verschillende buikjes

De zwangere Annelies Van Herck die een Koppen-programma aankondigt over anorectische meisjes. Het contrast was groot gisteren.

Bronzen Mandela

Vandaag werd op Parliament Square in London een groots bronzen beeld van Nelson Mandela onthuld. Het beeld van de vorig jaar overleden beeldhouwer Ian Walters werd ingehuldigd in aanwezigheid van Mandela zelf. Tijdens zijn speech zei de immers bescheiden Nelson dat "de geschiedenis van de strijd in Zuid-Afrika bol staat van de verhalen van helden en heldinnen, leiders zowel als volgelingen. Allen verdienen zij het om herinnerd te blijven".

In een ver verleden hebben wij ook nog een piepklein steentje bijgedragen tot de anti-apartheidsstrijd. De boycot van Zuidafrikaans fruit was in mijn jonge jaren een hot issue en we deden er secuur aan mee. En hoeveel maal hebben we niet iets ondertekend met 'Free Mandela'? En dan dat racistisch gezwets van Protea!

Maar dat is natuurlijk klein bier vergeleken met Mandela zelf. Wegens zijn rol in het verzet tegen de apartheid zat hij maar liefst 27 jaar in de gevangenis. In 1993 ontving hij voor diezelfde strijd de Nobelprijs voor de Vrede.

Colruyt schiet te hulp

Stillekens aan beginnen alle gasten (en vrome vrouwen) te beseffen dat het voor een vrouw niet onaangenaam is als je haar clitoris betrekt bij het liefdesspel. Met wat studiewerk en een helpende of leidende hand begint het zowat in alle huiskamers te lukken. Komen ze daar toch niet af met die G-spot zeker?

Alsof het allemaal nog niet ingewikkeld genoeg is, moeten we -willen we niks missen- voortaan ook op zoek gaan naar een mysterieus plekje dat zich bovenaan achter de toegangspoort bevindt. Maar vraag aan 1000 proefpersonen de routeplanning naar de G-spot en verder als "aan het atomium in Brussel links in en daar ergens de metro pakken" komen ze niet.

Gelukkig schiet de Colruyt nu te hulp. Na hun bio-assortiment komt de vooruitstrevende winkelketen nu in hun gloednieuwe Collishopcatalogus ook voor de dag met bijzondere sport- en wellnessartikelen waaronder de DPSI: de Durex Play Stimulator Inspiration. "Die DPSI" (ik citeer) "is ontworpen om te strelen en voor intiem genot. Dankzij het unieke design en de contouren is het gemakkelijk om de G-spot te bereiken." Probleem opgelost. Geen zweet meer op ons voorhoofd en de medische ecyclopedie kan ook weer terug in de kast.

Voor de vele padvinders onder ons die eerder, ergens in de buurt van het strottehoofd, de zoektocht gestaakt hadden: voor 72 euro kan je het toestel in 'discrete verpakking' bestellen en afhalen. Garantie: standaardomwisseling. Tip: op het eerste zicht kunnen handige doe-het-zelvers er, gezien de 'contouren', ook een draagbare telefoon van maken.

Weldra een G-phone in iedere huiskamer?

J-mail

Vandaag heb ik een leuke mail gekregen van de échte Joëlle Milquet. Ze heeft het over humor, satire, mijn blog en de regeringsonderhandelingen. Welke partijvoorzitter zou dit nog doen?

alweer

Ja, de trend zet zich verder. Alweer heeft een jong vrouwtje uit onze naaste omgeving zich bekeerd tot het lesbiënnisme. Goed getrouwd, 2 kindjes, een mooi huisje maar dan plots verliefd geworden op een ander vrouwtje. Sorry ventje maar hier houdt het op!

