krulhazelaar

De hazelaar is hier samen met de gele kornoelje de eerste heester die tot bloei komt. Zodra het na de winter wat warmer wordt, zie je de mannelijke katjes langer worden. In deze katjes wordt enorm veel geel stuifmeel geproduceerd zodat de kleine rode vrouwelijke bloempjes (waarvan je de zee-anemoonachtige stijlen met stempels ziet) via de wind toch bevrucht zouden worden. Hoe meer rondvliegend stuifmeel, hoe meer kans dat er eentje op een stempel terechtkomt. 

Op de foto zie je onze krulhazelaar met een vrouwelijk bloempje in bloei. Onderaan hangen drie mannelijke katjes waarbinnen het stuifmeel aan het rijpen is. De hazelaar is een schoolvoorbeeld van een éénhuizige plant - de vrouwelijke en mannelijke bloemen komen voor op dezelfde struik - met éénslachtige bloemen - bloemen hebben ofwel mannelijke ofwel vrouwelijke voorplantingsorganen. De hazelnoten worden hier allemaal opgegeten door de eekhoorns. In het jungle-achtige takkengestel van de krulhazelaar nestelt elk jaar een merel.

bloeiwijze van de Cornus mas net voor het opengaan van de bloempjes

verjaardagsfeest

de sfeer zit er goed in :)

Vandaag was de familie uitgenodigd op het 18de verjaardagsfeest van Jo.

Voor de gasten fabriceerde ik een borsjtsoep en een pasta pesto met broccoli.

Een ijsje van 't IJsboerke met vers fruit of cuberdonsaus sloot het eerste gedeelte af.

Voor na de pauze had die van ons allerlei taarten gebakken waarvan een tweetal

voor de allereerste keer. De verjaardagsgâteau kwam van een bakker.

Tijdens dit feestje werd onze familie ook uitgebreid: 4 kleine nieuwe guppy's.

We hebben ze nog maar enkele dagen en wat ik niet wist is dat een guppy een 

ovovivipare vis is. Ineens zwommen er extra kleintjes bij in de visbokaal.

enkele taarten van het feest

alle dagen slapen

mijn rap-rap-logo

Een nieuwe beweging is geboren: Alle dagen ... slapen. Als stichtend lid ben ik meteen toegetreden. Slapen kan zo goed doen! Je beseft het pas als je het mist.

prutsgewijs

Een collage van fragmenten
uit de onderkant van slechts 1 klimopblad in tegenlicht
(vanuit de filosofie dat alles wel zijn charmes heeft - mij uitgezonderd dan)


- zie ook: collage van bevroren plassen -

20 kg erdoor

Roodborstje en koppeltje tortelduiven

De laatste restjes van de 20 kg voedersilomix voor de vogels is in de namiddag uit de zak geschud. Het is precies alsof de vogels het weten want ze zijn erg hevig om er nog wat van mee te pikken. Allemaal passeren ze nog eens de revue inclusief het koppeltje tortelduiven dat nu toch al jaren een veilige plek heeft gevonden in het dennenbosje vlakbij de achtergevel.  Zij ruimen het gesmost zaad op onder de voedersilo, zo gaat er niks verloren. Een koppeltje eksters is al enkele dagen bezig met takken aan te dragen. Ze bouwen naarstig aan hun nest en dan weten we dat ze vanuit dit 'arendsnest' alle bouwperikelen van de klein vogels nauwgezet gaan opvolgen. Niet omdat ze geïnteresseerd zijn in hooi- en leembouw maar wel in het jonge vlees dat er zal geboren worden. 

