de filmaffiche van El Olivo |
De opa van de familie heeft zich altijd verzet tegen de verkoop van de olijfboom. Hij vindt dat zo'n eeuwenoude boom geen 'handelswaar' is en ook niet het bezit is van één generatie. Sinds de uitgraving en de wegvoering van de olijfboom is hij beginnen treuren en wegkwijnen. Het rouwproces is zo intens dat hij niet meer praat en eet. Enkel de kleindochter begrijpt wat er precies aan de hand is en zet daarom een reddingsactie op touw om de boom terug te halen.
(Opgelet: het einde wordt verklapt.) In gezelschap van een oom een vriend weet ze de olijfboom te vinden. Via sociaal media krijgen ze steun van actievoerders en ook de pers is aanwezig. Helaas is van enige medewerking vanuit het bedrijf geen sprake en als dan ook nog een telefoontje vanuit Spanje het droeve nieuws brengt dat opa overleden is, bedenkt de kleindochter het haalbare idee om een gezonde tak van de boom mee naar huis te nemen.
Zoals ze van opa geleerd heeft, ent ze deze tak op een onderstam en wordt de nieuwe nazaat op de plek geplant waar ooit de hoofdrolspeler van deze film gestaan heeft. De tot inkeer gekomen familie belooft om voor deze prille nazaat beter te zorgen dan voor de verkochte kolos, erfgoed dat nooit de familiegrond had mogen verlaten.
De kleindochter leert van haar opa hoe ze een olijftak moet enten |
'The Olive Tree' met als ondertitel 'Never lose touch with your roots' moet je als natuur- of bomenliefhebber zeker gezien hebben. Het is een onderhoudende film waar zeker en vast een traantje komt bij kijken. Met geld is in deze materialistische wereld helaas alles te koop - de olijfbomen worden met de duizenden gerooid om gekneld in plastieken kuipen in tuincentra gesleten te worden (veel daarvan geven binnen de 10 à 15 jaar de geest) - maar deze film wijst er terecht op dat de meest belangrijke zaken in het leven niet in geld uit te drukken zijn.
Zelf heb ik het ooit ook meegemaakt dat een prachtige zomereik, één van de mooiste van ons dorp en zelfs ingetekend op een beschermingsbesluit, op een dag omgelegd werd. Toen ik me hierover ging bevragen op het gemeentehuis, kreeg ik het droge antwoord: "de boom was kaprijp". Van bewondering of respect was geen sprake. De reus was niet meer dan enkele kubieke meters hout. Dan zwijgen we nog over die vervelende vallende bladeren .... .
Lijkt me een prachtige film en ik ben het helemaal met je eens. De mens dient respect te hebben voor bomen, zeker als ze oud zijn.
BeantwoordenVerwijderenHet is werkelijk treurig te zien hoe de mens erin geslaagd is om de intrinsieke waarden van alles wat het universum uitmaakt te herleiden tot niets meer dan 'marktwaarden'.
BeantwoordenVerwijderen