Denis Kozhukhin

De winnaar van de Koningin Elizabeth Wedstrijd voor piano

Terwijl zowat alle ogen gericht waren op Oslo, alwaar "onze" Tom Dice en zijn gitaar een goede beurt maakten en alwaar eveneens een Duits meisje met x-benen zodanig een doordeweeks nummertje ten berde bracht dat ze er de hoofdvogel mee afschoot, vond in het Paleis der Schone kunsten te Brussel de laatste finale-avond met proclamatie plaats van de Koningin Elizabeth Wedstrijd voor piano. Live te volgen op Canvas en naar mijn mening een avond op weergaloos niveau.

Ik ben absoluut geen groot kenner van de klassieke muziek, maar ik hoorde wel dat de allerlaatste speler van het concours, de jonge Rus Denis Kozhukhin, met zijn interpretatie en uitvoering van het 2de pianoconcert van Prokofiev (G-mineur) een hemelse muziekavond bracht. De commentatoren achteraf -die vaak uitmunten in muggenzifterij en een tenenkrullende betweterij en daarom mijn volle aandacht hebben- waren het deze keer met me eens. Een en al lof, "een belevenis die je maar om de 30 of 40 jaar meemaakt", "de winnaar".

En zo bleek ook. Met staande ovatie werd Kozhukhin uitgeroepen als eerste laureaat. Op zo'n moment prijs ik ook mezelf gelukkig: dat net het optreden dat je live hebt gevolgd, uiteindelijk ook als allerbeste wordt gekozen. Dat je iets unieks hebt meegemaakt. Dat je Prokofiev hebt horen uitvoeren zoals het moet. Dat je ontroering puur is. Dat je Wow-gevoel een miljard keer meer op zijn plaats is dan bij de biefstuk of tiramisu in het grote SMS-spel, m.n. Mijn Restaurant.

Ik hoorde en las dat de Rus ook Haydn en het verplicht werk van Jeon Minje prima speelde, maar daar heb ik niet echt een mening over. Bij pianomuziek denk ik aan Rachmaninov en Prokofiev. Hun composities raken en ontroeren mij. Ik snap niet dat hun muziek überhaupt foutloos kàn gespeeld worden en dan nog wel zonder partituur.

Er is hier niks anders op zijn plaats dan heel veel bewondering. Voor Denis maar ook voor alle andere pianospelers die het beste van zichzelf gaven. Respect voor wat zij kunnen. Tom en het x-meisje zullen de kranten, de kalverharten en de natte tienerdromen ongetwijfeld vullen, uiteindelijk zijn hun muzikale prestaties slechts niemendalletjes. Teenkaas tussen de abdijkazen.

Nog tot 15 september kunnen op de website van de KEW alle halve finales en finales herbeluisterd worden.

morgenster

Nog een kleine week en dan worden zo'n 112 VELT-tuinen opengesteld voor het publiek. Zoals je weet, is voor de allereerste keer ook onze siertuin hierbij. Al heel wat bloemen en struiken zijn ondertussen uitgebloeid, anderen zullen hun bloemen pas openen na de open tuindagen. Toch ligt de tuin er fris en kleurig bij, mooi genoeg om plantenliefhebbers aan hun trekken te laten komen.

de blauwe en gele morgensterren

De blauwe regen die tientallen meters langs verscheidene gevels overspant, is jammer genoeg volledig uitgebloemd. Hetzelfde geldt voor alle fruitbomen waaronder de ongeveer 40 jaar oude mispel die dit jaar bijzonder rijkelijk heeft gebloemd en dit tot groot jolijt van een hele zwerm bijen. Ook de sierlijke elfenbloemen, de krentenboompjes, de wilde rododendrons en -uiteraard- de verzameling toverhazelaars hebben hun mooiste periode achter zich.

Nét niet op tijd open, al hoop ik toch nog van wel, zijn de talrijke clematissen, de waterlelies, de ramblers en acanthussen. Zij zijn nogal bepalend in ons tuinontwerp maar ik ben ook weer niet zo zot en hypocriet om er stiekem warmtelampen op te zetten.

