Het heeft een klein beetje gevroren. Dat is altijd een goed moment om eens door de tuin te lopen. Planten waar je anders zonder aandacht aan voorbijloopt, kunnen dan een fotogeniek kantje hebben. De kaardenbol bijvoorbeeld of een groepje sierappeltjes met een bevroren druppeltje. Ik bleef vanmorgen stilstaan bij een spinnenweb aan een stapel stenen. Ik heb al veel 'kantklosserij' gezien maar deze spin kent er ook wat van. Ik zou zelf niet weten hoe ik eraan moest beginnen!
Uit een doos met zaailingen koos ik 3 stuks van deze paars gerande Helleborus orientalis
Ik zit nu al een hele tijd thuis. Af en toe wandel ik, vaak kijk ik TV en met de Netflix van de dochter is daar heel wat keuzemogelijkheid bijgekomen, slapen doe ik meer dan vroeger maar het liefst van al ga ik op plantenjacht. Ik heb zo mijn adressen, van Turnhout naar Lommel, tot Genk en Kwaadmechelen, soms naar Paal en Veerle en regelmatig naar Eindhout. De voorbije maanden vond ik heel wat naar mijn goesting waardoor ik de tuin wat kon herschikken. Deze week heb ik de plantenlijst geüpdatet aan de hand van de kassabiljetten en plantenetiketten.
Tijdens het plantseizoen liggen mijn adressen er het best bij. Het aanbod struiken en bomen is dan ook het grootst. De beteren onder hen durven al eens buiten de vertrouwde lijnen te kleuren en de besten van hen spelen in op de winterbloeiers met een extra aanbod toverhazelaars, kerstrozen, sneeuwballen, winterzoet en Mahonia. Zelf ga ik ook mijn eigenwijze weg. Ik zoek de speciallekes op, vaak te vinden waar geen andere mensen te bespeuren vallen.
Alle aanwinsten (en verliezen) opsommen is te freaky. Daar zit niemand op te wachten. Toch wil ik er enkele graag belichten:
1. Pinus parviflora 'Tempelhof'. Er worden naar mijn idee té weinig coniferen aangeplant. Goudhaantjes, kuifmezen, boomklevers en boomkruipers zullen u dankbaar zijn.
2. Chionanthus retusus of de sneeuwvlokkenboom. Familie van de meer gekende Amerikaanse sneeuwvlokkenboom, met dezelfde bloeiwijze maar met -surplus- een afbladderende schors.
3. Euonymous carnosus. Een kardinaalsmuts met een zeer mooie herfstverkleuring.
4. Magnolia 'Banana Split': een geelbloeiende beverboom, geselecteerd op het Arboretum van Wespelaar, waarbij de openkomende bloem gelijkt op een banaan die gepeld wordt.
5. Rosa rubiginosa of onze inheemse egelantier. 10 stuks aangekocht en geplant tussen mijn 'gemengde haag' met beuk en Spaanse aak aan de straatkant.
Griesbroek Olmen
Die van ons wil dat ik wat minder in de zetel zit. De natuur zou positieve dingen doen met het mentale welzijn. Je begrijpt al waar ik naar toe wil, we zijn gisteren nog eens gaan wandelen.
Ik koos voor het Griesbroek te Olmen. Lezers met een immens geheugen herinneren dat we er ooit nog geweest zijn. Het was er toen ook nat maar gisteren overtrof een stuk van het terrein toch alle wandelnormen.
Hier moesten we door, er waren geen uitwijkmogelijkheden. Varkens zouden zich nogal kunnen uitleven. Wij ook hoor maar 't was toch meer iets voor een para-opleiding. Mijn waterdichte wandelschoenen zijn van het lage soort dus het bruine water liep er gewoon langs boven in. Zelfs de botten van mijn echtgenote waren niet hoog genoeg om droog te blijven. Misschien is het wel de bedoeling van Natuurpunt, de beheerder van Griesbroek, om de mensen een groots avontuur aan te bieden, een zienswijze waar ik me wel kan in vinden zolang de veiligheid van kinderen gegarandeerd is.
Bij de terugweg kozen we voor de grootste lus, tegelijk ook een 'droge-voeten-wandeling'. Zo passeerden we de Straalmolen, ooit één van de belangrijkste bloemmolens van de provincie Antwerpen. Deze site kan een flinke opsmukoperatie gebruiken want daar is echt wel iets van te maken. Potentie te over! Momenteel vind ik het evenwel een zootje. Als toevallige passant weet je niet waar te beginnen. Zo werd er in 2016, met Europees geld, een vistrap aangelegd. Ik zou daar graag naartoe geleid worden met de nodige toelichting.
Thuis aangekomen smaakte het eten des te lekkerder. Ik belandde uiteindelijk toch weer in de zetel waar ik samen met die van ons het tweede seizoen van Bron aansneed.
"Opgepast wolfsklemmen!" - "verboden toegang" - "privaat" ... . Tja, de bos van Sus Vergif, in vogelvlucht zo'n kilometer ten noorden van onze tuin, daar mocht ge niet komen al waren er moedige kastanjerapers die zich niet lieten afschrikken. Dit is nu verleden tijd. De bos van Baalberg (17 ha) werd aangekocht door Natuurpunt en zal worden opengesteld voor wandelaars. Dat stemt me vrolijk zeker in een tijdperk waar de kettingzagen grellig tekeergaan. Bovendien is natuurvriendelijk tuinieren wat zinloos als de omgeving vernield wordt.
