Route de la Merde

Zaterdagavond, net nog geen nacht, zijn we terug in Tessenderlo aangekomen van onze vakantie in de Franse Pyreneeën. Een ritje van iets meer dan 1200 km dat wonderwel erg vlotte en minder vermoeiend was dan verwacht. Regelmatig van bestuurder wisselen en de vele verzoeken tot plaspauze inwilligen en dan is dit best te doen.

Het enig oponthoud waren twee mini-files en de péages. Bij het naar huis komen wil ik altijd wat opschieten dus pakken we de autoroutes en dan is betalen onvermijdelijk. Ik vind dat betalen niet zo erg want het wegdek ligt er prima bij en bovendien is de wegenhulp er prima georganiseerd. Maar als men dan toch péages voorziet, zou men er toch moeten voor zorgen dat er genoeg loketten zijn zodat het op mijn systeem werkend aanschuiven tot het minimum wordt beperkt.

Maar vooral... zou men met dat geld er minstens moeten voor zorgen dat de vele 'aires' (stopplaatsen voor picknick en sanitaire behoeftes) er wat proper bijliggen. Wat ik gezien en geroken heb, is niet te beschrijven: mensen die dringend moesten, keerden na een vliegensvlugge inspectie van het 'toilet' kokhalzend terug. De worsten lagen op de vloer en de muren waren besmeurd. Bijna overal een mensonwaardige stank. Bij de naftstations waren de toiletten wel beter maar ook daar wachtrijen van 40 dames en kindjes (als training van de blaas kan dat tellen!) en bloed aan de wc-bril.

"Welkom op de Route du Sud", las ik een aantal malen. Vriendelijk... maar Route de la Merde zou heel wat toepasselijker zijn. Eén en al stront van Toulouse tot in Mons. Op darmologisch gebied is Frankrijk een ontwikkelingsland. De natuur is er prachtig maar waterdichte botten zijn er onmisbaar. "Payer" een ingeburgerd begrip, "nettoyer" daarentegen...