Wroclaw

Een stukje bloggen met als titel 'Wroclaw', dat is roepen om niet gelezen te worden. Maar ik doe het toch omdat deze hoofdstad van Neder-Silezië -het stukje Polen waar we dit jaar onze vakantie doorbrachten- het verdient om bekend en geliefd te zijn. Wroclaw, het vroegere Breslau, werd reeds in de 10de eeuw gesticht en werd op het einde van de tweede wereldoorlog voor driekwart van de kaart geveegd. Ondertussen is zowat alles terug opgebouwd en is deze schitterende stad aan de Oder, samen met Krakow, van een niet te missen niveau voor diegenen die Polen bezoeken. Nieuwsvreters weten dat Wroclaw deze maand ook de thuishaven is van de Europese top onder Pools voorzitterschap.

aan de voet van Hempels stalen naald

Tijdens onze vakantie brachten we een blitzbezoek aan Wroclaw toen we onderweg waren naar Krakow en Auschwitz. Omdat we nogal krap zaten met de uitgetrokken tijd koos ik ervoor om eerst en vooral halt te houden bij de Hala Ludowa (de volkshal), de Poolse versie van ons Eeuwfeestpaleis aan de Heizel. Deze Volkshal staat sinds 2006 op de Werelderfgoedlijst van de Unesco, altijd een goede indicator voor kwaliteitsvolle bezienswaardigheden. Het is ook hier, in deze Hala Ludowa, dat de Europese top vergadert. Een goede smaak hebben ze alvast.

De Hala Stulecia behoort tot Unesco's Werelderfgoed

Deze Volkshal werd gebouwd in 1911-1913, net voor het begin van de eerste wereldoorlog. Max Berg tekende voor het ontwerp. Het betonnen gebouw gold in die tijd als een van de mooiste moderne gebouwen van Europa. De centrale koepel (zie foto)  heeft een diameter van maar liefst 65 meter. De zaal biedt plaats aan 5000 mensen en wordt tegenwoordig vooral gebruikt voor sportevenementen en beurzen. 

De schoonheid van het gebouw wordt vooral duidelijk vanuit de lucht of tijdens een bezoek binnenin. Helaas had ik mijn vliegtuig niet op zak en waren ook de deuren van de Hala Ludowa (of Hala Stulecia) gesloten voor het publiek. De Eeuwhal werd immers net op het moment van onze vakantiestop grondig gerenoveerd. Het interieur was herschapen tot een grote bouwwerf. Deze renovatie zou duren "tot 31 augustus 2011", een week voor de aanvang van de Europese top, zo blijkt nu. Ik weet dus waarom ik daar in Wroclaw op mijn honger bleef zitten. 

de centrale koepel van gewapend beton

Er zat niks anders op dan mijn frustratie wat te milderen met de aankoop van enkele zichtkaarten en het voornemen om ooit nog eens terug te komen. Gelukkig bracht de nabije omgeving ook wat troost. Rond de Volkshal liggen enkele paviljoenen van de Historische Tentoonstelling (voor de historici: de Volkshal was het paradepaardje van het eeuwfeest waarmee de overwinning op Napoleon in Leipzig herdacht werd). Zeer mooi is de vijver met computergestuurde fontein en de sierlijk begroeide pergola die aan de buitenrand de site omboordt. Voor de ingang staat ook nog de stalen naald van Stanislaw Hempel (1948). De punt ervan bereikt een hoogte van 96 meter. Ook het wandelpark en de nabijgelegen Odra zijn de moeite waard.

luchtfoto van de volkshal en vijver

Het voornemen was om na dit Unesco Werelderfgoed ook het Marktplein, het Stadshuis en Ostrow Tumski te bezoeken. Het Marktplein is, na dat van Krakow, het grootste van Polen. Het Stadshuis is dan weer éen van de belangrijkste voorbeelden van gotische architectuur in Centraal- en Oost-Europa. Zelf ben ik nogal wild van de typische puntgevel ervan. Maar ook dit voornemen moest worden uitgesteld tot een later bezoek aan Polen. De tijd was ondertussen zodanig ver gevorderd en de verkeersdrukte in Wroclaw viel zodanig tegen dat we besloten om een camping te gaan zoeken vlakbij Krakow, toch nog zo'n drie uur rijden over de autoweg. 

Hoe jammer het ook was om Wroclaw veel te vroeg achter ons te laten, dankzij onze beslissing konden we toch maar onze ruime tent neerpoten op het allerlaatste vrije plekje op de camping. Soms valt het een keertje mee. Maar Wroclaw ziet ons zeker snel terug. Het is altijd een fijn gevoel iets te hebben om naar uit te kijken.