In den beginne... was onze tuin niet meer dan een groot veld gras dat ingesloten lag in een strook van groenblijvende struiken en bomen. 7000 Belgische franken had ons dat gekost om ons bouwterrein te laten egaliseren en inzaaien met gras. Het was een mooie start maar lang hield dat voetbalterrein niet stand. Er kwam een zithoek met zandbak, er kwam een eiland met vaste planten en krentenboompjes waartussen een zitbank werd gezet, er kwam een eerste vijver en een tweede,... om uiteindelijk vandaag te kunnen stellen dat er nog nauwelijks gras overblijft. Zo vind ik het goed want gazon kwalificeer ik een pak lager dan mossen en paardenbloemen.
van deze zitmaaier heb ik deze week afscheid genomen, zonder een traantje te laten
Gazon is vooral big business. Sloten geld worden ermee verdiend: meststoffen, ijzerslakken, mosbestrijders, onkruidkillers, reparatiekits, legklare grasmatten, snelgroeiend en traaggroeiend gras, grasmaaiers, benzine, ... en als toppunt van decadentie zijn er dan nog peperdure robots en volautomatische watersproeiers die het tuinwerk van de eigenaars volledig overnemen want zij hebben geen tijd of geen goesting. Dit alles om het ultieme resultaat te bereiken: een perfect, donkergroen getrimd grasveld dat even interessant is als een zwart scherm op de TV. Een chemisch stort dat moet doorgaan voor tuin. Een kunstwerk in veler hoofden, zo 'af' dat betreden ervan verboden is. Zelfs het bloemetje dat er zijn intrek durft te nemen wordt genadeloos met wortel en al uitgeroeid. Wat moeten de mensen wel niet denken, een opstandig madeliefje in mijn gazon!
En dan hebben we het nog niet gehad over de vele uren maaiwerk die velen dik tegen hun goesting besteden aan het kortwieken van hun gazon, ja, niet iedereen heeft een vrouw met gedoogbeleid of een robot. Moest dit laatste wel het geval zijn, dan zou er ongetwijfeld iets nieuws op de markt komen om zich te onderscheiden. Een vliegtuigje op zonne-energie dat permanent groeiremmers spuit. Zoiets.
Weg met die monocultuur!, denk ik dan. Stop dat gestrooi en gespuit en laat de natuur toe in je tuin of maak er een moestuin van. Zoveel keuzes en zoveel kleuren. Deze ommekeer blijft niet onbeloond. Een hele nieuwe wereld gaat voor je open: wilde bloemen, een legertje knotsgekke insecten, nestbouwende vogels, avontuurlijke paadjes, van kleur veranderende struiken, een mand zelf geplukte appels,... en tijd om van je tuin te genieten i.p.v. alsmaar te zwoegen in een tuin die niet evolueert of leeft. Gazon is vooral verloren ruimte, een dwingeland die je tot slaafje kroont.
mijn nieuwe grasmaaier, een stotertje
Ik weet waarover ik spreek: ik heb ooit ook met een zitmaaier rondgereden op ons 'voetbalveld' en ik zie het nog dagelijks (hoor vooral) rondom mij. Eerst vedden gooien en dan constateren dat het gras zo goed groeit dat je meermaals per week je machine van stal moet halen. Dit dwangneurotisch gekkenwerk is niet meer aan mij besteed. Ik heb de knop al jaren geleden omgedraaid. Vandaar dat onze zitmaaier al zeker drie jaren stil staat wegens nog-nauwelijks-gras. Deze week heb ik hem gratis van de hand gedaan. De School voor Wetenschap en Techniek van Mol -zeg ik dat goed?- is hem komen halen om er hun leerlingen op los te laten. Sleutelen, demonteren, opknappen,... zoals het leerplan basismechanica het voorschrijft. Een schenking aan de wetenschap.
Enkele jaren deed het kleinere elektrische grasmachine van mijn vader de klus, vaak met mijn vader zelf als werkende kracht. Gepensioneerden moet je hun beweging gunnen. Prima toestel met ruime opvangbak maar dat gedoe met die kabels (100 meter ongeveer!) was ik beu. Ter vervanging kocht ik me een stotertje op mensenkracht. Geen naft, geen kabels, geen lawaai. Enkel het zwaaigeluid van de stalen messen. Mijn eerste rit zit er intussen op en het ging prima. Het perfecte toestel om in alle vrijheid over de graspaadjes te zwieren. Ik zou zelfs nog verder in de tijd willen teruggaan en een zeis hanteren. Helaas, ik heb het ooit geprobeerd maar enkele minuten later zat ik in de wachtkamer van mijn huisarts voor dringend naaiwerk.
