urntjeswesp

Tussen al het zoemend en zwevend gespuis vond ik eentje met een wel heel apart achterlijf: een zwartgele knots hangend aan een ultra lange wespentaille. Daar kunnen we alleen maar blij mee zijn want het is een urntjeswesp. Ik vond hem in de gele bloemen van de Canadeze guldenroede maar hij vindt ook nectar in sporkenhout, leert me wat opzoekwerk. De urntjeswesp bouwt kleine urntjes die als geboortekamers dienen voor het nageslacht. De wesp sleept een viertal rupsen (meestal spannerrupsen) in het kokertje en sluit dit vervolgens af. De larve heeft hiermee meteen een feestmaaltijd om zich aan te sterken en wat later de wijde wereld in te vliegen.

voor de naam alleen al

Een nieuwe zweefvlieg voor onze tuin, 

gezien in een clematis ('Xerxes').

Determinatie onder voorbehoud:

de geelbandwimperzweefvlieg

update 27/8: intussen bevestigd.

nieuw leven tussen de egelskoppen

Er duiken weer nieuwe blauwe glazenmakers op rond de zwemvijver. Dat betekent dat er ook nieuwe geboortes moeten zijn en dé plek bij uitstek hiervoor is onze visvrije amfibiepoel.  Elke dag neem ik poolshoogte en de voorbije week voltrokken zich weer heel wat uitsluipingen tussen de egelskoppen. Die verse blauwe glazenmakers zijn nog flets van kleur maar toch zijn het al indrukwekkende beesten. Deze jonge dieren zijn nog goed te fotograferen -wel omzichtig te werk gaan zodat ze niet in het water vallen- maar eenmaal actief wordt dat een pak moeilijker. 

Blauwe glazenmaker en het exuvium

Detail van de vleugelaanhechting.
Het blauw begint er door te komen.

schenking persoonlijk archief

Gisteren, 24/8/2017, heb ik mijn persoonlijk archief overhandigd aan het Gentse Amsab-Instituut voor Sociale Geschiedenis. Meer dan 30 jaar gecollecteerde sociale actie in dozen en mappen. Een vreemd gevoel in mijn buik maar ook opluchting en tevredenheid dat dit alles ergens veilig bijgehouden wordt en toegankelijk is.

Mijn persoonlijk archief omvat 3 grote periodes: mijn periode bij de Looise milieugroep BELT, mijn politiek engagement -deels als gemeenteraadslid- bij Agalev en Groen en mijn bezwaarschriften/beroepen/lezersbrieven/... die ik als wakkere burger in een bijzondere gemeente uit mijn kritische pen deed vloeien. 

Eerder werd ook het archief van Beter Leefmilieu Tessenderlo v.z.w. geschonken aan Amsab en het LAD (ja, we hadden alles dubbel). Momenteel werkt een Master Geschiedenis aan haar thesis over onze milieuvereniging BELT. Ze zal een vette kluif hebben aan ons archief. Net voor het afscheid van mijn persoonlijk archief heb ik alle krantenartikels nog eens bekeken, hier en daar nog snel een foto van genomen, en het mag gezegd: BELT was een prachtige vereniging. Met ons allen hebben we bergen verzet en een pak mensen gesensibiliseerd en geïnspireerd. Ook met Agalev hebben we een verschil gemaakt, "geen kankeroven in Tessenderlo" bijvoorbeeld. 

Een stuk van mijn leven waar ik met fierheid op terugblik. Stel je voor dat we toen internet en sociale media zouden gehad hebben!

Griesbroek

De kleine vuurvlinder

Het voorbije weekend bezochten we de festiviteiten n.a.v. 25 jaar Griesbroek en deden we er een onwaarschijnlijk mooie wandeling. Het Griesbroek is een natuurgebied tussen Meerhout en Olmen, vlakbij het kanaal Kwaadmechelen-Dessel. Dit natuurgebied maakt deel uit van het Grote Netewoud en is nog in volle ontwikkeling. Private vijvers worden omgevormd tot natuurlijke vijvers, de droogzuigende populierenaanplant wordt verwijderd en via een splinternieuwe vistrap is ook een migratieknelpunt aan de Straalmolen opgelost.

Broekbos

Behalve voor watervogels, de bever en libellen is het gebied ook heel aantrekkelijk voor vlinders. We vonden al vrij snel een knappe kleine vuurvlinder. Ik vernam dat het Griesbroek ook de zeer zeldzame veldparelmoervlinder huisvest. De rupsen ervan leven van de smalle weegbree, een plantje dat iedere ecotuinier wel in zijn tuin vindt.

