fan

Photofunia zond me deze fanfoto toe. Dé vraag die nu op ieders lippen ligt: welk boek ligt er op de TV?

Stoclet House op Werelderfgoedlijst

foto: Unesco

Het Werelderfgoedcomité van de Unesco, dat van 22 tot 30 juni samenzit in Sevilla, heeft gisteren tijdens de 33ste Sessie besloten het Brusselse Stocletpaleis op de Werelderfgoedlijst te zetten. Daarmee bezit dit opmerkelijk gebouw van de zogenaamde Weense Secession dezelfde status als de gebouwen van Gaudi in Barcelona en de Acropolis in Athene. Eerder werden ook al de herenhuizen van Victor Horta opgenomen in de Werelderfgoedlijst.

Het Stocletpaleis werd tussen 1905 en 1911 gebouwd in opdracht van zakenman Adolphe Stoclet, naar een ontwerp van de Weense architect Josef Hoffmann. Het is een zogenaamd Gesamtkunstwerk: architectuur, meubilair, decoratie en de omliggende tuin vormen een onlosmakelijk geheel.

Het Stocletpaleis, foto: Unesco

De meubels en decoratieve elementen werden vervaardigd door de Wiener Werkstätte, ateliers opgericht door Hoffmann. Het gaat om ontwerpen van de architect zelf of van befaamde Weense artiesten als Karl Otto Czeschka, Koloman Moser, Edouard Wimmer en Gustav Klimt.

Als grote liefhebber van de Jugendstil ben ik uiteraard heel blij met deze erkenning voor het Stocletpaleis. Mijn grootste wens is nu dat het gebouw eindelijk opengesteld zal worden voor het publiek. Schone dingen moeten gedeeld worden.

de klim naar de top

klaar voor het vertrek

Enkele weken geleden wandelde ik met mijn zoon en vader door de diepste holle wegen van Vlaanderen in Loksbergen. Gisteren nam ik de drie dochters en een vriendinnetje mee naar een ander driesterrenplekje van de Lage Kempen: de mijnterril van Heusden-Zolder. De terril van Beringen beklommen we jaren geleden al, die van Zolder kende ik alleen van ziens.

wijds zicht over de mijnsite van Heusden-Zolder

Aan het vertrek staat een infobord waar een blogger heel tevreden mee is (copy-paste): "De steenkoolwinning in Heusden-Zolder startte in 1923 en heeft geduurd tot 1992. De terril is opgebouwd uit stenen die bij de steenkoolwinning mee naar de oppervlakte zijn gebracht. Over de jaren heen is de top gestegen tot 155 m boven de zeespiegel. Sinds 1997 is het een Vlaams natuurreservaat. Voor het natuurbeheer van de terril en de aangrenzende heideterreinen worden schapen ingezet. Door de begrazing zorgen ze voor een stevige grasmat én verhinderen ze de groei van bomen. Dat is nodig om erosie tegen te gaan. De hellingen aan de zuidkant van de terril hebben een eigen microklimaat, waardoor heel wat zeldzame plant- en diersoorten hier hun thuis vinden, zoals de nachtzwaluw, de koninginnepage en de blauwvleugelsprinkhaan."

hoger kan niet meer

Niettegenstaande er heel wat wolken in de lucht hingen en die alsmaar donkerder en dreigender werden, was het uitzicht perfect. De windmolens van Nike en Lommel, de indoor-skipiste van Peer, onze hoofdstad Hasselt, de koeltoren van Mol,... je kan ze allemaal vinden. Maar de mijnterril van Zolder is zeker ook voor de natuurliefhebbers de moeite waard om te beklimmen. Het is fascinerend om te zien hoe zo'n immense berg puinafval is omgeturnd tot een groene, rustgevende site met heel wat biodiversiteit.