Die opgelapte wijsvinger kondigt nog steeds ander weer aan. Hij jeukt als de barometers veranderen. Maar om te stoten heb ik er geen last van. Het kunnen vervangen van een zitmaaier door een stotertje beschouw ik als een succes. Het toont aan dat de evolutie van - of successie in onze tuin aardig de goede kant is uitgegaan. Dat de natuur het werk grotendeels heeft overgenomen. Dat dwaze reclame van me afglijdt. Dat mijn kop genezen is.
Wel Ludo, ik denk er net zo over als jij. Heel goed verwoord. Gazon is zonde van de plaats. Ik heb hier nog wat gazon (compromis met eega) maar rijd mijn gazon niet veel af.
BeantwoordenVerwijderenIk heb ooit een grap overgenomen die de onzin van ons tuinieren goed weergeeft : http://fruitberg.wordpress.com/2012/04/28/gazongruwel/
Mijn stelling is ook altijd geweest dat je een grasveld moet mijden: veel te veel werk en al je argumenten onderschrijf ik. Dat "stotertje" is het enige ding, waarmee ik in vroeger tijden overweg kon... Er staat nog eentje in onze schuur.
BeantwoordenVerwijderenEen speelweide of bloemenweide vind ik dik in orde. Het gaat me vooral om dat perfecte biljartlaken van gras dat vooral bedoeld is om af te blijven en op te zwoegen. Zoveel energie en kosten voor ...gemillimeterd gras. Mijn advies: laat dat over aan Engelse Lords.
BeantwoordenVerwijderenZeer interessante post, en eentje waar ik dus moet op reageren.
BeantwoordenVerwijderenGazon is zeker bij business. Het nivelleren en inzaaien van ons gazon (incl champignonmest)kostte zakkenvol geld.
In essentie heb je gelijk, een perfect gazon is even interessant als een zwart televisiescherm.
Maar helemaal gelijk heb je anderzijds weer niet natuurlijk.
Het mooie aan een zwart beeldscherm, euh ik bedoel aan een biljarteffen gazon, althans voor sommige mensen, is dat het zeer rustgevend werkt als ze er zitten op te kijken.
Ik lees in je tekst "toppunt van decadentie zijn er dan nog peperdure robots". Ahum. Ahum. Ahum. Ik heb zo'n peperdure robot. Maar of dat zo decadent is als je beweert, daar durf ik aan twijfelen. Zeer sterk zelfs. Die peperdure robot maakt het mogelijk om ongeveer net rond te komen met de rest van onze tuin, en ik kan je verzekeren, het lijkt hier ten huize Bentenge niet op de standaard gemillimeterde tuin inclusief geverticuteerd en gemest gazon.
Enfin, ik wou het even kwijt. De wereld is grijzer dan hij lijkt :-)
We zijn ook ooit begonnen met een speelgazon van 10 are, met schommel en zandbak en wekelijks 1u30 gras afrijden, Naargelang de kinderen groter werden , werd het gazon ook kleiner, kwamen er meer planten en bomen en kon de natuur terug zijn gang gaan. Nu hebben we nog een stukje gazon, vol klaver, madelief,boterbloem,.. Achteraan in de tuin maak ik enkel wat wegjes met de grasmaaier, de rest mag groeien en wordt 2-maal per jaar gemaaid. Toeval of niet , tijdens het schrijven van deze reactie hebben ze het op DO-IT TV (met doe-het-zelf Roger) over kunstgras, een "ecologisch" product. Hilarisch! Hoe kan een "dood" gras u ecologisch zijn? Omdat je het niet moet onderhouden?
BeantwoordenVerwijderenJa, ik heb die reportage over kunstgras ook gezien. Een plastieken tapijt afgerold in de tuin en een trotse eigenaar die nu een nieuw model ging leggen. Man man. Waarom dan niet alles in plastiek of zijde: de bloemen, de struiken, de bomen en -waarom niet- een nep-zon.
BeantwoordenVerwijderen