23 april 2014

vroeg uit de veren

voorste stuk van de achtertuin met omheinde zwemvijver (kinderen!)
Deze morgen ben ik om kwart na 6 opgestaan en vrijwel meteen de tuin in gegaan. Ik heb er wat naar de vogels geluisterd, in potten en pannen gekeken of er veel regen is gevallen - neen dus - en hier en daar even stilgestaan om naar het ochtendlicht te kijken.

Deze weken komen er in onze tuin zowat elke dag nieuwe bloemen en bijhorende geuren tevoorschijn: onze hoogstam appelaar met rode sterappels staat ineens in volle gloed en het gezoem is navenant, de bloemknoppen van de rode meidoorn en zijn buur, een rode paardenkastanje (Aesculus carnea 'Briotii'), zijn pas geopend, en dan zijn er nog de Geums en bergkorenbloemen, de Thalictrums, Deutzia's, hier en daar al wat rozen, onovertroffen heerlijk ruikende seringen, acrobatisch klimmende clematissen, azalea's en ook de Magnolia's geven niet af. De wilde planten laten zich ook niet onbetuigd: daslook, Robertskruid, look-zonder-look, stinkende gouwe, smeerwortel, viooltjes, éénbes, hondstong en vergeet-mij-nietjes.

de eenbes, je ziet meteen waar de naam vandaan komt

Overal valt wel wat te zien, vandaar dat ik zoveel als ik kan in de tuin of in de natuur vertoef. De laatste restjes van mijn loopbaanonderbeking wil ik zo intens mogelijk beleven. Nog elke dag ontdek ik nieuwe dingen. Er valt nog zo veel bij te leren. Vooral de bewoners van de tuin roepen meer vragen op dan antwoorden. Her en der kruipen wezens rond die hun plek in de boeken nog niet veroverd hebben. Sommigen leven onopgemerkt tussen de takken en mossen, andere hangen verstopt onder de bladeren en weer andere worden als hapje naar de nestkastjes gevlogen. Nog zoiets: de determinatie van wilde bijen, wespen en hommels, dat is ook sneller gezegd dan gedaan.

gele Magnolia
Ik vraag me af of het ik het nog wel kan keren tussen 4 muren. Hoe graag ik het werk ook doe, een mens is niet gemaakt om binnen te zitten en voortdurend de muffe geur van zweet en cartridges op te snuiven. De ingekaderde blauwborst verandert daar niet veel aan. Behalve wat reflecties in het glas zit daar weinig leven in. Zelfs als daar iemand binnenstormt, blijft hij rustig op zijn takje zitten. De opgehangen eekhoorn knabbelt al jaren op dezelfde dennenappel. Bloemen sterven er binnen de week. Beestjes worden plat gemept.  De slechtste zangers klinken het luidst. De koffie smaakt naar gevangenschap. Voor mijn boterhammen krijg ik 20 minuten de tijd. Soms wijst er iemand met zijn vinger op de horloge. Groen is de kleur van verf. Het leven is van karton. Zelfs de frisse wind ruikt naar asfalt. Respect, met wat geluk wordt het juist gespeld.

Buiten schijnt de zon. Een bont zandoogje wenkt.


8 opmerkingen:

  1. Je laatste alinea komt me zo bekend voor. Het was toen ik mij dat realiseerde, ondertussen welhaast tien jaar geleden, dat ik besloot om een carrièreswitch te maken. Dat had wat voeten in de aarde, maar nu ben ik alle dagen in de natuur. Mijn lang leven, zeg ik u.
    Het lijkt me tijd voor een serieuze reflectie, Ludo, want de ondertoon van je stuk is verre van happy.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Brecht Verpoort23 april, 2014 15:56

    Een mens is inderdaad niet gemaakt om binnen te zitten, toch geen hele dag. Ik realiseer me dat hoe langer hoe meer, niet in de laatste plaats ook voor leerlingen die de hele dag in een klaslokaal moeten blijven zitten. "Barbaars" noemt Marc de Bel dat niet geheel onterecht. Hoewel mijn openluchtlesje gisteren aan de Warande ook geen onverdeeld succes was. Afleiding alom, en voor een zesdejaar is de focus van Jeroen Brouwers dan natuurlijk snel verlegd naar sportende schoonheden van de nonnenschool. Maar een reflectie hierover dringt zich inderdaad op, voor onze maatschappij als geheel. Ik denk dat er zeer veel problemen zouden worden opgelost als iedereen, jong en oud, toch minstens elke dag enkele uren in de natuur en open lucht zou kunnen doorbrengen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dit is een interessante aanvulling Brecht; ik stel al jaren dat heel wat kinderen met een ad(h)d-diagnose heel wat beter zouden functioneren indien ze wat minder moesten stil zitten en wat meer buiten mochten ravotten. Voor outdoor-mensen (en kinderen) is zoveel uren binnen slijten een marteling die zich op een of andere manier tot uiting brengt: depressie, burn-out, opstandig gedrag, desinteresse, ....). Algemeen: de maatschappij moeten afstappen van het idee dat 'lessen in een school' de beste leervorm is.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Niet alleen zouden kinderen meer buiten mogen ravotten. Velen zouden er moeten toe gedwongen worden. Misschien konden al die moderne apparaten zoals smartphone etc. een batterij hebben die na 1 uur gebruik leeg is en 4 uur lang middels photovoltaics en kinetische energie (lees:lichaamsbeweging) opgeladen moet worden.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. De tuin ziet er erg goed uit, Ludo. En dat terug gaan werken, laten we hopen dat het went

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik kan ook enorm genieten van elk ontluikend blad of bloempje. Het is ongelooflijk dat er uit het niets zoiets prachtig kan tevoorschijn komen.
    Begrijp wel dat je met tegenzin terug gaat werken. Ik kijk ook al uit naar minder. Maar voor ik 's morgens vertrek, maak ik eerst zo'n wandeling langs m'n tuintje en geniet ik van de geluiden van de natuur en tegelijkertijd van de stilte want dat is nog mogelijk in de vroege uurtjes als de mens nog niet fatsoenlijk wakker is. En dat geeft weer extra energie voor een nieuwe dag.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Gelukkig heb je een groen paradijs waar je kan herbronnen! Onze tuin is voor mij ook een echte batterijoplader na de dagtaak.
    Kop op!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Je zou een man zijn voor buitenwerk, maar kennelijk kan je werkgever dat niet bieden. Carrière switch?
    En anders compensatie zoeken in je werkelijk prachtige tuin,die je geheel naar eigen wens hebt kunnen inrichten.
    Overigens: dat idee van Woelmuizenier hierboven vind ik erg goed :-)

    BeantwoordenVerwijderen

Dank je wel om een reactie achter te laten. Als je opteert om als 'Anoniem' te reageren omdat dit het eenvoudigst is, wil je dan je opmerking wel besluiten met je voornaam/naam? Het is plezant om te weten wie mijn blog bezoekt en reageert. Even simpel als 'Anoniem' is 'Naam/URL'. Van die URL hoef je je niks aan te trekken, je vult gewoon je naam of roepnaam of alias in en ... hopsakee, dat werkt ook. Merci.