voltooiing komt in zicht

Met een sessie van 6 uur arbeid werden gisteren de metselwerken afgerond. 'Arbeid' daar bedoel ik dan mee: metsen maar ook stelling bouwen, mortel en stenen aanvoeren en slijpen met een diamantschijf. Heel wat kleistenen kan je met je truweel bijkappen maar de straatstenen die ik voor een prikje kon kopen zijn zo hard gebakken dat een schijf onmisbaar is om een fatsoenlijke schuine hoek te verkrijgen. Komt daar nog bij dat ik nu aan het fijnere werk was toegekomen en dat daarbij een zekere rust en voorzichtigheid aangewezen is. De tijd vliegt in dat geval.

het gat voor de heilige

Ik heb heel wat schetsen getekend hoe het veldkapelletje er zou moeten uitzien. Slank en hoog, dat stond snel vast. Maar hoe zou de nis er moeten uitzien en het dak? Meestal wordt de opening waarin het heiligenbeeld geplaatst wordt, met een gemetste boog afgewerkt. Het dak is vrijwel steeds een mini klassiek dak met twee hellingen waarvan het hoogste punt in het midden, het zogenaamde zadeldak. Af en toe zie je ook wel eens een trapgeveldak of een barokke voorgevel. 

Mijn eerste idee was om ook een boogvenster en een zadeldak te realiseren maar gaandeweg heb ik deze klassieke benadering laten varen. Voor de nis heb ik nu gekozen voor een uittanding. Ik zag in een boek over Gaudi hoe vaak hij dit toepast en hoe ver de Catalaanse kunstenaar daar durft in te gaan. Een detailfoto van El Capricho gaf de doorslag om het zelf ook eens te proberen. Hieronder zie je het resultaat. De moeilijkheid bestaat erin dat je moet vermijden dat de stenen beginnen af te zakken of naar beneden donderen. Onderstutten is de boodschap.

 tandwerk zoals gezien in een boek over Gaudi

Voor het dak stond het zo goed als vast dat het een zadeldak zou worden. Totdat een schets met een rond dak me zo goed beviel dat ik besloot om gans het dak met stenen te centeren. Net voordat ik met het nodige timmerwerk hiervoor ging beginnen tekende ik nog een andere dakvorm op ruitjespapier. Dàt zou het worden: een combinatie van een kort platdak -met de mogelijkheid er een groendakje van te maken- en een schuine helling (lessenaarsdak). Waarschijnlijk uniek.

En zo is het dak uiteindelijk vormgegeven. Een schuine helling betekende wel dat er geslepen moest worden maar dat hebben we er voor over. OK, vuil en stof zijn vies maar... vies is lekker. De afwerking gebeurt met een terplaatse gegoten betonnen deksel. Vandaag heb ik hiervoor, in het opvallend gezelschap van heel wat vlinders en libellen, de nodige coufrage getimmerd. Een verloren bekisting voor de onderkant en verwijderbare zijkanten van zo'n 10 cm hoog. In het beton komt nog een gerecycleerd roestvrij rooster dat geplooid wordt (graden van de helling) alhoewel dat niet echt nodig is omdat de bodemplaten niet verwijderd worden.

het timmerwerk voor het beton is klaar

Nu maandag hoop ik het beton erin te krijgen en dan zijn de ruwbouwwerken achter de rug. Momenteel pieker ik nog hoe ik in het betonnen dek planten kan bevestigen zodat ze levensvatbaar zijn. Als dat geflikt is, kan ik met de voegwerken beginnen ook al vindt Natuurpunt (infobord op domein Kiewit) het beter om de opengekraste voegen niet op te vullen en glad te strijken. 't Was voor de lieveheersbeestjes en de spinnen geloof ik.

Tot slot komt hetgeen ik het liefste doe: de aanplanting van het terrein (waar ooit de trampoline stond, weet je nog?), het laten begroeien van het veldkapelletje en ... het kiezen van een geschikte heilige/patroon. Hiertoe ben ik al wat aan het rondneuzen op heiligen.net maar mijn keuze is nog niet gemaakt. Is iedere heilige trouwens ook te koop? Mariabeelden in overvloed maar de rest?