Volgens het Agentschap voor Natuur en Bos, dat instaat voor het beheer van de mijnterril, kan je hier zeldzame soorten zoals nachtzwaluw en boomleeuwerik zien. Ook zwarte specht, sperwer, havik, de opvallende ijsvogel en vele insecten en vlinders doorkruisen hier het luchtruim. Dat geluk was ons niet gegeven. We zagen wel een groep gierzwaluwen, enkele distelvlinders, een penseelkever en een 'beest' (zie hieronder) dat ik nooit eerder zag en waarvoor ik een natuurgids heb moeten raadplegen.

raar beest, dat wordt opzoeken

Het zou gaan om een "stinkende kortschildkever". Toch zo'n 3cm lang en een echte rover. Met zijn krachtige kaken kan het insect pijnlijke beten toebrengen. We zagen hoe de kever zijn achterlijf omhoog krulde telkens we wat te kort bijkwamen naar zijn goesting. Zo'n nieuwe ontdekking is natuurlijk altijd prettig om zien.

Dat geldt ook voor het talrijk voorkomend slangenkruid (Echium vulgare) op de terril. Deze tweejarige blauwe bloemen vind je vooral in de duinstreek of op zonnige drogere gronden. Je zou het de plant niet aangeven maar zijn wortels kunnen meer dan 2 meter diep gaan. Het hertshooi voelt zich ook duidelijk in zijn sas op de terril net als de akkerdistel. Mooi zijn ook de groepen gele honingklaver -met hier en daar een witte ertussen- en de magnifieke kaardenbollen. Wie goed kijkt, vindt ook kamille en koninginnenkruid.

het slangenkruid en het hertshooi fleuren de mijnterril op

Twee uurtjes duurde de wandeling en de klimpartijen zijn gemakkelijk te doen. Wel opletten bij het afdalen want het losliggend puin op de wegen kan wegschuiven, zoals we ondervonden. Aan de start is er een ruime parking en er staan voldoende zitbanken om een stevige boterham te eten. De wandeling bestaat uit twee lussen, verloren lopen is onmogelijk. Net als de terril van Beringen een aanrader voor wie kickt op verre zichten of voor wie zich graag eens afzondert van de drukke en zotte bedoening "daar beneden".

big ask again

Onze twee weervrouwen maken u warm om mee te komen
dansen op het Klein Strand van Oostende

weidebeekjuffer

De weidebeekjuffer of de gebandeerde beekjuffer vind ik de mooiste juffer die in Vlaanderen voorkomt. Vooral het mannetje met zijn blauwgroen lijf en zijn donkerblauw gevlekte vleugels is een prachtverschijning. Omdat ik voor het geluk geboren ben, kon ik deze middag voor de tweede maal in mijn leven zo'n mannetje zien fladderen en rusten rond onze zwemvijver.

Je moet weten dat ik nog steeds foto's neem met een canon powershot, een compact toestelletje met beperkte zoommogelijkheden. Dat betekent concreet dat ik voor een scherpe insectenfoto het beest moet proberen te benaderen tot ongeveer een meter afstand. De weidebeekjuffer is op dat vlak een lastige klant: erg beweeglijk en mensenschuw. Net voordat je klaarstaat om het knopje in te drukken, vliegt de juffer op en zoekt hij een nieuw plekje in de zon aan de overkant van de vijver. En zo word je wel een tijdje voor de zot gehouden. Dan is het een kwestie om vanuit de struiken toe te slaan...

nieuw gerief

Meteen na de school met mijn opel plus aanhangwagen naar Sint-Lambrechts-Herk gereden. Via de website van de Vlaams Tafeltennis Liga kocht ik daar enkele dagen geleden een echte Donic-wedstrijdtafel. 115 kg weegt dat geval en de normale prijs draait rond de 600 euro. Voor 200 euro werden ze nu van de hand gedaan (inclusief net). Dat is een koopje ook al is de tafel zichtbaar bespeeld.

Onze Sven (speelgoed-)outdoortafel kan nu definitief buiten blijven staan, onder de kriekenbomen. Binnen kan er vanaf nu serieus getraind worden. Niet dat dat voor mezelf nog echt nodig is, maar de kinderen kunnen best nog wat oefening gebruiken.

moonchild

Gisteren, 14 juni, was het precies 14 jaar geleden dat Rory Gallagher overleed. In mijn fuifjaren was Going to my Hometown uit Live in Europe (1972) één van die liedjes waarvoor ik graag op de dansvloer kwam. Rory kon met zijn mandolinespel en zijn Fender strat zowel de folkies als de bluesfanaten bekoren. Ik was alvast fan... en ben dat eigenlijk nog steeds.



