wat u hier ziet, is een appelbol
Ik hou van alliteraties, daarom deel ik iedere middag op school de bestelde belegde broodjes uit. Ik werd hiervoor geselecteerd omdat ik één van de weinigen ben die deze job op hygiënische wijze kan uitvoeren. Proper mensen lopen nu eenmaal niet dik. De zaken gaan goed, de rijen worden alsmaar langer maar toch...
Vorige maandag, de eerste na driekoningen, zag ik dat er onverwacht concurrentie was opgedoken. Een lange rij hongerige leerlingen schoof aan bij een andere toog. Daar konden ze ineens een opgewarmd worstenbroodje kopen. Ge weet wel, van dat bladerdeeg met een op smaak gebrachte worst van afvalvlees ertussen. Mijn eerste gedacht was: "wat krijgen we nu? Wie wil er hier mijn succesvolle broodjeszaak kapot concurreren? En waarom wist ik van niks?"
's Avonds, bij me thuis, komt er dan iemand met een doos appelbollen af. Een "appelbol", ik had er nog nooit van gehoord, laat staan van gegeten. Het smaakte wel lekker. Het deed me denken aan de appels-in-de-pan van thuis waar we dan bruine suiker op deden. Maar waarom die bollen ineens ergens vandaan kwamen, dààr had ik geen flauw benul van.
Pas de dag erna hoorde ik wat er aan de hand was. Voor de Antwerpenaren -in Mol lopen er van deze soort wel wat rond- was het 'verloren maandag'. En ook in de gazet las ik voor het eerst dat er op die dag massaal appelbollen en worstenbroodjes gevreten werden. In het mooie Limburg, waar ik woon, kennen we dat niet. Wij hebben geen verloren maandag. Verloren brood, dat wel, maar een worstendag is ons bespaard gebleven, al komt Valentijn dicht in de buurt.
Leergierig als ik ben, wikipediate ik de term. Heel veel tekst maar toch vooral waarschijnlijkheden en misschienen. Ik snap er eigenlijk nog niet veel van en zeker niet de bedoeling. Dan maar uitleg gevraagd aan wat Antwerpse collega's. Ook zij weten niet écht waar de klepel hangt. Een appel kennen ze en over hete worsten spreken ze ook graag maar omtrent de "verloren maandag" weten ze me niet veel te vertellen behalve ... "dat de slachters en bakkers dan goede zaken doen".
Zoals bij zoveel speciaal dagen lijkt ook hier de commerce de drijvende kracht te zijn. Bloemen op moederdag, eieren op Pasen en een worst op verloren maandag. Mensen slikken en pikken alles: beenverwarmers, oorverwarmers, BH's met doorzichtige litsen, strings, steureitjes, fitnessen, procedurefouten, de paus, hansworst Dedecker en worstenbroodjes. Je kunt het zo gek niet bedenken of de mensen "hebben het nodig". Wat heeft het volk toch verloren?
Meer dan een maandag, da's al zeker.
Wat het volk verloren heeft?
BeantwoordenVerwijderenBijwijlen zijn verstand, vrees ik.
De verklaring die ik (Limburgse, jawel) ooit kreeg voor die verloren-maandagse gebruiken:
BeantwoordenVerwijderenNa de hele reeks van herfst- en winterfeesten met hun vaak overdadige maaltijden (ja, toen ook) die vaak uitermate veel werk in de keuken vergden, hadden de keukenmeiden en/of de vrouwen des huizen behoefte aan één dag dat het wat simpeler mocht: een maaltijd waar ze zelf nauwelijks werk aan hadden, maar die door de familie toch met veel appetijt werd weggewerkt.
En voilà...
@annetanne: waarom noemen ze het dan niet gewoon een luiewijvendag? ;) Neen serieus, dàt verhaal las ik ook ergens maar dat worstenbroodje wordt thans gegeten als tussendoortje, het hoofdgerecht komt later. In ieder geval zijn de bakkers er toch maar mooi in gelukt om die handel volledig naar zich toe te trekken.
BeantwoordenVerwijderenTiens, ik dacht dat dat een landelijk gebruik was.
BeantwoordenVerwijderenU voelt zich duidelijk ook een beetje verloren. Worstenbroodjes als tussendoorrtjes op verloren maandag??? Niet bij ons.
BeantwoordenVerwijderenEen schone Vlaamse traditie.
Voor zover ik weet valt verloren maandag na Driekoningen, dat vroeger veel meer gevierd werd dan nu.
BeantwoordenVerwijderenZie ook hier: http://www.apen.be/worstenbrood+appelbollen+verloren+maandag