Thomas, de ongelovige, dat is alvast een kanshebber. Wist je dat hij de patroon is van alle bouwlieden en architecten? En dat hij daarom wordt afgebeeld met een winkelhaak? Er is trouwens niks mis met het principe 'eerst zien en dan geloven'. A propos: geloven jullie écht dat ik een veldkapelletje aan 't bouwen ben?

het gaat (langzaam) vooruit.

uitgevoerd met stenen en kasseien van op Kapaza

Het blijft deze dagen betrekkelijk rustig op mijn blog. Ook het commentariëren op andere stekken zit op een laag pitje. Maar je weet allemaal hoe het komt: het metsen van het veldkapelletje in de tuin slorpt me volledig op. Fysiek maar ook qua gedachten. 

Op dit moment zit ik reeds op een stevige stelling te werken want het heiligdom zit met zijn 2 meter nog slechts een zucht van de hemel verwijderd. Vandaag begin ik met het metsen van het eigenlijke huisje van de heilige. Dit is ook het meest technische deel van gans de constructie. 

gaten voor vogels, vleermuizen en ander klein grut

In de grote sokkel of pilaar van het kapelletje heb ik vier gaten gelaten die uitgeven op een ruimte met vloer en dak. Hier kunnen vogels -en ik denk dan vooral aan een kolonie huismussen- nesten bouwen naar believen. Ook vleermuizen, hagedissen, muisjes en insecten kunnen van deze openingen gebruikmaken om zich in stilte terug te trekken. Of de gaten groot genoeg zijn voor de heilige geest is nog afwachten. In welke verschijningsvorm beweegt dit 'spook' zich tegenwoordig? Een spinachtige, een zwam, een wolk, een bosmuisje? De onbevlekte ontvangenis van Maria leert ons in ieder geval dat de heilige geest er niet vies van is om door een spleetje binnen te dringen. 

Als het een bosmuisje is dan heb ik hem/haar/het vorige week al ontmoet. Het was een prachtig moment. Terwijl ik vanop afstand mijn metselwerk aan 't controleren was of er geen onbedoelde hellingsgraad ingeslopen was, hoorde ik iets ritselen in de beukenhaag. Op een halve meter van me af zat een bosmuisje te eten van de botteltjes van een wilde roos die door de haag omhoog geslingerd is. Schoon om te zien hoe hij met zijn voorpootjes de botteltjes vasthield. 

Ondertussen sijpelen ook de vragen en schampere opmerkingen binnen. Een kapelletje in uwe tuin? Bij de grootste ketter van het land? Ooit zal ik tijd vrij maken om jullie -moeilijke mensen- van antwoord te dienen. Sta me toe om nu een nieuwe 'braai' mortel te maken want met te lullen (syn. bloggen) schiet het niet op. Wees gegroet.

het veldkapelletje

Vandaag ben ik begonnen met het metsen van de veldkapel in onze tuin. Alle stenen zijn tweedehands, gekocht op een gespecialiseerde site op het internet. Naast de 2 vrachten kleiklinkers, vervoerde ik gisteren ook nog een interessant lot kasseien (alle formaten). Ik kocht wat Lommel-zand en grijze cement en dus was alles voorhanden om er in te vliegen. Op een gezapig "loopbaanonderbrekingstempo" dan toch.

de eerste laag stenen

De voet van de kapel mets ik zonder profielen. Vier profielen met 8 planken zou van het terrein een doolhof maken. Bovendien moet het allemaal ook niet 100% perfect zijn. Nog gezwegen over het simpele feit dat ik weinig of geen zin had om 4 profielen loodrecht te zetten. Het werd dus een oefening uit de hand met de waterpas als belangrijkste wapen.

een kantlaag met 7 stenen

Boven de eerste laag wordt gewoonlijk een folie gelegd om opstijgend vocht tegen te houden. Boven de tweede laag heb ik een 7-tal op maat geslepen stenen rechtgezet als sierelement. Het kapelletje is op dit moment 3 stenen breed, twee die later de hoogte in gaan en de buitenste rand om de voet even breed te maken als later ook de eigenlijke 'heilige ruimte' zal worden. Een verbrede voet geeft de kapel ook een solide aanblik.

de natuurkasseien als afsluitlaag van de voet

Op de ruwe schets die ik tekende zou de voet stapsgewijs inspringen. Terplekke bedacht ik mij. Om de voet af te werken gebruikte ik de natuurkasseien uit Herselt. Ik moest wel even zoeken om de juiste formaten gevonden te krijgen maar naar 't schijnt hebben mensen als ik tijd genoeg. We vergeten even dat om 20 na 4 het warm eten op tafel moet staan zeker? Als het metselwerk opgedroogd is, scharen we (uitkrabben) de mortel uit de voegen zodat deze later ingevoegd kunnen worden.

