kom eens langs op de opentuin.

In het eerste weekend van juni zetten we voor de tweede maal het poortje van onze tuin open. We doen dit in het kader van de ecotuindagen van VELT, de vereniging voor ecologisch leven en tuinieren.

Vorig jaar mochten we een 200-tal bezoekers ontvangen. Het was een fijn weekend waar we veel nieuwe mensen hebben leren kennen. Hier vind je er een verslagje van. Hopelijk wordt het dit jaar ook een succes. Je kan in een 100-tal tuinen terecht, 10 daarvan bevinden zich in Limburg. Onze tuin bevindt zich nog steeds in Tessenderlo, op de weg van het centrum naar Schoot. Mits wat puzzelwerk kan je een aantal van deze tuinen combineren.

Op de bijhorende website van VELT staat onze siertuin (geen groenten, wel fruit en kruiden) als volgt omschreven:

"Een sympathieke tuin met verschillende zithoekjes, zwemvijver, verrassende inkijkjes, allerhande mooie struiken, planten en bomen en plaats voor spontane ontwikkeling. Wandelwegjes lopen links-rechts en geven je steeds een andere indruk van de tuin.

Vogels, bijen en vlinders voelen hun erg in hun sas in deze diervriendelijke tuin. De eigenaar, een gekend milieu-en natuurbeschermer, vindt biodiversiteit dan ook heel belangrijk. Vertrokken van een maïsakker, mag het resultaat vandaag, na 20 jaar ecologisch beheer, meer dan gezien worden."

Alle bezoekers krijgen van de gastvrouw een gratis drankje. Zet u rustig neer voor een gezellige babbel! Vergeet zeker niet om je voor te stellen want het zou jammer zijn dat je aanwezigheid onopgemerkt voorbijgaat. Denk eraan dat ik heel wat collega-bloggers of muggenbeet-lezers enkel van naam ken en niet van gezicht. Ja, een WC hebben we ook :)

Gratis toegang. Er wordt wel gevraagd om auto's niet op het fietspad te parkeren. Aan de straatkant kan het rustig zijn, laat dit je niet weerhouden om binnen te komen. Tot dan.

Google Maps brengt je voor de deur.

viooltjes in peperkoekendoos

viooltjes op de vensterbank

Het moeten niet altijd bloempotten zijn. Die van ons heeft deze week nog eens een goed idee gekregen en plantte enkele violette viooltjes in een antieke ontbijtkoek-doos. Mooi zo. Vandaag geen pakske slaag.

voor de vleermuis

een vleermuiskast van het natuurhulpcentrum Opglabbeek

Uit de website van het Natuurhulpcentrum van Opglabbeek: "De leerlingen van 3A5 en 3A6 sloegen de handen in elkaar en organiseerden een nestkastenactie. Ze probeerden zoveel mogelijk nestkasten te verkopen aan familie, vrienden en medeleerlingen. De actie was een succes want ze slaagden erin om maar liefst 114 nestkasten te verkopen van allerlei maten en gewichten. Mezen, mussen, spechten, boomklevers, vleermuizen, roodborstjes en zwaluwen zullen binnenkort een huisje aangeboden krijgen.

Vanmiddag was onze voorzitter te gast op de Middenschool van Heusden-Zolder om een bestelwagen nestkasten af te leveren. Anderzijds kregen beide klassen een mooie presentatie over de werking van het Natuurhulpcentrum. Onze nestkasten zijn eigenlijk een win-win-win situatie: ze worden getimmerd in onze schrijnwerkerij door langdurig werklozen, zorgen rechtstreeks voor nestgelegenheid en zorgen onrechtstreeks voor een financiële opbrengst voor ons centrum. Bovendien zijn onze nestkasten vervaardigd uit FSC gelabeld hout wat wil zeggen dat het gaat om bomen die worden gekapt uit duurzaam beheerde bossen."

Mijn wederhelft steunde uiteraard de actie van haar leerlingen en kocht een nestkastje voor de boomkruiper en eentje voor de vleermuis. Sinds deze morgen hangen beide kastjes in onze tuin. Om het programma Dieren in Nesten te steunen, heb ik dit vleermuizenkastje ook on-line ingebracht om het 'nieuw natuurgebied in Vlaanderen' enkele m²'s groter te maken. Op mijn eentje heb ik al 11 m² bijgebouwd. Zin om mee te doen? Hier lees je meer over hoe je de vleermuizen kan helpen.

geen wiet in de wereldwinkel

Die van ons is een paar dagen geleden ook naar de wereldwinkel afgezakt, zogezegd om er een tas koffie gaan te drinken. Maar volgens de website van 't Belang van Limburg zou er een koffieshop zijn doorgegaan. En aan de foto te zien heeft de fotograaf van dienst er ook niet naast geblowd.

