aan de scheerschuim is gedacht.

5. Tenslotte en wellicht dé ludieke noot van dit toestel, kan de Aphone -hoe kan het anders?- gekoeld ananassap schenken. Ideaal voor zonnige dagen. Een twintigtal glazen per dag ligt binnen de mogelijkheid van het toestel.

Het enige minpunt voor de Aphone: de naam is toch wat misleidend. In tegenstelling tot wat de naam suggereert, kan je met het toestel niet telefoneren. Geen telefoonfunctie op de Aphone??? Ir. Stevens lacht deze kritiek weg. Uit onderzoek blijkt dat er nog nauwelijks getelefoneerd wordt met een telefoontoestel. Het was dan ook redelijk zinloos om deze mogelijkheid nog aan te bieden. "Iets wat niet gebruikt wordt, moet ook niet voorzien worden!".

In de folder van Ananas nv staat het zo: "de tijd dat een telefoon diende om te telefoneren is definitief voorbij, net zoals een horloge niet meer dient om het uur te kennen. Een mobieltje staat voor status, het is dé manier om je te onderscheiden van de rest. Met de Aphone blaas je iedereen weg, de iphoners inbegrepen. ... Het hebben en laten zien is veel belangrijker dan het te gebruiken."

Rabih Abou-Khalil zet Brosella in het zonnetje

Mijn uitstapje naar Brosella, het gratis jazzfestival in het Groentheater onder het atomium, leverde behalve een gescheurd hemd ook een nieuwe ontdekking op: de Libanese luitspeler Rabih Abou Khalil en zijn begeleidingsgroep. Vergeef het mij, maar ik kende Rabih voor Brosella niet. Nochtans heeft de man naar 't schijnt al meer dan 500.000 cd's verkocht en trad hij aan op de meest prestigieuze jazz- en wereldmuziekfestivals. Wat hij (en al zijn groepsleden) gisteren op het podium bracht was fenemonaal: vinnig, grappig, aanstekelijk, jazzy maar toch duidelijk Arabisch en vooral virtuoos.

Terwijl het de ganse dag somber weer was met af en toe wat druppels regen brak de zon heerlijk door net op het moment dat Rabih op het podium verscheen. Het was dubbel genieten voor het stampvol gelopen Groentheater: de deugddoende zonnewarmte én de swingende muziek van Abou-Khalil. Rabih entertainde het publiek zowel muzikaal als verbaal zonder evenwel zelf dé man van de show te willen zijn. Al zijn band-leden kregen ruim de gelegenheid om hun kunnen te demonstreren en deden dat prachtig zonder ooit te vervallen in niet terzake doende techniciteit.

Het was verfrissend om eens instrumenten te horen die in de westerse muziek zelden aan bod komen: naast de oud van Rabih werd ook begeleid en gesoleerd op de accordeon, de sopraansax en de tuba! Gavino Murgia's basstem bleek bovendien ook een instrument op zichzelf te zijn.

Dompel je onder in de wereld van Rabih Abou-Khalil en enjoy it:

Rabih Abou-Khalil - Business as Usual

Een heel vrouwelijke koffie

Het eerste gedeelte van het congres over geweld op vrouwen was eindelijk afgelopen. Zoals dat met alle congressen het geval is, was de samenvatting snel gemaakt: tijdverspilling. We werden uitgenodigd voor een broodje met koffie. Daarvoor had ik me eigenlijk ook laten inschrijven. De pauze is altijd het hoogtepunt van een congres.

Vermits ik niemand in de zaal persoonlijk kende en ik dat -gezien de vele zure gezichten- ook helemaal niet erg vond, hoopte ik op een apart tafeltje met één stoel. Dat bleek niet voorradig. Er zat niks anders op dan me te plaatsen recht tegenover één van de spreeksters. Van alle aanwezige dames was zij ongetwijfeld de meest mysterieuze, die met de mooiste kont en, het zou me niet verbazen, ook de enigste zonder premenstrueelsyndroom. Ze was nog jong en deed me denken aan de vroege Kim Wilde.