Hetgeen er nu staat heeft een hoog Bokrijk-gehalte maar 't werd alvast goedgekeurd door de kinderen en de grote toezichthoudster van de werf. Als het droog blijft gaan we morgen 2 stenen breed de hoogte in. Wanneer dat uitgehard is, kunnen we 4 profielen tegen het metselwerk klemmen (met profielhaken). Maar dan zitten we al op stellinghoogte. 

Nu ga ik mijn handen grondig wassen want van mijn zachte handjes schiet dankzij de bijtende cement niet veel meer over. Er bestaan vrouwen die van heel ruwe handen houden... maar dat is van horen zeggen.

dikformaat

Dikformaat -zonder c- is een formaat van stenen en klinkers. Meestal vind je het dikformaat bij de gebakken kleiklinkers om sterke bestratingen uit te voeren. Per stuk weegt zo'n kleiklinker toch al snel 2 kilogram. Op Kapaza vond ik een aanbieding van zo'n Hollandse kleiklinkers aan een erg aantrekkelijke prijs. Mijn voornemen om het veldkapelletje te metsen in echte Klinkaert -blijkbaar zeer begeerd op de tweedehands-stenenmarkt want nauwelijks in onze regio te verkrijgen- liet ik daarom varen. Het metselwerk zal nu uitgevoerd worden met een straatklinker, eentje met een schitterende oude look en heel robuust.

het dikformaat: 21 cm (l) x 9 cm (b) x 7 cm (h)

Het was mijn allereerste aankoop op Kapaza ooit. Ondertussen heb ik er ook kasseien gekocht want, geloof me, als je recuperatiemateriaal zoekt kan je mooie dingen vinden op het internet. Er zijn aanbieders die een slag willen slaan maar anderen willen liefst zo snel mogelijk van iets af en daar wordt het interessant. Neem bvb. mijn lot kleiklinkers. Nieuw kost een vierkante meter, zo'n 72 stuks, al snel 45 euro. Ik betaalde 45 euro voor ongeveer 1100 klinkers en kreeg er nog 3 stukken arduin bovenop. 

2 aanhangwagens vol.... bleken niet voldoende

Daarvoor kan je wel eens 2x de rit Tessenderlo-Dessel doen. 1100 klinkers, die per stuk 2 kg wegen, dat maakt 2.200 kg.... achteraf gezien had ik daar met mijn aanhangwagen 4 maal moeten voor rijden maar bij het inladen had ik nog geen flauw benul van het werkelijk gewicht. Omdat er nog wat klinkers overbleven na het vullen van de 2de aanhangwagen, tastte ik ook de auto zelf nog vol. Onorthodox en in veel families een gegronde reden om een echtscheiding aan te vragen maar ons busje (Vito) is in feite qua carrosserie een werfauto, dus die kan wat hebben. 

.... dan maar de auto vol getast

Toen ik thuis zo'n steen op de keukenweegschaal legde, besefte ik wel dat het er een beetje over was. Veilig aangekomen, dat wel, maar niet voor herhaling vatbaar. 

Ondertussen is de schets van het veldkapelletje klaar. Als het droog blijft, wordt er deze week gestart met het metselwerk. De voet van de constructie wordt 3 stenen breed en wordt zonder profielen gemetst. Hopelijk ben ik het nog niet verleerd.

De Wijers

De Wijers, Kiewit-Hasselt

Het weer was te zalig om vandaag niet te gaan wandelen. We kozen voor het domein Kiewit nabij Bokrijk. Het was de bedoeling om de Aardgas-wandeling af te stappen maar zowat halverwege geraakten we het spoor bijster. Waren we onachtzaam geweest of bleef de bewegwijzering in gebreke? Ik zou het niet weten. We deden voorts beroep op ons instinct en dat bracht ons terug op het goede spoor. Na zo'n tien kilometer wandelen door de Wijers en langs het openluchtmuseum en het arboretum van Bokrijk arriveerden we terug aan het bezoekerscentrum van Natuurpunt.

apocalyptisch natuurbeeld

In een van de vele vijvers -waarvan de waterstand opvallend laag was- zagen we een vreemd beeld. Er liggen rare dingen op het water en in het slijk. Door in te zoomen bleken het allemaal lege zoetwatermosselen te zijn. Ik heb er eentje uit het slijk geplukt om de kinderen (en jullie) te laten zien hoe groot die dingen kunnen worden.

de schelp van een zoetwatermossel

Echt kanjers zijn het! Nog nooit ben ik zo'n kerkhof mosselen tegengekomen. Ligt het aan de langdurige droogte waardoor ze bloot zijn komen te liggen? Of is het een jaarlijks wederkerend fenomeen? Zijn de levende delen weggerot of opgegeten door reigers en eenden? Wie het weet, moet het zeker eens laten weten, best via de reacties. 

