ook voor jou

wij wensen met vreugde...

Dochter Heleen met vriendinnetje klaar om te nieuwjaarzingen

In Tessenderlo wordt de laatste dag van het jaar aan nieuwjaarzingen gedaan. In de voormiddag gebeurt dit in de gehuchten, in de namiddag wordt het centrum aangedaan. Op vele plaatsen gebeurt iets gelijkaardigs bij Driekoningen maar dat kennen we in Looi niet.

Net zoals de ouders vroeger zingen ook onze kinderen "wij wensen met vreugde u ahallemaal, een zalig en gelukkig nieuwjaar". Het voordeel van dit liedje is dat het niet te lang duurt en dat het polyfonisch ten berde kan gebracht worden. Een ander veelgehoord deuntje gaat als volgt: 'nieuwjaarke zoete, ik heb kouw voeten, laat me niet te lang staan want ik moet nog op een ander gaan'.

Waar de deur niet wordt opengedaan, werd in mijn tijd 'leeg huis (spreek uit 'houwes'), hoog huis, hier zit een gierige pin in huis' geroepen en dan... gaan lopen zoals bij belleketrek. Maar dat liedje kennen de kinderen niet meer. Ze krijgen zoveel snoep dat het op dat één huis ook niet zal steken.

Onze kroost is ondertussen reeds aangekomen en die van ons is nu met hen de verder afgelegen familie aan het bezoeken. Die willen ook dat onze kinderen hun liedje komen zingen. Verkleumde handen en bevroren voeten waren er dit jaar niet bij. De sneeuw is reeds enkele dagen weg en het vriest net niet. Niemand die dit betreurt. Al heeft de warme choco hier en daar ook zijn charmes.

infans consumentalis

Als mijn vluchtig opzoekingswerk tot het juiste resultaat heeft geleid, is het verboden om tijdens kinderprogramma's op TV reclame te tonen. Dit geldt ook voor 5 minuten voor en 5 minuten na de uitzending. De beweegreden voor deze regelgeving is dat kinderen heel vatbaar zijn voor commerciële boodschappen en dat zij hiervoor best afgeschermd worden. Kinderen laten we best 'homo ludens' zijn, later als ze groot zijn, is er nog tijd genoeg om er échte consumenten van te maken: verleiden, schijnbehoeften creëren, doen kopen, verbruiken of verslijten en opnieuw doen kopen.

Ik sta achter dat reclameverbod. Daarom dat ik me een bult verschoot toen ik deze week de kinderen zag thuiskomen van de Gert- en Samsonshow. Bij het buitengaan werd hen een zakje door Studio 100 in de handen gewerkt. De managers van het jaar kennen overduidelijk de knepen van het vak om hun kas te spekken. De regelgeving die geldt bij TV-uitzendingen (en de filosofie hierachter) wordt hier door Gertje en Hans ferm aan hun laars gelapt. Tot in het extreme toe worden de jonge kinderen bespeeld en aangezet tot het consumeren van Studio 100-producten: yoghurt, Playstation Singstar, JBC-kledinglijn, Telenet ,... .

een greep uit de reclamezak

De duizenden kinderen die via de jaarlijkse kerstshow naar Antwerpen worden gelokt -en daar veel plezier beleven- veranderen nà de show in pure consumenten waarvan door Gert et Co verwacht wordt (en berekend is zeker?) dat zij een miljoenenstroom euro's doen vloeien richting Schelle. Of de kerstshow nu hoofdzaak dan wel vooral een (legaal) reclamemedium is, is hoe langer hoe meer voor mij een vraagteken. In ieder geval, de achterliggende gedachte van de reclamevrije kinderuitzendingen is hier ver zoek.

'In het olifantenverblijf -mét superster Kai Mook- stonk het' vertelden de kinderen. Het is niet het enige waar een reukje aan is.

