een geslaagde open tuin

Het voorbije weekend heb ik voor het eerst in mijn leven deelgenomen aan een opentuinen-concept. Vermits ik al decennia lang op het ecologische pad vertoef, was het een evidente keuze om dit binnen het VELT-weekend te doen. Geen pesticiden, geen meststoffen en met je tuin de natuur een kans geven... nogal wiedes. Ik sta er voor 100% achter en merk ook dat het zijn vruchten afwerpt. Na enkele jaren geaarzeld te hebben (is het wel goed genoeg?, zal het de bezoekers niet ontgoochelen?....), zetten we dit jaar dan ook ons tuinpoortje voor iedereen open.

Met 2 stoelen aan de straat en "welkom" in het krijt toonden we onze gastvrijheid

De zaterdag was erg heet en ik vreesde dan ook voor veel slaphangende en zieltogende planten. Maar al bij al hielden ze bijzonder goed stand. Enkel de pas aangeplante exemplaren hadden het even moeilijk met de brandende zon. Op zondag was het al stukken beter, al mocht de regenvlaag van iets na de middag wat later gekomen zijn. Zo'n 200 volwassenen kreeg ik over de vloer: geen overrompeling maar toch genoeg om tevreden te zijn. Ik stond er ook op om iedereen persoonlijk aan te spreken en een drankje aan te bieden. Ik ken mijn manieren, kuchkuch, en hoop dat ik niemand links heb laten liggen.

De VELT-stand nabij het terras

Onder mijn bezoekers ook twee collega-blogsters. Annetanne was erbij en ijverig als ze is, brouwde ze vrij snel ook al een stukje op haar blog. Nadat ik de handtekeningenlijst bekeek, besefte ik dat ook Mme Zsazsa over de vloer was gekomen. Jammer dat mijn frank veel te laat was gevallen. Ze neemt het me niet kwalijk en dat is een mooie troost.

Onder de bezoekers ook heel wat familieleden, zowat al mijn buren, mijn collega's Frans en Paul, een twintigtal dorpsgenoten en heel wat VELT-leden. Sommigen hadden een hele lange rit achter de boeg. Tof. Met veel van hen had ik boeiende gesprekken. De zwemvijver en hoe ik het water ervan proper houd, was ongetwijfeld hét onderwerp dat het meest aangesneden werd. Vaak maar toch altijd even enthousiast (je kent me!) legde ik van naadje tot draadje uit hoe ik met spade en kruiwagen het grote gat heb gegraven en hoe het vuil water door de planten gezuiverd wordt. Hier en daar ook vragen over bomen en planten. Ter illustratie werd al eens een afgebroken tak getoond. De welriekende boerenjasmijn kan ervan getuigen.

een sfeerfoto van aan de zwemvijver: familie en WW-vrienden

Alsof het zo moest zijn, was een aantal bloemen net de dag voordien nog open gekomen. Zowel de rode als de witte waterlelie toonden zich plots op hun mooist. Ook de wilde klimroosjes en vlieren bloeiden massaal. De knautia's en rode valerianen stalen de show. Ook de Cornus kousa met zijn parasolachtige bloemen wekte bewondering. Achter de juiste benaming van de echte tulpenboom (Liriodendron en niet magnolia!) werd eveneens vaak gevraagd. Sjieke bladeren, vond men. De topattractie evenwel waren een tweetal vleermuizen die op de middag minutenlang over de vijver scheerde. Was het om te drinken of jaagden ze op insecten? Ik weet niet wat deze gevleugelde zoogdieren op dit uur kwamen zoeken. Ze bezorgden in ieder geval de zwemmende kinderen de schrik op het lijf.

Enfin, mijn kopzorgen van de voorbije dagen bleken onterecht want de tuin beleefde één van zijn kleurrijkste dagen. De reacties waren dan ook positief tot zeer positief. Er waren hier en daar wel wat schampere opmerkingskes maar daar kan ik tegen. Dat een ecologische siertuin ook mooi en kleurrijk kan zijn, had niet iedereen verwacht. Wanneer ik er dan bij vertelde dat ik bijzonder weinig in mijn tuin moet werken omdat de natuur -hoe langer hoe meer- het werk van me overneemt, zag ik toch heel wat oogjes blinken. "Nog zo slecht niet bedacht, nu nog de vrouw overtuigen" vertelde iemand. Vaak blijken het de vrouwen te zijn die hun mannen in het gareel spannen. Op naar het mosvrije, altijd frisgroene en perfect egale gazon! Juu, van huut naar haar.

eén van onze vensteraffiches

Met deze opentuinendagen leerde ik ook heel wat nieuwe mensen kennen. Iedereen werd op ons terrasje uitgenodigd voor een drankje (met die van ons als gastvrouw) en zo ontstonden toch nogal wat interessante babbels. Er werden heel wat afspraken gemaakt om een "tegenbezoek" te brengen, andere bezoekers vroegen dan weer achter zaad of stekjes. Plezant om horen was ook of "ze nog eens mochten terugkomen" want de dieje en de dieje kon vandaag niet meekomen.

Uiteraard, en dat geldt voor iedereen, staat het geïnteresseerden vrij om ook buiten dit weekend langs te komen. Als we thuis zijn, ben je welkom. Iedere week is er wel iets nieuws te zien. Nog heel wat bloemen moeten in bloei komen (clematissen, asters, ligularia's, hosta's, dropplant, munt, cephalaria,...), zelfs de herfstverkleuringen zijn de moeite waard. Dus, voor al diegenen die om een of andere reden belet waren: spring gerust eens binnen.

Nogmaals dank aan allen die langs kwamen.