We geraakten snel aan de praat want 'geweld op vrouwen' is een van mijn lievelingsthema's. Meestal begin ik er in dergelijke context zelf over maar ze was me voor: "met af en toe een klets op haar blote poep te geven doe je als man niks mis. Integendeel, veel vrouwen genieten daar intens van". "Alleen", zei ze treurig, "wat doe je als je geen man hebt en je het de hond maar niet aangeleerd krijgt?"

"Naar een congres over geweld op vrouwen gaan, misschien?" Ze begreep wat ik bedoelde en lachte met heel stoute oogjes. Het ijs was meteen gebroken. Ze moest even naar het toilet.

Met bijgewerkte lippen en een wat overdreven deodorant onder haar oksels nam ze terug plaats aan mijn tafeltje. Ze beet zo zacht in haar broodje alsof ze het ding niet wou kwetsen. Even voorzichtig nipte ze aan de koffie als was het een kostbaar goed als kaviaar. Suggereerde ze nu een blowjob, vroeg ik me af. "Lekkere koffie, zonder bittere bijsmaak!" liet ze me weten. "Wel, ik zal je eens iets vertellen" , zei ze terwijl ze wat voorover boog en hierbij haar ganse balkon demonstreerde. "Voor ik bij de politie werkte, heb ik nog een tijdje als koffieverantwoordelijke gewerkt bij Pipe Systems N.V.". "En als de bazen wat onnozel deden tegen mij, piste ik altijd in in de thermoskan." Ik slikte en luisterde verder want gestoorde vrouwen boeien mij enorm.

"Nooit zijn ze het te weten gekomen maar op een bepaald moment vroegen ze wel of ik was overgeschakeld naar een ander merk." Ze grijnsde venijnig. Geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. Dat was wel duidelijk. Iemand die het laatste woord opeiste en hoogst waarschijnlijk nymfomane. Zo'n trees kan plezant zijn maar ik drink liever zuivere koffie. "Tegenwoordig met die Senseo's is zoiets niet meer mogelijk"... ze dacht na, in zoverre dat dat mogelijk was,... "maar onlangs vroeg iemand me thuis een rozebottelthee, je weet nooit wat ik toen in het kokend water heb laten trekken", vroeg ze. Ik deed maar alsof het een oratorische vraag was ("een wat?") en zei snel dat ik nog honger had en een broodje aan de toog ging bijhalen.

Alles was op. Ook typisch voor die congressen. Alles is zo nipt gemeten. Grote mensen hebben grote magen maar dat mag niet geweten zijn omwille van het budget. Altijd dat klote-budget.

Kim Wilde stelde voor om bij haar thuis, amper 2 kilometer van de kerk van Sluis, nog een hapje te eten en het tweede deel van het congres aan ons te laten voorbijgaan. Haar werk zat er toch op en ze had de envelop met geld al in ontvangst genomen. "Ik heb gisteren heel lekkere komkommersalade gemaakt en door mijn speciaal recept is de smaak onovertreffelijk". "Het gaat je zeker smaken".

Zo'n aanbod laat een gedreven menswetenschapper als ik niet aan zijn neus voorbijgaan. Het was een mooi appartementje. Veel foto's van haar hond aan de muur evenals een aantal hondenkettingen. Dat vond ik raar want ik heb ook een hond gehad en voor mij volstond één exemplaar. Ik zweeg erover en dacht er het mijne van. "Zin in een biertje?" ... "pak zelf maar uit de frigo!". Ik trok de deur open en stond versteld van wat ik te zien kreeg. Wel 20 komkommers, netjes gerangschikt volgens grootte en dikte en ook nog een zak kromgebogen veldwortelen. Mamma mia!

Lang ben ik er niet gebleven. Want toen ik mijn broodje besmeerde met haar zelf geprepareerde komkommersalade en er het ene haartje na het andere diende uit te vissen, was mijn honger plots over. "Ben je nu al weg?" probeerde ze nog. "Of een tas koffie?". "Toe , blijf nog wat".