Voor die man moet dat toch redelijk pijnlijk zijn? Begrijp me niet verkeerd: homo, hetero, bi... ik vind het allemaal geweldig en "hoe vettiger, hoe prettiger" maar kunt ge dat echt niet weten voor dat ge trouwt?

klaar voor de (lachwekkende) strijd

De start van het nieuwe tafeltennisseizoen staat voor deur. Niks bijzonders behalve dat er in Diest een hoopje tooghangers zich gaat mengen in de strijd. Diest T werden we gedoopt en onze bloopers zullen vrij snel hun weg vinden op youtube en consoorten. Dat valt toch te vrezen.

Ondertussen valt alles in de plooi om aan de start te verschijnen:

- ik kreeg een truitje aangemeten met op het etiket een X;
- we starten in 5de provinciale, lager is onmogelijk;
- onze eerste match is op 14 september in Tienen;
- de Vlaamse tafeltennisliga gaf me volgend brandmerk: 511916
en al mijn resultaten (inclusief neerwaartse curve) kan je vanaf dan HIER aantreffen.

Enig leedvermaak is toegelaten wegens onvermijdelijk.

De hel ligt in Tessenderlo

Toch volgens komiek Gunter Lamoot in de Humo (33/3493):

"Voor het Geslacht De Pauw zijn we een keer gaan filmen op de Zwarte Markt in Tessenderlo: 20.000 vierkante meter met meer dan 1000 standhouders die écht alles aan de man proberen te brengen, van pannenkoeken tot salons. Volgens mij ziet de hel er zo uit: een massa lelijke mensen die op zondag niks beter te doen hebben dan naar lelijke meubels en andere smaakloze rommel te komen kijken. In plaats van iets leuk te gaan doen of gewoon rustig thuis te blijven."

Agos Vidalos

't Is ongelofelijk. Het is vandaag al een week geleden dat we van onze vakantie in Frankrijk terug thuiskwamen. Ik ben vandaag zelfs al een halve dag gaan werken. Geen moment te vroeg dus om nog snel en bondig te vertellen wat we na Millau nog uitgevreten hebben.

We sloegen onze tent op op een kleinschalige camping in Agos Vidalos, enkele kilometer ten Zuiden van Lourdes. Agos Vidalos (mooie naam, vind je niet?) was de perfecte uitvalbasis voor de beklimming van enkele cols uit de Tour de France. Wij reden naar de top van de mythische Col du Tourmalet en de Col d'Aubisque. Bij deze laatste liepen de koeien gewoon op straat en was de top bezaaid met koeienvlaaien. Op beiden een wijds uitzicht en een frisse bries. Op het wegdek heel wat schilder- en kladwerk. Nog van de Tour dachten we eerst maar de meeste echter vormden "Non aux ours".

Bij onze thuiskomst las ik in de krant dat Franska, de bruine beer, doodgereden was vlakbij Lourdes. 't Zou me niet verbazen dat er kwaad opzet mee gemoeid is. Heel wat schapenboeren lusten dat handjevol beren rauw want ze "doden hun schaapjes"... precies alsof zij dit ook niet doen! Toch ongelofelijk dat zelfs in dat grootse natuurpark geen plaats is voor wat beren.

Eén van de drie fietsen op de top van de Aubisque

Van de uitstap naar Lourdes was ik behoorlijk onder de indruk. Bernadette Soubirous heeft er wat teweeggebracht. Een immens studiegebied voor alle takken van de wetenschap.

Toch gaat niks boven de Cirque van Gavarny. U voelt u heel klein als u vanuit het dorpje Gavarny wandelt naar deze kolossale natuurlijke grens met Spanje. Het lijkt wel het einde van de wereld. 5 uren deden wij erover maar het was meer dan de moeite waard: nog sneeuw op de bergflanken, de hoogste waterval van Europa die er naar beneden dendert, wilde gele en blauwe monnikskappen, groepen helleborussen, stévig klimwerk de allerlaatste kilometers en overal fotogenieke plekjes. Terecht dat de Unesco dit gebied onder haar beschermende vleugels heeft genomen. De Cirque van Gavarny behoort thans tot ons collectief Werelderfgoed.

