let the party start

met grote dank aan de prachtige kip van Fruitberg

de trein van Hasselt naar Diest

Zelem, wandeling naar de Vallei van de Zwarte Beek

Met vertrek aan De Pastorie van Zelem waar ook
de (bloggende) samentuin 'Café Potager' is gelegen.

Zo'n 10 kilometer in het totaal met heel wat klim- en daalwerk
over ijs, smeltende sneeuw en modderpartijen ontwijkend:

Maar het was zalig zacht weer en 't heeft weer goedgedaan.
(oranje route uitgebreid met blauwe lus)

Klimaatzaak ondertekend

Zonet heb ik mijn brief aan de advocaten van de Klimaatzaak ondertekend waarbij ik hen volmacht geef om mijn belangen waar te nemen in de "Klimaatprocedure". Hiermee zal ik als mede-eiser, naast Klimaatzaak vzw, optreden tegen de Belgische overheden om mezelf  te 'beschermen tegen de aantasting van mijn rechten ten gevolge van de opwarming van het klimaat'.

De bijhorende website meldt momenteel dat er maar liefst 12.732 mensen mede-eiser willen worden, WOW! Je kan nog steeds meedoen!

mijn planten-wenslijst 2015

Het voorbije jaar kregen heel wat planten een vaste stek in onze tuin. Sommigen daarvan waren helemaal niet vooraf gepland maar bleken te aantrekkelijk om ze op de kwekerijen achter te laten, de Magnolia's 'Black Tulip' en 'Genie' bijvoorbeeld. Op de plantendag in Celles stootte ik op de Parrotiopsis jacquemontii en de Magnolia 'Black beauty' en ik kon er niet aan weerstaan. Maar niet alles wat ik zocht, heb ik ook gevonden. Er is nog een beknopt lijstje van bomen en struiken waarvoor ik volgend jaar graag op jacht trek, mijn wenslijst 2015 zeg maar:

1. Voor op een droger hoekje: de blazenstruik Colutea x media 'Copper Beauty' (3x);
2. Om mijn verzameling Magnolia's af te sluiten: de 'blauwe' botanische Magnolia acuminata 'Seiju' en -moest het vindbaar zijn- de Magnolia x brooklynensis ‘Woodsman’;
3. De Koreaanse esdoorn Acer pseudosieboldianum, omwille van zijn prachtige bladvorm en zijn sprankelende herfstverkleuring en tenslotte
4. de toverhazelaar Hamamelis x intermedia 'Arnhem'.

Naast de vreugdekreten bij het inladen/aanplanten van deze schoonheden verwacht ik nog een ander groen hoogtepunt in 2015, met name onze vierde deelname aan het VELT-ecotuinenweekend waarop jullie allen welgekomen zijn.

wintertuin zonder grandeur

De koninklijke serres van Laken zien er -vergeleken met onze wintertuin-

wel echt belachelijk uit. 

Het Pekingse vogelnest

Oké, mijn fantasie is niet altijd van deze wereld, ik weet dat, maar deze sculptuur deed me meteen denken aan het Vogelnest uit Peking, het stadion van de Olympische zomerspelen in 2008, bij de Chinezen bekend als  国家体育场/國家體育場. 

Voor het echte Vogelnest tekende het Zwitserse architectenbureau Herzog & de Meuron met als artistiek adviseur conceptueel kunstenaar Ai Weiwei. Het 'bouwwerk' in onze tuin had geen nood aan architecten of adviseurs, een beetje sneeuw en stevige wind volstond. Drie Miscanthus chinensis 'Malepartus' plooiden zich westwaarts waarbij de toppen tot aan de grond knakten. Hierdoor ontstond er een koepel waaronder muizen, vogels of sportieve kabouters zich naar hartenlust kunnen uitleven. Als het nog wat bij sneeuwt worden alle gaten en kieren in het dak gedicht.

de eerste s...modder

Hier is de eerste sneeuw gevallen.