Tattoo'd Lady

rariteit in den hof

Alle stengels van de recent gekochte gaura (prachtkaars) zien er heel gewoon uit, behalve deze. Deze stengel bestaat uit een vergroeiing van 5 stengels: een fenomeen dat ik ken van de bandwilg maar voor de rest nog nergens anders opmerkte. Zou dit nu echt een rariteit zijn of komt het wel meer voor bij de prachtkaars?

de hongerigen spijzen

Volgens het weekblad Der Spiegel heeft het vaticaan in 2008 zo'n 9 miljoen euro verlies geboekt. Hoe kan je nu met bidden en met andere mensen dienen 'verlies boeken', vraagt u met mij af.

Het verlies werd volgens het weekblad veroorzaakt door "de dalende waarde van het katholieke vastgoed in de VS en van de beleggingen in de bank Goldman Sachs". Ook "de hogere beveiligingskosten van de paus en dalende inkomsten veroorzaken het tekort", stelt Der Spiegel.

Ik heb jezus niet persoonlijk gekend, daarvoor ben ik te laat geboren, maar ik geloof nooit dat hij in levende lijve dat stelletje kwakzalvers uit Rome zou erkennen als leden van zijn club. Hij zou ze als voorzitter stante pede uit zijn vereniging kieperen. Zijn maat 45 (noot: jezus had maat 45 voor zijn sandalen maar maat 44 voor zijn adidas-over-het-water-loopschoenen) ferm onder hun kont!

Rome ziet dat natuurlijk anders. De hongerigen moeten gespijsd worden en de hongerigen dat zijn vooral de paus zelf, zijn kardinalen en andere bankiers. Hoog tijd om in te grijpen, moeten ze gedacht hebben. Verlies moet omgezet worden in winst en de paus zette zich achter zijn schrijftafel en tussen het online-pokeren door, brouwde hij een nieuwe encycliek.

Deze nieuwe encycliek , "Caritas in Veritate" (Liefde in Waarheid, hoe verzinnen ze het?), zou volgens het Vaticaan door de paus op 29 juni ondertekend worden en gepubliceerd worden in de eerste dagen van juli. "De recente financiële en economische crisis heeft duidelijk gemaakt dat sommige financiële en economische modellen die de jongste jaren dominant waren moeten herdacht worden", zei de paus. Als het spaarboekje leegloopt, moet er natuurlijk "herdacht worden".

Ik vind ook dat er dringend herdacht moet worden en eens héél grondig aan de boom moet geschud worden: de huidige roomse kerk heeft niets met christus en zijn waarden te maken maar is een gevaarlijke, wereldvreemde sekte geworden. De paus en zijn gevolg zijn géén plaatsvervangers, noch van 'god' noch van 'jezus', het zijn prententieuze, omhooggevallen schertsfiguren die gedoogd kunnen worden in Aalst of Binche maar voor de rest van schaamte beter onder een steen kruipen.

Nog volgens Der Spiegel bedraagt het totaal vermogen van Benedictus en C° 1,4 miljard euro. Daar kan je al wat brood en vissen mee kopen. Of ziektes mee bestrijden. Of daklozen een thuis geven. Jammer genoeg zullen mijn voorstellen niet stroken met het hedendaagse geloof. Idealisme is een heeeel slechte belegging.

Vlaams brons voor Jo

Het volledige podium in Leuven bij de miniemen 1

De zoon des huizes heeft vandaag een mooie derde plek weten te veroveren in de eindstand van het Vlaams criterium tafeltennis. Op het dagtornooi te Leuven werd onze Jo, die speelt bij PW Diest,vierde maar in het totaal veroverde hij verdiend de derde stek. Brons is een prima uitslag temeer daar de jongens van 1997 heel wat sterke spelers onder zich hebben. Zijn clubgenote Marie Maesen, die uitkomt bij de dames miniemen 1, kon zowel de gouden medaille van de finaledag in de wacht slepen als de beker voor de eerste plaats in het totaal. Jammer voor onze club dat Brieux Decré niet meekon, anders was er ongetwijfeld nog een podiumplaats extra voor Diest.