Het vervolg bespaar ik je. Is er nog iemand van jullie ooit uitgewuifd door een blaffende en jankende vrouw?

jongsocialisten willen dat de vrouw klaarkomt.

de nieuwe campagne van de jongsocialisten

Terwijl een gezonde potente man zich de luxe kan permitteren om zich ledig te houden met de oprichting van een groep voor "liefhebbers van spruitjes die voor de 2de maal met boter werden gestoofd", zit Animo (zeg maar de jongsocialisten) met andere spruitjes die maar niet gaar geraken. Daarom starten ze met een nieuwe campagne: female orgasm, i care . Global warming, maar dan heel intiem.

In het bijhorende campagnedossier las ik zonet stellingen die me toch even terugkatapulteerden naar het pré-Woodstocktijdperk: "Uit onderzoek blijkt dat meer dan de helft van de jonge vrouwen nog geregeld een orgasme faket", "vrouwen leren in de media niet hoe ze moeten klaarkomen", "het vrouwelijk orgasme wordt omgeven door hardnekkige clichés en mythes zoals vrouwen vinden hun genot minder belangrijk en het vrouwelijk orgasme is toch zo moeilijk te bereiken".

Animo roept daarom de "jonge vrouwen op om te durven genieten en jonge mannen om aandacht te hebben voor het genot van vrouwen." Veel sympathie voor mijn mede-linksen maar...mag ik toch even de rode vlag uithangen?

Leef ik in een andere wereld? Of in een ander tijdperk? De seksuele bevrijding van de vrouw, ligt dat al niet een aantal decennia achter ons? Sinds de ontdekking van de clitoris (noot: dit beestje wordt niet genoemd in het campagnedossier!) is het female orgasm toch opgelost? En als er mannen zouden zijn die falen, is er toch nog zelfbevrediging? En welke vrouw wordt verplicht om een egoïst eeuwig bij zich te houden? What's the problem?

Blijkbaar is het probleem volgens Animo toch groot genoeg om zich persoonlijk te gaan moeien met onze intieme aangelegenheden. Van Brussel naar Beffen, een kleine stap. Niet Leterme moet klaarkomen -met zijn begroting bijvoorbeeld- maar de jonge vrouw! Jonge mensen, ge zult wroeten tot je beiden klaarkomt of de jongens en meisjes van animo zullen sukkels als jij eens "leren genieten of aandacht te hebben voor het genot van de vrouw"! Zouden er, denk ik dan, ergens ook stoottroepen klaar staan om een handje te komen helpen voor als dat orgasme maar niet wil komen? Een soort cliniclownachtige Touring Wegenhulp voor in de broek? En gaan de scholieren, naast het behalen van hun autorijbewijs, ook de kans krijgen om een likbrevet te halen op de schoolbanken? Animo verzekerd! En waar blijft het wetsvoorstel waardoor je -mits voldoende orgasmes- een gratis vibrator kan gaan afhalen bij de (socialistische) mutualiteit?

De vibrators zijn er nog niet, de badges met 'female orgasm, i care' daarentegen wel. Op de festivalweides zullen ze als zaad worden uitgestrooid. Jongens, speld ze op of maak er een prins Albert van en de naar een orgasme snakkende vrouwen zullen je begeren en liefkozen! Met badge: een gentleman-die-van-wanten-weet, zonder badge: een rukker die enkel op zijn eigen zaadstorting uit is.