Vlakbij de hoogste Europese waterval

Op onze camping was er een zwembad met schuifaf, een kikkerbak, je kon er fritjes kopen, we kregen er zelfs een erg lekkere vegetarische schotel aangeboden die niet op de menukaart stond en er waren nauwelijks Nederlanders. Een succesverhaal dus. Toch waren we net op tijd weg want de urinoirs waren verstopt waardoor ze niet alleen overliepen maar ook erg stonken. Met er wat vuilniszakken over te hangen los je dit natuurlijk niet op! "Kaas en wijn" is echt niet het enigste waar Frankrijk "trots" mag op zijn.

Euro-Lourdes

Ik wil echt niet de blasfemist uithangen maar toen ik vorige week voor het eerst het kerkje op de grot van Lourdes zag blinken in de zon, moest ik ogenblikkelijk denken aan het kasteel van Euro-Disney in Parijs. Ik heb het dan niet over het vele volk of de paralelle miljardenbusiness maar over architecturale aangelegenheden. Kijk zelf eens (klikken maakt groter):


Een centrale toren met kleinere zijtorentjes, de grote toegangspoort, het ronde raam, de booggewelven, de grijze onderbouw,... . Nu, het grote verschil is natuurlijk dat in Lourdes Maria wordt geëerd en in Parijs Mickey Mouse met zijn vriendjes maar blijkbaar sluit dat soort kasteel-kerkhybride gebouwen wonderwel aan bij de fantasiewereld van de mensen en is dat specifieke bouwconcept een wervend element dat hordes toeristen of gelovigen kan aanzuigen en geld doen uitgeven.

holbewoner

Tja, dan heb je een mooie tuin vol bloemen, vlinders en vogeltjes waar het fijn vertoeven is om met de laptop te surfen en te bloggen maar dan moet je nog van ellende binnenkomen omdat één van de buren zijn afval weer aan het opstoken is. En dat vuur blijft maar smeulen en stinken en dat al uren lang! En 't is misschien al de dertigste keer dat hij dat lapt!

Akkoord dat dit niet gaat over 'verzuring van de samenleving' maar over regelrechte 'smeerlapperij'?

tientallen enthousiaste reacties

In de weekendeditie van de Morgen twee pagina's interview met Goedele Wachters. Mevrouw de nieuwe nieuwsanker heeft ook een blog lees ik. "Op je blog staat welgeteld één mededeling 'Hello world'. Het blijkt voldoende voor tientallen enthousiaste reacties" weet de journalist haar vleiend te vertellen. Goedele in haar nopjes.

Hier moet ik het fijne van weten. Een blog van een journaliste, dat kan altijd erg boeiend zijn. Dé bedoelde blog snel opgevist. Maar tientallen enthousiaste reacties??? Welgeteld 3... én 27 spamberichten. Zo makkelijk verifiëerbaar maar toch precies te veel nuchterheid gevraagd.

tijdens de repetitie lukte het nochtans

echt geen zin in een K3-ijsje?

Het ijsboerke komt ten huize Muggenbeet af en toe een vracht ijsjes leveren. De kinderen willen dan hoorntjes (cornetto's), clowntjes waarvan de neus gemaakt is van een gekleurde kauwgombol en K3-ijsjes. Ik weet niet wat jij ervan vindt maar bij die ijsjes van Karen, Kathleen en Kristel heb ik altijd het idee dat het beter is om toch maar een weekje te wachten.

Spears nu ook in Lourdes gespot

Britney verschijnt tegenwoordig zowat overal. Tijdens onze vakantie in de Pyreneeën spotte ik haar in een grot nabij Lourdes. Meteen stroomden duizenden fans toe om de grot aan te raken en flessen met water te vullen. Misschien dachten ze dat Britney ook daar haar kleine behoefte gedaan had en hoopten ze alzo een druppeltje op te vangen. Die verschijningen toch!

120 centimeter

De heldin van de dag.

