20 jaar samen

Vandaag al 20 jaar samen met mijn oudste dochter.

vuurjuffer in de haag

In de gemengde kornoelje-beuk-wilde rozenhaag merkte ik vandaag nog eens een vuurjuffer op. Het is niet de eerste juffer die ik dit nieuwe seizoen te zien kreeg. Dat gebeurde precies een week geleden en toen zat er eentje in de kweeperen (foto onder). De vuurjuffer is hier altijd de eerste soort die na de winter opduikt. De langsprietmotten fladderen ook rond.

langsprietmotten (2 van een hele zwerm)

Mettekoven - Veulen - Mettekoven

Vandaag wandelden we 2 uitgestippelde wandelingen vanuit 'Greenspot Mettekoven'. We kozen voor een combinatie van de langste tocht met de kortste. De bloesems van de kerselaars en de appelbomen waren nog in prima staat. De wolken waren hier grijs en daar bijna donker zwart en af en toe viel er een pak regen uit. Wanneer dan toch de zon even doorbrak -zie foto 1 - was het licht fotogeniek maar meestal waren het maar grauwe uitzichten.

Vreemd om in zo'n prachtig landschap vast te stellen dat wandelpaadjes met onkruidbestrijdingsmiddel ros werden gespoten. Op het einde liep het bijna helemaal mis toen ik met mijn met natte leem 'besmeurde' schoenen, bij het betreden van een houten pad, uitgleed en hard tegen de grond smakte. Met wat pech hadden ze me kunnen afvoeren. Mijn linkerheup doet pijn en het lijkt alsof ik met een whiplash opgezadeld zit. Mijn ogen draaien gelukkig niet in 't rond want anders zat ik nu niet te bloggen. Fijn is wel wat anders.

Info over Greenspot Mettekoven: langste wandeling en kortste wandeling. Halverwege passeer je het Kasteel van Veulen en in het Martenshof (start en einde) kan je terecht voor een drankje (veel streekbieren) en een hapje.

Magnolia 'Genie'

deugddoende regen

Het beetje regen deze nacht heeft de tuin duidelijk goed gedaan

foto: avondterras, deze morgen

En op de pas verschenen Oost-Indische kersen

liggen parels van regenwater te schitteren.

Magnolia 'Ian's Red' blijkt dé aankoop van het jaar te zijn,

ook nat blijven de bloemen sierlijk en stevig.

Magnolia 'Genie' na een regenbui

kruipend zenegroen

zenegroen in bloei

tussen jonge lavas of maggiplant

Cherokee Chief zet zich open

De Cornus florida 'Cherokee Chief' verandert met de dag,

de rode schutbladen passen bij de paarse tuinstoelen.
Ook genieten is het momenteel bij onze wilde appel,
ooit ergens ontsproten uit een weggegooid klokkenhuis
vervolgens verplant naar ons avondterras
en nu een wolk van roze bloemen.

onder de lakens gebeurt het

Een koppeltje oranjetipje op een judaspenning. Liefjes naast mekaar. Links het vrouwtje en rechts een mannetje. Braaf zo. Tot je goed kijkt wat er onder 'de lakens' gebeurt: jawel, wel degelijk een paring. Normaliter zou zo'n oplettend duo nooit zoveel geduld hebben met mij als fotograaf, maar voor een naderende kodak het liefdesspel onderbreken, zo zot zijn ze nu ook weer niet.

gedoogbeleid

aankomst van specialletjes

Vandaag kwamen hier 2 van onze kleinere dagvlinders aan: een vrouwtje van het oranjetipje (links - het vrouwtje heeft niks oranje maar heeft wel de gemarmerde onderkant van het mannetje) en de voorjaarseditie van het landkaartje. Het oranjetipje landde op een judaspenning en het landkaartje werd door de jongste van het huis gevonden op een sneeuwspirea. 

Blinde bij op dotterbloem

plaats voor potten

Op het pleintje waar altijd de outdoor-pingpongtafel stond, hebben we nu onze verweerde ronde tafel met 5 stoelen geplaatst. De hierdoor ontstane lege hoeken hebben we aangekleed met nieuwe pottengroepen. Hoe meer groen, hoe liever. 