Klaarkomen! Je zou erdoor net niet klaarkomen. Genieten is zoveel meer dan klaarkomen. Verstandige vrouwen hoef ik dat niet te vertellen. Vraag aan 100 vrouwen wat ze verkiezen: een gezellige avond met muggenbeet of klaarkomen... en je zal zien dat ... Muggenbeet alleen op stap kan. ;)

De badge waarmee ik door het leven ga.

let's do aerobics

Met de lerarenkaart krijg je jammer genoeg geen korting, maar als je zo goed bent als ik, dan mag je gratis binnen. Beginnen we er aan? Vooruit met de geit!

voorbeeldige vrouwen

In sommige, ideale landen doen de vrouwen hun onderhoudsklusjes zelf. De mannen moeten er enkel toekijken en genieten. Ik wil dat Vlaanderen ook die weg op gaat, vandaar alvast deze instructievideo. Let er vooral op hoe zij de veiligheidsvoorschriften perfect naleven. Versta me niet verkeerd: een vrouw die heel hard met de hamer op haar vingers klopt, blijft om de eh.....vingers van af te likken. :)

het gekke aan bloggen

... en het gekke aan bloggen is, dat wanneer ik hier nu gewoon

kaka, lul, kut, kont

typ, dat dit meer reacties kan opleveren dan een stuk waaraan ik uren heb gewerkt.

Bloggen is héél fijn.

Ons bezoek aan het IJzerfront

Eén dag van onze vakantie -en niet meer- mocht ik van de kroost uittrekken om hen kennis te laten maken met de eerste wereldoorlog in de Westhoek. Diksmuide ligt vlakbij onze jeugdherberg in Oostduinkerke, dus was de keuze niet zo moeilijk.

Midden oktober 1914 vormden de IJzer en het kanaal naar Ieper de Belgische verdedigingslinie tegen de oprukkende Duitsers. Op enkele plaatsen lukten de Duitsers erin om de IJzer over te steken. Diksmuide werd hardnekkig verdedigd maar uiteindelijk moest de stad toch worden prijsgegeven. Maar de geallieerden slaagden erin om de opmars van de Duitsers te stoppen onder meer door de onderwaterzetting van de IJzervlakte.

Beiden kampen groeven zich aan de IJzer in voor een verschrikkelijke stellingenoorlog die vier jaar lang zou duren. Voor het eerst ook wordt op het front gifgas gebruikt: chloorgas, fosgeen en mosterdgas (ieperiet). Op 11 november 1918 wordt de wapenstilstand getekend in een treinwagon in het Franse Compiègne.

De IJzertoren, Diksmuide

In 1930 wordt de eerste IJzertoren (50 meter hoog) ingewijd als gedenkteken aan de Vlaamse soldaten die op het IJzerfront het leven lieten. In 1946 werd deze toren tot ontploffing gebracht en vernield. Uit de brokstukken verrees in 1965 een nieuwe toren, dé 84 meter hoge IJzertoren zoals we die vandaag kunnen bezoeken.

Met de lift gingen we met gans de familie naar het dak van de toren. Van hieruit heb je een mooi uitzicht over de Westhoek en de IJzervlakte. Het afdalen doe je via de trappen terwijl je op iedere verdieping -het zijn er welgeteld 22- een deel van het museum kan meepikken. Op initiatief van minister Anciaux kan je dit museum als -26 jarige bezoeken aan 1 euro.

De Dodengang, Diksmuide

Twee kilometer stroomafwaarts van de IJzertoren ligt aan de linkeroever de recent gerenoveerde Dodengang. De Dodengang is een netwerk van meer dan een kilometer Belgische loopgraven en bunkers. Het was een van de gevaarlijkste Belgische stellingen vlakbij een Duitse bunker.

Bij het onderhoud van deze site laat men de talrijke klaprozen ongemoeid. Deze bloem is hét symbool geworden van de oorlog. Ze groeien daar waar al het andere dood is en bij voorkeur daar waar de grond werd omgewoeld. De rode bloemblaadjes verwijzen naar het bloed van de vele gesneuvelden. De 'poppies' worden ook beschreven in het gedicht 'In Flanders Fields' van John McCrae. De Dodengang is gratis te bezoeken.

Omdat lijden universeel is, bezochten we ook het Duitse kerkhof in Vladslo.

