21 december 2010

FZ 70

Moest Frank Zappa vandaag nog leven, dan zou hij 70 geworden zijn. Prostaatkanker besliste er anders over. Ondertussen zelf al een jaartje ouder bedenk ik me dat Frank eigenlijk niet oud is mogen worden. Hij was net geen 53 toen hij stierf (4.12.1993). Toch heeft hij een indrukwekkend oeuvre nagelaten. Zelfs na zijn dood blijven de platen of CD's verschijnen. Zelf heb ik er onlangs nog 2 online besteld die recent zijn uitgebracht.

Tussen al mijn LP's ook een picture disk (waar is de tijd?)

Vaak wordt me de vraag gesteld welke plaat of CD ik nu de beste vind. Ik vind dat heel moeilijk om te kiezen. Mijn allereerste die ik zelf kocht, bracht ik mee vanuit London. Sheik Yerbouti (79) heet de dubbelaar en is zeker één van de besten om de smaak te pakken te krijgen. Terwijl vele fans vielen op Dancin' fool en Bobby Brown goes down raakte ik vooral geïntrigeerd door de Zappa's vette solo's Rat Tomago, The Sheik Yerbouti Tango en Wild Love.

Toen de box Shut Up 'n Play Yer Guitar, met 3 LP's vol gitaarsolo's, uitkwam was dit echt een kolfje naar mijn hand. Ondertussen heb ik deze box ook op CD gekocht en op enkele nummers na vind ik dit een magistrale CD. De nummers Shut up 'n Play Yer Guitar, Shut Up 'n Play Yer Guitar Some More en Return of the Son of Shut Up 'n Play Yer Guitar behoren tot het beste van Zappa.

Mijn drie volgende 'personal bests' zijn:

Roxy & Elsewhere, een Live-registratie uit 1973/1974 met de heerlijke percussioniste Ruth Underwood;
Zappa in New York, een live-registratie uit 1976 met naast Ruth ook de gebroeders Brecker op trompet/sax en Terry Bozzio op drums;
en tenslotte (dat wordt moeilijker) Make a Jazz Noise Here of te wel You Can't Do That on Stage Anymore, Vol. 2 - The Helsinki Concert.

Maar vraag aan een andere Zappa-fan wat zijn favoriete platen zijn en hij/zij zal er misschien 5 anderen noemen. Wil je Zappa's muziek toch eens live (en op een geloofwaardige manier) beleven, kan je 't best naar de concerten van Zappa plays Zappa gaan. Zoon Dweezil wordt alsmaar beter en de begeleidingsband is superb. Als bewijs, een clip vanop Youtube met ondermeer Sheila Gonzalez en de hier wat overenthousiaste Steve Vai.



En uiteraard moeten we Frank zelf ook nog eens laten spelen. 't Is tenslotte zijn verjaardag. Op Youtube vond ik een onuitgegeven versie van Inca Roads met een keigoeie gitaarsolo. Geef toe, Frank was -is- uniek.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Dank je wel om een reactie achter te laten. Als je opteert om als 'Anoniem' te reageren omdat dit het eenvoudigst is, wil je dan je opmerking wel besluiten met je voornaam/naam? Het is plezant om te weten wie mijn blog bezoekt en reageert. Even simpel als 'Anoniem' is 'Naam/URL'. Van die URL hoef je je niks aan te trekken, je vult gewoon je naam of roepnaam of alias in en ... hopsakee, dat werkt ook. Merci.