Sas 4

De voorbije zondag, toen ik nog niet doodziek was en ook zonder zakdoek en koppijn door het leven kon, bezocht ik samen met één van de dochters Sas 4 nabij Witgoor Dessel. Ook dit bezoekje kaderde in mijn opzet om Mol, de stad waar ik thans mijn boterham verdien, beter te leren kennen. Er zou een nieuwe uitkijktoren zijn opgetrokken die je vrij kan beklimmen en die je mooie vergezichten oplevert: de Molse meren, de windmolens van Lommel, het SCK, de zandwinningen en bossen tot in Nederland. Genoeg om mij uit mijn luie zetel te hijsen.

Sas 4 is niet zomaar een sluisje van keskeschiet. Het informatiebord leert me dat ik me op een unieke plaats in Vlaanderen bevind: "Op deze plaats komen namelijk niet minder dan drie waterwegen bij elkaar". Dat klopt: ik zag het kanaal Kwaadmechelen-Dessel (een aftakking van het Albertkanaal) samenvloeien met het Kempisch Kanaal (Bocholt-Herentals) en het kanaal Dessel-Turnhout-Schoten. Een kanalenkruispunt dus en dat met nog een echte saswachter die de beide sluisdeuren en een ophaalbrug bedient.

Twee plezierboten wachten op de opening van de sluisdeur.

Deze kanalen maken de verbinding tussen De Maas en De Schelde. Dankzij hun aanleg konden de arme Kempische zandgronden verrijkt worden met het mineraalrijke Maaswater. Bovendien ontdekte men bij de uitgraving van deze kanalen dat de Molse bodem vol met kristalhelder wit zand zit. Dit betekende meteen het startsein voor de glasnijverheid (Glaverbel) in de streek. De wijdse witzandontginningen toverden de streek om in een lappendeken van grote waterplassen. Het zilvermeer, het 180 ha grote Rauwse Meer (het grootste binnenmeer van Vlaanderen!), Port Aventura,... ze zijn allemaal ontstaan door de delving van het Mols witzand.

De Sas 4-toren is een staaltje prachtige architectuur.

Vlakbij het kanalenkruispunt bevindt zich de nieuwe uitkijktoren. Deze toren is vrij te beklimmen en biedt u een prachtig uitzicht. De 217 treden brengen u vlotjes naar een hoogte van 37 meter. Tegenliggers zijn geen probleem want de treden zijn erg breed en ook bij nat weer is de veiligheid verzekerd doordat de begaanbare oppervlakte grof geperforeerd is. Op ieder level is er een gebogen uitkijkterras richting de kanalen. Een spandoek op de westerflank biedt de inwoners van Witgoor voldoende privacy.

Detailfoto van de Sas 4-toren

De staalbouw van de toren is echt wel indrukwekkend. Drie grote buizen die verankerd zitten in een betonnen dek dragen de ganse constructie. De trappen worden gedragen door de dwarspijpen die met stevige bouten de drie hoofdpalen met elkaar verbinden. Het buizengestel is vast en zeker een knipoog naar de zandwinningen die gelijkaardig materiaal gebruiken.

Het bovenste verdiep heeft een dak en een houten vloer.

Boven aangekomen waan je je op een terras. Hiervoor zorgen de houten vloer en wand. Een hele reeks wegwijzers laten je de streek verkennen. Ik herkende meteen de windmolens van Lommel, de elektriciteitscentrale en de SCK-site van vorige week (atoomdorp), de Molse meren, de zandwinningen en in de verte zag ik ook de windmolens van Nike en de mijnterrils. De dochter zag en rook vooral de pannenkoekenboot die vlakbij aangemeerd ligt. De volgende bestemming lag al vast.

Op de pannenkoekenboot kan je terecht voor drank en pannenkoeken.

Via de brug ben je -ook te voet- zo bij de pannenkoekenboot die, zo bleek snel, heel wat klanten (voornamelijk fietsers) weet binnen te lokken. De boot zou gebouwd zijn in 1906 en tot pannenkoekenboot zijn omgetoverd in 1996. Voor zover ik begrepen heb, kan de boot zo meteen weer uitvaren. Alles zou nog marcheren.

De dochter nam een cola en een gewone pannenkoek met vloeibare siroop. Een beetje te groot maar wel lekker, zei ze. Zelf koos ik voor een fris pintje en een pannenkoek met ui, paprika en kaas. Het pintje bier smaakte me zeer maar de groentenpannenkoek was, naar mijn normen, niet te vreten. De buitenzijdes waren goed doorbakken maar binnenin was het deeg papperig en rauw. Omdat ik honger had speelde ik wel driekwart naar binnen maar voor bijna 10 euro krijg ik wel liever iets eetbaars voorgeschoteld. De groenten op voorhand goed stoven zou al een aardige stap in de goede richting zijn. Dat was in '96 zo, en dat is nu nog zo.

Maar Sara en ik hebben beiden een fijne en leerrijke namiddag gehad. De volgende maal ga ik op ontdekking in Postel, ook een stukje Mol. De twee Baileybruggen aan sas 3, wiens houten planken ik vorige zondag reeds hoorde kletteren onder mijn autobanden, worden mijn eerste halte. Inderdaad, opnieuw weer heel interessant voor mijn lezers. :)