Vanuit Diksmuide stad rijd je met de auto op korte tijd naar het Duitse kerkhof in Vladslo. Dit erg sobere kerkhof te midden het bos is een van de vier grote Duitse kerkhoven uit de eerste wereldoorlog in België. Voor 25644 'gevallenen' is Vladslo hun laatste rustplaats.

Grafzerken vind je op dit kerkhof niet. Wel tegels in het gras en hier en daar een koppel basalten kruisbeelden. Recht tegenover de ingang, aan de achterzijde van het kerkhof, staat een van de meest ontroerende en beklijvende oorlogsgedenktekens van ons land: "het Treurende Ouderpaar" van de Duitse beeldhouwster Käthe Kollwitz. Haar bijna 18-jarige zoon Peter sneuvelde in oktober 1914.

Het Treurend Ouderpaar van beeldhouwster en pacifiste Käthe Kollwitz

Vanuit Vladslo reden we via Nieuwpoort terug naar Oostduinkerke. In Nieuwpoort stroomt de IJzer in de Noordzee en het is ook daar, meer bepaald in het sluizencomplex De Ganzenpoot, dat de overstroming van de IJzervlakte werd in gang gezet. Een slimme zet waarmee het front in de Westhoek werd gestabiliseerd.

photoshop met ballen

Vlakbij de echte kerk van Oostduinkerke (niet de zomerkapel) wordt reclame gemaakt voor een naTourcriterium in Diksmuide. Fiets Feest Familie. Op de foto 'de duivel' die we kennen van de bergritten in de Ronde van Frankrijk en een vrouwelijke engel. Toch klopt er iets niet in de linkerbenedenhoek. Een Photoshop-luiaard aan het werk geweest of een bewuste knipoog naar vrouwen-met-ballen?

Is het abnormaal dat mij dat meteen was opgevallen?

weg met dat vraagteken

Weer een vraagteken opgelost.

Het hieronder aangekondigd 'nog iets raars van op het strand' (zie foto) is een schelpkokerworm. Niet te verwarren met een zeepier. Bij de eblijn kan je de worm levend vinden. Uit de koker steken de tentakels voor het vangen van het voedsel. De worm eet ééncellige organismen, zoals algen en dood organisch materiaal. Vaak vind je evenwel de lege koker, die door de worm in mekaar wordt geknutseld met schelpjes, zand en eigen slijm.

Ik vind het wel een mooie foto omdat de kokers lijken op 'periscopen' van onderzandmannetjes. Ooit vallen ze ons aan, maar wanneer weet niemand.

update: die van ons zegt dat ze dit (borstelworm) al had gesteld op het strand maar dat ik eens moet leren luisteren (en vooral iets aannemen van een vrouw).

rare dingen van de zee

Onze minivakantie aan zee zit er weeral op. Opnieuw kozen we voor de jeugdherberg van Oostduinkerke (tussen Koksijde en Nieuwpoort) als uitvalsbasis. De Peerdevisser is nog een vrij recente jeugdherberg en we voelen ons er op ons gemak. Eigen douche, eigen toilet, een ruime familiekamer met echte bedden en iedere morgen een ontbijt, meer moet dat niet zijn.

Strandliggers zijn we niet maar we vertoeven wel vaak aan het strand. Behalve Ooostduinkerke zelf, bezochten we dit jaar ook het strand van De Panne - het 'landingsstrand van Leopold I' -en wandelden we heen en terug naar Nieuwpoort met het staketsel aan de Ijzermonding. De Ijzer stond dit jaar centraal in onze vakantie omdat de papa het weer niet kon laten om zich te verdiepen in de wereldoorlogen. De Westhoek en in het bijzonder de as Nieuwpoort-Diksmuide, heeft hierover heel wat te bieden: de Dodengang, de onderwaterzetting, het gebruik van gifgas, de Ijzertoren, de vele kerkhoven,... .

Maar de zee is ook voor natuurvrienden een interessante biotoop. Je vindt er dingen, rare dingen, die ik bij ons in de Kempen nooit tegenkom. Ik zou er graag een drietal aan je willen laten zien. Weet je wat ik hier vasthoud?