Photoshop 25 jaar

bloempje in een bloem

Photoshop is 25 jaar op de markt en hierdoor kan je her en der de mogelijkheden en vooral bloopers van dit beeldverwerkingsprogramma ontdekken. Zelf gebruik ik het programma niet meer - in de beginjaren van deze blog was dat wel anders - omdat het oersimpele Picasa volstaat om de belichting en de bestandsgrootte wat bij te stellen.  Maar dat het een fantastisch programma is om de onnozele uit te hangen, staat buiten kijf.

nog wat kleurrijke planten erbij

Door het bovenste dun pelletje bevroren aarde weg te schoffelen, konden er gisteren prima nieuwe veroveringen aangeplant worden. De vroegere speelweide mist nog wat kleur en verticale structuur en daar probeer ik wat verandering in te brengen. De plantzones had ik in december al klaargelegd en in een tuincentrum naar mijn hart vond ik enkele interessante zaken die er beeldig gaan staan. 

Als boom (links met steunpaal) koos ik een  Magnolia 'Ian's Red'. Deze winterharde Magnolia bloeit in maart-april met grote paars-rode bloemen en ligt wat in het verlengde van de 'Genie' en 'Black Tulip' die ik eerder aan mijn collectie toevoegde. Ook de 'Ian's Red' is van Nieuw-Zeelandse makelij. Als ouders worden M.'Pickard's Ruby' en de wat bekendere M. 'Vulcan' vermeld.

In de buurt van deze nieuwe aanwinst plantte ik een Viburnum plicatum 'Shasta'  die in mei met een zee aan witte bloemen gaat bloeien en vervolgens opvallend helder rode bessen krijgt waar de vogels verlekkerd op zijn. Ietwat plantenkenner zal in deze sierstruik de Viburnum plicatum tomentosum 'Mariesii' herkennen want zijn genen zitten er overduidelijk in.

Seringen heb ik altijd bewonderd om hun verslavend lekkere geur. Mijn bompa had er staan net als mijn eigen ouders. Het parfum is evenals deze van de meiklokjes onovertrefbaar. Het is bovendien geen moeilijke plant. Hij gedijt prima in onze arme Kempische zandgrond en daarom schafte ik me een interessante variëteit aan, de 'Lila Wonder' die een wit randje op zijn bloembladen heeft.

Aan de veldkapel verwijderde ik de gele Magnolia 'Daphne' om hem tussen de groep pluimhortensia 'Wims Red' neer te poten. Er zat te weinig groei in daarom dat ik het elders eens ga proberen. Door de 'Daphne' te verplanten werd er plaatsgemaakt voor de rood bloeiende bloemkornoelje 'Sweetwater'. Ik verwacht dat zijn bloemen perfect gaan matchen met de dieprode kleur van de gebruikte stenen in de kapel. Het is bovendien al meteen een volumineuze struik wat toch anders oogt dan dat schraal stammetje van de gele Magnolia.

Het jachtterrein van de sperwer en onze kat die er voor pietsnot bijloopt.

Tijdens mijn plantwerkzaamheden hoorde ik roepende buizerds in de lucht. Vlakbij het jonge muntstruikje vond ik ook wat zwarte pluimpjes en een plas bloed, duidelijk de restanten van wat ooit een trots mannetje merel moet geweest zijn. Bijna zeker is dit het werk van de sperwer die in onze tuin meermaals voor onrust zorgt.

fietsen richting bierhoeve

Foto: Averbode bos en heide, met in de verte De Bierhoeve.
Rond het vennetje vind je in de nazomer de zeldzame tengere pantserjuffers.

iemand stuurde mij een pakje

Een kartonnen doos en alles is al betaald. Voor Ludo Rutten. Wow, een verrassing van jewelste. Snel opengedaan, open gerukt eigenlijk, want om alles rustig van de overvloedige plakband te ontdoen ben ik nu niet in de stemming. Chaos muss sein! 

Ik vind 5 cd's ... 15 bij nader toezien:

"Dream Theater" van Dream Theater

de nieuwe van Alanis Morissette met bonus Live CD

Best of Bram Vermeulen (3 stuks)

4 cd's Pure Metal

en een doos met 5 albums van Jean-Luc Ponty 

waaronder Enigmatic Ocean, zalige muziek.

