2018

apenkaart

Er is vandaag 

een andere getalletje 

op mijn levensteller

verschenen.

Vijfenenvijftig

amai.

Een mooi moment

om mijn 

m u g g e n b e e t

rusten te leggen.

Na 13 jolijte jaren

is 't mooi geweest

niks is oneindig

bij alles komt ooit dat punt.

Een dikke zoen

van uw aimabele 

kapoen

Ludo

uitkijktoren zonhoven

de toren aan de Wijers in Zonhoven

Uitkijktorens heb je in alle vormen en hoogtes. Ik heb er wel iets mee, zeker als de ontwerpers moeite doen om er iets bijzonders van te maken. De Kuchlbauerturm in Abensberg, naar een schets van Hundertwasser, is ongetwijfeld de zotste die we hebben beklommen. De Vlooybergtoren in 't Hageland fascineert omdat het contragewicht volledig ondergronds zit. De gerenoveerde Maagdentoren van Zichem is zeker ook een geslaagd project omdat het een mooie combinatie is van ijzerzandstenen authenticiteit en eigentijdse staalbouw. Allen hebben gemeen dat ze volk op de been brengen en op 't eind van de beklimming een ongewoon zicht cadeau doen, al zijn de beloofde "prachtige vergezichten"  vaak overdreven.

De uitkijktoren is mooi in het landschap geplaatst.

Bij onze tweede wandeling in de Wijers met vertrek in Zonhoven (rode wandeling, 9 km) konden we kennismaken met de 15 meter hoge uitkijktoren naar een ontwerp van Architecten Delobelle uit Gent. De Wijers die vroeger en nog nog steeds dienst doen als viskweekvijvers, gaven de ontwerpers het idee om te vertrekken vanuit de vis als kernidee. Uiteindelijk werd de toren getekend als ware het 'een naar lucht happende vis' die uit het water springt. Je hebt heel wat fantasie nodig om dit beeld er in te zien maar eigenlijk is dit bijkomstig. De staal-ceder-rietconstructie is mooi ingepast in het natuurlandschap en de kleuren zilver en bruin komen terug in de waterspiegel, de herfstbladeren en het rietgewas. De trappen klimmen ook goed, zelfs bij sterke wind zoals tijdens onze wandeling.

Bovenaan, met zicht op de vele vijvers.

Bij onze eerste wandeling was de toren er nog niet. Ik vind de nieuwe creatie zeker een meerwaarde ook al belette de grijze dag ons om ver te kijken. Niet voor niets schieten gelijkaardige projecten als paddenstoelen uit de grond. Aan de Lommelse Sahara heb je er intussen één, in het Turnhoutse vennengebied kwamen we er een tegen, Sas 4 in Dessel kreeg er één, aan de 1000-jarige eik in Lummen werd een kleine opgetrokken, in het natuurgebied Hageven te Neerpelt kan je op de oever van de Dommel ook een toren beklimmen, .... bij elk natuurgebied zonder natuurlijk hoogtepunt wordt er tegenwoordig wel eentje gebouwd. Goed voor de avontuurlijke toeristen en fotografen maar zeker ook voor de ontwerpers die hun eens flink kunnen laten gaan. 

optrekkende mist

Albertkanaal Meerhout

Ik heb je al eens verteld dat ik heel vaak een omweg maak bij de rit naar mijn werk. Ik doe dat omdat ik graag over de nieuwe brug over het Albertkanaal rijd. Ook omdat het een mooie, elegante brug is maar toch vooral omdat er zo vaak prachtige vergezichten zijn aan de rechterkant, met zicht op het Sas van Genendijk. De mooiste ochtendzonnen passeren er de revue. Ooit moet ik die kleurrijke taferelen eens fotograferen maar vandaag was het me om de optrekkende mist te doen. Tussen 9 en 10 uur kreeg ik de mooiste beelden, temeer omdat de opkomende zon regelmatig kwam piepen door de grijze sluier.