Dit is het inwendig skelet van een inktvis (zeekat). Deze schelp zit aan de bovenzijde van het lichaam. Die van ons wist me dat te vertellen. Regelmatig spoelt dit inwendig skelet van dode zeekatten op de stranden aan. Het voelt aan als piepschuim en is vederlicht.

Op een asfaltwegje in de duinen rondom de jeugdherberg vond dochter Sara "grote beestjes". Ik moest komen zien want ze waren nogal groot. Naast een platgereden exemplaar -zo plat als spijs- zat nog een intact exemplaar op de weg en het maakte een raar geluid. Ik zette het op mijn hand en ik moest toegeven aan de kinderen dat ik niet wist wat voor beest het 'ding' was. Het had de bouw van een meikever (poten, voelsprieten en het kon vliegen) maar het was toch wel beduidend groter en het schild was geel gespikkeld.


Op het internet vond ik dat het de julikever was. De meikever en de junikever kende ik al maar van een julikever had ik nog nooit gehoord. Het is een zeldzaam beestje en het komt vooral aan de kust voor. De kever eet hoofdzakelijk dennennaalden en meestal worden enkel de dekschilden teruggevonden nadat de kever verorberd werd door een nog groter beest, een vleermuis bijvoorbeeld.

En tenslotte stel ik nog graag deze kleurrijke verschijning voor, gevonden in de branding van de zee, tussen het zeeschuim, de blikjes en plastieken rommel. Is dit geen schoon beestje?


Het betreft hier een kompaskwal. In de tekening herken je een windroos. De kompaskwal komt algemeen voor in de Noordzee en spoelt soms massaal aan op het strand. Deze kwal leeft van plankton. Het gekke is dat een kompaskwal zijn leven begint als mannetje, dan tweeslachtig wordt (mannetje en vrouwtje tegelijk) en eindigt als vrouwtje. Dit laatste is van horen zeggen. Eruit afleiden dat alle vrouwtjes ooit een kwal zijn geweest, is evenwel voorbarig.

Ik vond nog iets raars op het strand, maar hiervan weet ik nog niet wat het is. Als mijn zoektocht in boeken of op het net iets opgeleverd heeft, zal ik ook deze foto eens laten zien.

Tot zover de alweer erg boeiende uiteenzetting die ongetwijfeld door u uitermate gesmaakt werd.

tijger in bed

Van het een komt het ander. Op de Flair terechtgekomen via De Morgen die me op nuchter maag wist te vertellen dat vrouwen "ook naar Porno kijken maar daar niet zo voor durven uitkomen". Voor wie samenwerkt met vrouwen, een open deur van jewelste want nergens wordt zoveel gore en vettige praat vertelt als daar waar vrouwen onder mekaar 'keuvelen en kletsen'.

Helaas geen bijkomende info op de site, een drietal reacties op het forum niet meegeteld, en dan van ellende maar deelgenomen aan een van hun zovele tests. Welk seksbeest ben jij (voor vrouwen) ? Het verbaast me met hoe weinig vragen de Flair de vrouwen al kan klasseren. Moest het van een mannenblad komen, zou de kritiek niet van de poes zijn. Maar vrouwen ondereen... dan volstaat het als het luchtig, ludiek en een beetje stout is.

Op 30 seconden wist de Flair me te vertellen dat, moest ik een vrouw zijn, ik "een tijger in bed ben. Ik besluip mijn prooi en verslind ze. In bed heb ik de leiding".

Moest er iemand zin hebben om de test zelf eens te doen, dit kan hier. Bekom je het zelfde resultaat als ik en ben je -naast een tijger- toevallig ook een erg mooie jonge vrouw die 1) valt op wat rijpere mannen die het liefst van al slapen in bed en 2) de petitie aan God mee ondertekend heeft, stuur dan een mailtje. Wedden dat ik je getemd krijg?