graag

insectenfeest

De klimop staat in bloei en dat betekent insectenfeest. 

Bloeiende klimop is een mooie aanvulling op de gekende herfstbloeiers

zoals asters, sedum en herfstanemoon. Zelf zie ik met het blote oog

niet wat al die insecten zo kan bekoren maar die wolk zweefvliegen, 

wespen, hoornaars, solitaire bijen en vlinders spreekt voor zichzelf.

(op de foto: atalanta op klimopbol, hoog in een hulst)

zwarte ooievaars

Woensdagvoormiddag werk ik niet meer. Sinds vorig jaar heb ik dan een extra halve dag, onbetaald uiteraard, waardoor ik een werkweek heb van 2 maal 2 dagen. Dit biedt de gelegenheid om op woensdag  in de tuin te werken - niksdoen mag ook - of gaan te wandelen. Zo ging ik vandaag op zoek naar de zwarte ooievaars die in het gebied Averbode bos en heide gesignaleerd zijn. In het Munninckxgoor vond ik er meteen 3. Wat ver weg om ze goed te zien maar toen ze wat later opvlogen, samen met de vele aalscholvers en eenden, kwamen ze een pak dichterbij. Andere mensen waren er niet. De stevige wind nodigde uit om er een wandeling tegenaan te gooien en zo kwam ik terecht bij een kudde schapen die tussen de heide en de pijpenstrootjes graasde.

Zwarte ooievaar in de lucht

Rumterras

Het "rumterrasje", meer dan 10 jaar later.

Waren vandaag van de partij:
klein geaderd witje
dagpauwoog
klein koolwitje

cosmea en herfstanemoon

dor blad of toch niet?

Alweer een sterk staaltje camouflage. Had ik de vlucht van het gamma-uiltje niet aandachtig gevolgd, dan had ik nooit zijn rustplaats ontdekt. Hij zocht doelbewust een bruin, verdord en opgekruld blad op om er zich aan vast te hechten en -hopsakee- zich weg te toveren. Dat lukte helemaal, enkel de letter 'gamma' in de vleugel bleef herkenbaar.

het gamma-uiltje in detail

digital cosmea's

Cosmos bipinnatus

1 bloem, 9 variaties

flamingopluimen

meegebracht uit Cuba 

door de vrouw en kinderen

flamingopluimen

Clematis x jouiniana

Clematis x jouiniana 'Mrs Robert Brydon'

volle bak

Vandaag heb ik nog geen vlinder gezien maar zondag was het volle bak. Na een stevige natuurwandeling luierde ik een namiddag lang in eigen tuin. Nieuwe vlinders, net uit hun cocon, zochten naar nectar en vonden dat in ruime mate bij de hemelsleutels en asters. De atalanta (foto 1) sprong er uit. Zo kakelvers en zo glimmend dat hij alle andere vlinders in schoonheid overtrof. In de achtertuin vlogen 3 landkaartjes, heel wat kleine koolwitjes en een dagpauwoog. Ook present in onze tuin is de buxusmot (foto onder) ook al hebben we geen buxus van betekenis aangeplant. Haast elke keer als ik door de tuin stap, vliegt hij wel ergens op om vervolgens onder een blad roerloos gaan te hangen. Zelfs op mijn kantoor in de school dook hij op. Ik denk dat de buxusmot intussen wel echt breed verspreid is in onze contreien. Overal wordt hij waargenomen en dit met heel gemengde gevoelens. Sommigen roemen zijn schoonheid, anderen vervloeken hem omdat de rupsen ervan alle buxussen, waarvan sommige jarenlang getrimd werden tot ware kunstwerkjes, naar de haaien helpen. 

Holsteen

Omwille van het Pukkelpopgebeuren stelden we een bezoek aan de Holsteen in Zonhoven 2 weken uit. Dit hadden we beter niet gedaan want de purperen heide rondom was al flink ros geworden. Niet getreurd evenwel, de heidewandeling bleef indrukwekkend en ik zag er zelfs mijn eerste blauwvleugelsprinkhanen. 

