't Zit soms in een klein hoekje

Veel zien we niet meer door ons slaapkamervenster. De wilde wingerd mag weelderig tieren.

... maar de schoonheid kan soms schuilen in een klein hoekje

Op de vensterplank, een nest met 2 vliegklare vogeltjes.

Vandaag trokken ze de wijde wereld in.....

wat een wesp!

Deze nieuwe wesp voor onze tuin vond ik aan het bijenhotel. De lange legboor maakt al meteen duidelijk wat het beest daar komt doen. Het vrouwtje komt er haar eitjes leggen. Niet in een leeg bamboestokje maar wel in eentje dat al 'bezet' is door eitjes van solitaire bijen. Het plan is dat haar larven de bijenlarven oppeuzelen en zo een stevige eerste maaltijd hebben. Zo'n bijenhotel trekt naast solitaire bijen ook heel wat parasitaire insecten aan.

Bijzondere kenmerken van deze wesp zijn naast de extreem lange legboor, het witte uiteinde ervan en de vreemde plek waar het achterlijf begint, namelijk bovenop de 'rug'. Dat brengt ons bij de hongerwespen, meer bepaald de Gasteruption jaculator. Vorig jaar werden er 15 stuks ingegeven op waarnemingen.be, dit jaar toch al zo'n 40. Het is toch verbazingwekkend wat er allemaal rondvliegt. 

koninginnenpage

Soms krijg je vlinders niet voor de lens

maar deze landde net voor mijn pocketcamera.

Dat maakt het wel stukken gemakkelijker.

Koninginnenpage op vlinderstruik (1)

koninginnenpage op vlinderstruik (2)

krak

Het gebeurde enkele dagen voordat we naar Frankrijk trokken. Onze sierappel in de voortuin had zo'n vruchtbaar jaar dat een van de hoofdtakken het begaf onder het gewicht van de overdaad aan appeltjes. Ik had de tak moeten ondersteunen of een deel van de vruchten preventief moeten verwijderen maar had dit blijkbaar te laat in de smiezen. 

Wat doe je dan? Theoretisch gezien zijn er enkele mogelijkheden maar de vorige keer (eentje in de achtertuin) heb ik de hoofdstam tot 30 cm boven de grond afgezaagd en de appelboom liep snel kransvormig weer uit. Het is nu een pracht van sierstruik geworden. Zo heb ik het deze keer opnieuw aangepakt. De 'Red Sentinel' is te mooi om volledig te verwijderen. De bloemen en de appeltjes zijn een lust voor het oog en in de winter komen de merels er hun buik vol eten. 

Zo'n dingen gebeuren nu eenmaal maar bij mij wellicht sneller dan bij een actieve tuinier.

terug thuis

Zonet eens door de tuin gewandeld en in de vlucht een paar interessante waarnemingen gedaan. Collage van grote wolbij, pluimvoetbij, oranje zandoogje en Arge pagana. Bij thuiskomst van de vakantie zat er ook een grootoorvleermuis in huis. Kan je je een mooiere welkomst voorstellen?

In Brenne & Berry, onze vakantiestek in het Franse Lingé, heb ik de ogen ook goed de kost kunnen geven. Je herkent ongetwijfeld de koningspage, de oranje luzernevlinder, de bruine vuurvlinder en een bloedrode heidelibel. Ik hoorde er ook voor de eerste maal een wielewaal en een zomertortel en zag een prachtig koppeltje distelvinken. Jammer dat ik deze nooit in onze tuin zie. Op een uitstap vonden we dankzij een tip van een 'insider' een kolonie bijeneters langs de Creuze. Een onvergetelijk moment.

Wat ik helemaal te gek vond, waren de majestueuze kardoenen bij onze B&B. Daar ben ik jaloers op. Als iemand ervaringsdeskundige is, laat me weten hoe ik ze best aanplant en overhoud.

B&B Brenne & Berry, Lingé Frankrijk. Een aanrader op alle vlakken.

wagenpark ontdieseld

Met 2 auto's en 5 chauffeurs in huis ( + eentje die weldra start met de rijlessen) is het niet altijd vanzelfsprekend om tijdig op het werk, de school, de studentenjob en fuiven te geraken. Af en toe wordt er in de familie een auto geleend om alle plannen realiseerbaar te maken. En ja, vaak worden de fietsen van stal gehaald en ook het openbaar vervoer wordt omarmd met 4 abonnementen. Die van ons en ikzelf kochten daarom een klein retro-autootje bij (zie hieronder) om dat soort problemen van de baan te helpen. Ook voor wat lokaal toerisme lijkt ons deze 20-jarige vierwieler best handig. Voor weinig geld alle problemen opgelost.

Ware het niet dat amper 2 dagen na de eerste rit met de Nissan Micra (zie boven) onze Opel Astra plots de geest gaf. Tijdens een nachtelijke rit in Hasselt viel hij stil. Weggesleept naar de garage alwaar het vonnis viel: distributieketting gebroken en motor perte totale. Alles op een rijtje gezet, bleek het niet zinvol om onze oude diesel op de baan te houden. Dat we het afgelopen jaar nog voor 900 euro stukken hadden vervangen om door de keuring te geraken, is even slikken.

In plaats van te treuren en te jammeren zochten we en vonden we snel een goede oplossing. We kozen voor een tweedehandse en betaalbare Opel Corsa van 2019, benzine. Een zwart model want de dames hier willen dat zo. Verrassend veel toeters en bellen op dat ding en aangedreven door een rustige motor waardoor de jaarlijkse Vlaamse verkeersbelasting laag is. Deze belasting wordt immers berekend op basis van het vermogen, de CO2-uitstoot en de euronorm.

Met de vervanging van ons busje door een Dacia (driecilinder - benzine) en de Astra door een Corsa is ons wagenpark volledig ontdieseld. De pech mag nu wel ophouden. Ook hier groeit het geld niet op de rug. 

We maken ons nu klaar voor een korte vakantie in Frankrijk. We kozen voor een B&B in het Parc Naturel regional de la Brenne. 

tegelijkertijd

Het was een bijzondere vlinderdag. Er passeerden gisteren een reeks vlinders die ik nog nooit eerder tegelijkertijd kon waarnemen. Het begon met een kleine parelmoervlinder, vervolgens een kleine ijsvogelvlinder met wat later een Spaanse vlag en een glasvleugelpijlstaart (zie foto). In de vooravond werd het mooie lijstje nog aangevuld met een koninginnenpage. Ook de 'algemene' dagvlinders waren present: een landkaartje, een oranje zandoogje, grote en kleine koolwitjes, atalanta's, boomblauwtjes, de gehakkelde aurelia en bijzonder veel dagpauwogen en citroenvlinders. Het zijn toch vooral de vlinderstruiken die deze vlinders weten te lokken. De citroenvlinders zijn dan weer zot van de grote kattenstaart.

matkop

Op de eerste zomerdag van het jaar vloog er een klein vogeltje tegen het venster. Gelukkig was het niet dood maar enkel een tijdje van zijn sus. Zelf was ik niet thuis maar een van de dochters nam enkele foto's van het vogeltje om het later aan mij te tonen. Pas weken later drong het tot mij door dat het misschien wel een nieuwe soort voor onze tuin kon zijn want het zwarte kopje had géén witte vlek (zwarte mees). Gisteren kreeg ik de bevestiging van een vogelkenner dat het een matkop is. Dus dubbel goed nieuws: het vogeltje vloog wat later terug de lucht in én onze tuin is een mezensoort rijker. 

Matkop, nog een beetje versuft