Wel van de partij zijn de cornus kousa (2x), de rode pavia, de gele en blauwe lissen, de gele plomp (voor het eerst), de echte koekoeksbloemen, de adderwortel, de welriekende boerenjasmijnen, de wateraardbei, valerianen, akeleien en tientallen andere vaste planten. De vele regen heeft ze allemaal in topconditie gezet. Toch hoop ik dat het komend weekend de zon terug van de partij is. Als het warm genoeg is, staat het iedereen vrij om een duikje te nemen in de zwemvijver. Het water ervan blijft, na drie jaar gebruik, kristalhelder. En dit zonder een milliliter chloor of zelfs maar een microgram "bacteriën".

milieu-negationisme van Dedecker

J.M. Dedecker heeft hét bewijs geleverd dat het afkalven van de ijsbergen niets te maken heeft met de opwarming van de aarde.

(voor een grotere foto, klik op de foto)

zoek het niet te ver

de paardenbloem of de pisbloem

De paardenbloem heeft iedereen al wel eens gezien. Je kan er ook niet naast kijken. Vanaf mei staan de weilanden er vol van en als kind heb je ongetwijfeld al wel eens de vederlichte zaadjes (zie foto) weggeblazen. Veel mooier kan een bloem echt niet zijn: de metamorfose van gele lintbloemen tot een toverachtige 'blaasbol' is voor iedereen zo gewoontjes dat men vergeet dat het een wonder van de natuur betreft. Ieder zaadje heeft zijn eigen paraplu en een briesje volstaat om voor heel wat nakomelingen te zorgen.

Hoe langer hoe meer worden ook de bladeren herontdekt als een lekkere variant op onze sla. Zoals men dat ook bij het witloof doet, worden de jonge blaadjes afgedekt -zodat ze een bleke kleur behouden- en belanden ze als 'molsla' in de winkel. Van het melksap kan zelfs rubber worden gemaakt. Ook de dikke Van Dale vindt het een bijzondere plant: omdat het eerste deel een dier is en het tweede deel een plant werd lange tijd de tussen -n weggelaten. Ondertussen wordt ze er weer verwacht. De taalkundigen weten niet goed wat ze willen en dat merk ik ook bij de tuiniers.

Naar mijn mening wordt een veld vol paardenbloemen en madeliefjes zelden in schoonheid overtroffen. Beide inheemse bloemen zijn dan ook welgekomen gasten in mijn tuin. Hoe meer, hoe liever. Met deze mening stond ik bij een recent tafelgesprek -vreemd genoeg- wel alleen. De vraag werd gesteld hoe je 'pisbloemen' uit je gazon kan krijgen. De ene ging ze te lijf met een patattenmes, de andere had een uitstekend sproeimiddel. Met "laat ze staan en geniet van hun schoonheid" viel ik aardig uit de toon.

Hoe mensen steriele en monotone gazons mooier kunnen vinden dan een bloemenweide, ik snap het maar niet. En dan zwijg ik nog van de arbeidsintensiteit. Het ligt zo voor de hand: stop met het gevecht tegen de natuur. Help ze een handje. Zoek schoonheid ook niet te ver en zeker niet in het prijskaartje. Duur en duurzaamheid zijn heel vaak geen bondgenoten.

uilenoog

met wat fantasie zie je een uilenoog

Wat je ziet, heeft uiteraard niets met een vogel vandoen. Het is een herstellende wonde van een kastanjeboom. Heel wat bomen zijn zo 'geprogrammeerd' dat ze bij een afgeknakte of afgezaagde tak het kern- en spinthout gaan bedekken met nieuw weefsel. Zo tracht de boom zich te beschermen tegen infecties en rotting. Voor insecten en vogels (zoals de steenuil) kunnen de gaten evenwel beter niet dichtgroeien. Voor hen is een boomholte een prima verblijfplek of nestgelegenheid.

weg kwijt

De bedoeling was om mee te stappen in de Belgian Pride Parade maar na een paar West Vleterens het rechte pad bijster geraken, is niet zo uitzonderlijk. Ze hebben er met hun tweeën dan maar een leuke namiddag van gemaakt.

meikever

de meikever is een prachtig beestje

1 mei vandaag, geen wonder dat ik gisteren mijn eerste meikever van het jaar tegenkwam. De naamgeving der beestjes blijkt deze keer te kloppen. Net niet plat getrapt onder mijn 44, wandelde hij op zijn dooie gemak door de tuin. Op zo'n moment kan ik niet aan de verleiding weerstaan om zo'n prachtige kever van dichterbij te bekijken. De meikever verleende zijn volledige medewerking: hij kroop zonder aarzeling op mijn hand en uit niets bleek dat hij zin had om weg te vliegen.