Het was in eerste instantie toch de bedoeling om kennis te maken met die veel besproken prehistorische zandstenen die zich vlakbij het vertrek van de wandeling bevinden. Alhoewel Zonhoven slechts een half uurtje van de deur is, was het toch de eerste maal in mijn leven dat ik ze zag, voelde en beklom. Een gat in mijn cultuur werd alzo gevuld. De meest noordelijke steen zou de enige vaste prehistorische polijststeen van Vlaanderen zijn. Deze steen werd in het neolithicum (11.000 V.C.) gebruikt om werktuigen, pijlen en messen te slijpen en te polijsten.

De polijststeen met duidelijk zichtbare groeven en polijstvlak

Wat volgt zijn enkele beelden die ik inblikte tijdens de wandeling. De oudste dochter vergezelde ons. Even uitblazen van de twee herexamens en ik .... van de allereerste schooldag. Dit wordt weer aanpassen aan een tegennatuurlijk binnenleven.

Vrouwtje heidelibel op infobord

Een dode berk in het heidelandschap

Het glooiend landschap maakt de vergezichten interessanter.

We deden de 'gele wandeling' door bos en heide.

Er zat wat spanning in de lucht, altijd goed voor de foto's.

Waren we 2 weken vroeger gekomen, zag je nu de paarse struikheide.

Hier gingen we natuurlijk even zitten en het was hier
dat we de blauwvleugelsprinkhanen zagen vliegen,
net vlindertjes uit de blauwtjesfamilie.

urntjeswesp

Tussen al het zoemend en zwevend gespuis vond ik eentje met een wel heel apart achterlijf: een zwartgele knots hangend aan een ultra lange wespentaille. Daar kunnen we alleen maar blij mee zijn want het is een urntjeswesp. Ik vond hem in de gele bloemen van de Canadeze guldenroede maar hij vindt ook nectar in sporkenhout, leert me wat opzoekwerk. De urntjeswesp bouwt kleine urntjes die als geboortekamers dienen voor het nageslacht. De wesp sleept een viertal rupsen (meestal spannerrupsen) in het kokertje en sluit dit vervolgens af. De larve heeft hiermee meteen een feestmaaltijd om zich aan te sterken en wat later de wijde wereld in te vliegen.

voor de naam alleen al

Een nieuwe zweefvlieg voor onze tuin, 

gezien in een clematis ('Xerxes').

Determinatie onder voorbehoud:

de geelbandwimperzweefvlieg

update 27/8: intussen bevestigd.

nieuw leven tussen de egelskoppen

Er duiken weer nieuwe blauwe glazenmakers op rond de zwemvijver. Dat betekent dat er ook nieuwe geboortes moeten zijn en dé plek bij uitstek hiervoor is onze visvrije amfibiepoel.  Elke dag neem ik poolshoogte en de voorbije week voltrokken zich weer heel wat uitsluipingen tussen de egelskoppen. Die verse blauwe glazenmakers zijn nog flets van kleur maar toch zijn het al indrukwekkende beesten. Deze jonge dieren zijn nog goed te fotograferen -wel omzichtig te werk gaan zodat ze niet in het water vallen- maar eenmaal actief wordt dat een pak moeilijker. 

Blauwe glazenmaker en het exuvium

Detail van de vleugelaanhechting.
Het blauw begint er door te komen.

schenking persoonlijk archief

Gisteren, 24/8/2017, heb ik mijn persoonlijk archief overhandigd aan het Gentse Amsab-Instituut voor Sociale Geschiedenis. Meer dan 30 jaar gecollecteerde sociale actie in dozen en mappen. Een vreemd gevoel in mijn buik maar ook opluchting en tevredenheid dat dit alles ergens veilig bijgehouden wordt en toegankelijk is.

Mijn persoonlijk archief omvat 3 grote periodes: mijn periode bij de Looise milieugroep BELT, mijn politiek engagement -deels als gemeenteraadslid- bij Agalev en Groen en mijn bezwaarschriften/beroepen/lezersbrieven/... die ik als wakkere burger in een bijzondere gemeente uit mijn kritische pen deed vloeien. 

Eerder werd ook het archief van Beter Leefmilieu Tessenderlo v.z.w. geschonken aan Amsab en het LAD (ja, we hadden alles dubbel). Momenteel werkt een Master Geschiedenis aan haar thesis over onze milieuvereniging BELT. Ze zal een vette kluif hebben aan ons archief. Net voor het afscheid van mijn persoonlijk archief heb ik alle krantenartikels nog eens bekeken, hier en daar nog snel een foto van genomen, en het mag gezegd: BELT was een prachtige vereniging. Met ons allen hebben we bergen verzet en een pak mensen gesensibiliseerd en geïnspireerd. Ook met Agalev hebben we een verschil gemaakt, "geen kankeroven in Tessenderlo" bijvoorbeeld. 