1000 klassiekers

en wat doe jij als je tijd teveel hebt?

wintervoorraad

dochter Sara voor de nieuwe aankoop

Vorige week deed ik een kleine bestelling voor de vogeltjes op het internet. Vanaf 50 euro werd alles gratis aan huis geleverd. Dat is meegenomen. Ondertussen werd alles, inclusief factuur, thuis bezorgd en hebben we de grote doos leeggemaakt: twee nestkastjes (de 'pluto' en de 'aruba'), een voedersilo en 5 kg silomix. Wie plezier wil beleven aan het beloeren van de vogels (vogelen in het jargon) mag ook wel eens een effortke doen.

Samen met de kleinste dochter en een vriendinnetje werden de nieuwe nestkastjes opgehangen. Eentje hoog in een esdoorn, het andere aan het dak van de fietsenstalling. Eveneens renoveerden we tesamen een vogelkrotje waarvan de bodem was weggerot. De silo kreeg aan een stevige tak van de appelboom een winterstek. Binnen het half uur hadden de mezen de voederbuis al ontdekt. De zwarte zonnebloempitten zijn zichtbaar erg geliefd.

Omdat enkel de blauwgele pimpelmezen en de koolmezen 'met hun zwarte stropdas' succes boeken aan de silo strooi ik de zadenmengeling ook tussen de planten op de grond. Het roodborstje en de vinken zijn er me dankbaar voor. Een dertigtal vogels vliegt op en af. Er valt evenwel geen verrassing te bespeuren wat de vogelsoorten betreft, op een kooitje staartmezen na.

Heel wat buren hebben de afgelopen jaren hun bos gerooid (grove dennen) en vervangen door gazon. Als die trend zich doorzet, wordt mijn tuin een groen eiland. Voor de vogels is dit geen optimistisch vooruitzicht. Men ziet de vogeltjes graag hoor, maar die vallende herfstbladeren en die naalden, dat is toch maar een vuiligheid! Nog een paar jaar verder en de mensen klagen omdat de regen nat is.

wandelen in Gerhagen

Op de laatste sneeuwdag had ik echt behoefte aan een stille wandeling. Op een dikke kilometer afstand ligt het 'stiltegebied' Gerhagen. Ver moest ik daarvoor dus niet zijn. In het voorjaar wandelden we er met de cursisten van Natuurinzicht reeds naar Pinnekenswijer, een natuurlijk ven te midden van de bossen. Ik ging er terug een kijkje nemen.

Pinnekenswijer in de winter

Veel leven viel er niet te bespeuren. Enkele wandelaars en een handjevol vrouwelijke joggers die moeite deden om hun poten niet te verzwikken op de spekgladde wegen. Dat wel, maar geen enkel wild beest of vogel ben ik er tegengekomen. Opvallend zijn wel de honderden jonge heideplantjes die dankzij de verwijdering van de zwarte den en het plaggen van de bodem Gerhagen aan het heroveren zijn. In de bloeiperiode gaat dit -eindelijk- wat kleur brengen in de donkere bossen.

Aan het einde van de wandeling belandde ik aan het Bosmuseum en de uitkijktoren. De commerce en de toerismepromotoren hebben hier, aan de oorspronkelijk prachtige zandduin, een hele brok natuur naar de hand gezet en naar mijn mening is de limiet van eet- en drankgelegenheden nu echt wel bereikt. De natuur in Gerhagen is de moeite waard om te bezoeken, zekers, maar je kan haar geen grotere dienst bewijzen dan er met de bulldozers en bouwkranen weg te blijven.