Natuurlijke vijver (moeras) met bloemenpracht

We kregen een echte waw-belevenis toen we na een knuppelpad arriveerde aan een open en grote waterpartij (foto boven). Met de steun van Europa zijn hier dit jaar nog 18 recreatievijvers met weekendhuisje omgevormd tot een moeraslandschap. Laat deze zone nog enkele jaren rijpen en je gaat ogen tekortkomen. De oeverbegroeiïng was nu al de moeite met mooie partijen gewone kattenstaart, speerdistels, koninginnenkruid en wolfspoot. 

Mooi werk van Natuurpunt

Bij de Grote Nete werd door Natuurpunt een gammele brug vervangen door een knap bewerkte boomstam (foto). De Grote Nete is een van onze meer propere rivieren. Van een buurtbewoner vernam ik dat hij hier de ijsvogels kan bewonderen. Ook de waterral wordt er gehoord.  Zoals dat ook in het nabijgelegen natuurgebied Scheps (beheer Agentschap Natuur en Bos) het geval is,  zie je hier zowel de weidebeekjuffer als de bosbeekjuffer fladderen.

Na de korte wandeling dronken we nog een tas koffie met frangipanetaart en luisterden we naar enkele toespraken. Het fijne aan dit gebied, wat voor mij toch een nieuwe ontdekking was, is dat het slechts 20 minuten van mijn huis gelegen is en bijzonder de moeite lijkt om er de verdere ontwikkeling van te volgen. De zwarte reiger is er ook al gespot maar er gaat ongetwijfeld nog veel schoons volgen. Mij gaan ze daar in ieder geval nog wel een paar keren tegen het lijf lopen. Een splinternieuwe uitkijktoren is op komst!

inspirerend

Ieder van ons kan een verschil maken.

eitjes in het mos

Het mannetje van de blauwe glazenmaker vastleggen is zenuwslopend. Hij vliegt als een bezetene van huut naar haar en als je goed kijkt zie je hem als volleerde rebel zijn middelvinger naar je uitsteken. Het vrouwtje daarentegen heeft meer respect voor de tuineigenaar. Wanneer ze haar eitjes legt, hangt ze stil tegen het mos en neemt ze haar tijd. Zo net was er weer eentje aan de zwemvijver. De boordstenen zijn aan de schaduwzijde mooi begroeid met mos. Elk jaar zie ik er vrouwtjes eitjes in deponeren. Dit gaf me de kans om de groenbruine libel van dichtbij te bewonderen. De kans dat deze eitjes uitgroeien tot een libel is minimaal want de goudwindes in het water zijn erg perfectionistisch bij het 'opruimen' van waterbeestjes. Dé geboorteplek van blauwe glazenmakers is hier een andere poel, eentje zonder vissen en met veel gele lissen, egelskoppen en waterlelies.

volk aan het water

Voor vandaag voorspellen ze niet veel soeps maar gisteren was het weer een prima dag. Een lekker zonnig weertje, aangenaam om zelf buiten te zitten en eveneens fijn voor de libellen. Ze doken als gebruikelijk op aan de zwemvijver met als bijzonder showelement een koppeltje heidelibellen dat eitjes dropte in het water. Aan de waterkant van deze vijver heb ik enkele bamboestokken in de grond gestoken waarbij de hoogste punt over het water hangt. Net als redders aan zee of een zwembad vinden ook enkele libellensoorten dit de beste uitkijkplek. Heidelibellen en houtpantserjuffers (foto) laten zo'n kunstmatig overhangend takje niet links liggen. Handig voor de 'fotograaf' die de bamboestok strategisch heeft geplaatst (bereikbaarheid, positie ten opzichte van de zon) en zo van dichtbij een zittende en rustige libel of juffer kan inblikken.

inhaalbeweging

Albertkanaal, Stokrooie

ook een stuk eraf

De korte opklaring gisteren bracht behalve enkele extra graden warmte ook een koninginnenpage in de tuin. Als een deltavlieger landde hij op een vlinderstruik waarna zijn tong meteen op zoek ging naar nectar. Wat me opviel was dat ook deze page gehavend was. De vorige had een hap in zijn rechtervleugel en deze was zijn linkerstaart helemaal kwijt. Zijn ze ontsnapt aan een vogelbek of verwonden ze zichzelf? 

getekend

Fipronil

Gelezen op twitter en facebook
en met toestemming overgenomen.