Na vruchteloos tweedehandse vorstvrije potten gezocht te hebben, zat er niets anders op dan nieuwe te kopen. Mét een gat in de bodem want een minivijver was niet meteen hetgeen ik voor ogen had. Voor de eerste maal heb ik de potgrond gemengd met bentoniet (klei) om eens te kijken of het enig verschil uitmaakt. In theorie wordt door bentoniet aan de grond toe te voegen "de vochthuishouding verbeterd", ook zouden er zo "minder voedingstoffen uitspoelen". 

Daar de potten bijna altijd in de zon staan, koos ik voor  zonminnende planten: Verbena bonariensis, Helenium 'Rubinzwerg', Erysimum 'Bowles Mauve' (muurbloem), Agastache foeniculum 'Black Adder' (dropplant), Linum perenne 'Saphir' (vlas), Tragopogon porrifolius (paarse morgenster) en Chrysanthemum x rubellum 'Clara Curtis. 

juweeltje

Je hebt van die betoverende bloemen die gemaakt lijken om als broche op je jas te steken. Het Zeeuws knoopje heeft die charme bij uitstek en de bloemen van  Parrotiopsis jacquemontii (foto onder) ook wel wat. Ook deze pas geopende schutbladen met bloemknopjes (foto boven) zijn mijn inziens pure juweeltjes van de natuur. Ze behoren toe aan de Cornus florida (Cherokee Chief) en worden de komende weken nog een stuk groter.  Van ver zijn ze in deze fase nog onbeduidend maar van dichtbij valt hun schoonheid niet te negeren. Weinig edelsmeden die dit voor mekaar krijgen.

Haspengouw bij je thuis

krentenboompjes als achtergrond voor de gele pavia (Aesculus flava)

De wilde kers, de pruimelaars en onze perzikboom staan in bloei. Toch zijn het onze talrijke krentenboompjes (die ik ooit als bosplantsoen aanschafte) die hier het gevoel geven in de fruitstreek te vertoeven. Liefhebbers van bloesems, ook die met een bescheiden tuin, kunnen niet om het krentenboompje heen. Ooit schreef ik het al ergens: wie met een ecologische tuin wil starten, schaft zich een appelboom, een teil met water, een gele kornoelje en een krentenboom aan. Een onfeilbaar startpakket van pakweg 15 euro.

bloemen tellen is onbegonnen werk

Als de bloemblaadjes afvallen is het feest niet over. Net zoals bij het 'grote fruit' schenkt ook de Amelanchier ons (en de vogels) lekkere vruchten. Als de kleine bessen rijp zijn - ze zijn dan donkerrood/paars gekleurd -smaken ze naar een mix van appeltjes en bosbessen. Ik eet ze recht van de boom maar omdat het er zo veel zijn mogen de merels, duiven e.a. mee-eten tot ze bijna ontploffen. Confituur of moes heb ik er nog niet van gemaakt maar het kan niet anders dan dat dat begeerlijk smeersel oplevert.

nu in bloei, in het najaar lekkere vruchten

In de herfst speelt het krentenboompje haar laatste troef uit en wat voor één! De verkleuring van de bladeren behoort tot de mooiere in onze tuin en hiermee zijn prachtige combinaties mogelijk. Aan de zwemvijver heb ik zo voor een groep krentenboompjes een gele pavia (net zoals het krentenboompje van Amerikaanse origine) aangeplant. Deze verkleurt knaloranje en dat levert tesamen een warme, kleurrijke hoek op. Wie zijn tuin ecologisch beheert en behoedzaam schoffelt of wiedt, ontdekt hier en daar jonge krentenboompjes. Ook dat is meegenomen.

Nog een tip in dit verband: als je een appel eet, gooi het klokkenhuis dan altijd weg in je tuin. Ik heb zo al een heleboel wilde appelboompjes verkregen. De grootste ervan is toch al 2 meter.

dat verrast me

Ik ken de winterkoning vooral van zijn nestbouw in onze fietsenstalling of het tuinhuis waar hij soms een leeg plantenpotje of houten kistje uitkiest om voor het nageslacht te zorgen. Voorts ken ik hem/haar ook van zijn tik-tik-tik-geroep (op automatisch vuurgeweergewijze) dat soms zo luid en zo aanhoudend is dat het bijna op mijn zenuwen werkt. Maar deze morgen verraste de winterkoning me. 