Wie in Kiewit is, kan behalve wandelen ook de winkel van Natuurpunt eens bezoeken. Er is een indrukwekkend aanbod van boeken, vogel-, vlinder- en vleermuizenkasten, laarzen, verrekijkers en zo meer. Ik kocht er een prachtig Hollands boek over vlinders en libellen. Ik kan mijn kennis over juffers en libellen alvast gaan bijspijkeren.

Loop zeker ook eens rond het oud herenhuis van Natuurpunt en neem even de tijd om achter het café de Ambertuin te ontdekken. Je kan er frisse ideeën op doen om je tuin ecologisch en diervriendelijk in te richten. Wie graag een ezel of een bok knuffelt, kan terecht in de kinderboerderij. Om maar te zeggen dat een bezoek aan het domein Kiewit niet kan tegenvallen. Goed om weten: de wandelaars zullen onderweg heel wat omvergeblazen bomen tegenkomen. De sporen van het Pukkelpop-drama (zomer 2011) zijn nog niet uitgewist.

Reuze-zonnebloemen in de Ambertuin

bouw je eigen micro-ecokathedraal

self-made ecokathedraaltje

10m² tegels werd er uitgebroken in de douche. Mentaal evenwichtige personen voeren dit puin af naar het containerpark. Omdat ik momenteel heel even technisch werkloos ben, probeerde ik evenwel iets uit wat eerder al in 't heel groot -én veel beter- gedaan werd door Louis Le Roy in het Nederlandse Mildam: het stapelen van bouwafval tot iets 'moois'.

De tegels werden langzaamaan en met zorg gestapeld, eerst 3x3 en vervolgens 2x2. Ook de scherven werden er in verwerkt. Cement of kalk kwam er niet aan te pas. De holtes werden volgeborsteld met fijn zand. Af en toe legde ik een tegel op de voeg ("in verband") om de stabiliteit te verhogen. Een stuk betonnen boordplaat dient als afsluiting en tegelijk als voetstuk voor een kikker die ergens stond weg te kwijnen.

Wat regen en vriestemperaturen op termijn gaan aanrichten is nog afwachten. Dat er stukken gaan afspringen lijkt me onvermijdelijk. De klimop en de mos die er in de buurt groeien, zullen mijn micro-ecokathedraal hopelijk inpalmen en hiermee ook wat beschermen. Het onderhoud beperkt zich in den beginne tot het regelmatig gooien van wat zand op de tegels.

Theoretisch gezien kan dit bouwwerk goed zijn voor zand- of spleetgebonden insecten. Als de recuperatiedouchetegelpissebed of de scheveecokathedraalmetselbij bestonden zou ik er wellicht niet lang moeten op wachten. Helaas, mijn ambitie beperkt zich voorlopig tot wat mieren en duizendpoten. Moest ik me drastisch vergissen, laat ik zeker iets weten. Af en toe wat vogelpoep zit er ook nog in.

nog dagen zoet

beeld na dag 1, de rechter achterhoek is doornat.

Het jaar loopbaanonderbreking verloopt wat anders dan ik gedroomd had. Het ziet er naar uit dat het een jaar van klussen en renovatie wordt. Na 20 jaar in ons huis gewoond te hebben, blijkt het een en 't ander toch aan vernieuwing toe. Hoogste prioriteit: onze intensief gebruikte douche. Met al dat vrouwvolk in huis ook!

Zowel in de garage als in het toilet merkten we natte muren op. Beide ruimtes hebben 1 ding gemeen: ze grenzen aan de douche. Het opnieuw afkitten met sanitaire silicone bracht geen soelaas dus zat er niks anders op dan de oorzaak mit Gründlichkeit aan te pakken. Douchedeur eruit, kraan afgekoppeld, douchebak eruit, tegels eraf (sommige zaten wel erg los), kalkbezetting eraf en toen werd duidelijk dat de rechterachterhoek zeiknat was. Nogal wiedes dat de achterkanten niet droog konden blijven.