Bij het uithalen van de weekendkrant, gezeten in mijn sandalen, heb ik het sneeuwtapijt ook gevoeld. Niet echt koud maar vooral nat. 't Is op dit moment dan ook meer smodder dan sneeuw. Het gedruppel in de regengoten duidt er ook op dat alle sneeuw nog aan 't smelten is. Benieuwd wat er gaat komen.

uitbreiding wagenpark

De pakjesperiode wordt hier nogal eens aangewend om ons wagenpark uit te breiden. Een nieuwe auto koop je evenwel niet elk jaar. Nadat we 2013 daarom aan ons lieten voorbijgaan, was de tijd dit jaar weer rijp om onze oldtimer-stal aan te vullen. Mijn oog viel, net als bij de laatste aankoop, op een Citroën. De verkoper, de wereldwinkel van Laakdal, had maar één kleur op voorraad maar het lavendelpaars stond me meteen aan. Er heeft altijd een hippie in mij gezeten. Je zou niet zeggen dat deze auto ooit een deo-spuitbus is geweest maar de motorkap en het dak laten er geen twijfel over. 

groenlingen

links vrouwtje, rechts mannetje (met vrouwtje gewone vink)

selfmade retro-kerstkaart

Had de vink geweten dat ik van hem een retro-kerstkaart zou maken, had hij allicht nooit voor het keukenraam komen zitten. Hij zat daar evenwel zo mooi op een tak van een gele kornoelje (Cornus mas) dat ik deze gelegenheid niet kon laten voorbijschieten. Door er 2 nieuwe lagen bovenop te leggen, eentje met een sterrenhemel die wat op sneeuw gelijkt en eentje met een paars-groene bokeh, werd een digitaal winters tafereeltje gecreëerd. Voor het kader koos ik eentje met afgeronde hoeken. 

winterzoet

Op dit moment is er hier één heester die er qua bloei en geur bovenuit steekt: de Chimonanthus praecox of de winterzoet. Zoals de Nederlandse naam aangeeft ruiken de winterbloemen zoet. Bij winderig weer, zoals vandaag, kan je het aangename parfum al van ver opsnuiven. De zacht gele bloemen zijn van dichtbij bekeken best mooi en de gevorderde tuinier ziet er ongetwijfeld een kleine Calycanthus-bloem in. Helaas hangen de bloemen treurig naar beneden en lijken ze van ver wel zeiknat geregend.  Toch is het heerlijk om nu al een struik in volle bloei te hebben, alleen de winterjasmijn staat qua bloemen momenteel even ver. Om bijgevoegde foto's te nemen, werd telkens de tak gemanipuleerd om de geopende bloemen naar het karige licht te keren. 

Skimmiabes met oestercapsones

voor 1 pit komt mijnheer niet

ontluikende 'Orange Peel'

De geel bloeiende en geurende toverhazelaar Hamamelis x intermedia 'Arnold Promise' heeft al enkele trosjes bloemen open staan. Deze 'Orange Peel' (foto) staat nog niet zo ver maar de bloemknoppen zijn hier en daar toch al opengeduwd door de lintbloemen die zich ontvouwen. De meeste toverhazelaars in onze tuin hebben dit jaar veel bloemknoppen behalve de 'Aurora' die na 2 mooie bloei-jaren blijkbaar een jaar rust heeft ingepland. Veelbelovend is de pas aangeplante H. x intermedia 'Birgit', de donkerst roodbloeiende toverhazelaar, die goed vertrokken is en toch al zo'n 30 bloemknopjes heeft. Nog 1 toverhazelaar staat op mijn verlanglijstje, al is er geen haast bij, en dat is de 'Arnhem'. Deze door JHM Van Heijningen geselecteerde toverhazelaar heeft 'warm oranje' bloemen en daar maak ik graag nog ergens een plaatsje voor vrij.

nieuw speeltje

digitale foto van huismus-vrouwtje geanalogiseerd 

Ooit schreef ik me in op een gratis digitale nieuwsbrief van een bekend fototoestelmerk. Behalve reclame voor nieuwe producten ontvang ik zo regelmatig fototips van 'experts'. Deze week zat er iets extra tussen: een activeringscode voor DxO FilmPack 3. Ik hoorde het in Keulen donderen maar het blijkt een softwarepakket te zijn om je digitale foto's de look te geven van je foto's of dia's van vroeger. Na het uploaden van de originele foto kan je een bepaald filmrolletje aanduiden (kleur of z/w), vervolgens contrast, verzadiging en belichting aanpassen en je hebt je 'analoge foto'. Een speeltje, meer niet, maar ik heb het toch eens uitgeprobeerd. Wat moet ik anders doen met zo'n weer?

