onverwachte bijenzwerm

 

De Parrotia persica of het Perzisch ijzerhout is een familielid van de beter bekende toverhazelaars. Hij heeft de winterbloei en de mooie herfstverkleuring gemeen. De voorbije week heb ik voor 't eerst waargenomen dat de bloemen een massa honingbijen aantrekken, zoveel dat er een luid gezoem in de tuin hoorbaar is. Dat wist ik niet en het verheugt me. Het maakt deze mooie bomen weer een stukje aantrekkelijker. 

Wat verderop in de tuin staat een grote blauwe pot met een Salix 'Mount Aso', je weet wel, dat sierlijk wilgje met rode katjes dat tegenwoordig in elk tuincentrum wel te vinden is. Eén van mijn tuinstoelen staat er vlak naast omdat ik op die plek kan genieten van de deugddoende lentezon. Zo kreeg ik in de mot dat er twee bijzondere gasten waren: mannetjes van de zwart-rosse zandbij. Dit is één van de vroegst vliegende zandbijen en de soort is gespecialiseerd in het verzamelen van stuifmeel bij wilgen. Het was mooi om ze bezig te zien. Wat later landde ook een gehakkelde aurelia in een katje.

optrekkende mist

 

Er stopte een grijze bestelwagen voor de deur. Ik dacht dat er een pakje geleverd werd. Naar de brievenbus, maar die was leeg. Aan de straat staande zag ik dat optrekkende mist in samenspel met de ochtendzon en fietsende scholieren een mooi beeld creëerde. Dus binnen toch even het fototoestel gehaald en wat beelden gemaakt. In kleur.... moest je eraan twijfelen. :) De dikke bomen zijn de Amerikaanse eiken (of rode eiken zoals ze tegenwoordig ook genoemd worden) van de Heggenbossenweg.

Indrukwekkend en lekker

 

honingbij

Elke winter opnieuw sta ik versteld van de rijke bloei van de mahonie (Mahonia x media). Behalve indrukwekkend van gestalte is hij daardoor ook prachtig om zien. Temeer daar hij bij de eerste zonnestralen veel bezoek krijgt van schoon beesten: zweefvliegen, hommels en honingbijen. Qua nectar en stuifmeel behoort de mahonie tot de allerbeste heesters. Het is, net als de toverhazelaars, éen van die heerlijke planten die ervoor zorgen dat je tuin het ganse jaar rond aantrekkelijk is. Zet er nog wat krokussen bij en er valt heel wat te beleven, jawel, in februari. Hier in de tuin bloeien nu ook de hazelaars en de gele kornoeljes (Cornus mas) en de bloemknoppen van de Japanse sierkweeëen (Chaenomeles) beginnen open te komen. Nog zo'n kanjer van een plant.

aardhommel

 

Gele halvemaanzweefvlieg

 

Op deze zonnige zondag zoemden al enkele hommelkoninginnen in het rond. De krokussen worden door hen graag bezocht. In één van onze gestreepte krokussen kroop, terwijl ik erbij stond, een forse zweefvlieg. Helemaal vreemd was ze niet voor mij maar 't is wel een specialletje: de gele halvemaanzweefvlieg. Ik heb ze ingegeven bij waarnemingen.be, voor de zekerheid wat betreft de determinatie, maar ook om de statistieken eens te bekijken. Het zou de vierde waarneming van dit jonge jaar zijn.

De gele spits

 

In het zonnetje, hangend aan een takje van een houtwal, speurde ik vandaag de allereerste dagvlinder van het nieuwe tuinseizoen. Precies een maand voor het begin van de lente en exact de eerste dag na het ontdooien van het ijs verscheen hij: een mannetje van de citroenvlinder. Soms wordt hier de spits afgebeten door een gehakkelde aurelia maar meestal is het de citroenvlinder. Gek is dat niet, want de citroenvlinder is één van onze dagvlinders die als animo (vlinder) overwinteren. Het was in elk geval weer mooi om hem zien rond te fladderen.

Om 12.00 uur meldde de jongste dochter dat ze er al twee had gezien.

niet te houden

 

De vries is nog maar een halve dag verdwenen en we vliegen er al in. Op 't gemakske wel te verstaan. 21 Geranium endresii 'Wargrave Pink' aangeschaft en aangeplant onder de nieuwe Cornus 'Satomi'. De roze bloempjes zouden moeten matchen met de schutbladen van de bloemkornoelje. Er is nog plek voor andere planten, eerst toch maar eens kijken of er niks gescheurd kan worden. 