Echt opbeurend is dat. Reuzetof dat er nog zo'n goede mensen bestaan die me zo'n oorstrelend pakket kado doen. En dat ze dan nog weten wat ik tegenwoordig graag hoor! Straf. 

foto uit Milaan

De dames hebben een reeks foto's doorgestuurd waaronder deze voor de Dom van Milaan.

Ze lijken er dus toch echt te zijn. Maar veel paraplu's precies? Terwijl 't hier 30 graden is.

hoe is het ermee?

Alle vrouwen van het huis zijn de deur uit. Ze vertoeven momenteel ergens in Milaan en zoals je met hun ziektebeeld kan verwachten, zijn ze er gisteren naar een voetbalmatch gaan kijken. Zo heel af en toe denken ze aan de achterblijvers van het thuisfront en dan arriveert er viavia een berichtje 'hoe is 't ermee'? Toch lief van ze? Mmmm, ze bedoelen of alles nog goed is, met de konijnen. Alles is nog prima met de 2 konijnen, ten bewijze hiervan heb ik zonet een foto doorgestuurd.

ons grijs konijn

nieuwe vogelkijkhut

 Aan het vertrek van één van mijn gebruikelijke wandelroutes door Averbode bos en heide heeft Natuurpunt een nieuwe vogelkijkhut gebouwd. Deze hut bevindt zich vlakbij de parking aan de Turnhoutsebaan, de verbinding tussen Diest en Veerle-Laakdal, en is zowat in het midden gelegen tussen de abdij van Averbode en de zandberg van Tessenderlo (Gerhagen). 

De drie kijkgaten zijn gericht op het Munninckxgoor, één van de herstelde historische vennen in het wandelgebied. Op de blog van Averbode bos en heide wordt dit ven een 'ware vogelmagneet' genoemd. Zo werden er vorig jaar lepelaars en steltkluten gespot. Tijdens mijn wandelingen heb ik helaas nog niet veel leven rond dit ven gespot. Wat verderop heb ik wel een keer een blitse ontmoeting gehad met een opvliegende klapekster en dat was heel bijzonder. 

Hamamelis 'Arnhem' en meer van dat

De 6-jarige Hamamelis x intermedia 'Arnhem' die ik onlangs bij de familie van Heijningen kon krijgen, is intussen bezig met het ontrollen van zijn geurige bloemen. Daarmee is hij hier één van de latere variëteiten die in de bloei komt, alleen de 'Twilight' - een selectie van van der Werf - staat nog volledig in de knoppen. De petalen hiervan zitten nog knus opgeborgen  maar met de stijgende temperaturen zullen ook zij snel van gedacht veranderen. 't Is hier dit jaar een bloemrijk toverhazelaarjaar, alleen de 'Aurora' heeft geen enkele bloem. 

Ook opvallend mooi, alle tuinbezoekers begonnen er zelf over, is de Hamamelis 'Brevipetala' - letterlijk: met korte kroonbladen - omdat het geel naar het oker neigt en de bloemen op pomponnetjes gelijken. Deze 'Brevipetala' is voor plantenliefhebbers een interessant geval. Daar waar hij eerst als een Hamamelis mollis (de Chinese toverhazelaar) werd beschouwd, denkt men tegenwoordig dat hij een hybride is tussen deze Hamamelis mollis en de Hamamelis vernalis, één van de Amerikaanse botanische toverhazelaars. 

Nog een laatste alinea over onze toverhazelaars en dan zal het wel welletjes zijn voor dit seizoen. Ik had al lange tijd een scheef en schots doch rijk bloeiend exemplaar dat ik niet op naam kon brengen. Niet dat dat zo erg is maar als er achter gevraagd wordt, sta ik toch niet graag met mijn mond vol tanden. Ik was er intussen uit dat het zeker geen Hamamelis x intermedia was en ook geen wilde scheut van Hamamelis virginiana, de Amerikaanse soort die bijna altijd als onderstam (bij enting) wordt gebruikt. De klein blijvende bloemen en de geur wezen me richting Hamamelis japonica, de Japanse toverhazelaar.

