je bent welkom

vogels voeren en kijken

pimpelmees

Begin november startten we hier met het voeren van de vogels. Omdat we al jaren tevreden zijn over de silo-granenmix van Vivara kochten we ook dit jaar 3 zakken van 10 kilogram. Voor het eerst probeer ik nu ook nigerzaad uit. Ik meng deze fijne zaadjes door de rest. 

De pitten uit de zonnebloemen in de tuin lijken nu volledig opgegeten en de voedersilo wordt al aardig bezocht. Onze groep huismussen, de koolmeesjes en pimpelmeesjes vormen zo'n 90% van de tafelgasten. Er zitten ook vinken en sinds vandaag ook een zwart meesje. Op de grond zoeken een heggenmus en 2 houtduiven naar granen die de andere vogels gesmost hebben. Zo gaat er echt niks verloren.

Toch .... de leukste waarneming van deze late herfstperiode deed ik 10 meter verder. Op een overhangende tak aan de zwemvijver zag ik een prachtig gekleurde ijsvogel. Nog maar de tweede waarneming ooit in onze tuin. Hij of zij zit niet toevallig daar want er zwemmen heel wat vissen rond. Een duikvlucht of een visvangst heb ik nog niet gezien.

Nu de winter voor de deur staat, is het duimen dat de koperwieken van vorig jaar terugkeren. Ook de kepen en sijzen komen 's winters langs en dat is echt knap om zien. Nog een maand geduld oefenen en dan is de kans groot dat ze arriveren.

15 jaar Muggenbeet

Precies de dag van vandaag, 15 jaar geleden, startte ik met mijn blog Muggenbeet.
3532 titels staan intussen online en 10477 maal plaatsten jullie hierop een reactie waarvoor dank.
Er zijn stille momenten geweest maar ook intensieve periodes. Af en toe was er twijfel over de zin van het bestaan en ook hier sloeg de recessie toe bij de opmars van Facebook, Instagram en konsoorten.

Veel medebloggers van de begindagen hebben er intussen de brui aan gegeven. Ook heb ik de indruk dat het groepsgevoel binnen de blogosfeer grotendeels is weggeëbd. De eieren worden tegenwoordig elders gelegd, plekken waar ook een groter bereik is en de presentatie hipper en eigentijdser is. Zelf heb ik er ook vele jaren gesleten - met 600 volgers op Twitter - maar nergens kan ik mijn draai zo goed vinden als op mijn eigen blog.

Geen klote-advertenties, de lay-out die ik zelf bepaal, nooit het gevoel hebben dat een typetje als Zuckerberg de eindredactie doet en rust. Ja rust. Geen 200 meldingen per dag, geen tijdlijn waarvoor je een halve dag dient te scrollen om alles gezien en gelezen te hebben, nauwelijks machismo en narcistisch gekwijl en totaal verlost van die niets betekende vind-ik-leuks. Het extreem rechts gedachtegoed en andere dommigheid tieren er ook welig en daar word ik misselijk van.

Ik blijf op mijn gemakje bloggen en foto's nemen. De draad met andere bloggers moet ik weer wat aanhalen want er zitten heel wat toffe mensen bij. Bij de volgende ecotuindagen van VELT - het eerste weekend van juni - zetten we onze tuinpoort met graagte open en wie weet zien we mekaar dan in levende lijve. Toch nog steeds net dat tikkeltje interessanter dan de digitale ontmoetingen.

renovatieklus

na de renovatie

In november 2010 kreeg ik het in mijn hoofd om het stukje tuin aan de rechtergevel flink onder handen te nemen. Het saaie rechte pad kreeg wat krommingen, er werd een kastanjen hek geplaatst en vers plantgoed mocht het boeltje wat opfleuren. 9 jaar later drong zich een renovatiebeurt op. Van de oorspronkelijke vaste planten overleefden enkel de geitenbaarden en één herfstanemoon. Het pad was hier en daar omhooggeduwd door de wilde wingerd en hier en daar ingezakt door graafwerken van een pijpmakende tuinbewoner.

Met het beetje cement dat overbleef van deze karwei kon ik het pad terug begaanbaar maken. Links, in de plantvakken met slechts 8 cm goede grond, plantte ik gescheurde Geranium en een gele variëteit van duizendblad. Rechts kon ik me nog eens goed laten gaan. Ik koos voor varens, Viburnum nudum 'Pink Beauty' (wat een herfstverkleuring !), een afgeprijsde hortensia, 2 soorten Heuchera en wilde aardbeien uit de eigen tuin.

De voorbije week kreeg de voortuin ook nog een nieuwe boom. Ik waagde me terug aan een pruimenboom meer bepaald een halfstam van de gele Reine Claude d'Oullins.

eerst werken dan bloggen

Geranium "Rozanne"

Er werd niet veel geblogd de voorbije weken. Niet dat de goesting er niet was maar ik had mijn handen meer dan vol met grote tuinwerkzaamheden.  Het grote deel van dit werk vindt zijn oorsprong in de uitzonderlijke hitte en droogte van de voorbije twee zomers.  Zo werden een 20-tal rode beuken van de haag aan de straatkant gerooid omdat ze morsdood waren. Jonge beukjes werden aangeplant. Ook een deel van onze laurierhaag moest om deze reden vernieuwd worden.