Vanop de top van een boom, beschenen door de ochtendzon, zong hij een verbazend knap lied. Zo mooi dat ik eerst niet geloofde dat het een winterkoning was. Er schuilt duidelijk een grotere zanger in dat vogeltje dan ik voor mogelijk hield. Ook de zwartkop is sinds zondag terug in de tuin en ze zijn met een groepje. Het verschil met of zonder zwartkoppen is hier echt heel goed te horen. Samen met de zanglijster en de vele merels is de zwartkop de mooiste zanger van onze tuin. 

treurbeuk met olifantenstaart

grappige treurbeuk

庭の夕日

de karrenwielbeslagsiertuin

De kans dat de karrenwielbeslagsiertuin in de Vlaamse of Hollandse groene-vingers-middens ooit een begrip wordt, zoals de vierkantemeter-moestuin,  is quasi onbestaande. En dat is een beetje ook de bedoeling, afwijken van de grote hoop is altijd een karaktertrek geweest. Als iedereen timmert aan een vierkante bak, kies ik voor een cirkel. Als de 1 m²-moestuintjes de modegril zijn, maak ik er eentje van (r x r x Pi) 1,76 m2. In plaats van sla, munt en worteltjes ga ik voor sierlijke vaste planten. De karrenwielbeslagsiertuin dus, op dit moment nul zoekresultaten met Google.

Er is ooit een tijd geweest dat er met paard en kar gewroet werd. Onder die karren stonden grote houten wielen die met een gietijzeren of smeedstalen beslag verstevigd werden. In mijn kinderjaren heeft mijn vader ooit zo'n karrenwiel met as gekocht en deze in de grond gebetonneerd waarmee wij onze eigen paardenmolen hadden. Later werd dit wiel tegen 2 bomen geplaatst, rood-zwart geverfd, en in die tijd was dat een fraai tuinornament. Je kon er ook Pelargoniums aan ophangen. Behalve in Bokrijk-achtige musea is het hout op de meeste plekken intussen weggerot en schiet in het beste geval enkel het ijzeren beslag nog over. Hier stond het al decennialang roest te vergaren, tot gisteren, toen een afstervend stukje hersenen me het concept van de karrenwielbeslagsiertuin schonk. Iets in mij zegt dat ik er geen patent hoef op te nemen.

Met wat overschot betonklinkers, 3 kasseien, een arm kleiklinkers en het beslag creëerde ik dus mijn eigenste cirkelvormig - 1,76m² -siertuintje, onder de schaduwwerpende kastanjebomen. De ronde vorm voelt er logisch aan wat van een vierkante bak niet kan gezegd worden. De grond was verdicht dus deze werd los gespit en vermengd met goede potgrond.

Aan de koude windzijde plantte ik 3 Deutzia 'Kalmiiflora', net als onze boerenjasmijnen mooie, lichtgevende heesters als ze in bloei staan. Voor deze laagblijvende heesters zette ik een wat ongebruikelijk ensemble: 5 Anemonopsis macrophylla, 3 Uvularia grandiflora, 3 Persicaria amplexicaulis 'High Society', 3 Cimicifuga racemosa 'Atropurpurea' en nog wat Geranium (gescheurde stukken) uit de eigen tuin. Succes is niet verzekerd maar dat maakt het net spannend. In een latere fase wordt ook de buitenrand wat verfraaid, misschien met bekoorlijke vergeet-mij-nietjes.

Vergeet-mij-niet, hoezeer de karrenwielbeslagsiertuin er ook om smeekt, ik vrees ervoor. Of wacht eens. Als ik nu eens rondstrooi dat zo'n ijzeren ring voor magische groeikrachten zorgt en stress en -waarom niet- ook rugklachten en nierstenen geneest ....

prima ouderwets

Zaailing van Ribes sanguineum

ontkiemd naast onze pruimelaar 

met kleine gele sappige pruimpjes

wat een mooie mengeling geeft 

van roze en witte bloesems

vol gezoem van smaakvolle beestjes

die deze ouderwets genoemde plant

nog steeds naar waarde weten te schatten.

