van voor en van achter

Tussen het herstellen van het ecoduct door, ben ik even met de kodak in de voortuin en achtertuin rondgewandeld. De solitaire bijen en de vlinders zijn erg in hun nopjes met de lentezon. De zwartkop liet zich even horen terwijl de tjiftjaf aanhoudend zijn twee-lettergrepig-liedje keelt. 

Op de fotocollage: de gehakkelde aurelia, de blauwe Anemone blanda, de rosse metselbij (vermoed ik), de witte Magnolia stellata, een citroenvlinder die nectar drinkt van de kleine maagdenpalm, met stuifmeel beladen bij op perzikbloesem, een bruine kikker, een zweefvlieg op dotterbloem en een van de vele dagpauwogen die thans rondfladderen.

eventjes de 'ster'

Magnolia stellata 'Rosea'

nog de enige Magnolia met open bloemen

maar er komen er nog aan .....

details Magnolia stellata 'Rosea'

tot de laatste snik

Gehakkelde aurelia die niet van opgeven wil weten.

Hoeveel vleugeloppervlakte heb je nodig om te kunnen vliegen?

Precies toch minder dan ik dacht.

hoi

bruine kikker

De pomp van de zwemvijver werd vandaag terug aangezet. De moeraszone, waar het water gefilterd wordt, werd ontdaan van al het rottend plantenmateriaal zodat er niet te veel voedingsstoffen in de vijver terechtkomen. Bij deze werkzaamheden is nabij contact met de bruine kikkers onvermijdelijk. Zij genieten ook al van de opwarmende zon. Sommige maken zich snel uit de voeten als ze mij zien en springen potsierlijk naar de nabijgelegen poel. Andere blijven stilletjes zitten als ware het stoere bewakers van de kikkerdril.

paartje bruine kikker

"Wat? Of ik de rugslag wil doen voor op de foto?"

weg met die 'bontjas'

Van alle magnolia's in de tuin staat de Magnolia stellata 'Rosea' het verst.

Het is ook mijn allernieuwste aanwinst. Deze roze stermagnolia vervangt de huizehoge

Robinia pseudoacacia die ik omwille van onze zonnepanelen

 jaarlijks een grondige snoeibeurt moest geven. Deze karwij leverde wel een hoop

rechte en duurzame palen en takken op maar het silhouet van de boom 

- ik zwijg dan nog van mijn eigen krakende botten en knoken-

was niet meer om aan te zien. Door deze snoei kwam de 'acacia' ook niet meer

tot bloei waardoor ik hem niet meer de moeite waard vond

om te behouden. De vervangende beverboom ziet er veel belovend uit.

De warme bontjassen worden momenteel afgeworpen en heel lang duurt

het niet meer tot de voortuin kan kennismaken met zijn nieuwe gast 

in volle glorie.

speenkruid

Doordat ik elk jaar broedknolletjes pluk van de speenkruidplantjes 

en deze in het wilde weg in de tuin verspreid, 

worden de speenkruidtapijten alsmaar groter.

Met het prachtige weer van dit weekend zijn de eerste

bloemen opengekomen. Tussen de krokussen en Helleborus

staan ze beeldig. Als het speenkruid openstaat, vliegen ook de

eerste overwinterende vlinders weer rond. De gehakkelde aurelia

is één van hen.

Gehakkelde aurelia op vlinderstruik (voor de lentesnoei)

heggenmus

heggenmus (gefotografeerd vanuit de keuken)

Vandaag ben ik begonnen met de eerste stukken lenteschoonmaak. Ik deed ook wat aanplantingen in het pas klaargemaakte vak nabij het prieeltje. Er vlogen heel wat vlinders rond. Ik zag citroenvlinders, gehakkelde aurelia's en dagpauwogen. In mijn buurt foerageerde een groepje staartmezen en tot mijn verrassing waren ook al 2 tjiftjaffen present. Onder de voedersilo zoekt een heggenmus gevallen zaadjes op de grond. Het is een knap vogeltje met een prachtig lied. Vanuit de keuken kon ik er een foto van maken.

In de zwemvijver zitten enkele bruine kikkers.

gratis wilde bijen

gratis bijenposters

Deze week ontving ik in een stevige kartonnen koker 2 grote posters van onze wilde bijen en bijenplanten. Via de digitale nieuwsbrief van 1001 voor biodiversiteit werd ik over dit interessant aanbod ingelicht. Deze posters zijn gratis af te halen in het Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen (na een seintje naar biodiversiteit@naturalsciences.be).

Wil je ze graag, zoals ik, via de post ontvangen, dan kan dat mits betaling van de verzendingskosten. Gelieve dan eveneens een mailtje te sturen naar hetzelfde adres waarna de concrete onderrichtingen volgen. (Ik heb 7, 12 euro betaald, een koopje.)

verse dril

eitjes van bruine kikkers

Gisterenavond vond ik de eerste kikkerdril van het jaar in de tuin. Elf klompen om precies te zijn. De bruine kikkers kozen voor het poeltje dat in verbinding staat met de zwemvijver. Mijn ervaring is dat heel wat eitjes daar uitgroeien tot dikkopjes maar eens deze het wagen om de zwemvijver te ontdekken, belanden ze in de kelen van de goudwindes. Daarom schep ik de klompen een van deze dagen in een emmer om ze in een veiligere poel te zetten. In deze poel is ook een ondiep gedeelte waar het water snel opwarmt. De kikkers zijn wel redelijk klokvast: de waarnemingen voorgaande jaren waren op 9 maart en 10 maart.

kwartet van de dag

Magnolia wilsonii

Hamamelis x intermedia 'Angelly'

Magnolia fogii 'Jack Fogg'

Berberis thunbergii 'Admiration'

en ... vandaag heb ik weer wat gras ingeruild voor een borderzone
met de bedoeling om wat meer kleur te creëren aan het bosprieel.