Dus de komende dagen weet ik wat doen. De muren worden aan de douchekant waterdicht gemaakt, er komt een nieuwe douchebak en glazen deur en de muren worden in 'freestyle' betegeld. Tevens moet ik voor  een betere luchtcirculatie zorgen door een gat  te kappen. En als dit renovatieproject volledig achter de rug is dan .... .

Oneindig. Ken je dat?

de heilige Fundering

Ik heb het jullie al verklapt, er gaat een kapelletje in mijn tuin komen. Bij sacrale bouwsels als deze kan je twee bouwtechnieken toepassen: 1) je vertrouwt het werk toe aan de Allerhoogste of 2) je stroopt zelf de mouwen op. De geschiedenis heeft aangetoond dat de tweede techniek doorgaans tot het beste resultaat leidt. Ergens is dat logisch.

de funderingssleuf, 1m x 1m

God is bij de schepping van het heelal veel te uitbundig te keer gegaan. In plaats van met mate sterren en planeten uit zijn hoed te toveren, heeft hij er miljoenen, miljarden misschien zelfs triljoenen uit gesleurd. In feite was hij eerder een opschepper dan een Schepper. 

Het gevolg is nu wel dat hij nauwelijks tijd heeft om op onze planeet een handje toe te steken, bijvoorbeeld om een fundering te graven of om enkele kruiwagens beton te maken. Zelfs een profiel vasthouden zit er niet in. Vreemd voor een Almachtige maar ik snap dat wel: als hij elke dag 1 van zijn borelingen een bezoekje wil brengen, kan hij -gemakshalve ervan uitgaande dat hij slechts een miljoen haltes heeft- in principe  maar om de 15.385 jaar op deze in bruine smog gehulde blauwe planeet halt houden. Dikwijls is dat niet, toch?

de volgestorte fundering voor het tuinkapelletje

De kans dat hij dan nog net in Tessenderlo landt, meer bepaald in mijn tuin, is zo goed als onbestaande. De kans is bovendien heel groot dat Hij op 't Aard ooit een keertje is geweest maar besloten heeft nooit van zijn leven hier nog een voet aan de grond te zetten. Wat een puinhoop hebben ze er hier ook van gemaakt?

Daarom dus dat ik zélf maar aan de slag ben gegaan. Volgens de goede bouwpraktijk zoals ik het heb geleerd . Hoe bescheiden het kapelletje ook gaat worden, dat ding blijft niet staan zonder een stevige fundering. Dus werd er vandaag een kot gegraven, cement en keitjes gekocht en beton gemaakt. Wegens ontstentenis van een betonmolen was ik genoodzaakt de beton in de kruiwagen te mengen en dat was een hele klus. Zweterig ook met dit weer. 

Alles zit er ondertussen in en nu ga ik mooie stenen kopen. Tenzij er morgenvroeg een pallet uit de lucht is gevallen. Met de groeten van.

dag van de herfstanemonen

Vandaag werd hier een dagje geherfstanemoond. Ik heb hier een hoek in de halfschaduw waar rond een stermagnolia varens en herfstanemonen werden aangepland. De anemonen die er maar belabberd uitzagen, heb ik uit de grond gelift en een welnessbeurt gegeven: een nieuwe plantkuil graven, verbeterde grond erin en na het herplanten flink aangieten met een volle gieter regenwater per anemoon. Ze zullen nu wel een gang gaan.

Om wat meer variatie in de bloemkleur te brengen, kocht ik ook een aantal A. h. "Honorine Jobert" (midden) om de "Königin Charlotte" (boven) te vergezellen. Zij kregen dezelfde behandeling: een ruim plantgat met grond die verrijkt werd met compost van eigen makelij en ... veel water. De anemonen in de zijtuin hadden geen behoefte aan een tussenkomst van mijnentwege. Zij staan in opgehoogde grond afkomstig uit het Hageland. Hierin zit van nature al een vrij grote portie leem waardoor de grond niet zo snel uitdroogt als onze Kempische zandgrond. Deze A. hupehensis var. hupehensis (onder) zien er nog stralend gezond uit.