(van een zekere Ludo Rutten)

Wat te doen?

Help! Onze groene druiven aan het inkompad worden allemaal blauw tot paars. Is er een milieuvriendelijk middeltje om hieraan wat te doen? Netelgier? Zwavel? Koper? Beendermeel? Smeerwortelpap? Lieveheersbeestjes? Ik zocht het voor u uit en naar 't schijnt is het beste middeltje als volgt: de blauwe druiven in je mond steken, de dunne schil met je tanden splijten, je tong laten strelen door het zoete sap en vervolgens alles met smaak doorslikken.  Te zot voor woorden! Ze verzinnen nogal iets.

De 'aandoening' in beeld.

Prinsenpark

Deze middag ben ik met die van ons een grote wandeling gaan doen in en rond het Prinsenpark van Retie. Er wordt op mijn werk veel over gepraat, temeer omdat de bospoeper van Van Vlees en Bloed er bedrijvig was, maar ik was er nog nooit geweest. In deze 'groene oase van 215 ha' zijn er een aantal mooie vijvers en kijkhutten. We zagen heel wat libellen waaronder een grote groep houtpantserjuffers. Ook in de bossen staan enkele knappe bomen. We ontmoetten een aantal joggers, fietsers, wandelaars en keuvelende ouderen die daar in alle rust hun ding konden doen. Na de wandeling hadden we er graag iets gaan drinken maar een café of koffiebar is er niet. Wel een heleboel rustige en knusse picknickplekken waaronder enkele met prachtig uitzicht op het water. Helaas hadden we onze picknickmand en ons dekentje niet bij. De kodak had ik wel mee en ik schoot er enkele sfeerbeelden:

herfstgevoel

Foto aan zwemvijver omstreeks 20:45 uur.

Al de hele dag vind ik dat de herfst in de lucht hangt.

Mijn favoriete seizoen maar de zomer mag nog wat blijven.

bronlangsprietwapenvlieg

Het was gisteren nog eens een dagje uit de duizend. Prima weer om thuis te blijven en te niksen. Er was heel wat leven rond de vijver. Een houtpantserjuffer, een heidelibel, enkele lantaarntjes en opnieuw een mannetje van de weidebeekjuffer (foto links).

Aan de andere poel ontdekte ik een nieuwe soort voor onze tuin (foto onder). Is het een wesp, een zweefvlieg of toch een gewone vlieg vermomd als wesp? Vele vragen die ik dankzij een oude dierengids uit de jaren '70 kon beantwoorden. Het is een wapenvlieg, meer bepaald de bronlangspriet-wapenvlieg. Als nectarplant wordt in de literatuur de gewone berenklauw vermeld, hier genoot hij met volle teugen van asters.

16 bloemen van vandaag

't Is een tijdje geleden dat ik nog wat bloemen uit de tuin getoond heb. Vandaag kon ik volgende collage maken:

1. Iris domestica (voorheen Belamcanda chinensis)
2. moerasgladiool
3. echte heemst
4. kattensnor
5. Crocosmia (Montbretia)
6. Clematis diversifolia

1. Gele vlinderstruik
2. Roze vlinderstruik (Buddleja davidii 'Pink Delight')
3. Ligularia dentata
4. Dropplant (links van gele Ligularia)
5. Helenium 'Kanaria'
6. witte Echinacea (grote foto links)
7. Geranium 'Rozanne'
8. Kogeldistel
9. hortensia
10. Phlox paniculata 'Europa'

hoog in de lucht

Niet ver van onze woning heeft de buizerd een nest. Regelmatig zweeft hij over onze tuin en draait hij cirkeltjes op de thermiek. Door zijn geroep weet ik dat hij er weer is en speur ik steevast naar zijn silhouet in het luchtruim. Mijn zijn imposante vleugels opengesperd en zijn sierlijke,waaiervormige staartveren is hij een knappe verschijning. Ook al lijkt hij hier de koning van de lucht, als de kraaien en de kauwen het op hun zenuwen krijgen, heeft hij het geweten. Ik zie hem dan van ellende afdruipen en zich op een rustig plekje in de bomen neerzetten. Heel af en toe landt hij ook in onze tuin. Gisteren nog, toen ik het effect van de regen ging 'opmeten' in de achtertuin, vloog hij plots op en maakte hij zich snel uit de voeten. Godverdekke, ik verzeker je dat dat wel even schrikken is. 