Black Tulip

Magnolia 'Black Tulip' (ontdaan van de achtergrond)

De Magnolia x soulangeana, de Magnolia stellata en de Magnolia 'Susan' zijn drie prachtige beverbomen en daarom worden ze ook in groten getale aangeboden en aangeplant. Na de rooiing van onze perenboom kwam er in de voortuin een grote plek vrij om eens eens wat anders te doen. Ik koos voor de Magnolia 'Black Tulip' omgeven door enkele vlinderstruiken 'Black Knight'. De Black Tulip, die zoals je ziet helemaal niet zwart is, staat momenteel in bloei en hij valt reuze mee. Voor een keer lijken de bloemen precies op de afbeelding van het naamkaartje.

bel me niet meer

Omdat het de voorbije maanden de spuigaten begon uit te lopen met al dat bellen voor dit en voor dat, heb ik me zonet on line ingeschreven op de bel-me-niet-meer-lijst. Dat was in enkele seconden allemaal ingevuld en na een bevestigings-e-mail van mijnentwege kreeg ik meteen een antwoord terug: 'bedankt voor je inschrijving op de Bel-me-niet-meer-lijst'. Eenvoudig en hopelijk even doeltreffend.

De bel-me-niet-meer-lijst zorgt ervoor dat je geen ongewenste reclame meer ontvangt via telefoon. De wet verplicht bedrijven of organisaties, die via telefoon commerciële aanbiedingen doen, deze lijst te gebruiken. Zij halen je telefoonnummer en naam uit hun belbestanden en zullen je zo niet meer bellen voor hun producten of diensten of voor speciale promoties.

bijenhotel van deurslingers

Twee kapotte deurenslingers van houten kralen en bamboestokjes, wat doen we ermee? Ze liggen al geruime tijd ergens in de tuin te rotten op de grond. Zouden ze we ze niet beter effenaf in de vuilzak steken? Ooit heeft iemand met veel zorg al die stokjes op maat geknipt, er een touw doorgestoken en er een bevallige slinger van geknutseld. Een beetje respect misschien? Laat ons eens iets proberen. Een nieuw (bijen)hotel voor de microbeestjes.

Een kader of een bak timmeren had ooit gekund maar ik koos ervoor om gebruik te maken van de op het Zuiden gerichte houten wand van onze fietsenstalling. De spleet vanonder en vanboven met een lat dichtgetimmerd en het stapelen kon beginnen. Toen alle stokjes van de deurslinger op waren, merkte ik dat ik niet toekwam. Daarom werd de ruimte in drie kompartimenten onderverdeeld, dat scheelde een hondertal stokjes. Door een verkeerde beweging viel even daarvoor zowat de helft van de stokjes terug op de grond, maar laat ons daarover zwijgen. Niet iedereen moet dat weten.

De houten lat met 2 oogvijzen waarmee de deurslinger wordt opgehangen, werd mee gerecycleerd. Om de stokjes goed klem te zetten, gebruikte ik een stengel van Miscanthus (prachtriet) die ik hier en daar tussen de stokjes stak en met de snoeischaar afknipte. Af en toe moet ik dat opnieuw doen, want zo'n bamboestokjes krimpen en zetten uit. Als ze los komen te zitten, steek ik er terug wat riet tussen.

2000 kamers for free !

Hierboven zie je het eindresultaat. Al tijdens de werkzaamheden kwamen er beestjes in de stokjes gekropen. Dat wordt een succes. Behalve 2 afgedankte deurslingers heb je er ook wel een vaste hand voor nodig. Veel jaren moest ik daar niet meer mee wachten, want de bibber komt sowieso. Wat zot in de kop helpt ook. En vakantie. De houten kralen heb ik nog, dat is iets voor later.

(Nieuwe website Natuurpunt en VELT: Wonderlijk Wild)

gatverkenning

deukmetselwesp inspecteert gat van minihotel

solitaire bij met vuurgoudwesp

bezoek voor de judaspenning

zijn slurfje zit wel nog niet goed
toch niet om nectar te drinken

zaaiwerk

Ik waag me alleen aan 'kinderlijk' eenvoudig zaaiwerk.