Hier werd een ander filmrolletje uitgekozen

Op dit moment is DxO FilmPack 5 de meest recente versie. Je kan een gratis testversie downloaden voor Windows en Mac.

't is weer van dat

Al een tiental keer heb ik de tuin voor vol verklaard maar zoals op de foto te zien is, heb ik -nog maar eens- gras zitten omspitten om nieuwe plantruimte te creëren. Het is hier al een gekend ritueel, als die van ons me tegenwoordig met de schup (Kempense spade) ziet rondlopen, denkt ze ongetwijfeld 'daar gaat hij weer!'. 

Deze keer vond ik het silhouet van het grasperk voor verbetering vatbaar. Ik zag het liever wat meer golvend. Ook wil ik zo forceren dat de normale tred van de mensen slalommend is en niet recht op recht. Een bijkomend voordeel is dat het resterend en alsmaar geslonken gras nu in twee compartimenten is onderverdeeld wat het wat spannender maakt om de achtertuin te ontdekken.

Meestal heb ik eerst het plantgoed en begin ik dan navenant om te spitten, deze keer moet ik nog nadenken wat ik ter plekke in de grond ga steken. De vormgeving primeerde. Toch zie je samen met mij dat de cirkel (foto links) zich goed leent om een solitaire heester in te planten. Rondom denk ik aan zilverkaarsen. 

En zo blijven we bezig, een afwijking zoals er zoveel zijn.

wegens staking geen titel

for security reasons

Eer we Citadel Arte 2014 bezochten, liepen we langs bij het 'Gesamtkunstwerk' van kunstenaar en collega-tafeltennisser Edouard Prévost in de voormalige Diestse pastorie van de O.L.V. Kerk. Onder de noemer 'For Security Reasons' beschilderde hij alle muren, deuren, hoeken en kanten waarvoor de nieuwe eigenaar toestemming gaf. Op een schouw, een cementtegelvloer en plafond-stucwerk na kreeg hij volledig vrij spel wat een overrompelende indruk oplevert. Prévost wil de bezoekers doen nadenken over de gevolgen van alles wat vandaag gebeurt onder het mom van onze vrijheid.

De kunstenaar, al wil hij zo niet genoemd worden, was zo goed om ons rond te leiden en zijn schilderingen van de nodige duiding te voorzien. Er waren ronduit knappe uitvoeringen bij waarbij bvb. één werk gevormd werd door drie muurschilderingen in drie verschillende kamers. "Een jaar lang", zo zei Edouard, "heb ik er ongeveer één dag per week aan gewerkt. Na de tentoonstelling zal alles weer verdwijnen. Vandaar dat ik graag heb dat er veel foto's genomen worden." Dat was precies wat ik van plan was.

(Wie de tafeltennisclub van Diest bezoekt, kan ook daar enkele werken van Prévost bekijken. In het cafetaria bijvoorbeeld werd een muur verfraaid met een tafeltennisser in actie. 'For Security Reasons' is enkel nog open het komende weekend za. 20/12 en zo. 21/12 van 11 uur tot 17 uur.)

en ... actie!

en ... cut!

huismussen

Jawel, er zit al een groenling aan de voedersilo. De vraag die ik me enkele dagen geleden hierover stelde is daarmee opgelost. Het was een prachtig tafereel. Een pimpelmees wilde koste wat kost uit het zelfde gat een zaadje pikken als de groenling maar deze weigerde zijn plekje af te geven. Hierdoor deed de pimpelmees allerlei acrobatieën zoals ondersteboven hangen en een boze kolibri-imitatie. Maar hij kon zijn beurt afwachten. Toonbare foto's heb ik er niet van omdat het op dat moment al te duister was.

