gemengd dan maar

 In de lente van 2018 werd er een nieuw fietspad langs de Schoterweg gelegd. Hiervoor werd er een diepe sleuf getrokken vlakbij onze beukenhaag. Maanden heeft deze gracht open gelegen waardoor het wortelgestel van onze oude haag het zwaar te verduren kreeg. Tel daar nog de aanhoudende hitte en droogte bij en je begrijpt dat overleven geen evidente zaak was. Temeer daar de sleuf uiteindelijk werd aangevuld met gemene grijze zand. Het resultaat was schrijnend: de helft van de boompjes was kapot. In het najaar van 2019 werd elk gat terug gevuld met een jong rood beukje. Ik deed het volgens de regels van de kunst maar toch ging elk jong plantje zo dood als een pier. Alles voor niks.

 

Ik heb wat getwijfeld en overlegd met die van ons. Voortaan wordt elke dode beuk van de haag (pal op het Zuiden) vervangen door een Spaanse aak (Acer campestre), een wilde roos of een kardinaalsmuts. We maken er dan maar een gemengde haag van. Dankzij enkele grote, zaaddragende Spaanse aken hebben we veel jonge planten in de tuin. Ik deed ze gisteren met een grote kluit uit en verzette ze naar de straat. De grond is nu prima dankzij de vele regen. De uniforme rode haag zal vanaf komende lente dus gedeeltelijk groen zijn.

 

Gemengd kan best schoon zijn. Zo is onze achtergevel begroeid met een klimhortensia (links), die nu geel verkleurt, wilde wingerd (rechts), die op zijn beurt binnenkort rood wordt en een Ampelopsis (rechtsboven) waarop kleurrijke 'snoepjes' verschijnen.

houtpantserjuffers

 Koppel in copula.  Hangend in klimop vlakbij de zwemvijver.

 Houtpantserjuffers zijn de laatst vliegende pantserjuffers. Zij worden soms nog gezien in november. Zoals de naam aangeeft, worden de eitjes in hout gelegd. Bij voorkeur in twijgjes die boven het water hangen. Hiermee is de soort de enige libel van Europa die de eitjes in levend hout legt.

naam niet gestolen

In de zomer van vorig kalenderjaar deelde ik mee dat er enkele Sphex funerarius in onze wilde marjolein zaten. Een zeldzame wesp zonder Nederlandse naam. Intussen kreeg dit beest wél een soortennaam, met name de sabelsprinkhanendoder. Onlangs bleek dat deze naam niet gestolen is.

Wat zag ik op onze tuinstoel? Een Sphex die een sprinkhaan gevangen had -middels een nekgreep- en erin lukte om de grote sprinkhaan mee te sleuren. Straffe toebak!

leven

 

We zijn hier al een tweetal weken bezig met het voeren van de vogels. Dat is sneller dan andere jaren en het is zeker nog geen must gezien in de natuur nog eten in overvloed is. Toch is het bij momenten file aan de voedersilo. Zo'n twintigtal mezen en huismussen hebben het nieuwe voer uitgetest, geproefd en goed bevonden. Het is overduidelijk dat zonnepitten het meest geliefd zijn. De ene helft van de buis vul ik met zonnepitten en de andere helft (met elke helft zijn eigen eetgat) met andere granen en gehakselde noten. De zonnepitten zijn steeds het snelst verorberd. De boomklever (links) heeft de zaden van de zonnebloem ook al ontdekt.

Eekhoorns zitten er ook. Zonder enige schroom wandelen ze over het terras om de okkernoten bij de buren te verzamelen. Ik zie ze regelmatig eentje in onze tuin begraven. Vandaar dat hier her en der notenbomen staan maar ik heb er geen ruimte voor om ze groot te laten worden. 

 

In de herfst zoek ik ook naar paddenstoelen in de tuin. Hier rot veel hout dus is er wel wat te vinden. Gisteren ontdekte ik een nieuwe soort voor onze tuin, met name de oranjerode Stropharia. Hij groeit op houtsnippers en lijkt wat op een klein uitgevallen vliegenzwam. Aan de rand van de hoed zie je de typische witte vlokken maar heel wat minder dan op de echte vliegenzwam die trouwens ook een pak groter is. Dankzij de oranjerode kleur valt hij op. Hierdoor wordt hij best veel waargenomen.

Herfst betekent ook een grondige gedaantewisseling van de tuin met de herfstverkleuring als grote blikvanger. Heel wat planten heb ik precies uitgekozen omwille van hun herfstverkleuring. De Parrotia persica, de Liquidambar, de blauwbessen, kornoeljes en kardinaalsmutsen gooien nu hun beste troeven op tafel. De krentenboompjes zijn er normaliter ook bij, maar dit jaar zijn ze in de zomer al hun bladeren reeds kwijtgeraakt. Volgend jaar beter.

jonge egels

   

Van het regenweer heb ik geprofiteerd om een triestig hoekje van wat planten te voorzien. De treurbeuk kon wat geburen gebruiken, dacht ik zo. De grond werd omgespit met toevoeging van een kruiwagen compost en de regenpijp draaide ik richting nieuw perkje.  Ik koos voor 3 schijnelsen (Clethra alnifolia) en een groepje Geranium clarkei 'Kashmir White'.

 Interessanter nieuws is dat we in onze tuin 3 jonge egeltjes hebben zien foerageren. We vonden ze onder een grote Rhododendron vlakbij een gestapelde houtwal. Toen ze ons in de gaten kregen, verstopten ze zich ook in deze houtwal meer bepaald onder een boomwortelgestel die verwerkt zit in de wal. 

 

Eén van drie "cuties"