afsluiten met Calzone

Zo'n dag als vandaag waarop ik samengevat geen bal heb uitgericht, ook zo'n dag mag in schoonheid afgesloten worden. 't Was niet mijn eigen idee, maar de uitgelaten supportersbende die extatisch genoot van de overwinning tegen 'les Barbies' van Anderlecht wilde bij het thuiskomen uit Luik al etend de voetbalmatch herbeleven op de televisie. Het volstaat niet dat ze de match live zien, achteraf moet de digicorder alles nog eens overdoen. Tenzij bij een afgang van Standard, dan mag alles meteen gewist worden. 

Mijn huisgenoten wilden eens de Turks-Italiaans-Egyptische toer opgaan. Dat treft, want hier in 't dorp is een zaak die van al die landen kaas heeft gegeten én ... - niet onbelangrijk voor sofaplakkers -  een koerier brengt je bestelling aan huis. De zoon, de Neanderthaler van het huis,  koos voor kebab-frit, een van de dochters wilde de falafel wel eens proberen en de anderen hadden zin in een gewone pizza. Mijn voorkeur ging weer uit naar een dichtgevouwen pizza, hier beter gekend als 'de vegetarische Calzone'. Omdat deze te dik is om heelhuids in zo'n platte pizzadoos te krijgen, wordt hij steeds in een getunede schoendoos geleverd. 

De inhoud van deze Calzone is altijd weer anders. In de opengesperde flappen was er zelfs geen spatje tomaat te bespeuren. De vorige keren zaten er ook geen zwarte plekken op het deeg. Hij leek wel gebakken in de Hel van Sclessin. We zeuren daar evenwel niet over, iedereen kan wel eens een mindere dag hebben. Defour, Proto, Hasi, Pizzaman. Mits wat chirurgische ingrepen was het baksel best te genieten.  

De voetbal is hier intussen afgelopen, tijd voor The Biker Boys.