Van de huismussen heb ik wel enkele geslaagde foto's. De kolonie die hier al vele jaren rond de deur hokt, bezorgt me veel kwetter- en kijkplezier. De voedersilo is voor hen intussen geen onneembare hindernis meer (het eerste jaar wisten ze niet hoe ze 't moesten aanpakken) waardoor ze lange tijd voor het keukenraam vertoeven. Voor het koppeltje tortelduiven, dat de kleine vogels jaloers gadesloeg, heb ik ook op de grond zaden uitgestrooid.

hot coffee inside

mijn prijs gaat naar ....

Eén van de mooiste werken op Citadel Arte 2014 (tentoonstelling moderne kunst Diest) was naar mijn smaak deze compositie, ... tot bleek dat dit werk niet behoorde tot de kunsttentoonstelling maar gewoon deel uitmaakte van het interieur. Het onderscheid is niet altijd even duidelijk. Toch een dikke proficiat aan de onbekende elektricien die met hart en ziel dit kunstwerk in een verlaten hoekje van de citadel uit zijn vingers toverde. Zeg nu zelf, deze affiche had toch niet misstaan:

Citadel Arte 2014

Tentoonstelling Hedendaagse Kunst

Citadel Diest

van 27 november tot 21 december 2014

(foto's: © Ludo Rutten)

vink met zonnebloempit

Mannetjesvink geposteerd voor de gele bladeren van een Parottia persica

met zonnebloempit in de bek.

Ik ben benieuwd of de groenlingen ook present gaan geven

want er zijn veel coniferen in de buurt gerooid de voorbije maanden.

(foto door keukenraam / 'speelgoedcamera' met 1000 mm-lens)

herfstklus

Op die van de zomereiken na zijn de meeste bladeren intussen naar beneden gevallen. We laten ze ter plekke rotten behalve op de wandelpaden en op het beetje gras dat er nog overschiet. Daar worden ze weggehaald, niet om het proper te hebben maar wel omdat het ideaal 'gerief' is om zelf bladcompost te fabriceren.

Met een brede hark zijn ze zo op hopen getrokken waarna ze met de kruiwagen (foto) naar de composthoop worden afgevoerd. Ook onze groenten- en fruitresten (afval kan je dat niet noemen) kieperen we op deze hoop en in de lente kan ik de onderste laag al gebruiken om rond struiken en jonge bomen te leggen. De logica zelf.

de allereerste

De hoek waarmee mijn allereerste vogelfoto's door het dubbelglazig keukenvenster geschoten werden, is nog voor verbetering vatbaar. Met een andere opstelling kan de scherpte immers nog stukken beter en wat meer zonlicht zou voor de korrel ook van pas komen. Maar omdat er meteen een boomklever op het toneel verscheen, kan de fotokwaliteit me even gestolen worden. Als begin van een hopelijk mooie winterreeks is deze prent voor mij goed genoeg. Het waren evenwel onze huismussen en niet deze guitige boomklever, die als eerste in de smiezen hadden dat de voedersilo terug gevuld was.

Cherokee Chief

laatste aanwinst: 3 Cornus florida 'Cherokee Chief'

Met de demontage van de trampoline kwam er een grote cirkel bosgrond vrij. Het eerste idee was om deze ruimte open te houden, moesten we ooit eens zin hebben om onze vakantietent op te stellen in de eigen tuin. In de zomer buiten slapen heeft natuurlijk wel iets. Uiteindelijk heb ik de kampeerdromen gelaten voor wat ze zijn en schafte ik me drie bloemkornoeljes aan. Ik vond een mooi drietal aan een redelijk aantrekkelijke prijs en vandaag werden ze aangeplant. Een zalig weertje trouwens om dit nu te doen.