De kruiwagen mag nu even uitrusten.

Het ijzeren prieeltje in de achtertuin kreeg een opfrissing met een vloer. Hiervoor gebruikte ik bijna alle betonnen en kleiklinkers die in de tuin nog rondslingerden. Rondom de vloer werden allerlei schaduwplanten gezet zodat de vrouw, die daar graag in stilte haar boeken leest, in goed gezelschap verkeert. Aan de garagepoort brak ik enkele vierkante meters klinkers op omdat ze schots en scheef lagen door alsmaar dikker wordende wortels van onze amberboom. Op zich was dit niet lelijk maar je kon er bij onoplettendheid je benen breken. Maar dé grote klus was het dode dennenbos (Pinus strobus) rooien en de vrijgekomen ruimte herinrichten. De dochters kochten zich een loungeset -zeg ik dit goed?- en daarmee was de bestemming vastgelegd.

De nieuwe zithoek (zonder de kussens) onder de beuken.

De composthoop diende te verhuizen en ook een groep kardinaalsmutsen moest worden verplaatst om het verhoogd terras te kunnen aanleggen waarop de zetels hun vaste stek kregen. Onder het bijhorend tafeltje voorzag ik een vloer met bloemtegels uit een 'Brusselse villa'. In 2012 ging ik er al eerder mee aan de slag.

De nieuwe zithoek werd omsloten met de verzaagde boomstammen en een takkenwal. Zo wordt tegelijk ook de wind gebroken. De aanplanting was prettig om te doen. Heerlijk om zovele vierkante meters terug aan te kleden. Een deel van het plantgoed haalde ik uit de eigen tuin (hazelaars, wilde kardinaalsmutsen, een blauwe roos, rode pavia, ...) maar het merendeel moest worden aangekocht. Bij gelegenheid toon ik de aanplanting wel eens. Het is nog niet volledig klaar maar dat is een kwestie van enkele weken. Nu ik 2/3 werk, heb ik 4 dagen per week om mezelf, de familie en de tuin aandacht te geven.

vlinderdag

Wat een beetje zon wel niet in beweging brengt! Terwijl een tjiftjaf een bad neemt in een vol geregende bloempotschotel, fladderen de vlinders in het rond. Een gehakkelde aurelia, een koppeltje klein koolwitje, een duo Atalanta (zij komen ook van de overrijpe druiven snoepen) en een heel fraaie distelvlinder. De herfstasters ("Asran") bewijzen alweer hun nut als voedingsbron wat later op het jaar. 

Tijdens de tuinwerkzaamheden geniet ik ook van de prachtige herfstkleuren die zich momenteel reeds manifesteren. Eén van de allerbeste herfstheesterfamilies is de kardinaalsmuts. De rode vruchten gaan de verkleuring van de bladeren vooraf. De anders onopvallende heester steelt nu de show. Hier op de foto één van de vele zaailingen met op de achtergrond de klimhortensia van ons terras.

Niet alleen de gewone kardinaalsmuts (boven) maar ook de Euonymous planipes is een heerlijke herfstplant. De geel-roze bladeren steken af tussen het groen en gaan mooi samen met de herfstverkleuring van de gele pavia (Aesculus flava).

tuinbezoek

De voorbije week hebben we twee groepen op tuinbezoek gehad. Niet alleen de mooie dingen werden getoond maar ook de schade die de aanhoudende droogte en recordtemperaturen hebben aangericht. Bomen die ineens na 35 gezonde jaren afsterven, dat is niet meer normaal. Ik liet hen aan de hand van een nieuw aangelegde zone zien hoe we omgaan met dit nieuwe gegeven. Na de rondleiding trakteerden we de eerste groep op zelfgemaakte veggie-lasagne en de tweede groep kreeg taart en ijsjes. Altijd tof als we geïnteresseerde mensen over de vloer krijgen. 

letterzetter in creatieve bui

Bij het rooien van een groep rosse Weymouthdennen (Pinus strobus) vond ik takken waarin het werk van de letterzetter goed te zien is. Sommige tekeningen mogen best gezien worden. Moest het bewust uitgekerfd zijn door een houtbewerker werd het misschien kunst genoemd en tegen de muur gehangen. 

Wat we op de afbeeldingen precies zien, zijn de vraatgangen van de larven van de letterzetter. 

nieuw schoolgebouw

Campus Sint Paulus te Mol

Een brand op onze school in mei 2016 leidde tot de afbraak van de praktijkruimtes van mechanica, lassen en hout. Momenteel volgen onze leerlingen daarom praktijklessen in een gehuurde hal in Balen maar het ziet er naar uit dat dit niet zo heel lang meer gaat duren. De werken aan het splinternieuw schoolgebouw vorderen nu zienderogen en het is best interessant om dit van nabij te volgen. Als gewezen bouwvakker ben ik flink onder de indruk van de prefab balken en muurpanelen die als een puzzel in mekaar worden gelegd. Volgens mijn informatie zou het gebouw tegen de kerstvakantie onder dak staan en -als alles wat meezit- kan er bij de start van schooljaar 2020-2021 gestart worden in de nieuwe werkhallen en leslokalen.