Vrachtschip duikt op uit de mist

Van de brug in Zittaart reed ik vervolgens naar het Sas van Genendijk. Sluizen hebben me altijd al geïnspireerd en zoals ik je op deze blog al toonde, hebben we er aan 't Kanaal Bocholt-Herentals een reeks hele schone. De mist was bij aankomst al redelijk opgetrokken waarmee ook de kleuren tevoorschijn kwamen. Hier zijn het weer de windmolens die ik zo fotogeniek vind. Voor eventuele kinderen zijn de stijgende en zakkende schepen best wel de moeite om eens te bekijken.

aangemeerd schip (met grijsfilter)

herfstblad op dagblad

De Morgen Focus d.d. 18/10/17

herfstblad van gele pavia

herfstbeelden

De wilde wingerd aan de voorgevel

De valse christusdoorn voor de veldkapel

Een atalanta op Sedum

Rode herfstkleur van de Rhododendron 'Whitethroat'.

De lila bolletjes van de Callicarpa

Vurig herfstblad van de amberboom

Achtergevel van het huis met klimhortensia, wilde wingerd en Ampelopsis

ochtendlicht

Vlinderstruik beschenen door het allereerste ochtendlicht dat door de bomen geraakt.

meewerkend voorwerp

Mooier dan ik het ooit zelf had kunnen maken:

de natuur als meewerkend voorwerp.

erfstukken

"Jezus exploring new music"

innig moment

Bij de verdeling van enkele erfstukken bleek er weinig belangstelling te zijn voor de beelden van Jezus en Maria. Via een telefoontje vroeg mijn vrouw of ik geïnteresseerd was. Natuurlijk. Toen ze er mee thuiskwam bleken het 2 heel mooie beelden te zijn, wel wat beschadigd en onze aller vriend Jezus heeft geen handen maar wel 2 erg gedetailleerde voeten. Zijn tenen zijn langer dan de mijne maar ik heb de tenen van mijn moeder en die zijn aan de korte kant. Nu kan ik uitvissen wat ik er ga mee aanvangen. De kapel is reeds bewoond en de ene Maria wegjagen om er de andere haar vaste stek te geven, vind ik geen goed idee. Ze er samen in steken, loopt gegarandeerd ook slecht af. 2 vrouwen samen dat is altijd ambras.

de herfst geplukt

Zonet wat herfststemmige bladeren in de tuin geplukt

en uitgespreid op een blauwe bedsprei.

The making off:

wie kijkt ziet

Bij mijn wandelingen durf ik nogal eens van de voorgeschreven knooppunten afwijken. Afgeschafte bospaden zorgen tegelijk voor weinig natuurverstoring en interessante vondsten. Wie rustig stapt en kijkt, ziet van alles. Op de foto: een naaktslak hapt van een paddenstoel, wolken als schubben van een paddenstoel, een bloedrode heidelibel op een adelaarsvaren, een stinkend kortschild in dreighouding en een berkenboleet in een bedje mos. In de eigen tuin is het nu vooral genieten van de herfstverkleuring.

schaapjeswolken

Mijn wekelijkse detoxwandeling op woensdag leverde me enkele bijzondere wolkenfoto's op. Bij éen van de vele vennen in de omgeving van de abdij van Averbode werden de schaapjeswolken perfect weerspiegeld op het wateroppervlak. Door voldoende afstand te nemen kon ik de beplanting beperken tot een smalle boord op de foto. De eik wilde ik er graag bij.

goud

(fotocollage: Ludo Rutten)

Rode Pavia

graag

insectenfeest

De klimop staat in bloei en dat betekent insectenfeest. 

Bloeiende klimop is een mooie aanvulling op de gekende herfstbloeiers

zoals asters, sedum en herfstanemoon. Zelf zie ik met het blote oog

niet wat al die insecten zo kan bekoren maar die wolk zweefvliegen, 

wespen, hoornaars, solitaire bijen en vlinders spreekt voor zichzelf.