Veelbelovende bloemknoppen van Cornus florida 'Cherokee Chief'

De struiken zijn reeds 1,80 meter hoog en ik zocht er uit met veel bloemknoppen. De bloemen van 'Cherokee Chief' hebben roze tot rode schutbladen en de sierstruik is goed winterhard. De Cornus florida is van oorsprong een Amerikaanse kornoelje maar hij gedijt hier prima. Hij prefereert een lichtzure, voedzame grond. Om deze reden groef ik per struik een groot plantgat waarbij de bruine grond van de bovenste spadesteek gemengd werd met 70 liter bodemverbeteraar en de grond van de tweede spadesteek (geel tot grijs) uit het gat gehouden werd. Als afwerking werd een vijftal kruiwagens rottende bladeren tussen de struiken gespreid. De eerste bloeiperiode wordt in mei/juni 2015 verwacht, net op het ogenblik dat het de VELT-ecotuindagen zijn. De vruchten zijn eetbaar maar - voor zover ik me herinner - is lekker toch iets anders.

mijmeringen en geëmmer

Het moet ongeveer zo gegaan zijn: Tuinieren.nl had Bart's Blijentuin tot tuinblog van de maand gebombardeerd en vroeg hem en passant of hij zelf een suggestie had voor een blog die wel wat aandacht verdiende. 'Muggenbeet' zei hij op een zwak moment, die jongen werkt zich al 10 jaar uit de naad en behalve zijn vrouw en kinders is er geen hond die daar wakker van ligt. Zelfs in zijn eigen dorp denken ze dat hij van 'den dop' leeft. En zo belandde er ineens wat vragen over de tuin en de blog in mijn brievenbus. Ik pende neer wat in me opkwam en het resultaat kan je hieronder vinden. Voor het uiteindelijk artikel zou nog geknipt en geschrapt worden maar ik geef je het hele stuk.

"De voorbije week vierde ik het tienjarig bestaan van mijn blog Muggenbeet. Bij de start was het geenszins de bedoeling om over tuinieren te bloggen. Gaandeweg groeiden de eigen tuin en de natuur evenwel uit tot mijn grote passies en toen volgde het bloggen erover automatisch. Uit de beginperiode herinner ik mij dat foto’s plaatsen nog omslachtig in mekaar stak maar toen Blogger, mijn platform, overgenomen werd door Google zag je alles snel evolueren. Momenteel is bloggen poepsimpel en veel technische kennis is niet langer vereist.

Het is steeds mijn betrachting geweest om een visueel aantrekkelijke blog te creëren. De voorbije tien jaren probeerde ik alsmaar verbeteringen aan te brengen. Recent koos ik ervoor om de klemtoon te leggen op de foto’s. Dankzij het bloggen is natuurfotografie een nieuwe hobby geworden. Het is ook door te bloggen dat mijn kennis over planten en dieren enorm gegroeid is:  je begint dingen op te zoeken (je wil ook geen fouten schrijven), je koopt determinatiegidsen en ontdekt zaken waar je vroeger geen oog voor had. De liefde voor de dieren en de natuur heeft er altijd al wel ingezeten. Toch was het pas met de kennismaking met mijn schoonvader zaliger dat de wereld van tuinaanleg en tuinplanten voor me openging.

Hij was gespecialiseerd in bijzondere coniferen en zag liever krom gevormde bomen dan kaarsrechte. Dankzij hem kreeg onze tuin bij de start meteen een prachtige, ongeveer 10 jaar oude, groene boord met beuk,  hulsten, Pinus parviflora, Taxus baccata fastigiata, Juniperus en hazelnoten. Een mooiere start konden we niet nemen. Binnenin deze groene struweel was er eerst een groot groen grasveld. Veel zon maar weinig biodiversiteit. Vandaag schiet hier nauwelijks iets van over want, op enkele paadjes na, is alles vol geplant en evolueert de tuin beetje bij beetje naar een bostuin. Weg ook met de zitmaaier en een klein ‘stotertje’ (kooimaaier zonder motor) klaart nu de klus.

Mijn engagement binnen de milieu- en natuurbeweging heeft er voor gezorgd dat ik grotendeels koos voor streekeigen flora en liefst dan bomen en struiken waar de dieren ook iets aan hebben: nectar, bessen, nestgelegenheid. Maar extreem fanatiek ben ik daar nooit in geweest: als ik iets mooi vind en er een plekje voor vind, koop ik het, zolang het maar gedijt in onze grond en winterhard is want van potten sleuren en afdekken houd ik niet. Zo heb ik bvb.  een kleine collectie Amerikaanse kastanje’s omdat ze een mooie herfstverkleuring hebben en geen last hebben van de kastanjemineermot.