Een "Gerhagenster" aan het Bosmuseum

Ook ongetwijfeld met de beste bedoelingen opgevat is 'Kerst in Gerhagen'. Voor mensen die de natuur opzoeken om even te kunnen ontsnappen aan de dwaze en dolgedraaide wereld is de confrontatie met de kerststerren, het kerststalletje en de speeltuin die met kerstbomen werd volgeplant evenwel eerder een shock- dan een spirituele ervaring. Moet dergelijke bazaar nu echt overal opduiken?

mooi presentje

De leden van Vogelbescherming Vlaanderen vzw kregen bij hun nieuwe lidkaart tevens een aantrekkelijk presentje: een speldje in de vorm van een boerenzwaluw. De boerenzwaluw werd vorig jaar verkozen tot vogel van het jaar. Dit jaar werd de 'verkiezing' gewonnen door de winterkoning.

een zeer schoon kerstliedje

Mede dankzij een campagne op Facebook werd 'Killing in the Name' van Rage Against the Machine (n.b.: uitgebracht in 1992!) in Groot -Brittanië gekozen als kersthit van het jaar. Met 500.000 legale downloads stak Zack De La Rocha en maten de loef af van de winnaar van X-factor, de voorgaande jaren ook automatisch hét kerstliedje van het jaar. Zanger Zack zegt er extatisch van te zijn. Als middelvinger naar de kerstbullshitcommerce kan het zeker tellen.

Volvo Chinees?

De verkoop van Volvo aan het Chinese Geely hoeft
logo-matig niet zo'n drama te betekenen.

budgetbewust

Okee, het fruit is geprijsd per kilogram. Het wordt afgewogen aan de kassa en hoe zwaarder, hoe duurder. Maar is het daarom nodig om de mandarijntjes eerst van alle bladertjes te ontdoen vooraleer ze in de plastieken zak te steken? De klant in de Okay voor die van ons vond van wel. Hoeveel heeft hij hiermee uitgespaard? What's next? Eerst de schillen eraf? En wat dacht u van het klokkenhuisje?

Lily stopt

Lily Allen is een zangeres (voor wie mocht twijfelen)

Lily Allen "wil haar echte leven terug" en wil niet langer "leven in een wereld van onechte communicatie". Daarom stopt Lily, aldus de Morgen -die het geheel terzijde tweemaal over LiLLy heeft- met bloggen, twitteren, e-mailen en facebook. De zangeres heeft vervolgens al haar elektronica-speelgoed in een doos opgeborgen en hoopt zo van haar verslaving af te geraken.

Lily heeft een punt. Zelf heb ik nog een prima evenwicht tussen de digitale communicatie en de echte variant. En mits het inlassen van laptoppauzes zorg ik er wel voor dat verslaving geen kans maakt. Ik doe het voor de fun en als er geen zak meer aan is, kost het me geen enkele moeite om dagen- of wekenlang uit het wereldje van facebook of Blogger te stappen. Uiteindelijk beslis je toch zelf hoeveel tijd je spendeert in deze zinloze nepwereld waarin iedereen volkomen misbaar en vervangbaar is.

Zeker als je andere problemen aan je kop hebt, wordt het duidelijk hoe ledig de onechte communicatie is en hoe weinig effectieve steun je er kan uit putten. Misschien is ook dat wel wat Lily Allen tot inzicht heeft doen komen. Zingt ze niet: "It's not fair and I think you're really mean - I think you're really mean - I think you're really mean - Oh you're supposed to care - But you never make me scream - You never make me scream."? En van Twitteren kom je natuurlijk ook niet klaar. :)

Dit doet me er aan denken dat volgens mijn Google Reader een aantal bloggers al lange tijd inactief zijn: het Groot Verstand, Georgina, Eve, Stijnblogt, Alcyon, Endelamangen, Niets Bijzonder, ... . Zijn zij ook tot inzicht gekomen zoals Lily?

de gulle gever

Kris Peeters mag dan al de 'hoogste in rang' zijn binnen de Vlaamse regering, toch is de titelkeuze van De Standaard correcter dan bij het Belang van Limburg. Bij DS is het duidelijk dat wij allemaal, de Vlaamse belastingbetaler, een stevige duit in de zak van Music for Life gedaan hebben. Bij het Belang lijkt het alsof de oppertsjeef himself zijn spaarpot heeft leeggemaakt. Een belangrijk nuanceverschil.