De nieuwe school verrijst achter de speelplaats

(Ja, we hebben een prachtige Robinia op onze school)

struikheide in bloei

Midden augustus, dan staat de struikhei (Calluna) in bloei en wie dat paarse landschap lief is, trekt er dan op uit. In mijn eigen gemeente hebben we enkele mooie gebieden met struikhei. Ik deed een kleine wandeling rond pinnekenswijer, een natuurlijk ven niet ver van de parking van Gerhagen. 

De heide stond op zijn mooist en dat zag je ook aan de vele bijen die er vertoefden. Maar er was nog veel meer te zien. Veel heidelibellen, de tengere pantserjuffers die er al jaren hun stek hebben, een groep distelvlinders en misschien nog het meest indrukwekkend, de vliegende blauwe sprinkhanen (blauwvleugelsprinkhaan - Oedipoda caerulescens). Onopvallend op de grond maar als ze wegspringen komt het blauw tevoorschijn. Ik zag ze gisteren vier tot vijf meter ver wegvliegen. Geweldig.

Pinnekenswijer is niet goed aangegeven als je in Gerhagen wandelt. Je geraakt er het best als je vanaf de parking het fietspad richting Averbode volgt en aan het kruispunt met de visvijver naar rechts gaat. Voorbij het eerste dennenbos slaat er een kleine voetpad schuin rechts af. Dit is het wandelweggetje naar Pinnekenswijer. Moet je zeker eens doen.

bruine winterjuffer

Deze middag trof ik deze bruine winterjuffer aan. Het is de eerste maal dat ik hem in onze tuin zie. Volgens de Veldgids 'Libellen van Europa' in hij in Nederland vrij algemeen en in België vrij zeldzaam. Deze winterjuffer komt voor in goed begroeide stilstaande wateren. Hij overwintert als imago en dat is uitzonderlijk. Er vlogen vandaag ook verse blauwe glazenmakers rond.

nog niet volledig uitgekleurde blauwe glazenmaker

druiven aan de voordeur

Iets meer dan twee jaar geleden werd de druivelaar in de voortuin naar boven geleid  te vervanging van een bruidssluier. De blauwe druif in kwestie, waarvan ik de precieze naam nooit geweten heb, heeft het daar pal op het Zuiden erg naar zijn zin. De betonnen balk die hij moest bekleden, toch zo'n 8 lopende meter, is intussen overwonnen en de druiven zijn bijna plukklaar. De trossen uitdunnen (krenten) doe ik niet. Ik knip wel wat bladeren weg zodat de druiven meer zonlicht krijgen. De smaak is prima. 

schuilen als het regent

Gevonden in een teunisbloem

regen geeft energie

De regen van gisteren gaf me zoveel energie dat ik goesting kreeg om eens serieuze fysieke arbeid te leveren. In de deugddoende regenbui ben ik een nieuw tuinpad beginnen aanleggen om een wat vergeten en donkere uithoek meer in de verf te zetten. Een oude Japanse esdoorn werpt lichte schaduw op het pad. Rond deze Acer heb ik een groep van 15 Liriope muscari (leliegras) aangeplant die op dit moment in bloei aan het komen zijn. Aan de andere kant van het pad probeer ik 2 nieuwe grassoorten uit. Het gerooide hout wordt gehakseld en verdeeld over het pad.

Het nieuwe pad is een binnendoorweg naar de veldkapel.

fotosessie met Franse veldwesp

© Ludo Rutten

Fotosessie meteen na regenbui, decor: kogeldistel

slankspriet randwants

De zeldzame wants in Canadese guldenroede

Ik was bezig met kleine wespen en een bijenwolf te fotograferen. Er zat ook een wants in de guldenroede die me er op het eerste zicht toch wat anders uitzag dan diegene die ik ken. Je kan altijd bijleren daarom liet ik de wants determineren door de 'computer' van waarnemingen.be. De Slankspriet Randwants - zeldzaam was het verrassend resultaat. Een beestje dat nog maar sinds 2015 in België waargenomen wordt. Precies daarom twijfelde ik aan mijn vondst maar intussen werd de waarneming bevestigd door een deskundige validator.

boomblauwtje

Boomblauwtjes zijn kind aan huis.

Meestal vind ik ze terug in de grote kattenstaart

maar ze tanken ook bij in Echinacea.

De groep Spaanse vlaggen is ook nog steeds present.

Tijdens een korte tuinwandeling vloog nog eens een lieveling op.

Dat was lang geleden. 

Vanessa cardui

Elders zijn er heuse invasies van distelvlinders. Hier niet. Heel af en toe krijg ik er eentje te zien, zoals vandaag. Hij laafde zich aan de bloemen van een witte vlinderstruik. Ik zei het ongetwijfeld al eerder maar de onderkant van de achtervleugels blijf ik een artistiek juweeltje vinden.

 Distelvlinder onder een blauwe lucht

distelvlinder drinkend van Buddleja-nectar.