Bijzonder aardig aan de meikever zijn zijn poten met weerhaakjes of klauwen en zijn oranje voelsprieten. En ondanks zijn fors lichaam kan deze kever toch zichzelf in de lucht hijsen en vliegen.

In tegenstelling tot in mijn jeugdjaren, vind ik nog slechts af en toe een volwassen exemplaar van de meikever. De achteruitgang van deze bladsprietkever heeft ongetwijfeld te maken met de bestrijding van de kever. Chemische bestrijdingsmiddelen werden massaal ingezet want ook dit beestje (kever en larve) zou 'erg schadelijk zijn voor de landbouw'. De generatie van mijn ouders bestreden de kever op biologische wijze: ze vingen de kevers door aan de bomen te schudden en bonden vervolgens een touwtje aan de poten. Ze hadden dan een vliegertje. Het was een vorm van tijdsverdrijf, zeggen ze, zoals ze ook graag kikkers opbliezen. In Frankrijk en Duitsland werd lange tijd meikeversoep gebrouwen. Het zou gesmaakt hebben naar kreeftensoep.

Zelf heb ik de meikever propertjes en zonder stukken af teruggezet in mijn tuin. Binnen enkele weken sterft hij toch. Hopelijk voor hem heeft hij dan een lekkere paring achter de rug en had het vrouwtje hierbij niet veel noten op haar zang.

update: vandaag, heel vroeg,  12/5/12 zaten er 2 aan de achterdeur toen we de rolluik omhoog deden. Een mooier begin van de dag is haast niet mogelijk.

dikkopkijken

Enkele weken geleden hing er aan een takje watermunt in onze vijver een flinke eisnoer van een pad. Om zoveel mogelijk eitjes een succesvolle ontwikkeling te gunnen, heb ik het gelei-achtige snoer gedeeld en verplaatst naar twee warmere en algenrijke plasjes in de tuin. Deze week zijn er al honderden dikkopjes uit voortgekomen. Ze zijn momenteel dan ook dé bezienswaardigheid in de tuin.

de paddenvisjes worden op de voet gevolgd.

De dikkopjes zoeken zichtbaar de zonnestralen op. Ze klitten samen nabij de waterrand en nog het liefst van al vertoeven ze op de opgewarmde keien in het water. Sommigen klauteren daarbij te hoog want hier en daar vinden we de uitgedroogde restanten van een dikkopje.

Niettegenstaande het in het plasje ideaal vertoeven moet zijn, zoeken heel wat dikkoppen -als ware het zalmen- de weg naar de aanpalende zwemvijver. Hier duiken ze de diepte in. Ik weet nog steeds niet of de goudwinden ze als lekkere maaltijd binnenspelen, want ik las dat vissen de paddeneitjes en -larven niet lusten. Dit zou me verbazen (maar het kan) want de goudwinden vreten alles op: als echte piranha's verscheuren ze alle lieveheersbeestjes, bijen, muggen, motten,... die het wagen om op de waterspiegel te landen.

Een tiental van de honderden dikkopjes

De evolutie van de dikkopjes wordt nauwlettend opgevolgd. De pootjes moeten er nog aangroeien en de staart moet nog afvallen. Erg interessant allemaal, evenals de vraag hoeveel volwassen padden er uiteindelijk zullen tevoorschijn komen. Ze zijn allemaal erg welkom want de amfibieën zijn in onze nabije omgeving niet dik gezaaid. Padden, dat gaat nog, maar de groene kikkers worden hier stilaan een zeldzaamheid. En de salamanders, die zijn allemaal verdwenen. Triestig.

opmerkelijk sportief herstel

De ELO-curve weerspiegelt de positieve tendens

Nog één tafeltenniswedstrijd en het seizoen 2009-2010 zit er op. Ik heb jullie er op deze blog niet al te veel mee lastig gevallen. Niemand pakt graag uit met teleurstellende berichten. Dat er nu plots toch weer een berichtje opduikt, heeft alles te maken met mijn opmerkelijke klim uit het dal der vernederingen. Zo opmerkelijk dat het -mezelf uitgezonderd- nog door niemand is opgemerkt.