nieuwe pottenhoek

Het begin van onze hortensiahoek

Wie onze tuin via het tuinpoortje verliet, keek tot deze week op 2 vuilbakken. Eentje voor de potgrond en eentje voor het groenten- en fruitafval. Gemakkelijk zo vlakbij de achterdeur maar allesbehalve mooi en fleurig. Zonde voor deze strategische plek op het noorden. Ik heb er komaf mee gemaakt en ervoor geopteerd er een muur vol met hortensia's in potten te creëren. Op de pluimhortensia na doen deze het in volle grond hier toch niet dus is het behalve een verfraaiingsoperatie ook een manier om de hortensia een levensvatbare plek in onze tuin te geven. Het fundament van deze verandering is intussen gelegd. Hier en daar nog een kleine pot ertussen en dan ben ik content.

In de 5 nieuwe rode potten staan 3 Hydrangea macrophylla (zie de foto's), 1 H. paniculata 'Wim's Red' en 1 H. serrata 'Intermedia'. Van deze 2 laatste weet ik dat ze een mooie rode herfstverkleuring krijgen. In de blauwe pot vertoeft een hortensia die ik op de composthoop van mijn ouders vond. Net niet dood maar helemaal vanonder komen er nieuwe scheuten tevoorschijn. Het zou een "witte met rode spikkels" zijn.

In de bruine pot, tegen de door de blauwe regen gehavende regenpijp, groeit al enkele jaren een interessante klimplant, de Schizophragma hydrangeoides met name. 

apotheose

Als apotheose van schitterende vlinderdagen landde gisteren de koninginnenpage in de achtertuin. Een flinke hap in de rechtervleugel scheen weinig invloed te hebben op de vliegkunsten van deze gevleugelde schoonheid. In de nabijheid zaten enkele gele en witte citroenvlinders. Alhoewel ze één van onze grootste dagvlinders zijn, zijn het maar dwergjes vergeleken met de koninginnenpage. Wanneer ik de vlinderstruiken van nabij bekeek, zag ik enkele dode nachtvlinders tussen de bloemen steken. Stuk voor stuk werden ze gedood door een krabspin. 

de Spaanse vlag

Vorige week vond ik opnieuw de Spaanse vlag in onze tuin. Gezien hij zowat elk jaar opduikt, is de grote verwondering wat weggeëbd toch is hij een speciaal geval. De Spaanse vlag -transportfirma Essers weet er intussen ook van- is een beschermde nachtvlinder (Europa - Habitatrichtlijn). Net als het rozenblaadje behoort ook de Spaanse vlag tot de beervlinders, onderfamilie van de spinneruilen. Met de vleugels toe heeft hij mits wat fantasie, de tekening van een tijger en wanneer ook de rood-zwarte achtervleugels zichtbaar worden, is het voor eventuele vijanden meteen duidelijk dat hij geen smakelijk snoepje is. Op de website van Natura 2000 lees ik dat de Spaanse vlag van oorsprong een Midden- en Zuid-Europese verspreiding heeft maar dat hij door de opwarming van de aarde naar onze contreien afzakt. 

het klaverblaadje

het klaverblaadje

Het is een kwestie van toeval dat het nachtvlindertje waar deze keer mijn oog op viel, de naam 'klaverblaadje' draagt terwijl het vorige een 'rozenblaadje' was. Tenzij deze nachtvlinders onderling hebben afgesproken dat ze mijn blog eens de poëtische toer gingen laten opgaan. Die kans is niet zo groot want ik betwijfel of het zo goed botert tussen de beervlinders en de spanners. Ja, het klaverblaadje is van de spanner-familie. Alle leden ervan hebben rupsen die zich voortbewegen door de achterste poten tegen de voorste te schuiven waardoor het lichaampje een boog vormt. Hiermee lijken zij precies de afstand te meten, niet verwonderlijk dat de spanners hierdoor ook wel eens landmeters genoemd worden. Bij de Vlinderstichting las ik dat het klaverblaadje moeilijk tot zeer moeilijk te determineren valt. Als leek, met enige bescheiden ambitie weliswaar, vond ik dat best meevallen. Het is die hondenpootafdruk op de vleugels die het mij gemakkelijk maakte. Met het blote oog vallen ze niet op maar op de foto trekken ze alle aandacht. Dit grijs opvliegend vlinderniemendalletje is van dichtbij best een knapperd.