de klim naar de top

klaar voor het vertrek

Enkele weken geleden wandelde ik met mijn zoon en vader door de diepste holle wegen van Vlaanderen in Loksbergen. Gisteren nam ik de drie dochters en een vriendinnetje mee naar een ander driesterrenplekje van de Lage Kempen: de mijnterril van Heusden-Zolder. De terril van Beringen beklommen we jaren geleden al, die van Zolder kende ik alleen van ziens.

wijds zicht over de mijnsite van Heusden-Zolder

Aan het vertrek staat een infobord waar een blogger heel tevreden mee is (copy-paste): "De steenkoolwinning in Heusden-Zolder startte in 1923 en heeft geduurd tot 1992. De terril is opgebouwd uit stenen die bij de steenkoolwinning mee naar de oppervlakte zijn gebracht. Over de jaren heen is de top gestegen tot 155 m boven de zeespiegel. Sinds 1997 is het een Vlaams natuurreservaat. Voor het natuurbeheer van de terril en de aangrenzende heideterreinen worden schapen ingezet. Door de begrazing zorgen ze voor een stevige grasmat én verhinderen ze de groei van bomen. Dat is nodig om erosie tegen te gaan. De hellingen aan de zuidkant van de terril hebben een eigen microklimaat, waardoor heel wat zeldzame plant- en diersoorten hier hun thuis vinden, zoals de nachtzwaluw, de koninginnepage en de blauwvleugelsprinkhaan."

hoger kan niet meer

Niettegenstaande er heel wat wolken in de lucht hingen en die alsmaar donkerder en dreigender werden, was het uitzicht perfect. De windmolens van Nike en Lommel, de indoor-skipiste van Peer, onze hoofdstad Hasselt, de koeltoren van Mol,... je kan ze allemaal vinden. Maar de mijnterril van Zolder is zeker ook voor de natuurliefhebbers de moeite waard om te beklimmen. Het is fascinerend om te zien hoe zo'n immense berg puinafval is omgeturnd tot een groene, rustgevende site met heel wat biodiversiteit.

Volgens het Agentschap voor Natuur en Bos, dat instaat voor het beheer van de mijnterril, kan je hier zeldzame soorten zoals nachtzwaluw en boomleeuwerik zien. Ook zwarte specht, sperwer, havik, de opvallende ijsvogel en vele insecten en vlinders doorkruisen hier het luchtruim. Dat geluk was ons niet gegeven. We zagen wel een groep gierzwaluwen, enkele distelvlinders, een penseelkever en een 'beest' (zie hieronder) dat ik nooit eerder zag en waarvoor ik een natuurgids heb moeten raadplegen.

raar beest, dat wordt opzoeken

Het zou gaan om een "stinkende kortschildkever". Toch zo'n 3cm lang en een echte rover. Met zijn krachtige kaken kan het insect pijnlijke beten toebrengen. We zagen hoe de kever zijn achterlijf omhoog krulde telkens we wat te kort bijkwamen naar zijn goesting. Zo'n nieuwe ontdekking is natuurlijk altijd prettig om zien.

Dat geldt ook voor het talrijk voorkomend slangenkruid (Echium vulgare) op de terril. Deze tweejarige blauwe bloemen vind je vooral in de duinstreek of op zonnige drogere gronden. Je zou het de plant niet aangeven maar zijn wortels kunnen meer dan 2 meter diep gaan. Het hertshooi voelt zich ook duidelijk in zijn sas op de terril net als de akkerdistel. Mooi zijn ook de groepen gele honingklaver -met hier en daar een witte ertussen- en de magnifieke kaardenbollen. Wie goed kijkt, vindt ook kamille en koninginnenkruid.

het slangenkruid en het hertshooi fleuren de mijnterril op

Twee uurtjes duurde de wandeling en de klimpartijen zijn gemakkelijk te doen. Wel opletten bij het afdalen want het losliggend puin op de wegen kan wegschuiven, zoals we ondervonden. Aan de start is er een ruime parking en er staan voldoende zitbanken om een stevige boterham te eten. De wandeling bestaat uit twee lussen, verloren lopen is onmogelijk. Net als de terril van Beringen een aanrader voor wie kickt op verre zichten of voor wie zich graag eens afzondert van de drukke en zotte bedoening "daar beneden".