De laatste 12 matchen werden allemaal gewonnen. Slechts negen setjes gaf ik uit handen. De tafeltennisbond beloonde me hiervoor met 151 punten. Hierdoor zit ik vandaag op mijn hoogste sportieve niveau van dit seizoen. Enkele bedenkingen hierbij:

- mijn beste resultaten behaal ik als het vakantie is of als ik op vrijdag niet ben gaan werken. Een zware werkdag leidt zo goed als automatisch tot slechte sportprestaties. Als pingpong-prof zou ik op 5 jaar tijd zeker E4 kunnen worden;

- ook dit jaar zal ik pieken NA het seizoen waardoor ik op de campings weer de pannen van het dak zal spelen. Helaas wil de bond deze resultaten niet mee opnemen in hun voorts uitstekende database. Hopelijk brengt mijn spoedprocedure bij de Raad van State hierin verandering;

- mijn beslissing om het noppenpalet weer aan de kant te leggen, om me weer voluit te kunnen toeleggen op mijn kenmerkend aanvallend en agressief spel, is ongetwijfeld een goede keuze geweest. Als nu ook de Bond deze "voetmatten" nog wil verbieden, zal het sportief en technisch niveau van àlle spelers er baat bij hebben;

- wat volgend jaar? Stoppen of niet? Als ik eerlijk ben, moet ik bekennen dat ik vrijdagavond liever lang uitgestrekt in mijn zetel voor de TV zit. Anderzijds, heeft de Bond en de club nood aan kleurrijke figuren. In het bijzonder als er een significante groeimarge inzit en als de speler in kwestie beschikt over een auto met 8 zitplaatsen waarmee de echt goede spelers terplekke geraken.

Sportliefhebbers: op woensdag 28 april e.k. komt dé ploeg van België, La Villette, in Diest spelen. Een prima kans om de beste tafeltennisspelers van de Belgische competitie aan het werk te zien. Aanvang: 19.30 uur. Meer info hier.

IJslandse stofwolk aangekomen in Ham

Live: de Ijslandse stofwolk is zonet via het Albertkanaal aangekomen in Kwaadmechelen, meer bepaald nabij het chemisch bedrijf Tessenderlo Chemie.

lijkwade gevonden in Tessenderlo

Tijdens natuurherstelwerken in het vroegere gebied van de Merode (Tessenderlo-Averbode) werd gisterenmiddag een mysterieus stuk textiel gevonden dat meteen doet denken aan de befaamde lijkwade van Turijn. De plagwerken werden meteen stilgelegd en de bijgeroepen expert spreekt van een "wonderlijke vondst". De deskundige vermoedt dat het om een lijkwade gaat, daterend uit de eerste of tweede eeuw na Christus. Het is al de tweede maal dat er in het natuurreservaat Averbode Bos en Heide een waardevolle vondst wordt gedaan. Eerder werd er al een prehistorische pijlpunt gevonden.

de valse van Turijn (links), de lijkwade van Gerhagen (rechts)

Hoe de lijkwade in Gerhagen terechtkwam, is voorlopig een raadsel. Zowel Scherpenheuvel als de abdij van Averbode zijn niet zo ver afgelegen. Mogelijks werd het stuk onderweg verloren maar het is evenmin uitgesloten dat de lijkwade ter bescherming in de bossen werd verstopt tijdens de Boerenkrijg of strooptochten van de zogenaamde Bokkenrijders.

In ieder geval is de gevonden 'lijkwade' in opmerkelijke goede staat. Dit zou volgens de deskundige te verklaren zijn door de henneptextuur (de zogenaamde 'kempvezel') van het textiel. Op de vraag of deze lijkwade van Jezus zou kunnen zijn, antwoordde de deskundige heel voorzichtig dat 'de gevonden lijkwade van Gerhagen minstens even echt is als deze van Turijn'. Bijkomend onderzoek, ondermeer in het uitgebreid archief van de Abdij van Averbode, moet hierover uitsluitsel geven.

De natuurbeweging weet niet of ze blij moet zijn met deze nieuwe vondst. Gevreesd wordt dat een eventuele toeloop van gelovigen het stiltegebied ernstig zal verstoren. Ook de middenstand van Scherpenheuvel liet in een persbericht weten 'bezorgd te zijn'. Het gemeentebestuur van Tessenderlo onderzoekt of bijkomende infrastructuur noodzakelijk is en of er in de bossen van Gerhagen al dan niet ijskarren en hotdagkramen zullen worden toegelaten. Voorlopig wordt de precieze locatie van de vondst geheim gehouden.

oranje koningin

Epimedium × warleyense Orange Queen

Droge schaduw is voor heel wat tuiniers een probleemzone. Ondertussen heb ik ervaren dat epimediums (of is het epimedia?) een sierlijke oplossing kunnen bieden. De elfenbloem tovert al verscheidene jaren zonder pruttelen zijn prachtige bloemen tevoorschijn onder de kastanjebomen. Zowel de rode als de gele variant. Duidelijk een zeer sterke plant... en -naar mijn mening- een van de mooiste der vaste planten.