Ruimte

Omdat ik van oordeel was dat de kinderen nog nauwelijks op hun trampoline sprongen, besloot ik om de poten van dat reuze-springding te demonteren zodat er alleen nog een groot wiel overbleef. Het voordeel van een wiel is dat je het niet moet dragen maar dat je er kunt mee trullen/rijden. Dat scheelt. Ondertussen is dat lomp geval terug opgebouwd op de speelweide, achteraan in de tuin. Ook een goede plek volgens de kinderen, al waren ze het daar voor de herlokalisatie absoluut niet mee eens.

Het pleintje waar de trampoline jaren dienst deed.

De tuinier in mij aasde al lang op de ruimte die door de trampoline in beslag werd genomen. Voorrang aan de kinderen is zo'n principe dat wel een tijdje in zwang mag zijn maar ook weer niet té lang en zeker niet voor altijd. Met deze operatie heb ik de ruimte die me toekomt terug heroverd en kan ik weer nieuwe tuinplannen bedenken en uitvoeren. Wat het precies gaat worden, weet ik nog steeds niet. Diverse ideeën schieten door mijn hoofd maar het is moeilijk kiezen.

Zo zag het er gisteren uit, klaar voor de aanplant (of zaaien, of....)

Wat ik wel al gedaan heb, is het plein omspitten en er een tuinpad inleggen. Hiervoor heb ik alle tegels en klinkers bijeengezocht die nog op mijn geleeg bijeen te rapen vielen. Alle formaten door mekaar, zoals je van mij mag verwachten. Zonder cement deze keer, gewoon in de witte zand en aangegoten met kalkwater zodat er nog plantjes in de voegen kunnen groeien. 

Voor de kleine rechterhelft heb ik ondertussen al een mooie mengeling van Sedum gekocht. Normaliter gaan ze vandaag in de grond samen met een vlinderstruik en ijzerhard. De grote linkerhelft blijft voorlopig leeg. De mest van het konijnenhok wordt er op gestrooid en een deel van de composthoop wil ik er ook nog door mengen. Ik speel met het idee om er iets kunstzinnigs te doen: een bijzondere sokkel metsen of zelfs een replica kapelletje. Mijn andere persoonlijkheid, de luiere ik, zou dan liever een veldje zonnebloemen ingezaaid zien of grassen. Zelfs een veld van de pot gerukte Dahlia's is nog mogelijk. We zullen wel zien, als 't klaar is tegen de volgende open tuin is 't goed.

3 foto's van vandaag

Zonet nog enkele foto's geschoten in de tuin. Onderwerpen genoeg:

1. De trampoline is verhuisd en de ruimte die nu vrijgekomen is, wordt momenteel flink onder handen genomen om er een nieuwe bestemming aan te geven. Met alle stenen die ik nog op mijn geleeg vond, heb ik reeds een pad bij mekaar gepuzzeld en ook de (droge) grond werd al omgespit. Hierover later meer.

2. De gehakkelde aurelia's en opvallend veel atalanta's drinken zich lazarus aan de rottende perziken die onder de boom liggen. Grappig is dat er ook heel wat rijpe perziken in de zwemvijver vallen en dat de goudwindes dit als een feestmenu beschouwen. Met zijn allen vliegen (in feite zwemmen) ze erop af als er eentje in 't water plonst. 't Lijken wel hyena's die een vette kluif gevonden hebben.

Scabiosa ochroleuca

3. De tuin heeft zich vrij goed hersteld van de hittegolf. Hier en daar komt de echte herstsfeer al om de hoek loeren: de Helianthus 'Lemon Queen' en de herfstanemonen bijvoorbeeld. De kardinaalsmuts (E. planipes) staat momenteel op zijn mooist want de oranje zaadjes hangen aan de knalrode 'kardinaalsmutsen'. De Geranium Rozanne doet zijn naam alle eer aan. Nog steeds sieren de blauwe bloemen deze dankbare vaste plant. Een specialleke is de Scabiosa ochroleuca (gekocht als een Cephalaria ochroleuca). Deze zachtgeel bloeiende Scabiosa doet het al wekenlang prima, zelfs de droogte kon hem niet deren. Leuk is dat je aan één plant wel honderd bloemen kunt hebben en dat je ze in alle bloemstadia kunt aantreffen. In Polen vonden we deze plant ook in het wild. Een prima tuinplant.

Geranium 'Rozanne'

Euonymus planipes (kardinaalsmuts)