Omgespit, wat gedroogde koeienmest ingeharkt en afgedekt met een mulchlaag.
Weer 4 m² minder gras afrijden. :)

El Olivo

de filmaffiche van El Olivo

De wederhelft haalt regelmatig DVD's in onze bib. Zo af en toe zit er een pareltje tussen die me raakt. El Olivo (2006) is voor mij zo'n film. Een 2000 jaar oude olijfboom wordt door een Spaanse familie met geldzorgen verkocht aan een Duitse, niet onbesproken firma die hem als blikvanger in de bedrijfshal heeft geplaatst. De monumentale boom wordt tevens als logo gebruikt. De perfecte 'greenwashing' maar voor de boom een zielig eindstation.

De opa van de familie heeft zich altijd verzet tegen de verkoop van de olijfboom. Hij vindt dat zo'n eeuwenoude boom geen 'handelswaar' is en ook niet het bezit is van één generatie. Sinds de uitgraving en de wegvoering van de olijfboom is hij beginnen treuren en wegkwijnen. Het rouwproces is zo intens dat hij niet meer praat en eet. Enkel de kleindochter begrijpt wat er precies aan de hand is en zet daarom een reddingsactie op touw om de boom terug te halen.

(Opgelet: het einde wordt verklapt.) In gezelschap van een oom een vriend weet ze de olijfboom te vinden. Via sociaal media krijgen ze steun van actievoerders en ook de pers is aanwezig. Helaas is van enige medewerking vanuit het bedrijf geen sprake en als dan ook nog een telefoontje vanuit Spanje het droeve nieuws brengt dat opa overleden is, bedenkt de kleindochter het haalbare idee om een gezonde tak van de boom  mee naar huis te nemen.

Zoals ze van opa geleerd heeft, ent ze deze tak op een onderstam en wordt de nieuwe nazaat op de plek geplant waar ooit de hoofdrolspeler van deze film gestaan heeft. De tot inkeer gekomen familie belooft om voor deze prille nazaat beter te zorgen dan voor de verkochte kolos, erfgoed dat nooit de familiegrond had mogen verlaten.

De kleindochter leert van haar opa hoe ze een olijftak moet enten

'The Olive Tree' met als ondertitel 'Never lose touch with your roots' moet je als natuur- of bomenliefhebber zeker gezien hebben. Het is een onderhoudende film waar zeker en vast een traantje komt bij kijken. Met geld is in deze materialistische wereld helaas alles te koop - de olijfbomen worden met de duizenden gerooid om gekneld in plastieken kuipen in tuincentra gesleten te worden (veel daarvan geven binnen de 10 à 15 jaar de geest) - maar deze film wijst er terecht op dat de meest belangrijke zaken in het leven niet in geld uit te drukken zijn. 

Zelf heb ik het ooit ook meegemaakt dat een prachtige zomereik, één van de mooiste van ons dorp en zelfs ingetekend op een beschermingsbesluit, op een dag omgelegd werd. Toen ik me hierover ging bevragen op het gemeentehuis, kreeg ik het droge antwoord: "de boom was kaprijp". Van bewondering of respect was geen sprake. De reus was niet meer dan enkele kubieke meters hout. Dan zwijgen we nog over die vervelende vallende bladeren .... .

fan van verteringsprocessen

Elfenbanklje in detail

Bovenstaande foto stond reeds in mijn meest recente collage maar de kleurenpracht verdient het om in groot formaat getoond te worden. Elfenbankjes, ik ben er fan van. In de tuin liggen heel wat dikke takken van wilg en stukken boomstam van Amerikaanse eik. Het is echt de moeite waard om regelmatig eens gaan te kijken hoe het zit met het wegteren van dit dood hout en hoe zo'n pril elfenbankje uitgroeit tot een kunstwerk waar heel wat edelstenen jaloers op zijn. Het is ook dit proces dat ik beoog met mijn steenuil-project in een bewerkte inheemse vogelkers (Prunus padus).

Een hele rij op Salix
en zo 'leeft' deze afgewaaide wilgentak op een bijzondere manier verder.

binnenkort in de brievenbus

foto: Dirk Camps (met mijn kodak)

Groen Tessenderlo is terug tot leven gewekt en dat is een goede zaak. Ik duim voor ze en hoop dat de komende gemeenteraadsverkiezingen eindelijk eens nog eens wat groenen naar het Loois gemeentehuis sturen. Het is geleden van 1994 dat de ecologische stem er nog gehoord werd. Tot op heden blijf ik, jammer genoeg, de enige 'groene' * die ooit in het muffe Tessenderlo verkozen werd. Daarom is het niet zo verrassend dat de redactie van het nieuwe krantje me onlangs kwam opzoeken voor een babbel en een korte reportage. Ik was aangenaam verrast door de invalshoek: mijn ecologische tuin en de blog waarmee ik toch al meer dan 12 jaar een piepklein hoekje van het wereldwijde web kleur geef. Nu ben ik natuurlijk benieuwd hoe het er op papier gaat uitzien. 't Boerenbelang overtreffen is evenwel onmogelijk, dat was een huzarenstuk.

(* De verkiezingen van oktober 1988 leverde 1 zetel op voor Agalev. Onze campagne kostte in die tijd 15.000 frank of zo'n 375 euro.)

Onze groep van 1988