Op dit moment staan de elfenbloemen in bloei. Hét moment voor geïnteresseerden om hun aankopen te doen. Let bij je keuze niet alleen op de bloempjes maar ook op de bladeren, want ook zij zijn de moeite om in detail te bekijken. Zelf kocht ik gisteren een ganse bak Epimedium x warleyense Orange Queen. Een bijzonder lot tussen de doorsnee vaste planten en aardig geprijsd: anderhalve euro (P9) daar waar in het tuinland bij uitstek, Engeland, 4 tot 10 euro betaald wordt voor hetzelfde plantje!

De "Orange Queen" vind ik een prachtig, betoverend plantje. Toen ik ermee thuiskwam, kreeg mijn keuze ook van de andere huisgenoten veel bijval. Het was voor ons allen een allereerste ontmoeting met deze geel-oranje elfenbloem. Ik weet zo al dat ik de komende jaren veel zal scheuren-op-aanvraag. Niet voor niets dat gespecialiseerde websites spreken van "the one epimedium you MUST grow!".

'Orange Queen' is a cultivar of E. x warleyense.' This species is itself a hybrid of E. pinnatum ssp. colchicum and E. alpinum, named for Warley Place, the fabulous British gardens created by Miss Willmott, the tireless (and fabulously eccentric) Victorian plantswoman. Any plant that will give you an excuse to tell the story of Miss Willmott's approach to horticulture is worth adding to your garden, but 'Orange Queen' is truly exceptional, introduced by German nurseryman Ernst Pagels and beloved by gardeners far and wide.

eetdag wereldwinkel

dit noemen ze een beetje getikt

Velen zullen zeggen dat ik niet goed wijs ben... en dan is dat maar zo. Al lange tijd ben ik op zoek naar de rode engelwortel (angelica gigas), die majestueuze oeverplant die ik voor het eerst zag in de Efteling. En het is dankzij het bloggen en facebook dat ik uiteindelijk 5 plantjes heb kunnen aankopen. De lieve vrouw die me uit mijn nood hielp, is blogster Yo van kruidenkwekerij Duizendblad in Ternat. Dat ik - eigenlijk was het die van ons die mij vervoerde- daarvoor 104 km/énkel heb moeten rijden, had ik er graag voor over.

Duizendblad, de kleinschalige en ecologische kwekerij van Yo.

Meteen was het ook mijn allereerste 'levende ontmoeting' met een collega blogger, haar vent en 4 kinderen. Yo, die ik van naam al kende vanuit haar journalistieke periode en als co-auteur van het boek "merkwaardige bomen in België", is heel recent een eigen kwekerijtje begonnen in haar tuin. Drie dagen per week staat Yo in haar charmant winkeltje waar ze graag, en met kennis van zaken, een woordje uitleg geeft over de kruiden die ze opkweekt en te koop aanbiedt.

Dat Yo haar nieuwe groene job ernstig neemt en de nodige gezonde ambitie aan de dag legt, blijkt uit haar kleurige website, die ze eigenhandig in mekaar timmert, uit haar catalogus en de duizendblad-verzenddienst, uit haar splinternieuwe tunnelserre maar zeker ook uit haar fris en gezond plantgoed. Zelf neusde ik ook wat rond in het aanbod en ik kon niet aan de verleiding weerstaan om wat extra plantjes op te pikken: een drietal aardbeien, een chocolade-munt, een citroenverbena (niet wintervast), een pruiklook (allium 'hair') en de zeldzaam wordende agrimonie die Yo voor mij terplekke scheurde van de moederplant.

Het kwekerijtje, waar ik als eerste plant het duizendblad aantrof (toevallig, zei Yo, omdat achillea millefolium nu eenmaal met de a begint), bevindt zich in een schitterend decor: een wilde tuin met een kanjer van een notenboom. Het speenkruid en de anemonen groeien er weelderig. Weldra komt er op een natte plek nog een poeltje bij. Het groot hoefblad stond er al mooi in bloei. Als je ooit de kwekerij een bezoekje brengt, vraag dan zeker om ook de tuin eens te mogen bewonderen.

