Fotogeniek wilgenkatje

 

Voor plantenliefhebbers zal ik allicht een open deur intrappen: één van de allermooiste wilgenkatjes voor de tuin worden geopenbaard door de Salix gracilistyla "Mount Aso". Wij zagen hem voor 't eerst in het Arboretum van Kalmthout en twijfelden geen moment toen we de mogelijkheid kregen om enkele struikjes aan te kopen. Sommige katjes in kwestie zijn intussen al in een verder gevorderd stadium waardoor er naast het rozerood ook gele details te bewonderen zijn. Met enkele waterdruppels erbij vind ik ze bijzonder fotogeniek.

De eerste kikkerdril

 

26 februari, dat zou wel eens een nieuw record voor onze tuin kunnen zijn: de eerste kikkerdril van het jaar van de bruine kikker. Ik heb er een gewoonte van gemaakt de vondst van de eerste eiklomp op de blog te zwieren. Voor zover ik heb gerapporteerd, was 4 maart het vorige record. Toch bijna een week vroeger dus. Ik had het geknor van de kikkers de voorbije dagen al duidelijk gehoord en in de kikkerpoel stuntelde al een vrouwtje met een mannetje op haar rug. Maar uit ervaring weet ik dat het grote legoffensief nog gaat komen. Een beetje zonnewarmte en 't zal beginnen.

Twee nieuwe sierkersen

 

Prunus 'Accolade'

Het voorbije plantseizoen heb ik de tuin grondig 'gereviseerd' en een heleboel planten verplaatst. Er werd zo min mogelijk levend materiaal naar de verhakselaar of een takkenwal verwezen. De vrijgekomen ruimtes boden de gelegenheid om wat nieuwe soorten te introduceren. Zo kwamen twee sierkerselaars in onze ecologische tuin terecht. Beide vrolijken momenteel de boel op. Wat vroeger dan beschreven maar de veranderende natuur kan je als tuinier nu eenmaal niet sturen.

Boven zie je de bevallige Prunus 'Accolade'. De bloemen zijn een klein beetje gevuld zonder evenwel de meeldraden en stamper te doen verdwijnen. Deze geslachtsorganen heb ik er altijd graag bij en met mij, de bestuivers. Toch is het vooral de mooie kleurschakering wit/roze die me van de 'Accolade' doet houden.

Weelderige bloesem van de Prunus incisa.

De tweede nieuwe sierkers kocht ik als heester, het is de Prunus incisa 'Paean' ook wel Fuji-kers genoemd. Hij bloeit heel weelderig met roze bloemetjes. Ik plantte hem in de buurt van de veldkapel waar ook een Cercis chinensis 'Avondale' staat. Deze boom bloeit in hetzelfde kleurenpalet als de sierkers. In de herfst zouden de bladeren oranje moeten verkleuren, maar dat is nog afwachten.

De Fuji-kers naast de veldkapel.

Aan het fietsenhok, lekker in het zonnetje, plantte ik tenslotte een nieuwe variëteit perzik (nog geen foto), de Prunus persica 'Magnum'. Hij zou krulziektevrij moeten zijn, maar daarover later meer. De bloemknoppen zwellen momenteel op -dat ziet er goed uit- al is het topje van de boom afgestorven. Ook al vind ik perziken best lekker, het boompje werd toch vooral voor de perzikbloesem gekocht. Eigenlijk geldt dat hier voor alle fruitbomen.... wat voor velen een bizarre gedachte is 😀 That's me.

Wat een boom!

Mijn huisgenoten die onlangs Senegal bezochten, gingen samen met een lokale gids ook de 'Kaasmaker van Abene' opzoeken. Een kaasfabriek in Senegal? Neen, Le Fromager d'Abene is samen met de 'Fromager millenaire de Missirah' de dikste kapokboom van Senegal. Ze behoren beide tot de 5 dikste kapokbomen (Celba pentandra) van de wereld.

In 2021 werd de stamomtrek nog eens opgemeten, zoals het hoort op een hoogte tussen 1.30 en 1.50 meter, en het meetlint gaf 25 meter aan. Dat kan al tellen! Zoals je kan zien op bovenstaande foto, gaat het niet om een mooie ronde stam maar om een heel amorfe structuur. De dikste kapokken staan in Brazilië, hier groeien er twee met een stamtrek groter dan 30 meter.

De boom is vrij te bezoeken. Er zit een man die de plek wat proper houdt en het is gepast om deze een vrije gift te overhandigen. Behalve de 4 Looienaars was er nog één bezoeker, toch ben je er nooit alleen want de kapok huisvest ook een groep apen. De allerdikste boom van Senegal meet 28.69 meter. Het is een Afrikaanse Baobab (Andansonia digitata). 

Senegalees zandschilderij

 

Tijdens de voorbij krokusvakantie is een deel van mijn gezin op reis geweest naar Senegal. De dames hebben daar heel mooie dingen gezien waaronder krokodillen, legale cannabisplantages, imposante baobabs en kapokbomen maar ook heel veel zwerfafval. Bij terugkomst ontving ik een ingepakt cadeautje. Het bleek een zandschilderij te zijn (zie foto) met daarop een kooktafereel. Nog meer bijzonder dan het kunstwerkje was het groffe inpakpapier. Het is een herbruikte cementzak. Dat is iets wat hier nog niet in zwang geraakt is. Qua plantrekkerij kan het wel tellen.

Hommelkoningin

 

De enkele zonuren brachten hier de eerste hommelkoninginnen in beweging. Ik zag er enkele rondvliegen en landen op Mahonia en winterzoet (foto). Krokussen krijgen normaliter ook bezoek maar hier is de groep paarse krokussen in de voortuin al uitgebloeid. Ook een goed teken van de lentefeeling is het mooie gezang van de heggenmussen. In de top van de bomen wordt hier al uit volle borst gefloten. Voor jezelf doen zo'n zonnestralen toch ook goed, niet? Het is heel wat plezanter en aangenamer om de tuin in te trekken met een een flinke streep zon. Daar kik je helemaal van op. 

Oranje gloed

 

Enkele dagen geleden. Het is balkdonker buiten .... behalve in het noordwesten. Daar wordt alles opgelicht door een oranje gloed in de lucht. Heel vreemd. De windrichting doet me peinzen aan Amoco in Eindhout maar, wie weet, is het iets helemaal anders.

Op facebook kwam allicht de correcte verklaring van Marc, in bloggersmiddens beter gekend als Menck: "In mijn buurt is het een gekend fenomeen omdat we hier tal van tomatenkwekers hebben." - "Die voeden hun planten 's avonds en 's nachts met oranje groeilicht. Dat is vaak tot erg ver te zien en kan de hemel serieus doen oplichten."

Speurwerk op het internet bracht me meteen naar Nederland waar dat gekleurd serrelicht een heel issue is. Serrebelichting blijkt een hele wetenschap te zijn. Google Maps leidde me vervolgens naar een aardbeikwekerij niet zo ver hier vandaan. De windrichting klopt volledig en de website van de kweker bevestigt de vermoedens. "Wij kunnen onze aardbeien al aanbieden vanaf maart en dit tot de eindejaarsdagen". Terwijl het normale aardbeienseizoen mei-juni-juli is.

Met het groeilicht wordt het natuurlijk licht nagebootst waardoor de planten aan fotosynthese kunnen doen en dus groeien. Hierdoor kunnen de vruchten heel snel op de markt gebracht worden en hogere prijzen verkregen worden. De natuurlijke seizoenen worden m.a.w. op deze manier volledig op hun kop gezet. Dat geldt -zo te zien- ook voor de nachtelijke donkerte.