soms loopt het mis

Plantenjagers, wees gerust. De plant op onderstaande afbeelding is niet te koop. Hij bestaat niet, toch is de foto echt. Het is een combinatie van 2 vaste planten die zichzelf in mekaar gevlochten hebben. Het resultaat mag gezien worden en als één botanische soort zou hij zeker succes hebben bij de vaste plantenliefhebbers. Hoe gekker, hoe liever. Dit aardig plaatje vond ik in één van onze grote potten. Het reuzenblad is van de Rodgersia en de roze bloempjes zijn die van de Heucherella, een sierlijke hybride tussen Heuchera en Tiarella.

Een Rodgerserella..... met een beetje fantasie

Ook in de buurt van de vijvers stoot ik regelmatig op mooie natuurlijke combinaties. Vaak zijn ze helemaal niet zo gepland maar eerder toevallig. De echte koekoeksbloem vlakbij de witte en blauwe Siberische lissen is ook zo'n perfect duo. Als dan ook nog de roze blauwe regen  (Wisteria floribunda 'Rosea') tegelijk in bloei komt, is het plaatje compleet. Heel eenvoudig maar ook fotogeniek is de combinatie van de oersterke adderwortel met de - al dan niet bonte - gele lis (zie afbeelding). Het behoort tot de mooiere momenten van de tuinier om te ontdekken welke kleurrijke schilderijen de natuur tot stand kan brengen. Maar soms loopt het goed mis. Ook in de ecologisch beheerde siertuin is het niet altijd een goednieuwsshow.

adderwortel voor bonte gele lis

Vorig jaar was onze perenboom niet om aan te zien. Perenroest. De boom hing vol bruine bladeren, zoveel dat afplukken geen optie was. In de winter heb ik zowat de helft van de takken eruit gesnoeid en ook rond de stam zorgde ik voor ademruimte. Momenteel ziet deze 'Dubbele Flip' er stralend uit. Frisgroene bladeren en heel wat jonge peertjes. Maar om victorie te kraaien is het nog wat vroeg. Mogelijks heeft ook de verwijdering van een aantal coniferen bij een van onze buren ermee te maken want perenroest overwintert op Juniperus.

Erger gesteld was het met onze winterbloeiende sierkers, onze 20-jaar oude Prunus subhirtella 'Autumnalis Rosea'. Deze kanjer in onze voortuin kwijnde jaar op jaar verder weg. Veel kale takken en alsmaar minder bloemen. De diagnose die door mijn neef Geert en mezelf gesteld werd was pijnlijk: monilia. Waar deze schimmel vandaan komt, is moeilijk te achterhalen want de sporen worden met de wind meegedragen. Om verdere besmetting te vermijden, heb ik deze week heel drastisch ingegrepen. Ik heb de kroon van de boom, zijnde de hele oorspronkelijke ent van de sierkers en 20 cm van de onderstam, verwijderd.  Zoiets knaagt. Geen roze kersenbloesems meer in de winter. 't Zal wennen zijn en dat geldt ook voor de gapende leegte.

het prachtig rood gezaagde blad van de vaantjesboom

Om te pijn te verzachten en mezelf enigszins te troosten (ocharme!) heb ik me een nieuw boompje aangeschaft. Ik liet me betoveren door een vaantjesboom, de Davidia involucrata var. vilmoriniana. Het blad is bijzonder mooi rood gezaagd (zie afbeelding) en, als het geluk wat meewerkt, komen er prachtige witte bloemen in dankzij de 2 grote schutbladen. 'Vilmoriniana' verwijst naar de Franse kweker Maurice de Vilmorin. Geheel risicoloos is deze van oorsprong Chinese boom niet. Vooral de wintervastheid van jonge exemplaren is een probleem. Maar wie niet waagt, niet wint.

Of een ecologische tuinier wel uitheemse bomen mag planten? Natuurlijk mag ik dat. In mijn tuin plant ik wat ik wil.  Oorspronkelijk komt al het leven van één en dezelfde oerknal. Alles wat leeft, is familie van mekaar. In het licht van de onmetelijke ruimte zijn de afstanden op aarde slechts millimeters. Maar doe dit met verstand (klimaatzone), gevoel voor schoonheid en respect voor natuur en milieu.