Ruigrijk

silhouet van de Vliegende Hollander

Het sombere weer zorgde er voor dat wij gisteren in de Efteling een zee van ruimte hadden en nauwelijks wachttijden kenden. We konden van alle attracties meerdere keren genieten. Zo heb ik het graag: ik verlies niet graag uuuuren met aanschuiven.

Nu de kinderen wat groter zijn - en de kleinste zelfs groter dan de limiet van 1,20 meter waardoor er een heleboel nieuwe en spannende poortjes voor haar opengingen - vertoefden we lange tijd in Ruigrijk. De naam zegt het al, zonder twijfel het ruigste stuk Efteling met de Python, de Pegasus en de Vliegende Hollander.

Die Vliegende Hollander, de nieuwste publiekstrekker van het sfeervolle pretpark, wilden we vorig jaar al beleven maar toen was deze geheimzinnige boot nog niet klaar. Ook gisteren was ze een tijdje buiten gebruik. Tegen de avond lukte het wel om ons voor de eerste maal als gewillige slachtoffers te laten vervoeren.

Opmerkelijk is -alweer- de grandioze aankleding van deze attractie. Wat is de Efteling hier toch knap in! De combinatie huiver, snelheid en water klopt als een bus en plezier is verzekerd. Aan één keer had ik zelf wel genoeg - de tuimelingen en de kurketrekkerbeweging van de python hadden me iets tevoren wat te veel dooreengeschud! - maar de rest van de kroost kent ondertussen alle geheimen van de Vliegende Hollander. Een prima aanwinst.

Tegen sluitingstijd, onder impuls van "die van ons", nog verse poffertjes gesmuld en ons jaarlijks uitstapje zat er weer op. Een fijne en plezante dag. Volgend jaar zijn we er weer!

proefproject België

Misschien lukt het ZONDER nieuwe regering ook wel? Waarom het eens niet proberen? Heb jij het gevoel dat je momenteel iets mist? Ik niet.

de wonderlijke brug van Millau

De brug van Millau over de Tarn

Vanuit Limoges reden we via de mooie watervallen van Gimel (nabij Tulle) naar de nieuwe brug van het verrassend mooie Millau. Als gewezen bouwvakker wou ik dit kunstwerk kost wat kost eens van dichtbij bekijken. Vanop onze camping aan de Dourbie in Millau (lees miejoo en niet millow) hadden we reeds een prachtig zicht op deze elegante brug. Maar we hebben er toch een dagje voor uitgetrokken om deze brug over de Tarn van alle hoeken en kanten te kunnen bekijken: staande op de Pont Rouge in het centrum van Millau, vanop de prachtige donjon, vanuit het informatiecentrum onder de brug, vanuit Peyre, benoemd tot één van de mooiste dorpen van Frankrijk, en natuurlijk terwijl we zélf over de brug reden (A75) ook al kostte dit ons een speciale omweg en een onvermijdelijke péage.

Maar die 7 euro had ik er graag voor over. De brug van Millau is dan ook een prachtkunstwerk, minstens van het niveau van de Eiffeltoren. De brug, waaraan men precies drie jaar lang gewerkt heeft, is 2460 meter lang en overspant de rivier de Tarn, gekend van de Gorges. De hoogste pijler is met zijn 343 meter hoogte groter dan de Eiffeltoren. Alle pijlers werden rechtgetrokken met zelfhijsende bekisting. De brug werd gebouwd door firma Eiffage die ook de Eiffeltoren heeft gebouwd. Eiffage zal de brug tevens 75 jaar mogen exploiteren. Het ontwerp is van de Britse architect Norman Foster.

wie knoept Phaedra?

Ik ben eventjes het land uitgeweest, dus kan het best zijn dat over Phaedra Hoste alles al gezegd is maar ik ben er toch van geschrokken. Nadat Wendy van Wanten via de VTM Franske wist te strikken, gaat nu ook Phaedra Hoste proberen via de TV aan een lief te geraken.