Een stuk van mijn leven waar ik met fierheid op terugblik. Stel je voor dat we toen internet en sociale media zouden gehad hebben!

Griesbroek

De kleine vuurvlinder

Het voorbije weekend bezochten we de festiviteiten n.a.v. 25 jaar Griesbroek en deden we er een onwaarschijnlijk mooie wandeling. Het Griesbroek is een natuurgebied tussen Meerhout en Olmen, vlakbij het kanaal Kwaadmechelen-Dessel. Dit natuurgebied maakt deel uit van het Grote Netewoud en is nog in volle ontwikkeling. Private vijvers worden omgevormd tot natuurlijke vijvers, de droogzuigende populierenaanplant wordt verwijderd en via een splinternieuwe vistrap is ook een migratieknelpunt aan de Straalmolen opgelost.

Broekbos

Behalve voor watervogels, de bever en libellen is het gebied ook heel aantrekkelijk voor vlinders. We vonden al vrij snel een knappe kleine vuurvlinder. Ik vernam dat het Griesbroek ook de zeer zeldzame veldparelmoervlinder huisvest. De rupsen ervan leven van de smalle weegbree, een plantje dat iedere ecotuinier wel in zijn tuin vindt.

Natuurlijke vijver (moeras) met bloemenpracht

We kregen een echte waw-belevenis toen we na een knuppelpad arriveerde aan een open en grote waterpartij (foto boven). Met de steun van Europa zijn hier dit jaar nog 18 recreatievijvers met weekendhuisje omgevormd tot een moeraslandschap. Laat deze zone nog enkele jaren rijpen en je gaat ogen tekortkomen. De oeverbegroeiïng was nu al de moeite met mooie partijen gewone kattenstaart, speerdistels, koninginnenkruid en wolfspoot. 

Mooi werk van Natuurpunt

Bij de Grote Nete werd door Natuurpunt een gammele brug vervangen door een knap bewerkte boomstam (foto). De Grote Nete is een van onze meer propere rivieren. Van een buurtbewoner vernam ik dat hij hier de ijsvogels kan bewonderen. Ook de waterral wordt er gehoord.  Zoals dat ook in het nabijgelegen natuurgebied Scheps (beheer Agentschap Natuur en Bos) het geval is,  zie je hier zowel de weidebeekjuffer als de bosbeekjuffer fladderen.

Na de korte wandeling dronken we nog een tas koffie met frangipanetaart en luisterden we naar enkele toespraken. Het fijne aan dit gebied, wat voor mij toch een nieuwe ontdekking was, is dat het slechts 20 minuten van mijn huis gelegen is en bijzonder de moeite lijkt om er de verdere ontwikkeling van te volgen. De zwarte reiger is er ook al gespot maar er gaat ongetwijfeld nog veel schoons volgen. Mij gaan ze daar in ieder geval nog wel een paar keren tegen het lijf lopen. Een splinternieuwe uitkijktoren is op komst!

inspirerend

Ieder van ons kan een verschil maken.

eitjes in het mos

Het mannetje van de blauwe glazenmaker vastleggen is zenuwslopend. Hij vliegt als een bezetene van huut naar haar en als je goed kijkt zie je hem als volleerde rebel zijn middelvinger naar je uitsteken. Het vrouwtje daarentegen heeft meer respect voor de tuineigenaar. Wanneer ze haar eitjes legt, hangt ze stil tegen het mos en neemt ze haar tijd. Zo net was er weer eentje aan de zwemvijver. De boordstenen zijn aan de schaduwzijde mooi begroeid met mos. Elk jaar zie ik er vrouwtjes eitjes in deponeren. Dit gaf me de kans om de groenbruine libel van dichtbij te bewonderen. De kans dat deze eitjes uitgroeien tot een libel is minimaal want de goudwindes in het water zijn erg perfectionistisch bij het 'opruimen' van waterbeestjes. Dé geboorteplek van blauwe glazenmakers is hier een andere poel, eentje zonder vissen en met veel gele lissen, egelskoppen en waterlelies.