Ons Pools verblijf

Allemaal samen voor het bord van Lupki (lees Woepki)

Lupki, een deelgemeente van Wlen in Neder-Silezië, dat is de plek die we dit jaar uitkozen om onze vakantie door te brengen. Het zegt je niet veel? Het verbaast me niks. Polen is sowieso nog onbekend als vakantiebestemming en dat is Silezië, het groene grensgebied met Duitsland en Tsjechië, des te meer. Toch ben ik meer dan tevreden met onze vakantiebestemming. Het was een reuze meevaller. 

met de eigenaar (Luk met kleindochter) op de trappen

Een aantal van onze kinderen dacht bij Polen aan de Noordpool of de Zuidpool, een desolaat, koud en donker hol waar je enkel komt bij een strafexpeditie wanneer Siberië vol zit. Zo erg was het bij mij niet gesteld, maar Polen? Is dat niet dagenlang rijden, moet je daar je WC-putje zelf niet graven en rijden daar niet meer paarden dan auto's? Zijn er daar überhaupt wel verharde wegen?

Dat bleek allemaal enorm mee te vallen. Wlen is precies 902 kilometer van ons verwijderd. Goed te doen op een dag. Al moet je voor de gewone wegen in Polen wel rekenen aan een gemiddelde van 50 km/uur. Hier en daar zitten er kuilen in het wegdek en het asfalt wordt regelmatig onverwachts afgewisseld met onverharde stukken. De wegen waar je 90 km/uur mag rijden zijn ook aan de smalle kant, wat op een bergachtig parcours niet onbelangrijk is want heel wat Polen rijden in het midden van de weg. Paarden met kar zijn we slechts zelden tegengekomen behalve in Krakau. In deze fantastische stad kan je, net als in Brugge, gezeten in wondermooie koetsen de schoonste hoekjes verkennen. De mensen die ik sprak, getuigen over een enorme metamorfose van Polen. Op 6, 7 jaren tijd is er enorm veel ten goede veranderd. Niet betaald met de lokale Zloty maar door een massale input van Euro's.

de gerenoveerde bijgebouwen van Palac Lenno

In Palac Lenno, waar wij verbleven, is zo'n metamorfose dankzij Vlaming Luk Vanhauwaert ook overduidelijk het geval. Toen Luk in Wlen voor 't eerst arriveerde, trof hij er een ruïne aan. Toch werd hij op slag verliefd op het uitzonderlijk uitzicht en de rust die de ongerepte natuur daar biedt. Hij kocht Lenno en startte met een groots renovatieproject, allemaal bekostigd met eigen centen. Het werd een heel avontuur met tegenwerkingen vanuit de overheid en diefstallen. Toch mag het resultaat vandaag meer dan gezien worden. Bij de eerste aanblik viel ik bijna achterover, het leek me meteen een voorrecht om daar te mogen verblijven.

Was ik toen blij een blogger te zijn want Wlen had ik nooit ontdekt zonder de tuinblog van Luks dochter Hilda, die op haar Pijpenla af en toe iets liet horen over het avontuur van haar vader en de prachtige Silezische natuur. Ik werd er meteen door aangesproken en hopla, Polen als vakantiebestemming was zo geregeld. Dat Dresden op de weg naar Wlen ligt, was bovendien aardig meegenomen. Twee vliegen in één klap.

met Luk op kastelentocht

Bij aankomst aan het slaapverblijf vlakbij het kasteel, dat ik met behulp van Google Maps in mijn splinternieuwe en erg bruikbare GPS had gestoken, werden we opgewacht door Frieda, de andere dochter van Luk. Wat later maakten we kennis met de 'kasteelheer' zelve. Luk bleek meteen een bijzonder vriendelijke en charmante gastheer, eentje met veel levenswijsheid en een groot gevoel voor humor. Dat klikte meteen en van dag één tot het moment dat we uit Wlen vertrokken, heeft hij ons in de watten gelegd.