Dat is toch ongelofelijk. Half sportend Vlaanderen kreeg ze al over haar heen, van Roger De Vlaeminck via Paul Okon tot Pieter Loridon maar madam kan de dag van vandaag niet meer aan een lief geraken. Kandidaten zullen er wel genoeg zijn -getuige hiervan de duizenden lingeriecatalogi die in bedenkelijke staat bij het kringlooppapier belandden.

Ik heb Phaedra al eens Live ontmoet in de dierentuin van Antwerpen. Ze droeg een bonten kraagmanteltje zoals alle troela's denken dat te moeten dragen. Ze stond bij de ijsberen (of het kunnen ook de leeuwen geweest zijn) en het leek alsof ze een vachtje voor haar nieuwe frak aan het uitkiezen was. Maar de madam onder de warme jas viel me dik tegen. Moest ze daar terplekke geld geboden hebben om met mij het grote bonobospel te mogen spelen, ik zou er voor bedankt hebben.

Ik ben dus geen kandidaat voor Phaedra maar ik ga wel eens naar het programma kijken. Zo'n hunkerende zielepoten ... daar kan ik niet genoeg van krijgen.

de gruwel van Oradour

Oradour sur Glane, uitgemoord door de SS

De eerste twee dagen van onze vakantie hadden we onze tent opgeslagen op een municipal in de buurt van Limoges. Vlakbij ligt Oradour sur Glane, het martelaarsdorp dat op 10 juni 1944 helemaal uitgemoord en verwoest werd door de SS. Een bezoek was al langer gepland maar dit maal is het er ook echt van gekomen.

Het verhaal van Oradour is één en al gruwel. Vier dagen na D-day, de inval van de geallieerde troepen op de Normandische stranden, wordt het dorpje in de Limousin omsingeld door de Waffen SS, die de dag daarvoor ook al een slachting had aangericht in Tulle. Zowat gans de bevolking wordt uitgemoord.

Nadat de inwoners zijn bijeengebracht worden de mannen geëxecuteerd, de vrouwen en kinderen worden verzameld in de kerk waar ze afgeslacht werden. Zelfs baby's werden niet gespaard. De kerk wordt vervolgens opgeblazen en de overige lijken verbrand en gedumpt in een massagraf. 642 mensen werden gedood, slechts 6 Oradouren overleefden de gruweldaad van de Duitsers.

Na de oorlog werd er een wet uitgevaardigd die voorzag in de bewaring van de puinhopen van Oradour, als blijvende getuige van de Nazimisdaden. De wet voorag ook in de bouw van een nieuw dorp naast de ruines. Tevens werd er een herdenkingscentrum opgericht waar je een expositie over het Nazisme en hun gruweldaden kan vinden. De toegang naar de ruines van Oradour verloopt in de zomermaanden via dit ondergronds Centre de la Memoire.

De tentoonstelling is betalend, het bezoek aan het 'martelarendorp' is gratis. Meer foto's op FlickR.

Route de la Merde

Zaterdagavond, net nog geen nacht, zijn we terug in Tessenderlo aangekomen van onze vakantie in de Franse Pyreneeën. Een ritje van iets meer dan 1200 km dat wonderwel erg vlotte en minder vermoeiend was dan verwacht. Regelmatig van bestuurder wisselen en de vele verzoeken tot plaspauze inwilligen en dan is dit best te doen.

Het enig oponthoud waren twee mini-files en de péages. Bij het naar huis komen wil ik altijd wat opschieten dus pakken we de autoroutes en dan is betalen onvermijdelijk. Ik vind dat betalen niet zo erg want het wegdek ligt er prima bij en bovendien is de wegenhulp er prima georganiseerd. Maar als men dan toch péages voorziet, zou men er toch moeten voor zorgen dat er genoeg loketten zijn zodat het op mijn systeem werkend aanschuiven tot het minimum wordt beperkt.

