vroeg bezoek

 

Deze week werden we al driemaal aangenaam verrast toen we de gordijnen van onze slaapkamer opentrokken. Vandaag was het opnieuw het geval: een koppeltje wilde eenden dobbert op onze zwemvijver en lijkt het er erg naar zijn zin te hebben. Het vrouwtje vertoefde vandaag in het kruid van het moeras, wie weet vindt ze het er wel geschikt om te broeden. Evenwel, als we de rolluik beneden naar boven trekken, vliegen ze beiden op, de wijde wereld in. Nog 2 zaken die ik graag deel: de matkop was gisteren nog eens van de partij. Een tof meesje dat ik zelden te zien krijg. In de vijver was er ook een speciaal tafereel te zien, zo speciaal dat ik ingegrepen heb. Een mannetje van de bruine kikker had zich vastgeklemd aan een van onze grotere goudwindes. De vis kon nauwelijks nog bewegen, met het schepnet heb ik de goudwinde bevrijd van de oversekste judoka. Waar was die gast zijn gedacht?

 

Foto's vanachter het slaapkamerraam genomen.

eerste kikkerdril

 

Begin maart, dat betekent hier dat de bruine kikkers 's nachts hun eitjes komen afzetten. De voorbije nacht was het zover. De eerste lading kikkerdril is een feit. Drie eiklompen liggen in de helofytenfilter van de zwemvijver (zie foto), de vaste stek voor de bruine kikkers, vermoedelijk omdat daar het water het warmst is. Wat betreft voortplanting, is het evenwel geen goede keuze want de dikkopjes zwemmen naar de zwemvijver waar de goudwindes hen opwachten om ze op te eten. Daarom dat ik de klompen verplaats naar onze 2 andere waterpartijen waar geen vissen in zitten. Na de week vries een tijdje geleden, vonden we 8 dode bruine kikkers. Ook dat hoort erbij.

de kleine bonte specht

 

De foto is maar aan de triestige kant maar wat erop staat maakt me blij. Het is immers nog eens een nieuwe vogelsoort voor onze tuin, de KLEINE bonte specht met name. Heel hoog op een dode tak van een kastanje hing hij, al speurend naar insecten onder  de schors. Het was door het geluid dat hij maakte, dat ik hem vond. Nu is de grote bonte specht al jaren een vaste gast, hij broedt zelfs in het verwaarloosde bos van de buurvrouw, maar deze was toch meer dan een kopje kleiner. Nog een herkenningspunt van dit mini-spechtje is de zwart-wit gestreepte rug. 

Naar het Magrittemuseum

 

Verborgen Werk

Vorige zaterdag nam het vrouwvolk mij mee naar Brussel, in hoofdzaak om een bezoek te brengen aan het Magrittemuseum maar een stadswandeling was ook voorzien. We reisden met de trein. Het museum is vlakbij Brussel-centraal en we hadden hier ook nog gratis treinticketten liggen. Het idee kwam van die van ons die het museum al lang op haar onuitputtelijk verlanglijstje had staan. Voor mezelf, nog steeds worstelend met mentale problemen, was het een flinke oefening in het 'uitstappen-maken' zoals voorgeschreven door de psycholoog. Ik vertrok met weinig goesting alhoewel het surrealisme me wel kan bekoren.

De Kunstberg met zicht op het oude Brussel

De Belgische René Magritte (1898-1967)  kennen we allemaal van zijn " La Trahison des Images (1928-29)" of  "Het verraad van de voorstelling" met de geschilderde tekst: Ceci n'est pas une pipe. Dit werk hangt niet in het museum, net als heel wat andere vertrouwde afbeeldingen. Niet getreurd, het Magrittemuseum heeft voldoende andere kunstwerken in huis om de trip naar Brussel te doen. Het museum gaat er prat op dat ze de "belangrijkste collectie ter wereld" in haar bezit heeft; meer dan 230 werken verspreid over drie verdiepingen.

De Brand

De Terugkeer

Voortgaand op de 'pijp-en-duif-beelden' die je overal te zien krijgt, had ik het idee dat Magritte maar een beperkt schilder was die het vooral moest hebben van zijn gekke titels. Dat vooroordeel moest ik snel bijschaven want zijn schildertechniek is van een hoog niveau. Ik vernam dat Magritte zelfs geen atelier had maar dat hij zijn schilderijen aan de keukentafel produceerde. Bij mij zouden de doeken vol vetplekken en koffie hangen maar niets daarvan bij Magritte. Eén van de mooiste werken die ik er vond, was De Vlamterugslag uit 1943 (privécollectie):

Aan eén van de vele toezichters vroeg ik of er foto's mochten genomen worden. De vriendelijke man zei dat het geen probleem was tenzij het infobordje een doorstreept toestel toonde. Dus denk niet dat ik stout ben geweest. De stadstrip dan.

Het drukbezochte Warandepark met het koninklijk paleis en het parlement konden we niet links laten liggen. We gingen er op zoek naar halsbandparkieten en moeilijk bleek dat niet te zijn. Op de grote Markt was nauwelijks volk, de anders overvolle Beenhouwersstraat was leeg en aan Manneken Pis was plaats in overvloed. Corona laat zich heel goed voelen.  Manneken Pis zag er vreemd uit, als je niet wist dat hij daar wel degelijk stond, zou je er zo voorbij lopen, oordeel zelf:

 Rond 16.00 uur slenterden we terug naar het centraal station. Dankzij een extra trein (dank je wel) geraakten we al zittend in Leuven. Hier stapten we vlot over op de trein naar Hasselt met halte in Diest, het station waar we meestal zaken mee doen. We sloten de gemaskerde uitstap af met verse fritten uit de frituur. Gelukkig geen surrealistische fritten maar echte, gemaakt van patatten.

nectar

 

Je las het ongetwijfeld ook, er vliegt al 't een en 't ander rond maar de beestjes vinden nog geen nectar. Dat probleem heeft zich hier ook enkele dagen gesteld omdat onze krokussen reeds uitgebloeid waren maar intussen is de natuur ter hulp gekomen en zijn er nieuwe nectarbronnen beschikbaar. De kleine maagdenpalm is zo'n snelle bloeier en je ziet de hommels en de citroenvlinders er graag op vertoeven. Ook de paarse dovenetel staat in de bloei en biedt nectar aan. Een heester die heel veel bezoek krijgt, zowel van aardhommels (foto boven) als van steenhommels (foto onder), is de mahoniestruik. In ons geval zijn dat 2 Mahonia x media.

Ik zie ook heel wat hommels landen op de bloemen van de toverhazelaars. Lang vertoeven ze er niet maar ze worden er blijkbaar toch door aangetrokken. Veel nectar of pollen vallen er niet te 'rapen' want in de imkerlijst die ik gebruik, staat dat de Hamamelis een nectarscore heeft van 1/5. Sinds gisteren is de redding nabij want de Prunus-familie komt in de bloei. Hier zijn dit de kerspruimen en de sleedoorn, beide met de maximumscore van 5/5. Boeiend om het allemaal te volgen.