Ook magnolia’s en toverhazelaars zijn geen planten van hier maar zo’n schoonheden zou ik niet meer kunnen missen.Af en toe stellen we onze tuin open, alhoewel in feite iedereen altijd welkom is. Aan de reactie’s hoor ik dat natuur- en plantenliefhebbers zich meteen thuis voelen. Af en toe krijgt iemand ei zo na geen hartinfarct want onze tuin komt in niets overeen met de meeste tuinen die in tuintijdschriften verschijnen. Te vaak wordt hier de spontane natuur uit de tuinen geweerd, is de rechte lijn de norm, zwijgt men over de arbeidsintensiteit en is het verschil met een reclameblad voor verhardingsmaterialen wel erg klein.

De mening van de mensen is zeker interessant maar voor mij is de aanwezigheid van vogels, vlinders en kevers een betere graadmeter in hoeverre ik in mijn opzet om een natuurrijke tuin te creëren geslaagd ben.

Onze bouwgrond is een voormalige maïsakker waar af en toe eens een bosduif of kauw overvloog. Vandaag, nu het lapje grond zo’n 25 jaar door ons beheerd wordt, nestelen er zwartkoppen, goudhaantjes, kuifmezen, pimpelmezen, tjiftjaffen, zwarte mezen, vinken, een koppeltje tortelduiven, boomklevers en ook bosmuizen en egels. Onze poelen en zwemvijvers zijn jaarlijks de ‘paaiplek’ van een 30 tot 50-tal koppeltjes bruine kikkers. Bij zonnig weer verschijnen er vuurjuffers, azuurwaterjuffers, bloedrode heidelibellen, blauwe glazenmakers en houtpantserjuffers. Voor natuurliefhebbers en bloggers kansen genoeg om zich vrolijk te maken. Perfect ook om, na een dag mentaal zware arbeid op een leerlingenbegeleidingsdienst, mijn hoofd leeg te maken.

Typisch aan onze tuin is dat hij nooit klaar is. Elk jaar worden er nog planten toegevoegd of verplaatst. Heel af en toe verwijder ik ook een boom of struik. Smaken evolueren of het eikeltje dat je in de grond stopte blijkt plots een te grote boom geworden die te veel licht ontneemt. Maar dat maakt het allemaal plezant. Misschien is dit ook wel mijn belangrijkste tip: creëer je ‘paradijs’ zelf en doe het geleidelijk aan want dat geeft jarenlang tuin- en plantenjachtplezier. Bovendien is je tuin dan ook echt iets van jezelf. Af en toe schiet je wel eens een kemel maar zo vergroot je je plantenkennis. Groene vingers is een groeiproces. Laat de natuur je belangrijkste inspiratiebron zijn maar bezoek zeker ook arboreta, kwekerijen en andere tuinen van liefhebbers. Je leert altijd bij.

Wat ik de laatste jaren heel interessant vind, is het uitvlooien hoe de stamboom van planten in  mekaar steekt. Wat is de vader- en de moederplant? Wie heeft zich met de veredeling bezig gehouden? Welke planten zijn verwant aan mekaar? Bij Quercus, Magnolia, Aesculus en Hamamelis levert dit boeiende onderzoekresultaten op. Toch als je wat freak bent, zoals ik. Eén van mijn laatste aankopen, een cadeau aan mezelf naar aanleiding van het 10-jarig bestaan van de blog, was een Aesculus x neglecta ‘Autumn Fire’. De naam leert me dan dat de herfstkleur spectaculair gaat zijn maar ook dat mensenhanden deze boom geschapen hebben: de gele pavia (die ook in mijn collectie zit) werd gekruist met de Aesculus sylvatica.

Een boom die iedereen wel kent, is de imposante rode paardenkastanje. Ik vind het dan interessant om te weten dat de witte paardenkastanje in dit geval gekruist werd met de rode pavia. Ongetwijfeld een ‘afwijking’ van mij maar het doet me wel heel gedetailleerd kijken naar de natuur en mijn genieten krijgt erdoor meer diepgang."

(Hier het stukje op tuinieren.nl. Echt wel mooi gepresenteerd. Waarvoor dank.)