Niet vergeten: Hundertwasser

 In memoriam

Credit: Portrait Hundertwasser, Neuseeland 1999 © Hundertwasser Archiv
Instagram KunsthausWien

Neen, we zijn Hundertwasser niet vergeten. We hebben er in het verleden veel over geblogd, we bezochten heel wat gebouwen van zijn hand, sliepen met de hele bende in zijn hotel te Maagdenburg, kochten een resem boeken en brochures,  details van onze eigen woning verwijzen naar Hundertwasser en het is niet gelogen dat hij ergens een rol speelde in mijn non-conformistische levenshouding.

Vandaag is een speciale dag. Precies 25 jaar geleden overleed Hundertwasser, aan boord van het schip Queen Elizabeth II. Hij was toen precies 12 dagen onderweg van Nieuw Zeeland, terug naar Europa. Hij werd op zijn land in Nieuw Zeeland 'in harmonie met de natuur' begraven onder een tulpenboom. Zo had hij het ook gewild.

Rauch in Grün, Hundertwasser 2000

Om zijn dure reis terug te verdienen begon Hundertwasser aan boord te schilderen aan 2 nieuwe werken. Rook in Groen (onafgewerkt) is er eentje van. Hundertwasser werd slechts 71 jaar.

Cornus kousa 'Satomi'

 

Nog een kort vervolg op de twee vorige blogposts. Mijn keuze voor een solitaire blikvanger viel op de Cornus kousa 'Satomi', een bloemkornoelje met rozerode schutbladen. Deze plant stond nog op mijn bucketlist en kan hiervan dus geschrapt worden. Ik zocht een mooi vertakt exemplaar uit en heb hem al maar meteen keurig in de grond gezet. Ook vanuit onze keuken zie je hem staan. In de zomer (mei-juni) zijn de bloemen en schutbladen op hun mooist en ook de herfstkleuren van deze bloemkornoelje mag gezien worden.

Op de balustrade (zie foto) van amberboomhout groeit momenteel een groepje gewone elfenbank. Dat vind ik ook altijd knap om zien:

Als de 'Satomi' in de bloemen staat, zal ik hem hier zeker eens tonen. 

Resultaat

 

De kuil van de vijver werd opgevuld met de composthoop.

Vier uur stevig labeur en toen was het inkorten van de vijver afgerond. De folie werd naar wens geplooid, de boordstenen op de rand gelegd, de gele lissen terug in het water gezet en tenslotte voerde ik onze volledige composthoop in de kuil van het weggewerkte vijverdeel. De vijver heeft nu meer het uitzicht van een natuurlijke poel, en zo had ik het voor ogen.

De nieuwe situatie.

Zoals je ziet op bovenstaande foto, is er nu plaats om wat nieuwe planten toe te voegen. Wat precies, daar moet ik nog wat over nadenken. De compost zorgt alvast voor prima, voedingsrijke aarde. 

Inkorten van een vijver

 

Het voorste deel verdwijnt als vijver.

Omdat ik het binnen zitten beu was, ben ik gisteren begonnen aan het inkorten van onze eerste en dus oudste vijverpartij. Hij werd ooit aangelegd omdat ik compassie had met de goudvis die de kinderen van de kermis mee naar huis namen. Zo'n toertjes draaien in een bokaal, ik kon het niet meer aanzien. In die tijd bestond de rubberfolie nog niet, en dus moest ik mijn plan trekken met spul van de Boerenbond, zwarte pvc-plastiek dus. Met het inkorten van deze smal/langwerpige vijver merkte ik dat hij gemakkelijk scheurt en behoorlijk verduurd is, in het bijzonder de folie die boven water uitsteekt.  

Het inkorten zelf vergde een plan van aanpak want ik wilde de vijver niet helemaal laten leeglopen. Eerst de boordstenen en hinderende takken verwijderen, dan de planten eruit zwieren (voor hergebruik), vervolgens al het slib aan de kant gooien en tenslotte de folie proberen naar de gewenste plaats sleuren. Omdat het water een immens gewicht vormt, liet ik een deel van het vijverwater achter de folie lopen zodat ik extra duwkracht kreeg. Eens de folie op zijn nieuwe plek omhoog gezet was, deponeerde ik het slib achter de folie zodat deze geen kant meer uit kon. Deze zandberg wordt vandaag in een glooiende vorm waterpas gestreken en zal de nieuwe vijverrand worden.