Uit de bijhorende tekst blijkt toch dat het een koffiestop was,

1 lettertje verschil. Geen strafbare feiten voor 'organisatrice Hilde' dus.

de geboorte van paddeneitjes

it all happens in the water (21/3/11)

ik geloof in de kernuitstap

Beste Ludo,

Wij willen je van harte bedanken voor je deelname aan de petitie "Stap mee uit kernenergie".

We mikken op maar liefst 100.000 handtekeningen die we aan de toekomstige regering zullen bezorgen om hen op het publieke draagvlak van een kernuitstap te wijzen.

Bedankt om je vrienden en familie aan te sporen om deze petitie ook te ondertekenen. Aarzel evenmin om deze link op Facebook te posten.

Nogmaals van harte bedankt!

Greenpeace België

bijzondere bloeiwijze

de Parrotia persica staat momenteel in bloei

De Parrotia persica wordt weinig aangeplant. Toch is deze boom omwille van zijn herfstverkleuring en afschilferende barst de moeite waard om in je tuin te hebben. Een extra troef zijn de rode bloempjes die in de winter verschijnen. De bloemen bestaan uit opvallend

roodgekleurde helmknoppen aan de meeldraden (vijf tot zeven stuks). Een bloeiwijze telt vijf tot zeven bloemen. De 2 bomen in mijn tuin doen het al meer dan 10 jaar erg goed.

De Nederlandse naamgeving is nogal verwarrend: soms spreekt men van de vlamboom, meestal gebruikt men Perzisch ijzerhout. Er zou van de Parrotia ook een treurvorm bestaan maar deze ben ik nog nooit ergens tegengekomen. De natuurlijke groeiwijze zou eerder struikachtig zijn maar zelf heb ik ze als boom aangekocht. Snoeien doe ik enkel als de takken in de let hangen.

sijzen in de tuin

Het mannetje van de sijs (ingezoomd met pocketcamera)

Een vijftal jaren geleden kwam de zwartkop voor het eerst zijn zomer doorbrengen in onze tuin. Sindsdien is hij een jaarlijkse gast die voor mooie liedjes zorgt. Deze winter kwam dan voor 't eerst een koppeltje kepen een plekje zoeken. Samen met de groenlingen kwamen deze oranje getinte vinkachtigen meermaals per dag smullen van de voedersilo. Voor een vogelliefhebber is het altijd een belevenis om een nieuwe soort in de tuin te zien.

En... er is opnieuw vers volk aangekomen: sinds de krokusvakantie zit er een groepje sijzen vlakbij onze poel. Ze zorgen voor heel wat kabaal al blijven de huismussen kampioen lawaaimaken. Met mijn compacte (en dus beperkte) powershot kon ik een mannetjessijs inblikken. Niet erg scherp maar toch mooi genoeg om te laten zien hoe mooi gekleurd deze vogel wel is. Prachtige gele kleuren en een zwarte pet.

Nu is het afwachten of de sijzen blijven broeden of niet. Meestal zijn het 'slechts' wintergasten maar vogelaars stellen vast dat het aantal broedparen in onze contreien aan het toenemen is. Berken en sparren zijn er genoeg in de buurt, voor elzenpropjes moeten ze toch een 500 meter richting Wetsberg/Liebroek vliegen. Afwachten dus. Ook mijn vader heeft dit jaar prijs. In zijn vogelkastje timmert of metselt momenteel een boomklever. Die heb ik bij ons nog nooit waargenomen. Wie weet komt er ooit een jongske tot hier.

update: het klinkt erg onwaarschijnlijk maar toch is het zo. Enkele uren nadat ik bovenstaande tekst typte, wandelde ik door de tuin. En wat hing daar ondersteboven tegen de schors van een grove den? Wel ja, een boomklever.

creatief met Amerikaanse eik

Zo'n twintig jaar geleden stak ik vanachter op mijn geleeg een jong Amerikaans eikje van een meter hoog in de grond. Dat wild twijgje had het zo naar zijn zin dat het pietluttig takje uitgroeide tot een kanjer van een boom. De boomkruin hing half over de speelweide en half over het weiland van een aanpalende boer. Ik kon wel genieten van de mooie herfstverkleuring, dat wel, maar ik stelde toch vast dat de andere struiken en bomen het moesten afleggen tegen deze licht- en voedselontnemende mastodont. Ook de eikels en afgevallen bladeren waren niet meer naar proportie met mijn tuin. De hele speelweide lag jaar na jaar bezaaid met knoerten van eikels die maar al te graag ook een Amerikaanse eik wilden worden. Kortom, het werd een onhoudbare zaak.