Maar vooral... zou men met dat geld er minstens moeten voor zorgen dat de vele 'aires' (stopplaatsen voor picknick en sanitaire behoeftes) er wat proper bijliggen. Wat ik gezien en geroken heb, is niet te beschrijven: mensen die dringend moesten, keerden na een vliegensvlugge inspectie van het 'toilet' kokhalzend terug. De worsten lagen op de vloer en de muren waren besmeurd. Bijna overal een mensonwaardige stank. Bij de naftstations waren de toiletten wel beter maar ook daar wachtrijen van 40 dames en kindjes (als training van de blaas kan dat tellen!) en bloed aan de wc-bril.

"Welkom op de Route du Sud", las ik een aantal malen. Vriendelijk... maar Route de la Merde zou heel wat toepasselijker zijn. Eén en al stront van Toulouse tot in Mons. Op darmologisch gebied is Frankrijk een ontwikkelingsland. De natuur is er prachtig maar waterdichte botten zijn er onmisbaar. "Payer" een ingeburgerd begrip, "nettoyer" daarentegen...

mijn tijd is gekomen

Mijn tijd is gekomen. Even andere oorden opzoeken. Richting Zuiden, zonder voorbereiding, met de tent, 'direction' Pyreneën. Een tweetal weken zijt ge van mij af. Ik mag ook al eens iets heuglijks vertellen!

Afspraak plus minus 20 augustus. Tot dan.

hemel

Niet alleen Mele Cosimo heeft vandaag naar de hemel gekeken. Ook ik deed dit een half uur geleden bij valavond... en wat ik zag was wondermooi.

lachen met de Italianen

Italië lacht zich een breuk en dat is toch al geleden sinds Caligula zijn paard Incitatus tot consul wilde benoemen. Onderwerp van pret is deze keer Cosimo Mele, een 50 jaar oud parlementslid voor de rechts-conservatieve UDC.

Niettegenstaande zijn partij in Italië de grote pleitbezorger is voor het traditionele gezin en alle drugs vervloekt, ging Cosimo Mele 'in een zwak moment van hoge nood' met twee hoertjes en een vrachtje cocaïne zich amuseren in een hotel. Het werd er volgens de Italiaanse pers een heus seks-en drugsfeestje.

De leider van de partij, Cesa, toonde evenwel begrip voor de 'verzoekingen' waaraan parlementariërs worden blootgesteld wanneer zij door de week in de hoofdstad verblijven. Daarom kwam hij met het lumineus idee om de reeds riant betaalde Italiaanse volksvertegenwoordigers opslag te geven "zodat zij hun wettige partner regelmatiger kunnen bezoeken." De piste van "zelfbediening" werd hiermee dan toch niet over het hoofd gezien.

Het voorstel kreeg al snel het troetelnaampje ‘neukpremie’. Behalve verontwaardiging omdat de Italiaanse kamerleden zonder premie ook al de best betaalde... hoerenneukers van Europa zijn, konden de Italianen er - net als ik - toch ook mee lachen. De geschiedenis herhaalt zich, moeten ze gedacht hebben, want waren er ook eerder al niet vele pausen van Rome gestorven aan een geslachtsziekte?

Prediken voor een ander is gemakkelijk maar het zelf naleven, hola?

incidentrijk seizoen voor de efteling

Op het einde van de grote vakantie maken we al verscheidene jaren een daguitstap naar het attractiepark De Efteling in Kaatsheuvel nabij Tilburg. Allicht daarom dat het me opgevallen is dat er dit seizoen in de media al heel wat incidenten zijn gemeld:

- brand in de Fata Morgana;
- defect in de Droomvlucht;
- defect in de Vliegende Hollander (ook een seizoen later geopend dan gepland);
- en gisteren een serieus defect in de Python.

Mag ik hopen dat alles terug op punt staat tegen dat wij naar de efteling gaan? Enkele van onze kinderen hebben zich voorgenomen om dit jaar -één jaar na de papa- mee over kop te gaan in de Python. Maar ze zullen er nu wellicht nog eens willen over nadenken.