rare dingen van de zee

Onze minivakantie aan zee zit er weeral op. Opnieuw kozen we voor de jeugdherberg van Oostduinkerke (tussen Koksijde en Nieuwpoort) als uitvalsbasis. De Peerdevisser is nog een vrij recente jeugdherberg en we voelen ons er op ons gemak. Eigen douche, eigen toilet, een ruime familiekamer met echte bedden en iedere morgen een ontbijt, meer moet dat niet zijn.

Strandliggers zijn we niet maar we vertoeven wel vaak aan het strand. Behalve Ooostduinkerke zelf, bezochten we dit jaar ook het strand van De Panne - het 'landingsstrand van Leopold I' -en wandelden we heen en terug naar Nieuwpoort met het staketsel aan de Ijzermonding. De Ijzer stond dit jaar centraal in onze vakantie omdat de papa het weer niet kon laten om zich te verdiepen in de wereldoorlogen. De Westhoek en in het bijzonder de as Nieuwpoort-Diksmuide, heeft hierover heel wat te bieden: de Dodengang, de onderwaterzetting, het gebruik van gifgas, de Ijzertoren, de vele kerkhoven,... .

Maar de zee is ook voor natuurvrienden een interessante biotoop. Je vindt er dingen, rare dingen, die ik bij ons in de Kempen nooit tegenkom. Ik zou er graag een drietal aan je willen laten zien. Weet je wat ik hier vasthoud?


Dit is het inwendig skelet van een inktvis (zeekat). Deze schelp zit aan de bovenzijde van het lichaam. Die van ons wist me dat te vertellen. Regelmatig spoelt dit inwendig skelet van dode zeekatten op de stranden aan. Het voelt aan als piepschuim en is vederlicht.

Op een asfaltwegje in de duinen rondom de jeugdherberg vond dochter Sara "grote beestjes". Ik moest komen zien want ze waren nogal groot. Naast een platgereden exemplaar -zo plat als spijs- zat nog een intact exemplaar op de weg en het maakte een raar geluid. Ik zette het op mijn hand en ik moest toegeven aan de kinderen dat ik niet wist wat voor beest het 'ding' was. Het had de bouw van een meikever (poten, voelsprieten en het kon vliegen) maar het was toch wel beduidend groter en het schild was geel gespikkeld.


Op het internet vond ik dat het de julikever was. De meikever en de junikever kende ik al maar van een julikever had ik nog nooit gehoord. Het is een zeldzaam beestje en het komt vooral aan de kust voor. De kever eet hoofdzakelijk dennennaalden en meestal worden enkel de dekschilden teruggevonden nadat de kever verorberd werd door een nog groter beest, een vleermuis bijvoorbeeld.

En tenslotte stel ik nog graag deze kleurrijke verschijning voor, gevonden in de branding van de zee, tussen het zeeschuim, de blikjes en plastieken rommel. Is dit geen schoon beestje?


Het betreft hier een kompaskwal. In de tekening herken je een windroos. De kompaskwal komt algemeen voor in de Noordzee en spoelt soms massaal aan op het strand. Deze kwal leeft van plankton. Het gekke is dat een kompaskwal zijn leven begint als mannetje, dan tweeslachtig wordt (mannetje en vrouwtje tegelijk) en eindigt als vrouwtje. Dit laatste is van horen zeggen. Eruit afleiden dat alle vrouwtjes ooit een kwal zijn geweest, is evenwel voorbarig.

Ik vond nog iets raars op het strand, maar hiervan weet ik nog niet wat het is. Als mijn zoektocht in boeken of op het net iets opgeleverd heeft, zal ik ook deze foto eens laten zien.

Tot zover de alweer erg boeiende uiteenzetting die ongetwijfeld door u uitermate gesmaakt werd.