Voor de geïnteresseerden: Duizendblad houdt op 24 en 25 april Open Deur. Prima te combineren met een bezoek aan Brussel.

je bent welgekomen

Tijdens het eerste weekend van juni zetten we het poortje van onze tuin wijd open. We doen dit voor jullie. Onze "opentuin" kadert in de ecotuindagen van VELT. In het totaal worden er meer dan 100 natuurvriendelijke moestuinen, siertuinen en boomgaarden opengesteld. In Limburg vind je 9 locaties. Met wat puzzelwerk kan je misschien een aantal tuinen combineren.

Meer info over onze tuin én foto's kan je her en der vinden op deze blog ofwel op de site van VELT. De Velt-man die eerder al een bezoekje bracht aan onze tuin, vatte zijn indruk zo samen:

" Een sympathieke tuin met verschillende zithoekjes, zwemvijver, verrassende inkijkjes, allerhande mooie struiken, planten en bomen en plaats voor spontane ontwikkeling. Wandelwegjes lopen links-rechts en geven je steeds een andere indruk van de tuin."

Vanzelfsprekend is de toegang gratis. Hoe het met spijs en drank gesteld gaat zijn, zoek ik nog uit. Onze tuin is hoofdzakelijk een siertuin. Geen sla en kolen dus. Voor 'proper en netjes' moet je elders zijn. Kom je met de wagen, parkeer dan niet op de fietspad.

Google Maps brengt je voor de deur.

ontluikende schoonheid

De perzik, de sleedoorn, de krentenboompjes en de gele pruimelaar staan al prachtig in bloei. Bloesems, daar is het om te doen. Bij tienduizenden wandelaars staan de bottinekes al klaar om door het Haspengouwse of Hagelandse landschap te klieven. Nog een beetje geduld mensen.

Toch vind je ook nu al prachtige natuur. Niet zozeer bij de miljoenen schilderachtige witte bloempjes van de kerselaars, perelaars of appelbomen maar bij de ontluikende schoonheid van vele sierstruiken. Met de toenemende zon openen hun blad- en bloemknoppen en het is precies dit prille begin van nieuw leven dat ik wonderbaarlijk mooi kan vinden.

De vroege tere bloemen van de stermagnolia kent iedereen wel. Maar heb je al eens stilgestaan bij de ontluikende pimpernoot en gele pavia? Ik weet niet wat jij er van vindt, maar zelf word ik er lyrisch van.

de stermagnolia

de pimpernoot

de gele pavia

viooltjes

een collage van willekeurig gekozen viooltjes

Met viooltjes wordt nogal eens gelachen. Ze zouden voorbijgestreefd zijn, relicten vanuit de schreeuwlelijke tuinen van weleer of plantgoed voor smakeloze mensen die vervreemd zijn van de natuur. Ten dele klopt dat ook. Zoals dat met vele wilde bloempjes gebeurd is, zijn de 'veredelaars' ook met het akkerviooltje en het driekleurig viooltje aan het experimenteren geslagen. Reuzeviolen waren het resultaat en bij mij doen ze ook wel eens pijn aan de ogen. Nog niet zo erg als de rode salvia's maar toch ergens in die buurt.

De kleine viooltjes daarentegen zijn een echte aanwinst voor iedere (natuur)tuin. Momenteel brengen ze heel wat vrolijke kleuren in mijn tuin. En ze doen dat al weken. Zo laag bij de grond bloeit er op dit moment nog niet zo heel veel: de witte en blauwe kleine maagdenpalm bloeit massaal, de sneeuwroem doet het ook goed, het longkruid is nu op zijn mooist en de paarse dovenetel lokt heel wat bijtjes en hommels. Maar mét de viooltjes erbij vind ik het een pak interessanter en speelser.

Toen ik zowat 20 jaar geleden onze bouwplek kocht en de berg afgeschraapte zwarte grond egaliseerde om met de aanleg van de tuin te beginnen, verschenen overal wilde akkerviooltjes. Mettertijd zijn ze verdwenen, helaas, maar wie goed rondkijkt op markten of tuincentra kan voor een belachelijke prijs (van 2 tot 4 stuks voor een euro) nauw verwante kleine viooltjes op de kop tikken. Ook het maarts viooltje is een prachtig viooltje waar je wekenlang plezier aan beleeft. Interessant aan dit plantje is dat het zich rijk en wijd laat verspreiden. Dit viooltje wordt bij de "vaste planten" aangeboden. Als je het nog niet hebt, moet je het zeker eens proberen.

Wie violen maar niks vindt, kan ik misschien het fluitenkruid aanbevelen. Of de trompetboom, of de syntheziserspar....