65 jaar D-day

Vandaag, precies 65 jaar geleden, startte operatie Overlord. Bij benadering 7.000 schepen verschijnen voor de kusten van Calvados en La Manche. Aan boord bevinden zich meer dan 150.000 soldaten en 20.000 voertuigen met als doel Europa te bevrijden van het fascistisch juk van Nazi-Duitsland.

Sainte-Mère-Eglise met de klem geraakte parachutist,

zoals ook in beeld gebracht in The longest Day (1962)

Om half één 's nachts springt de 101ste Airborne per parachute op Sainte-Mère-Eglise, samen met de verovering van de Pegasus-bridge zowat het startschot van D-day. Om half 7 's morgens zetten de Amerikaanse soldaten voet aan wal op Utah en Omaha-Beach gevolgd door de troepen van de Commonwealth die de stranden Sword, Juno en Gold voor hun rekening namen. "La bataille suprème est engagée."

Het bewaarde 'slagveld' Pointe du Hoc

2.500 soldaten stierven reeds de eerste dag waarvan duizend op Omaha Beach. Deze bloederige uren werden magistraal verfilmd door Steven Spielberg in "Saving private Ryan". Beklijvende beelden. Dood, verminkt of leven zijn niet meer dan een kwestie van geluk of ongeluk. Sommige jongens worden na enkele seconden al neergemaaid bij het aanmeren van de landingsvoertuigen, vele anderen verdrinken in de zee.

Deze Normandische landingsstranden zijn nog steeds vol herinneringen aan de grootste oorlogsoperatie aller tijden. De vele musea, kazematten, gedenkplaten, bunkers, oorlogsvoertuigen en kerkhoven dwingen je na te denken over het feit dat de vrijheid waar we vandaag allemaal van genieten er niet zomaar is gekomen. Duizenden jongen mannen lieten hier hun leven om de Westerse democratie te heroveren op de Nazi-dictatuur.

restanten van de kunstmatige haven in Arromanches

Wie de landingsstranden wil bezoeken, kan ik naast het Amerikaans kerkhof in Colleville-sur-Mer en het Duits Kerkhof in La Cambe (21.160 graven) zeker ook Pointe du Hoc en Arromanches aanraden.

Pointe du Hoc is een 30 meter hoge krijtrots waar de Duitsers zes 155 mm kanonnen met een bereik tot 20 km hadden opgesteld. Om deze plek te veroveren wierpen 124 vliegtuigen in enkele minuten 700 ton bommen af en ook vanuit de zee werd een stortvloed aan bommen afgevuurd. 135 van de 225 commando's die de rots vanop het strand met kabels en ladders beklommen werden gedood.

Na een strijd van 48 uur slaagt de rest van de commando's erin om de Duitse batterij in handen te nemen. Maar strategisch gezien was het een eerder zinloze slag want de zes kanonnen bleken enkele dagen tevoren gedemonteerd te zijn en naar een andere plek verhuisd. Pointe du Hoc is onaangeroerd bewaard gebleven: gapende kraters en bunkers vergezellen de lichamen van vele Amerikaanse en Duitse soldaten die nog steeds onder het puin begraven liggen.

Het kuststadje Arromanches-les-Bains huisvest een prima museum (Muséé du Débarquement) en in het water liggen nog enkele pontons van de kunstmatige haven Mulberry B. In de 100 dagen dat deze terplekke gemonteerde haven in gebruik is, worden er 2,5 miljoen manschappen, 500.000 voertuigen en 4 miljoen ton materieel verscheept. Een huzarenstuk!

Het Amerikaanse kerkhof in Colleville-sur-Mer (9386 graven)

Maar niets draagt meer bij tot bewondering en reflectie dan een bezoek aan de vele oorlogskerkhoven nabij de landingsstranden. Iedere oorlog is er één te veel, toch was de bevrijding meer dan de moeite waard. Het is mede dankzij alle jongens die hier begraven liggen dat wij vandaag onze politieke leiders zelf kunnen kiezen, dat er vrijheid van meningsuiting is, dat geweld, uitsluiting en racisme niet verheerlijkt maar bestreden worden.