Ongeveer 1/3 wordt drooggelegd.

Het ontstane gat wordt gevuld met de composthoop. Dit en de verdere afwerking hoop ik vandaag af te ronden. Nog even het weer afwachten.... alhoewel nat worden toch niet vermeden kan worden. Gisteren overschatte ik de hoogte van mijn botten (laarzen) en stroomde het vijverwater erin. Natte kousen en koude voeten waren het gevolg. Ook dat hoort erbij en is dankzij een warme douche snel vergeten. En eventuele kikkers? Die overwinteren in de zwemvijver. Ik ben tot mijn tevredenheid ook geen enkele tegengekomen. 

Toverhazelaar-werkzaamheden

 

Hamamelis "Ajan"

De voorbije dagen stonden in het teken van de Hamamelis of de toverhazelaar. De recente aanwinsten werden aangeplant en zoals dat hier gaat, moesten andere planten daarvoor eerst verhuizen. Maar ze zitten intussen in de grond. Onze tuingrond is behoorlijk goed voor de zuurminnende toverhazelaars, toch meng ik nog een beetje bodemverbeteraar door onze zand. 

De zes nieuwe variëteiten zijn afkomstig van het Arboretum van Kalmthout (2), Coolplants (3) en een nabijgelegen tuincentrum waar ze deze periode al goed gevormde toverhazelaars aan een heel interessante prijs aanbieden. Uit een groep 'Feuerzauber" selecteerde ik er eentje die wat afweek van de rest doordat het oranje van de bloemen veel feller was dan de rest.

5 van de 6 te planten toverhazelaars

Na het plantwerk deed ik die andere terugkerende klus: het verwijderen van de 'wilde' scheuten. Toverhazelaars worden geënt op een onderstam van de Amerikaanse Hamamelis virginiana en deze onderstam kan afwijkende takken (met gele bloemen) vormen. Deze moeten verwijderd worden omdat je anders het risico loopt dat virginiana-kenmerken gaan overheersen en er van je gekozen variëteit niet veel gaat overblijven. Men raadt aan deze wilde takken met je handen af te scheuren van de onderstam. Soms gaat dat, zelf snoei ik ze heel diep af of gebruik ik mijn scherpe spade. Wel goed mikken dan!

De bloemen van de Hamamelis "Feuerzauber"

Tenslotte corrigeerde ik bij enkele struiken (de grotere) de groeirichting van sommige takken. Ik steek wat stevige bamboestokken in de grond en bindt de 'fout groeiende' takken hieraan vast. Zo probeer ik de habitus van onze toverhazelaars wat mooier te maken en te vermijden dat gesteltakken tegen mekaar schuren. Snoeien doe ik nauwelijks. Rest me nog te mulchen en te zorgen dat de grond niet uitdroogt. Eens ze stevig gesetteld zijn, kunnen toverhazelaars redelijk droogte verdragen maar dan moet het wortelgestel al wel voldoende ontwikkeld zijn.

Bij één van mijn grote toverhazelaars, een roodbloeiende, zag ik deze zomer gele bloemen. En neen, het waren geen wilde takken van de onderstam, maar wel degelijk gele zomerbloemen op de échte takken. Ik heb hierover uitleg gevraagd bij het Arboretum van Kalmthout, het kenniscentrum bij uitstek hieromtrent. Het blijkt een fenomeen van de laatste jaren te zijn en het zou een uiting van stress zijn. Geen paniek evenwel, diezelfde toverhazelaar - ik denk een 'Diane' - bloeit momenteel al wekenlang mooi rood.

Hamamelis 'Robert' in het Arboretum van Kalmthout

Tenslotte nog een goede raad: heb je ook zin in een toverhazelaar, schaf hem dan aan in de bloeiperiode. Nu dus. Bekijk de kleur en ruik eraan. Of, bezoek eens een arboretum en noteer de namen van je favorieten. Ga niet louter voort op de foto van het etiket of internetfoto's. De teleurstelling zou wel eens immens kunnen zijn. Weet ook dat niet alle toverhazelaars even kleurvast zijn: het ene jaar kan de kleur wat afwijken van het andere jaar. Ook, zoals bij de overigens prachtige 'Robert', kunnen jonge bloemen oranje zijn en met dat de weken verstrijken, donkerrood evolueren. Zie het als een wonder van de natuur 😉.

