uitstapje naar het Atomium

Eén van de bollen vanuit een kijkvenstertje in het atomium.

Deze namiddag maakten we gebruik van onze oververdiende brugdag om het gerenoveerd Atomium te bezoeken. Weinig kleur in de wolken vandaag behalve wat grijstinten. Zelfs geen ministraaltje zon. Prima omstandigheden om Waterkeyns zilverkleurig kunstwerk te fotograferen. Een blauwe lucht heeft natuurlijk ook wel iets maar naar mijn bescheiden mening komt ons nationaal pronkstuk van Expo '58 beter tot zijn recht bij somber weer. Het atomium lijkt dan majestueuzer en het kermisattractie-achtige is er dan ook wat af.

Bij somber weer kom je dicht in de buurt van zwart-witfotografie

Natuurlijk zijn we met ons zessen ook binnen gegaan. Goedkoop is dat niet maar net zoals bij de Sagrada Familia in Barcelona, kan je die investering beschouwen als een persoonlijke bijdrage tot de instandhouding van ons erfgoed. Bovendien, architecturaal is het atomium een prachtstuk. Van ijzer een ronde vorm maken is geen lachertje (en dat 102 meter hoog!) en van binnen kan je prima bestuderen hoe ze dat voor mekaar hebben gekregen. Hoedje af daarvoor.

Bewondering is ook gepast voor de immens lange roltrappen, de supersnelle lift en de wijdse uitzichten over onze hoofdstad. Maar verwacht voor de rest niet te veel van het aanbod binnenin het atomium. Eén van de bollen is "very low-profile" ingekleed als tenstoonstellingsruimte over de Expo '58, in de middenste bol kan je wat drinken of van een ijsje of wafel smullen en helemaal boven kan je -mits reservatie- eten in het restaurant. En dan heb je het zowat gehad.

Het atomium schittert zelfs in een achterruit

Na twee uurtjes rondkijken hadden we zowat alles gezien. Het dreigde gaan te regenen, het werd behoorlijk donker en zin om in een file verzeild te geraken had ik niet. Daarom vertrokken we terug richting Tessenderlo maar niet zonder de afspraak te maken om in de zomer Brussel terug een goeiedag te komen zeggen. Het Eeuwfeestpaleis, de koninklijke serres, de basiliek van Koekelberg, Horta, het justitiepaleis, de Marollen,... er is nog zoveel te zien. Eén mensenleven is toch echt te weinig.

al bij al toch plezant!