Agos Vidalos

't Is ongelofelijk. Het is vandaag al een week geleden dat we van onze vakantie in Frankrijk terug thuiskwamen. Ik ben vandaag zelfs al een halve dag gaan werken. Geen moment te vroeg dus om nog snel en bondig te vertellen wat we na Millau nog uitgevreten hebben.

We sloegen onze tent op op een kleinschalige camping in Agos Vidalos, enkele kilometer ten Zuiden van Lourdes. Agos Vidalos (mooie naam, vind je niet?) was de perfecte uitvalbasis voor de beklimming van enkele cols uit de Tour de France. Wij reden naar de top van de mythische Col du Tourmalet en de Col d'Aubisque. Bij deze laatste liepen de koeien gewoon op straat en was de top bezaaid met koeienvlaaien. Op beiden een wijds uitzicht en een frisse bries. Op het wegdek heel wat schilder- en kladwerk. Nog van de Tour dachten we eerst maar de meeste echter vormden "Non aux ours".

Bij onze thuiskomst las ik in de krant dat Franska, de bruine beer, doodgereden was vlakbij Lourdes. 't Zou me niet verbazen dat er kwaad opzet mee gemoeid is. Heel wat schapenboeren lusten dat handjevol beren rauw want ze "doden hun schaapjes"... precies alsof zij dit ook niet doen! Toch ongelofelijk dat zelfs in dat grootse natuurpark geen plaats is voor wat beren.

Eén van de drie fietsen op de top van de Aubisque

Van de uitstap naar Lourdes was ik behoorlijk onder de indruk. Bernadette Soubirous heeft er wat teweeggebracht. Een immens studiegebied voor alle takken van de wetenschap.

Toch gaat niks boven de Cirque van Gavarny. U voelt u heel klein als u vanuit het dorpje Gavarny wandelt naar deze kolossale natuurlijke grens met Spanje. Het lijkt wel het einde van de wereld. 5 uren deden wij erover maar het was meer dan de moeite waard: nog sneeuw op de bergflanken, de hoogste waterval van Europa die er naar beneden dendert, wilde gele en blauwe monnikskappen, groepen helleborussen, stévig klimwerk de allerlaatste kilometers en overal fotogenieke plekjes. Terecht dat de Unesco dit gebied onder haar beschermende vleugels heeft genomen. De Cirque van Gavarny behoort thans tot ons collectief Werelderfgoed.

Vlakbij de hoogste Europese waterval

Op onze camping was er een zwembad met schuifaf, een kikkerbak, je kon er fritjes kopen, we kregen er zelfs een erg lekkere vegetarische schotel aangeboden die niet op de menukaart stond en er waren nauwelijks Nederlanders. Een succesverhaal dus. Toch waren we net op tijd weg want de urinoirs waren verstopt waardoor ze niet alleen overliepen maar ook erg stonken. Met er wat vuilniszakken over te hangen los je dit natuurlijk niet op! "Kaas en wijn" is echt niet het enigste waar Frankrijk "trots" mag op zijn.