Gezocht: ecotuinen

 

De eerste keer was voor ons ook heel spannend. Nu kijken we er echt naar uit omdat het zo plezant is. Je krijgt alleen maar toffe mensen over de vloer, allemaal met een grote liefde voor tuinen en de natuur. Heb je nog vragen of onzekerheden: neem contact op met VELT of spring hier eens binnen. Eind februari wordt de lijst afgesloten....

Tuinvogeltelling

 

Elke dag loer ik naar de vogels in onze tuin. Dit kan gewoon vanuit onze keuken, lekker warm vanachter het raam. We hebben hier dan ook het vogeltelweekend niet nodig om te weten hoe het gesteld is met onze gevleugelde vrienden. Toch deden we weer met veel plezier mee en vulden we het bijhorende telformulier van Natuurpunt netjes in.

Zowel qua aantallen als qua diversiteit is het behoorlijk gesteld, toch zien we een duidelijke achteruitgang en dat is wat zorgwekkend. Geen zwarte meesjes meer, geen kuifmezen, slechts heel af en toe een groenling, slechts één koppeltje kepen (foto onder), geen sijzen noch koperwieken. Wel een vrouwtje appelvink, dat maakt wat goed.

De meest voorkomende hier zijn onze huismussen, die met een schone groep van 12 stuks al vele jaren goed standhouden. De vink kwam op de tweede plek met 10 stuks gevolgd door kool- en pimpelmees. Ook twee prachtige heggenmussen, waarvan eentje met een gekke witte bles, trippelen vaak onder de voedersilo. Het fotogeniek roodborstje is ook altijd van de partij. Wat verder in de tuin speurde ik deze week een vuurgoudhaantje, een winterkoninkje, één merelmannetje en en een zwarte specht. 

De bevindingen van Natuurpunt (2025) kan je hier nalezen.

Vries en ochtendzon

 

Vorige week nam ik enkele ochtendfoto's omdat ik (opnieuw) onder de indruk was van de combinatie vries en een fantastisch kleurrijke lucht. Ik hoefde niet ver te gaan, gewoon aan de straatkant plaatsnemen en hopla. Ook hier komt de zon op in het oosten en voor ons betekent dat gericht naar het dorpscentrum. Je zou haast denken dat er een filter is gebruikt of wat lila opsmuk maar niks daarvan. Puur natuur en dat kan niet verbeterd worden.

Achter het elektriciteitshuisje vormt een groep Amerikaanse eiken het begin van de Heggenbossenweg.

Collectie toverhazelaars

 

't zijn weer hoogdagen voor de toverhazelaars. Bij de huidige vriestemperaturen krullen ze wat bijeen maar bedekt met een laagje ijskristallen hebben ze net dat extraatje glans. Als de zon het overneemt, herstellen de bloemen alsof er niks is gebeurd. 

Als liefhebbers van de Hamamelis zijn we ook dit jaar (een maand geleden intussen) naar het arboretum van Kalmthout getrokken. Wat te vroeg -maar dat was ingecalculeerd- zodat de meeste toverhazelaars nog gesloten waren. De Hamamelis x intermedia 'Robert' stal er de show. De 'liefde' moet gemeend geweest zijn want thuisgekomen vond ik online een aanbieder van de hier niet vindbare 'Robert' en schafte ik me er twee exemplaren van aan. Ook de 'Yamina' zat in het prima verzorgde postpakket. Zijn herfstkleur zou echt de moeite waard zijn.

In het tof winkeltje van het arboretum kochten we ook twee nieuwe variëteiten voor onze collectie. Ons oog viel op twee recent geënte toverhazelaars: de 'Gingerbread' (een oranje selectie van de Belder) en de nieuwe 'Sem', een treurvorm waarvan ik veel verwacht. Toch zo'n 4 maanden bloemen en geuren en dat putteke winter, jawel, een investering in toverhazelaars is echt zijn geld wel waard. Er zijn intussen zo'n 290 erkende variëteiten en er komen er nog aan: kruisingen met de Amerikaanse (kleinbloemige) Hamamelis vernalis zitten in de lift.

Op de foto: 'Diane' boven, 'Pallida' onder.