Ik wacht in spanning af wat dit gaat geven. Nooit gedacht dat het ooit zou gebeuren.
Zou het dan toch? Jaren geleden kocht ik in Bokrijk een klein plantje Veratrum album, ook wel wit nieskruid genaamd. Uiterst giftig werd me verteld - uiterst prijzig ook - en "het kan heel lang duren eer er een bloem in komt". Mij niet gelaten. Sinds ik een groep nieskruid in het wild tegenkwam, 't was in de Jura aan de Hérisson, intrigeert die plant me enorm.
De grote, sierlijke en sterk generfde bladeren zijn ook zonder bloemen attractief genoeg om de plant een plek te gunnen in onze tuin. Verscheidene jaren gebeurde er niks en was ik al blij dat de plant zich in de lente boven de grond werkte. Vorige herfst verplaatste ik de Veratrum naar een afgelegen, veilige en wat nattere plek, in de buurt van de wolfskers, en vertroetelde ik hem met goede potgrond en een royale kalkgift (Jura-omstandigheden) en blijkbaar word ik daar voor beloond. Want zie ik daar nu geen bloeiwijze? Jawel.
Het mag al eens meevallen.
Het mag al eens meevallen.
Je ziet maar alle plantjes zijn bij jou in goede handen!
BeantwoordenVerwijderenZiet er geweldig uit, Ludo, die foto van de bloeiende plant op de link die je weergeeft. Ik ben benieuwd naar 't vervolg, altijd leuk, zo'n plant die een échte uitdaging vormt en het dan goed doet.
BeantwoordenVerwijderenAls ik die eens ooit ergens op een beurs tegenkom, dan zal de verleiding ook heel groot zijn. Is een van die planten die me acuut heimwee naar de bergen bezorgt.
BeantwoordenVerwijderenAls het zaad afrijpt, ga ik hem proberen te vermeerderen via dat zaad.
BeantwoordenVerwijderenOoit eens gezaaid en dat ging redelijk goed. Het grootbrengen daarentegen was een ander paar mouwen.
BeantwoordenVerwijderen