Voila, 't zaaiwerk voor dit jaar zit erop. Veel stelt het niet voor: in de voortuin werd enkele weken geleden een pakje blauwe luzerne ingezaaid (besteld via VELT) en vandaag strooide in het zegekruid (uit mijn vaders tuin) uit en werden de zaden van de Oost-Indische kers terplekke in de bodem geduwd. De witte Oost-Indische kers is een bodembedekker en de rood-geel-oranje is de gekende klimmende variëteit. Deze laatste zette ik tegen een houten keermuurtje waar hij vrijelijk tegenop mag klimmen. 

De roze - de 'Cherry Rose' - heb ik in 't pakje gelaten. Die kleur vind ik niet passen in onze tuin maar mijn vrouw, die de aankoop deed, ziet wel mogelijkheden in wat potten. Benieuwd wat dat allemaal gaat geven. De blauwe luzerne is intussen al massaal gekiemd - wat gaat dat goed! - en hopelijk lokt de plant de vlinders en bijen die ik in mijn gedachten heb. 

aanplant groep grassen

Momenteel (net uit bed) voel ik me als een plank. Houterig en onplooibaar. Alle spieren lijken geforceerd alsof ik een dubbele marathon heb gelopen. Toch heb ik niet meer uitgevreten dan een halve dag plantjes in de grond steken. Omdat ik de nieuwe aanwinsten echt in de watten wilde leggen, deed ik dat wel met blote handen en op mijn knieën (soms met een stuk karton eronder) dus ver moet ik de oorzaak niet gaan zoeken.

De 2 cirkels die ik in december creëerde zijn hierbij aangeplant. Niet met zilverkaarsen zoals eerst gepland maar met een bonte mengeling Geranium, Irissen, Verbena hastata, hondstong, jabobsladder, smeerwortel, Knautia macedonica, voorjaarslathyrus en een witte Japanse sierkwee.

Helemaal achteraan in de tuin -de vroegere trampolineplek- werd een kale plek volgezet met grassen (zie foto). Ik koos voor Deschampsia cespitosa, Stipa gigantea en Stipa tenuifolia, matig gemengd met paarse scharnierbloem (Physostegia virginiana). In de linkerhoek plantte ik een zelf opgekweekte, een afleggertje eigenlijk,  Aesculus parviflora.

ruwe smele met Stipa tenuifolia (vedergras)

In het kastanjen hek komt nog een Clematis en op het bergje zand een vijftal mannetjesvaren. Hiermee is de nieuwe hoek, waar de drie Cornus florida 'Cherokee Chief' de blikvangers zijn, klaar.

terug van weggeweest

Enkele weken geleden waren onze overwinterende vlinders al van de partij maar de koude heeft ze terug de bescherming doen opzoeken. Gisteren, op paasdag, fladderden enkelingen terug door de tuin. Hierbij 2 mannetjes van de citroenvlinder die zichtbaar genoten van de warme zonnestralen. Bij die citroenvlinders heb ik nu toch al vaak hetzelfde gedrag waargenomen, met name dat ze zich graag verstoppen onder de bladeren van een Rhododendron. Ook gisteren weer, geambeteerd door een of andere fotograaf, vloog de citroenvlinder in een grote Rhododendron en weg was hij. De judaspenningen bloeien ook en dat betekent hier dat de oranjetipjes op komst zijn. Ik ben benieuwd wanneer ik de eerste zie.

de eerste baantjes

Er komt leven in de kikkerdril. De eitjes werden gedeponeerd in de nacht van 11 maart jl. en gisteren merkte ik op dat de kikkervisjes intussen uit hun beschermend cocon zijn. In die bruine soep herken je duizenden kikkervisjes met kop en staart. Allemaal zullen ze zich wagen aan hun eerste baantjes in de moeraszone van onze zwemvijver. Hooguit een tiental zal uiteindelijk het geluk hebben ook een bruine kikker te worden.

de eerste magnoliabloem

... in onze tuin siert de Magnolia 'Ian's Red'. De bloem is nog gesloten maar dat is een kwestie van dagen. De Magnolia 'Black Tulip' lijkt de volgende te worden.

Magnolia 'Ian's Red'