Eve's stokje en het rotavirus

Ik vermoed dat het stokje oorspronkelijk in het kippenhok werd gegooid door Henk Rijckaert. Liefje I., bloggend als Kerygma, heeft het opgepikt en doorgespeeld aan Eve die het op haar beurt aan Muggenbeet bezorgde, wellicht omdat ze weet dat taal pas litteratuur wordt als een groot schrijver er zijn licht laat over schijnen.

Ik heb nu even tijd en met Admiral Freebee in de achtergrond zijn er wel erger dingen in 't leven. Mijn schrijfsels vind je in "bold".

Positief verhaal:
Petra trekt de deur van het herenhuis dicht. De wind woelt wild door haar blonde haren, in de verte grommen de onweerswolken. Ze kruipt weg in de bontkraag van haar dikke winterjas en versnelt haar hooggehakte pas in poging de eerste dikke regendruppels voor te blijven. Ook het gebrek aan tijd jaagt haar op want over een kwartier al begint die opera van Puccini. Petra beseft dat maar al te goed en holt nu echt door de stad, die door de regen een zilvergrijze tint heeft gekregen. Ze wil immers de man die in de foyer van het operagebouw op haar zit te wachten, niet nodeloos irriteren. Een eerste indruk is belangrijk, daar is Petra zich zeer van bewust. Des te meer voor lady-killer Sergio Furnituri, opera-freak en keihard zakenman. ‘Naar de opera gaan wil ik wel eens doen’ schoot het door Petra’s hoofd terwijl ze het gebouw binnenstapte, ‘maar hij moet niet denken dat ik mijn lichaam ga verkopen voor een herenhuis’.
Reeds bij het openen van de immense deur in jugendstil kijkt ze recht in de ogen van Furnituri. Hij doet zijn naam alle eer aan want de knobbel achter de rits van zijn lederen broek verraadt dat zijn heer staat als een huis. Niet alleen in het zakendoen blijkt hij keihard.

Negatief verhaal:
Petra trekt de deur van het herenhuis dicht. De wind woelt wild door haar blonde haren, in de verte grommen de onweerswolken. Er stopt een rode auto naast haar en de man aan het stuur vraagt naar de dichtsbijzijnde kruidenier. De man doet haar denken aan die beeltenissen van oude staatsmannen. Zo van die mannen met stijve kragen, strak gecoiffeerde haren en licht toegeknepen ogen. Vanuit haar ooghoek ziet Petra hoe er een boom valt op het huis twintig meter verder. Een gillende peuter loopt de voordeur uit, de straat op, enkel gekleed in een pamper. ‘Joske’ gilt ze…en haast zich in de richting van haar eigen zoontje. Dààr was hij dus al die tijd geweest! Die pamper, in feite een Huggies, was zeker geen overbodige luxe want sinds de peuter met het rota-virus werd geïnfecteerd, liep hij alshetware leeg. Jammer voor de peuter bleven zijn billetjes wel droog maar bood de Huggies geen bescherming toen het enigste aanvalsvliegtuig van de Kyrgyzstaanse luchtmacht een bommentapijt uitstrooide waardoor niet alleen de omgevallen boom in tweeën reet maar ook Joske. Petra was compleet van de kaart, in het bijzonder toen na het bommentapijt ook nog strooibriefjes naar beneden kwamen. "Kyrgyzstan will install democracy for you" stond er in koeien van letters op.

... als er lezers zijn die dit stokje graag van me aannemen, laat het dan vooral niet liggen. Succes ermee! Goya, Heidi, Huigje, Cobra, Alcyon,.... iets voor jullie?