Niet genoeg kan benadrukt worden dat onze democratie moeizaam verworven is. Eén dag voor de verkiezingen kan 65 jaar D-day niet symbolischer plaatsvinden. Nog steeds suddert overal in Europa het extreem-rechtse gedachtegoed. Al vaak hebben zij een gooi naar de macht gedaan. Tevergeefs. Gelukkig. Maar laat ons 'le Débarquement' nooit vergeten en de erfgenamen van het Nazisme voor eeuwig en altijd blijven bestrijden. Wie diep in de ogen van Dewinter en andere halveslag wilt kijken, herkent hun gruwelijke meesters.

(foto's genomen tijdens onze vakantie in augustus 2004)

kust nu ....

Zo'n 2 uur geleden verdween ineens gans de opmaak van Muggenbeet. Ik had ocharme 1 linkje toegevoegd, bewaarde deze verandering zoals ik dat al 100 keer had gedaan en .... toen gebeurde het ... heel mijn gepersonaliseerd sjabloon naar de vaantjes, verschwunden. Via Google cache heb ik nog een en 't ander kunnen terugvinden maar toch, zoveel knutsel- en plakwerk in rook zien opgaan, is geen aangename gewaarwording. Zeker niet voor een doe-het-zelver zonder relevante opleiding.

Ik heb het voorbije uur zoveel mogelijk proberen recht te trekken. Muggenbeet is ondertussen weer leesbaar - niet dat daar veel mensen zaten op te wachten - en ik hoop tegen het einde van deze week alles hersteld te hebben. Van de nood een deugd makend, zal ik hier en daar wat modernere gagdets toevoegen.

Niet plezant maar toch ook weer niet zo erg dat ik zondag van kolère een dwaze stem zou uitbrengen. Neen, geen Dedecker en zeker geen Vlaams Belang. Zelfs niet als het heel hard regent.

(P.S. moest ik je vergeten hebben onder 'blogs die ik smaak', geef me een seintje.)

bloemencollage

de kleur paars overheerst momenteel in de tuin

Een bloemencollage maken met Picasa 3 (gratis software) gaat als een fluitje van een cent. Met een negental foto's van einde mei en van vandaag verkreeg ik bovenstaand resultaat. De dikte van de rasterlijn kan je kiezen net als de foto die je centraal wil stellen. Iedere foto kan je apart nog bewerken terwijl je met de collage bezig bent.

Voor de bloemenliefhebbers: een groter formaat krijg je als je op de foto klikt. Van boven rechts met de klok mee: cornus kousa chinensis, akelei Nora Barlow, wilde zwarte akelei, clematis Hagley hybrid, prachtig geaderde geranium (versicolor), paarse morgenster (tweejarig), de klokjes van de enkianthus, een momenteel weelderig bloeiende paarse deutzia-hybride en in het midden de paarse akeleiruit.

100 procent groene stroom

1 juni vandaag. Vanaf vandaag draaien we ten huize muggenbeet op 100% groene stroom. Zo'n 2.200 kWh produceren we zelf met onze fotovoltaïsche installatie, de reststroom krijgen we sinds enkele uren aangeleverd door ecopower. Het geeft een gevoel van thuisgekomen te zijn.

Voor die van ons betekent dit ook een grote verandering: daar ecopower hetzelfde tarief aanrekent voor dag- en nachttarrief, moet ze niet meer wachten tot 's avonds om de wasmachine et C° in gang te zetten. Een actieve vrouw is een blije vrouw.

ze zijn weer goe bezig

Geen radioactiviteit, kwik, dioxine, zouten, cadmium of arsenicum deze keer maar... asbest. Dat hadden we nog niet gehad. Tessenderlo Chemie blijft zich profileren als een van dé grootste kunstenaars der smeerlapperijen. En had de -uiteraard- "misnoegde ex-werknemer" zijn mond niet opengedaan dan had al die goedkope stabiliserings-rotzooi weer netjes verstopt gezeten in de Looise bodem. Vlaanderen in actie!

printscreen uit het Belang van Limburg

(de elektriciteitscentrale is een joint-venture tussen TC en Siemens)