pantserjuffer

Je kunt er bijna je klok mee gelijk zetten. Tegen het einde van de grote vakantie, als je de vroege herfst in de lucht proeft, arriveren hier de heidelibellen en de pantserjuffers (foto). Die pantserjuffers hebben zo hun vaste rituelen. Zonnebadend aan de vijverrand hangen ze bijna steeds aan de verdroogde zaaddozen van Verbascum en de eitjes worden steevast onder de schors van een over het water hangende tak van de perzikboom gelegd.  Wat ik zo knap vind aan die pantserjuffers is de schitterende metaalgroene kleur. Bij bovenstaande foto had ik het geluk dat er vlakbij een emmer stond waardoor ik het beestje in een rustige achtergrond kon positioneren. Hierdoor komt het glimmende groen beter tot zijn recht.

meeting myself on a tile

Foto genomen in ons Verhundertwasserd toilet 

passie binnenshuis

De bloeikolf  van Anthurium

jagende blauwe glazenmaker

Een concurrent die zich in zijn territorium waagt, krijgt absolute prioriteit: die moét weg, al de rest kan dan even wachten. Een vijftal seconden later arriveert hij weer. Met horten en stoten, telkens een verplaatsing van amper een halve meter gevolgd door een kortstondige surplace, verkent het mannetje de buitenrand van de vijver. Af en toe schiet hij pijlsnel de hoogte in om even later weer terug te komen. Hij volgt grosso modo telkens hetzelfde parcours. Iemand met een kodak brengt daar weinig verandering in, wat het mogelijk maakt om een positie te kiezen waar hij zeker even passeert en hopelijk ook even stil hangt. A piece of cake voor iemand met een toestel met razendsnelle scherpstelling en een sluitertijd korter dan 1/2000 sec. maar met mijn compactcamera een hele uitdaging. Gelukkig heb ik vandaag, na 2 dagen werken, nog eens vrijaf en kan ik blijven kloojen tot er iets deftigs vastgelegd is.

De blauwe glazenmaker is jaarlijks van de partij in onze tuin. De meeste geboortes vinden plaats in de waterleliepoel maar de zwemvijver is het jachtterrein bij uitstek. 

25 jaar getrouwd

Zonder die van ons was deze dag ongetwijfeld onopgemerkt voorbijgegaan, maar luidens haar mededeling deze morgen zijn we precies vandaag (zie foto) 25 jaar getrouwd. Dat is niet slecht, zeker niet voor de wederhelft.  Ik zie er niet meteen anderen in lukken wat zij voor mekaar heeft gekregen. Een kwarteeuw samenleven met mij en nog steeds gelukkig zijn.... eigenlijk is dat buitenaards. Alle gelukwensen mogen dan ook aan Kristien gericht worden.

update (boeketje bloemen van mijn ouders):

oranje zandoogje

Veel vlinderbedrijvigheid is er niet met dit kil en nat weer.  Enkele koolwitjes, een muntvlindertje en dit vrouwtje van het oranje zandoogje. Het is een vrouwtje omdat de mannetjes in de voorvleugels nog een bruine geurstreep hebben. Op de bloemen van de Canadese guldenroede, een van de latere nectarleveranciers, vond ik twee dagen na mekaar een speciale wesp. Het juist determineren is moeilijk omdat ik geen enkele behoorlijke referentiebron heb maar ik vermoed dat het de groefbijendoder is.

Deze kleine wesp, die soms ook graafbijendoder genoemd wordt, vangt bijen (zand- en groefbijen), doodt ze en legt de dode lijfjes bij de eigen eitjes zodat de uitgekomen larven meteen een stevige maaltijd hebben. 

Terug van de Loirestreek

voor de gotische kathedraal van Tours

(wilde ik al lang bezoeken)

Vanuit onze camping in Limeray vlakbij de Loire bezochten we  Amboise, Tours, Chambord en Villandry. Ik had deze keer bewust mijn fototoestel thuisgelaten, als ik dan toch de behoefte voelde om een herinnering vast te leggen, kon ik beroep doen op de dochters die hun smartphone op zak hadden. Volgens mij slapen ze en douchen ze ermee! Ik heb geen spijt gekregen van deze keuze al heb ik nu wel geen 'bewijs' van mijn alleerste blauwe houtbijen (tuinen van Villandry) en kolibrievlinders, beide prachtige beesten om bezig te zien.

Dat is nog eens een brug! (Beaugency)

Het waterpeil in de Loire was bijzonder laag waardoor deze machtige rivier - die ontspringt in de Ardèche en uitmondt in de Atlantische oceaan - nogal magertjes overkwam. Toch zorgt de combinatie rivier, bruggen, kastelen, oude steden en wijn ervoor dat je je probleemloos enkele dagen goed kan bezighouden. Het Loiredal is niet voor niets ook Unesco-werelderfgoed.

poserend voor Chambord

Ter afsluiting van onze korte Frankrijk-vakantie bezochten we de Chambres d'Hôtes in opbouw van mijn neef en man in de buurt van La Châtre (grensstreek Indre/Creuse). Het is een adres om in de gaten te houden want zowel hun boerderijcomplex met tuin als de omgeving verrastten me enorm. Op enkele minuten rijden waren we zo in de 'Ardennen'. Bovendien heeft Jan intussen zijn diploma van volleerd kok behaald  om zijn gasten ook een smakelijke Table d'Hôtes aan te bieden. Zijn vegetarische schotel met quinoa en gnocchi was opperbest. Voor mensen op zoek naar rust, ruimte en natuurbeleving (de biodiversiteit is er wat anders dan hier) gaat dat daar een geliefkoosde stek worden.

Zicht vanuit het bos op de tuinen van Villandry

Als dat project ginder klaar is om gasten te ontvangen, breng ik jullie wel op de hoogte. Mét GPS geraak je dan wel terplekke, zonder.... zal moeilijk zijn. Na 7 uurtjes bollen via Chateauroux over Parijs en Mons (met 2 péages) arriveerden we terug thuis. Ook altijd een mooi moment. 

geen titel gevonden voor dit

jaarlijks blogverlof

We gaan er (een tijdje) tussenuit en ik wuif jullie graag uit met Jeff Buckley.

en de winnaar is ......

.... de citroenvlinder met 10 stuks. Toevallig is er dit weekend van de telling een ware invasie van witte (vrouwtjes) en gele (mannetjes) citroenvlinders.

2 citroenvlinders aan het buffet (soms 3)

Ook de bruine zandoogjes zijn goed present. In heel Vlaanderen ziet het er naar uit dat de atalanta de meest getelde vlinder gaat zijn.

bruin zandoogje op kaardenbol

De planten waar de vlinders het gekst op waren zijn: vlinderstruik, grote kattenstaart, opvallend veel op kaardenbol (foto's boven), wilde marjolein en -elk jaar een succesnummer- de Veronicastrum (foto onder).

Bloemen in overvloed bij de Veronicastrum

de 'pretbederver' is er ook weer bij