Van mijn hart dan maar een steen gemaakt -even ter vergoelijking aanmerken dat ook Natuurpunt deze exoot overal rooit- en de boom met behulp van een elektrische kettingzaag en een tire-fort veilig op de speelweide laten neerkomen. De dikke takken werden in knuppels gezaagd en de dunnere exemplaren legde ik op een hoop om er later een houtwal of haksel van te maken. De dikke, zo goed als onhanteerbare stam zaagden we ter plekke in drie gelijke stukken. Ik schat dat ze per stuk zo'n 140 à 150 kg wegen. Mijn vader en ik konden ze net optillen.

Zoals ik in mijn vorige tekstje reeds vermeldde, heb ik ondertussen met dat eiken hout niet stilgezeten. In plaats van het op te stoken, heb ik gepoogd om er wat zinnigs mee aan te vangen. De dikste stam ligt nog te wachten op een fris idee, de knuppels en de twee andere stammen, daar maakte ik het volgende mee (niet lachen hé!):

Een stevige zitbank, zo sterk dat je er een olifant kan opzetten

Met de knuppels bouwde ik een stapeltoren, wie weet komt er een vogeltje zijn nest in bouwen. Een klimhortensia mag er zijn gang in gaan.

Enkele sedums, waaronder muurpeper, kregen een nieuwe thuis

Het middenste stamgedeelte (zie foto hierboven) werd rechtop gezet. De onderkant stak ik een halve meter in de grond en de bovenkant holde ik uit met de kettingzaag. Ik boorde er een ontwateringsgat in (2 boren braken af) en er werden wat lavasteentjes op de bodem gelegd om de drainage een kans te geven. Tenslotte werd de 'houten kom' aangeplant met wat sedums. Tegen de stam plantte ik een mooie gekartelde klimop die het geheel, toch zo'n anderhalve meter hoog, kan overgroeien. De verwachting is dat dit geheel met de tijd mooier en mooier wordt.

Goed, ik weet dat velen onder jullie de overpeinzing zullen hebben dat ik het hout dan toch beter had kunnen opstoken, maar voor één keer kan alle commentaar over mijn vermeend kunstenaarschap de boom in. Bij wijze van spreke dan toch.

appels en frambozen

Van deze verplichte congéweek heb ik met volle teugen genoten. Een berg snoeihout door de hakselaar geduwd, creatief aan de slag gegaan met de gerooide dikke Amerikaanse eik (hierover later meer), een stapeltoren gebouwd, een houtwalletje gecreëerd, 2 nieuwe vogelkastjes opgehangen en hier en daar nog wat bij geplant.

mijn laatste lente-aankoopjes

Bij de aankoop van mijn laatste aanwinsten voor de tuin heb ik nog eens aan mijn smaakpapillen gedacht. Niets is zo heerlijk als bij het wandelen door je tuin te kunnen smullen van zelfgewonnen vers fruit. Uit ondervinding weet ik ondertussen dat mijn bodem het meest geschikt is voor bramen en frambozen. Dat treft, want beiden lust ik ook graag. Heel wat ander fruit heeft toch dat zurige waardoor er al snel de vanille- of bloemsuiker bijgehaald wordt. En voor aardbeien moet ik te diep bukken.

Eerst wilde ik alle bessen mooi op een rijtje zetten, tussen twee paaltjes met een roestvrije stalen draad. Zoals dat meestal 'voorgeschreven' wordt. Maar van dat idee ben ik snel afgestapt. Al mijn plantjes heb ik nu verspreid over gans de tuin, op open plekjes vlakbij een weggetje. Dit geeft een meer natuurlijke aanblik. Bovendien weet ik van mijn eigen dat een echte productiezone, waar gesnoeid en bijgemest wordt om een maximale opbrengst te verkrijgen, niets voor mij is. De theorie is dat de natuur zijn gang mag gaan maar eigenlijk komt het omdat ik daarvoor te lui ben.

Voor de tuinliefhebbers nog even opsommen wat ik precies gekocht heb:

1. Rubus idaeus, de gewone gele framboos
2. Rubus idaeus 'Malling Promise', een zoete zomerframboos
3. Rubus idaeus 'Ottawa', een herfstframboos
4. Rubus 'Loganberry', een kruising tussen een framboos en een braambes
5. laagstam appel 'dubbele bellefleur' of Ossekop
6. en voor het oog en de bestuiving nog een sterk sierappeltje, de 'Golden Hornet'.

weet iemand meer?

Tijdens een ritje met de boemeltrein Brussel-Diest kreeg ik in Zaventem-station dit bizar kasteeltje (of is het een villa?) in de gaten. In mijn architectuurboeken of op het www vind ik geen bijkomende informatie, toch moet deze woonst een heel bijzondere eigenaar of functie hebben gekend. Het gebouw heeft duidelijke art-nouveaukenmerken, wat in het Brusselse natuurlijk niet zo ongewoon is.

