wandelen op stakingsdag

printscreen van DS Online

Op Twitter plaats ik berichtjes onder de naam Zappassofa. Sofa is een liedje van Frank Zappa, verder dan dat moet je het niet gaan zoeken. De voorbije dagen ben ik op deze berichtensite wat actiever geweest dan normaal. Ik vond de rechtse praat en het antisyndicalisme op Twitter zodanig overdreven dat ik wat tegengas aan het geven geweest ben. Het is ook dit van weinig historisch besef getuigend vakbondsbashen dat me uiteindelijk heeft overtuigd om voor 't eerst in mijn leven mee te doen met de staking. 

Ik ben geen lid van de vakbond en ik heb mezelf dus een dag loonverlies bezorgd. Maar dat heb ik er graag voor over. Ik ben dat afromen van de opbrengsten van ons economisch systeem door een klein select groepje superrijken meer dan beu. Een eerlijkere verdeling van deze opbrengsten en een rechtvaardige fiscaliteit -kleine en grote vennootschappen trekken zoveel af van de belastingen dat ze nauwelijks nog iets moeten bijdragen aan de staatskas- vind ik de moeite waard om te staken. 

Ven (Rietvijver) vlakbij de Weefberg in Averbode

Het dagje onbetaald verlof bood de mogelijkheid om wat kwaliteitstijd voor onszelf te voorzien. Daar gaat het in het leven toch om, dat je voldoende tijd hebt voor jezelf, dat je los kan komen van het alomtegenwoordig idee dat een mens geboren wordt om te werken. Bij voorkeur dan nog  op het ritme dat opgelegd is door de bazen, liefst zonder een eigen mening, altijd gezond en gemotiveerd, super bereid tot flexibiliteit en blind voor de neerwaartse sociale spiraal die de "noodzakelijke concurrentie" met ontwikkelingslanden met zich meebrengt. We leven allemaal maar een keer, dus mag het best wat interessant, ontspannend en plezant zijn ook. Er zijn al depressies en zelfmoorden genoeg. Dus... gingen we vandaag wandelen. De verse sneeuw was mooi meegenomen.

aanzet tot ijsvorming op het ven

We vertrokken aan de abdij van Averbode en via de imitatiegrot van Lourdes stapten we naar de Weefberg. Noch ik noch die van ons waren daar ooit eerder geweest. Ook deze berg is een getuigenheuvel. De aanwezige ijzerzandsteen werd lange tijd ontgonnen en heel wat belangrijke gebouwen uit de omgeving haalden hier hun roestbruine bouwstenen. Aan de achterzijde van de Weefberg vonden we een groot ven. Volgens de informatie die ik later thuis opzocht zou het om de Rietvijver gaan. De vriestemperatuur zorgde ervoor dat het wateroppervlak aanstalten maakte om een het eerste pelletje ijs te vormen.

Heel natuurlijk oogt dit ven niet. Voor watervogels of bijzondere flora moet je hier niet zijn. In gespecialiseerde literatuur las ik dat de Rietvijver lange tijd vervuild werd met afvalwater uit de Drukkerij van de Paters van Averbode. Het slib was zodanig vervuild dat het moest worden geruimd en afgevoerd. We concentreren ons dan maar op de mooie en heldere weerspiegeling van de bomenrij aan de overkant van de plas.

onze voetsporen op een bruggetje

De nieuwe slingerpaden door de bossen zorgen ervoor dat de beklimming van de Weefberg echt een makkie is. Naast deze paadjes zien we heel veel bosbesstruiken en adelaarsvaren. Op de top wacht ons een steile afdaling met modderige bodem en los liggende ijzerzandstenen. Met kleine voorzichtige stappen geraakten we veilig beneden op de verharde Langedreef. De rand van het bos dat ons vergezelt richting abdij is ontdaan van alle Amerikaanse eiken. Een vast ritueel bij de beheerswerken in Averbode Bos en Heide zoals je weet. 

Vooraleer terug naar onze auto te gaan, maken we ommetje door het Mariapark. Dat moet je ook eens doen. Een informatiebord leert ons dat het een heilig gebied is en dat foto's nemen niet toegelaten is. Behalve de imitatiegrot van Lourdes vind je hier nog 7 staties, alhoewel bij mijn weten een volledige kruisweg 14 staties omvat. Het initiatief voor dit Mariapark ontstond in 1935 ter gelegenheid van het 50-jarig jubileum van de aarts-broederschap van O.-L.- Vrouw van het H. Hart. Bij het graf van Jezus heeft de bouwer van de staties 2x zijn handtekening in het cement achtergelaten: "Arth. Tondeleir, grotten kunst en rustiek cementwerk, Oude God bij Antwerpen". Wie deze Tondeleir googelt, ontdekt dat deze man de heilige Maria heel wat Vlaamse buitenverblijven heeft gedoneerd.

Mariapark Averbode met zicht op de abdij

Met een frisse neus en koude handen vertrokken we na anderhalf uur wandelen terug naar Tessenderlo. Op het internet leeft de staking nog fel en ik besluit me terug in de woordenstrijd te mengen. Ik blijf beleefd maar dat kan van de andere kant niet gezegd worden. Schelden blijft de argumentatie van de dwazen. Heeft dit ooit al iemand eerder gezegd? Kan haast niet anders.