 Omdat ik daarstraks passeerde bij de vermoedelijke verkoper van deze onbekende plant - 'vermoedelijk' want heel zeker was ik er niet meer van - ging ik op zoek of er nog ergens zo'n exemplaar te vinden was. Jawel, het geluk was eens aan mijn zijde, het is de Hamamelis japonica 'Arborea' (Ottolander, 1862). Leuk was dat ik daar bij mijn rondgang aangesproken werd door een bloggende tuindame die me herkende waarna een plezante babbel volgde. Als ik wil, kan ik gezellig zijn ... al is het stralen gelijk een toverhazelaar er al lang niet meer bij.

bovenaanzicht van de net gedetermineerde toverhazelaar

de Vriezeman als kunstenaar

Ice-painting by Nature

Vandaag ingeblikt bij verschillende bevroren plassen die ik op mijn krakende winterwandeling tegenkwam. Het begon met één 'ijsschilderij': dat is precies een eendenkop! Wat verder: en dat lijkt toch wel echt op een menselijk embryo (midden onder)! Weet je wat, dacht ik bij mezelf, ik ga eens een reeks ijsplakkaten met mooie tekeningen fotograferen en er thuis een collage van maken. Wie weet, trekt het wel op iets? 

Om je een idee te geven van hoe dit concreet gebeurde, toon ik je één van die magnifieke ijsplekken die ik op een bospad vond:

Eerst zag ik er een snoek in maar bij nader speuren ontwaarde ik links de eend (eerder een vogelbekdier blijkt nu) en rechts een egel. Om de collage te maken sneed ik geschikte oppervlaktes uit de foto's die ik vervolgens via het regelen van de kleurintensiteit bij mekaar liet passen. Bij natuursteen vind je soms ook van die psychedelische tekeningen met hier en daar zelfs een fossiel. Vanop een afstand bekeken, en zonder vooraf te weten wat het is, lijkt de collage ook wel wat op blauwe hardsteen. Ik zou er zo onze inkomhal willen mee vloeren. 

ochtendgloren bij stadsvest Diest

een liedje dat me wel aanstaat

Uit de DVD die hier ergens in de kast steekt.

bezigheidstherapie

Veel meer dan vanuit de warme keuken vogelfoto's nemen zit er nog niet in. De koorts en de verstopte neus zijn wel weg maar de koppijn en het hoesten bederven nog wat de levenslust. 'Goed uitzieken en veel rusten' zei mijn huisarts en de sympathieke controle-arts, die op vraag van mijn precies wat wantrouwige werkgever kwam uitvissen of ik geen schijnzieke ben, beaamde dit: 'zo kan je geen andere mensen aansteken!'.  

Als toemaatje kwam er deze week nog een vlijmscherpe splinter kies los in mijn tandvlees te zitten. Hierdoor schoot ik bij elke verkeerde beet een halve meter de hoogte in en ook de bijhorende licht bloedende wonde werd bij het bijten telkens weer opengelegd. Omdat ik met griep niet naar de tandarts trek, zocht en vond ik in mijn werkbak een geknipte trektang (wel wat verroest maar mijn spuiten tegen de klem zouden in orde moeten zijn) waarmee ik dat stuk afgebroken mensenivoor uit mijn kaak kon sleuren. Even een helse pijnscheut maar intussen toch al een goede ingreep gebleken. 

 Op de foto's: een pimpelmees, een boomklever, een vrouwtje huismus, een roodborstje (er zitten er momenteel 3), een heggenmus tussen de druiven, een groenling en het silhouet van een boomklever in de vroege uurtjes. Op het bipolair-gestoorde-mussenvrouwtje na zien ze er allemaal fit en gezond uit. 

op een kilo steekt het niet

... maar Het Laatste Nieuws online gaat vandaag nog een stap verder:

.... zelfs de plaats van de komma speelt geen rol meer.

bomen liegen niet

..... ofwel is één van mijn kinderen hier langs geweest

bijzondere boombewoners

Ook op de tuinbank groeien sierlijke korstmossen, deze bijvoorbeeld: