het wonder geschiedde

Een week lang door jan en allemaal, in het bijzonder door de barman van de club, vernederd en beschimpt geweest: "als jullie dit seizoen één match kunnen winnen, mag je al blij zijn", "als jullie NIET laatst eindigen, trakteer ik op een etentje" en van dat soort bemoedigende woorden. Het geloof in Diest T, de tafeltennisploeg waartoe ik behoor, was nihil. Ze zouden nog meer geld hebben ingezet op een roedel loopse teven uit het hondenasiel dan op Diest T. Houterige bejaarden met een pingpongplankje.

Dat moet ook zowat de eerste gedachte geweest zijn bij onze allereerste tegenstrevers uit onze nog prille carrière. Waar is hun looprekje? Zitten de verpleegsters nog in hun busje? Zoiets.

Helaas voor onze criticasters en al diegenen die op ons neerkeken: Diest T won in Tienen met 7-9. Er werd niet in de pan gehakt -wij vaders doen zoiets niet- en de overwinning liep niet als van een leien dakje maar so what? Onze allereerste competitiematch winnen, ook al is het maar in de vergetelhoek van 5de provinciale A, is een opsteker.

Maar nog prettiger dan dat is het vooruitzicht dat onze B6-barman zijn receptenboekje en voorschoot al kan bovenhalen. Dat etentje komt eraan en dat men niet denkt dat onze honger met een koffiekoek gestild zal zijn (knipoog naar Dirk).

(Frank 4/4, Ludo 3/4, Peter 2/4 en Rudy 0/4. Coach: Jerry)