pijnlijke kniezwengel.

Je kan het politieke recuperatie noemen maar ik hou het - Paul van Ostaijen indachtig- liever bij het 'naaien van Kate Ryan'.

Het zat er aan te komen. De overwinning van de Looise Singermachine Kate Ryan (Je t'adore) wordt intussen volop aangegrepen door politieke pluimgewichten om zichzelf ook eens in de kijker te stellen. Als je zelf niks te bieden hebt kan je het op de rug van een ander eens proberen. Kate als ezelin voor de eigen politieke kar gespannen.

Zeg nu zelf, deze week werd op de frontpagina van de passe-partout van Diest -Tessenderlo Kris Gaethofs, caféuitbater en naar 't schijnt ook liberaal lid van het schepencollege, opgevoerd. In vette letters vernemen we dat "de zege (van Kate) voor een groot gedeelte aan de uitbater te danken is".

Wij die dachten dat het lag aan het zangtalent van Kate of het zweet van de sufgeoefende dansers of de duizenden stemmen van sms-end Vlaanderen maar neen... "de schepen plakte affiches, deelde folders uit en stuurde ( je hebt vrije tijd of niet) sms'jes met de vraag om op Kate te stemmen." Voorts lezen we dat de schepen zelfs ooit een duetje met Ryan zong en dat haar nummers dagelijks in het café worden gedraaid. Tja, als je dan nog niet moogt zeggen dat de zege aan jou te danken is! En niet voor een ietsiepietse maar 'voor een groot gedeelte'!?

Omdat ook de burgemeester en de rest van het schepencollege nog eens graag met hun smoel naast die van Ryan in de krant komen, hebben ze nu opdracht gegeven om een "feest- en ondersteuningsprogramma voor Kate Ryan" uit te werken. De Looise schatkist als podium. Muziek als glijmiddel. M' adorez! Winners hebben vele vrienden.

Kate, ik geef je een goede raad: vooraleer je in Tessenderlo op een podium klimt, steek dan een stevig soepbord in je broek! Rectale scheurtjes kan je in de Grote Eurosongfinale missen als kiespijn. De fameuze kniezwengel mag niet in het gedrang komen!