the torture never stops

Ik heb op deze blog al meermaals mijn bewondering uitgedrukt voor de fantastische muziek van wijlen Frank Zappa. Gisteren zou hij 69 jaar zijn geworden maar, helaas, prostaatkanker besliste er anders over. Omdat hij na zovele jaren nog steeds mijn grote muzikale 'held' is -zijn composities en solo's blijven ongeëvenaard- voel ik me geroepen om voor zijn verjaardag nog eens een liedje te spelen. Ik koos voor "the torture never stops"... een gedachte die vaak bij me opkomt als MNM of MTV de huiskamer is binnengedrongen.

opklaring

het opentrekken van de hemel gisterenavond

leverde prachtige kleuren op.

vetbollen en pindanootjes

ongezouten pindanootjes zijn een lekkernij

Ik ben iemand die de vogeltjes buiten weél wat eten bijgeef in de winter. De discussie of dit nu al dan niet een goede zaak is, is niet aan mij besteed. Wat kan er mis zijn aan een helpende hand? De redenering dat een ijskoude winter zorgt voor een natuurlijke selectie zal wel ergens kloppen maar dieren laten creperen is toch in de eerste plaats een uiting van sadisme. Ook bij ontwikkelingshulp heb je van die bizarre lieden die nooit naar hun portefeuille grijpen want "van die zwarten zijn er toch genoeg".

Overdrijven doe ik niet. Ik voeder met mate. Dit jaar heb ik enkele vetbollen opgehangen en een zakje pindanootjes. Pas als alles opgegeten is, hang ik er nieuwe op. Het valt me meteen op dat de kleinste vogels de voorkeur geven aan de pindanootjes. De vetbollen zijn dan ook keihard bevroren. De koolmeesjes en pimpelmeesjes zijn het meest behendig. Hen kan je niets meer leren. Het roodborstje lukt er via imitatie ook bijna in om de nootjes uit het net te vissen. De vinken hebben er duidelijk geen kaas van gegeten. Mission impossible. Ze zitten er zo zielig bij dat ik maar besluit om de pindanootjes tegen een dikkere tak te hangen zodat alle fladderaars erbij kunnen zonder de nek te breken.

De merels doen zich voorlopig tegoed aan de sierappeltjes die nog ruim voorradig zijn in de tuin. Hier komen ze nog wel enkele weken mee toe. Morgen ('t is vakantie) ga ik het voederhuisje herstellen en bestel ik wat extra losse zadenmengelingen. De vogeltjes hebben mij al zo veel plezier gegeven -én geholpen bij het ecologisch tuinieren- dat zij dit meer dan verdiend hebben.

sneeuwtapijt

de schoterweg richting centrum

10 centimeter sneeuw ligt er. Echt koud is het niet meer, zo'n 2 graden beneden de nul, maar wel regelmatig erg kille windopstootjes. Alhoewel er reeds een eerste maal gestrooid werd, blijft de weg er erg gevaarlijk bijliggen. Normaal geen probleem maar straks is er een verjaardagsfeest en dat betekent dat er naar de bakker moet gereden worden. Geen pretje.

En dat geldt ook om de buitenslapende auto in gang te krijgen. Geen leven in te krijgen. Gelukkig krijg ik de auto met zijn snuit in de overvolle garage geduwd en heb ik ergens nog een batterijlader liggen vanuit de tijd dat ik samen met die van ons avondschool auto heb gevolgd. De lader aangesloten en hier en daar wat bijverwarmd met een haardroger en na een half uurtje dan toch leven in de motor. De bestelling kan worden afgehaald. Deze nacht blijft de auto binnen slapen. Hopelijk dan geen gedoe meer. Niets zo mooi dan een sneeuwtapijt maar erg praktisch is het allemaal niet.

Afval van Brussel ongezuiverd in Zenne

Metingen wijzen op dramatische situatie

Tiger Woods in België

Na de Rue d'Aerschot bezocht Tiger ook het Koninklijk Paleis.

holes in one

voorbeeldig gedrag verdient altijd een prijs

matige start

De tafeltenniscompetitie waarin ik meedraai is halverwege. De heenronde van de 5de provinciale in Vlaams Brabant-Brussel zit erop en dus kan er al met enige relevantie teruggeblikt worden op de voorbije sportieve prestaties. "Een matige start met een succesvolle eindsprint" zo kunnen de voorbije 10 matchen nog het best omschreven worden. Ziehier de tussenstand:


Diest S is, na een kort verblijf aan de staart, ondertussen opgeklommen naar de 4de stek. 22 punten op 30 is geen slecht resultaat maar het had beter gekund. De match tegen onze V-ploeg had nooit verloren mogen worden en ook tegen VMS mochten we nooit de duimen gelegd hebben.

Onze intrinsieke sterkte werd nog het mooist geïllustreerd op de match tegen leider Meerdaal K (nog geen enkele verliesmatch!) waar wij slechts 1 wedstrijdje op de 16 teveel verloren om twee punten te vergaren. Kampioen spelen was mogelijk geweest, helaas kan onze ploeg nauwelijks of niet beschikken over dochter Loes en superNG'er Jos Braeken.

En mijn eigen resultaten? De stilte op Muggenbeet zegt alles? Op het non-sportieve kan Tiger Woods nog veel leren maar aan de tafeltennistafel is het inderdaad wat minder. De verandering naar noppen was een stommiteit en heeft zijn sporen nagelaten. Sinds ik terug speel met mijn oude palet (Tackiness C/ Nimbus) verbeteren gelukkig mijn resultaten ook. Momenteel heb ik net 50%, dus evenveel gewonnen als verloren. Maar 65% is toch meer mijn normale doen.

Ik zal er alles voor doen om mijn resultaten op te krikken maar mijn klemtoon/prioriteit ligt tijdelijk nog bij het non-sportieve. Op mijn gezegende leeftijd zijn er stukken van het lichaam die al wat beter werken dan anderen.

Foor 11

Op de vooravond van Heleens negende verjaardag (12/12) nestelden we ons in het Beringse casino om De Nieuwe Snaar nog eens gaan te bewonderen. Jan De Smet kennen onze mannen nog van "steek je vinger in de lucht", waarop hij samen met Arne Van Dongen kinderliedjes brengt van Woody Guthrie. De Nieuwe Snaar -de groep- was nog onbekend en daar mocht best verandering in komen. Deze groep is immers muzikaal maar zekers ook 'theatraal' iets van het beste wat België te bieden heeft.

Foor 11, hun nieuwste theatertournee, was alweer een lust voor oog en oor. Het Beringse publiek was erg enthousiast en applaudiseerde voor een bisnummer, dat er ook kwam. Ik hoorde sterke composities, prima liedjesteksten en een erg gevarieerd en origineel instrumentarium - wie komt nog voor de dag met een houtzaag, een paar lepels, een bombardon, een doormidden gezaagde gitaar, een mondharp en een mandoline?



Zoals je op de trailer hierboven kan zien, dienden het stalen karkas van een oude paardenmolen en een afgedankte skilift als decor voor foor 11. Stuntman Geert Vermeulen, de Popeye van Vlaanderen, leeft er zich weer volledig in uit. Lachen geblazen maar ook bewondering voor zijn lenigheid en kracht. Ook een dikke pluim voor de decorbouwer(s) en de regisseur!

winnend 'beste hobbykok van Vlaanderen-recept"

gekookte varkenskoppen met een takje van laurier

Geeft het authentieke wow-gevoel en ontploft in uw mond. "Geil" word je er evenwel niet van.

Dewinter rukt naar rechts

Hardliners op hol bij Vlaams Belang.