Zo nam hij de tijd om ons mee op kastelenverkenning te nemen. Het werd een boeiend verhaal over misbruik van Europese gelden, verwaarlozing, plunderingen en vriendjespolitiek van de lokale 'monumentenzorg'. Triestig om het allemaal te horen en aan te zien. Dat in deze omstandigheden Luk er toch in geslaagd is om zijn Lehnhaus terug tot leven te wekken verdient dan ook mijn appreciatie. Zijn liefde voor de aanwezige natuur was, naar eigen zeggen, de grote drijvende kracht.

De kinderen voor Palac Lenno

Lenno is ook een stek om verliefd op te worden. Het kasteel is gelegen op de top van een berg van waar je een hemels uitzicht hebt op het omliggende gebergte. Als het weer wat meezit, kan je kijken tot in Tsjechië. Nergens zie je in je blikveld één gebouw of een ander storend element. Niets dan de rustgevende natuur. Dan weer opgelicht door een stralende zon, dan weer gehuld in sfeërieke nevels of als 't echt meezit, versierd met een toverachtige regenboog. Luk zegt altijd 'er zijn heel wat mooiere kastelen dan het mijne, maar geen enkel heeft zo'n prachtig uitzicht als het mijne' en dat wil ik graag geloven.

Wie er aan toe is om zijn batterijen op te laden of wie wil genieten van de aardse schoonheid kan zich geen beter verblijf toewensen. Wlen is tevens een prima uitvalbasis om een boeiende streek te verkennen. Er is zoveel te zien in Silezië dat je er wel enkele vakanties voor nodig hebt om alle burchten, kastelen, donjons, kerken, natuurparken, musea, steden en uitzichtspunten  te bezoeken die de moeite waard zijn.

Naast de opmerkelijke vriendelijke ontvangst door de eigenaar en zijn familie genoten wij ook met volle teugen van de Poolse keuken op Lenno. Zowel voor het ontbijt (uitgebreid buffet) als voor het avondeten (soep, hoofdschotel en dessert) mag je immers tafelen met de gastheer.  Alle groenten komen uit de eigen biologisch beheerde tuin. Ook onze vegetarische maaltijden waren dik in orde.

Er hangt op Lenno een zeer relaxte sfeer, niks moet, alles kan. 'Vrijheid blijheid' is dan ook één van de motto's van Luk. Niks drukdoenerij of regelneverij. Geen protserigheid of enerverende etikette. Geen luxe, alles is eerder bewust basic. Ik voelde er me bijzonder op mijn gemak en dat gebeurt niet vaak. Luk is daarenboven nog een onderhoudende verteller, kent de streek door en door, weet heel wat over de lokale geschiedenis en is altijd bereid om je originele uitstapjes te verklappen. Mensen die iets waardevols te vertellen hebben, lopen niet dik. Geef toe, dan is het toch een pluspunt om zo iemand, tijdens je vakantie, in een uithoek van Polen tegen het lijf te lopen.

Mooi gezelschap op Palac Lenno

Wlen in Polen, zowel als eindbestemming als als tussenstop is een aanrader. Een buitenkansje voor wie eens een andere vakantie wenst, ver weg van de drukte en het massatoerisme. Voor mensen die tot rust willen komen, voor sportievelingen die dromen van mooie wandelingen of fietstochten en voor lekkerbekken die wat anders willen dan spaghetti, frieten en pizza. Ge soigneert er niet alleen je eigen maar met het geld dat via de vakanties op Lenno binnenkomt, wordt Palac Lenno verder gerenoveerd. Je sponsort als het ware een ideëel cultureel doel en dat is goed om weten.

Er is nog heel wat werk te doen daar op de berg in Lupki -er zijn bijvoorbeeld nog fresco's die gerestaureerd moeten worden en achter de houtstapel liggen nog schitterende doch gehavende beelden- maar ik ben er zeker van dat alles dik in orde gaat komen, al zal het zijn op het ritme van de gastheer.

(Ben je geïnteresseerd of wil je al meteen je volgende vakantie boeken? Stuur Luk een e-mail en het is zo geregeld. Bij ons liep alles gesmeerd en we keren zeker terug.)