Weet iemand meer? Huidige bestemming? Eigenaar? Architect?

"Villa Kakelbont" in Zaventem ???

Aphrodite

In de Griekse mythologie is Aphrodite de godin van de liefde, de schoonheid, seksualiteit en vruchtbaarheid. Het is dan ook een hele eer als je genoemd wordt naar deze godin. Ik neem aan dat plantenkwekers en veredelaars deze naam dan ook niet aan de eerste de beste plant toebedelen en dat men in de selectie kieskeurig te werk gaat.

Toen ik in een plantenzaak tussen een groep meer gekende toverhazelaars één Hamamelis x intermedia 'Aphrodite' zag staan, aarzelde ik geen moment om deze in mijn winkelkar te deponeren. De prijs was prima en de lintbloempjes waren, in tegenstelling tot alle andere toverhazelaars in de winkel, nog volledig opgerold.

Vandaar dat de Aphrodite momenteel, terwijl veruit de meeste andere cultivars reeds verslenst zijn, nog steeds op zijn mooist aan het bloemen is. Heel wat bloemen moeten zelfs nog open komen, dus dat wordt nog weken plezier en heerlijke zoete geuren snuiven. In de literatuur staat ook vermeld dat deze cultivar doorbloeit tot in de lente. In mijn tuin valt deze bloei hierdoor tegelijk met de duizenden gele bloempjes van de gele kornoelje. En dat is wel mooie compagnie.

ook in de herfst zou deze toverhazelaar kleur in de tuin moeten brengen

De vele bloemen zijn goed gevuld ('precies pomponnetjes!') en hebben een duidelijke oranje gloed bij het open komen. Ik verwacht dat de struik met het ouder worden nog meer oranje met een beetje rood gaat worden want respectabele kwekers omschrijven de opvallend goed gevulde lintbloemen van de Aphrodite toch op deze manier. De binnenkort ontluikende bladeren zijn donkergroen en verkleuren prachtig rood in de herfst.

Een plant om meteen verliefd op te worden. Zonder twijfel één van de mooiste toverhazelaars op de markt.

internationale vrouwendag...

...is niet voor iedereen een feest.

iets onnozel

Vivara's wondere wereld :)

overnachten in een 'Hundertwasser'

beeld uit het boek 'Bunte Häuserwelten'

Ofwel blijf je dromen, ofwel beleef je je droom. Daarom heb ik deze week de knoop doorgehakt en drie nachtjes geboekt in de 'Grüne Zitadelle' in het Duitse Maagdenburg. De Groene Citadel is gebouwd naar een ontwerp van Friedrich Hundertwasser. Het bizarre kunstbouwwerk is pas in 2005 klaar geraakt, terwijl de architect ervan in 2000 stierf. Toch is het een echte Hundertwasser. De inwoners van Maagdenburg bleken niet allemaal gelukkig met de komst van het gebouw maar naargelang de voltooiing vorderde, verdween het scepticisme. Ondertussen is de Groene Citadel een belangrijke toeristische troef van de voormalige Oost-Duitse stad aan de Elbe.

Een deel van het gebouw werd ingericht als hotel met 42 kamers. Voor zover ik momenteel weet, zouden vooral de badkamers de moeite zijn omdat ze op zijn Hundertwassers werden betegeld. Het is in dat hotel dat ik on-line drie nachten heb geboekt voor de ganse kroost. Dat betekent concreet 2 dubbele kamers met 2 extra bedden, inclusief ontbijt. Verschrikkelijk duur naar onze normen, maar ik leef ook maar één keer.

In en rond het gebouw zijn meerdere rondleidingen per dag, eentje daarvan gaan we zeker meepikken. Als hotelgast hoop ik ook op de groendaken te kunnen wandelen en zonder gêne alle hoekjes en kantjes te mogen fotograferen. Maar Maagdenburg is natuurlijk veel meer dan de Groene Citadel. De grootste gotische kathedraal (Dom) van Duitsland bevindt zich vlakbij het bouwwerk van Hundertwasser. In de buurt zijn verscheidene parken en natuurgebieden en ook zou er een fantastische kanaalbrug over de Elbe (de schepen varen in een brug over de Elbe) te vinden zijn. Een extra mogelijkheid is dat we -enkel als we nog zin hebben in een extra reis- het treinstation van Uelzen gaan bezoeken. Ook hier is Hundertwasser aan de slag gegaan en ik lees er toch veel positiefs over. We will see.

printscreen van de website van Die Grüne Zitadelle