(op de foto: atalanta op klimopbol, hoog in een hulst)

zwarte ooievaars

Woensdagvoormiddag werk ik niet meer. Sinds vorig jaar heb ik dan een extra halve dag, onbetaald uiteraard, waardoor ik een werkweek heb van 2 maal 2 dagen. Dit biedt de gelegenheid om op woensdag  in de tuin te werken - niksdoen mag ook - of gaan te wandelen. Zo ging ik vandaag op zoek naar de zwarte ooievaars die in het gebied Averbode bos en heide gesignaleerd zijn. In het Munninckxgoor vond ik er meteen 3. Wat ver weg om ze goed te zien maar toen ze wat later opvlogen, samen met de vele aalscholvers en eenden, kwamen ze een pak dichterbij. Andere mensen waren er niet. De stevige wind nodigde uit om er een wandeling tegenaan te gooien en zo kwam ik terecht bij een kudde schapen die tussen de heide en de pijpenstrootjes graasde.

Zwarte ooievaar in de lucht

Rumterras

Het "rumterrasje", meer dan 10 jaar later.

Waren vandaag van de partij:
klein geaderd witje
dagpauwoog
klein koolwitje

cosmea en herfstanemoon

dor blad of toch niet?

Alweer een sterk staaltje camouflage. Had ik de vlucht van het gamma-uiltje niet aandachtig gevolgd, dan had ik nooit zijn rustplaats ontdekt. Hij zocht doelbewust een bruin, verdord en opgekruld blad op om er zich aan vast te hechten en -hopsakee- zich weg te toveren. Dat lukte helemaal, enkel de letter 'gamma' in de vleugel bleef herkenbaar.

het gamma-uiltje in detail

digital cosmea's

Cosmos bipinnatus

1 bloem, 9 variaties

flamingopluimen

meegebracht uit Cuba 

door de vrouw en kinderen

flamingopluimen

Clematis x jouiniana

Clematis x jouiniana 'Mrs Robert Brydon'

volle bak

Vandaag heb ik nog geen vlinder gezien maar zondag was het volle bak. Na een stevige natuurwandeling luierde ik een namiddag lang in eigen tuin. Nieuwe vlinders, net uit hun cocon, zochten naar nectar en vonden dat in ruime mate bij de hemelsleutels en asters. De atalanta (foto 1) sprong er uit. Zo kakelvers en zo glimmend dat hij alle andere vlinders in schoonheid overtrof. In de achtertuin vlogen 3 landkaartjes, heel wat kleine koolwitjes en een dagpauwoog. Ook present in onze tuin is de buxusmot (foto onder) ook al hebben we geen buxus van betekenis aangeplant. Haast elke keer als ik door de tuin stap, vliegt hij wel ergens op om vervolgens onder een blad roerloos gaan te hangen. Zelfs op mijn kantoor in de school dook hij op. Ik denk dat de buxusmot intussen wel echt breed verspreid is in onze contreien. Overal wordt hij waargenomen en dit met heel gemengde gevoelens. Sommigen roemen zijn schoonheid, anderen vervloeken hem omdat de rupsen ervan alle buxussen, waarvan sommige jarenlang getrimd werden tot ware kunstwerkjes, naar de haaien helpen. 

Holsteen

Omwille van het Pukkelpopgebeuren stelden we een bezoek aan de Holsteen in Zonhoven 2 weken uit. Dit hadden we beter niet gedaan want de purperen heide rondom was al flink ros geworden. Niet getreurd evenwel, de heidewandeling bleef indrukwekkend en ik zag er zelfs mijn eerste blauwvleugelsprinkhanen. 

Het was in eerste instantie toch de bedoeling om kennis te maken met die veel besproken prehistorische zandstenen die zich vlakbij het vertrek van de wandeling bevinden. Alhoewel Zonhoven slechts een half uurtje van de deur is, was het toch de eerste maal in mijn leven dat ik ze zag, voelde en beklom. Een gat in mijn cultuur werd alzo gevuld. De meest noordelijke steen zou de enige vaste prehistorische polijststeen van Vlaanderen zijn. Deze steen werd in het neolithicum (11.000 V.C.) gebruikt om werktuigen, pijlen en messen te slijpen en te polijsten.

De polijststeen met duidelijk zichtbare groeven en polijstvlak

Wat volgt zijn enkele beelden die ik inblikte tijdens de wandeling. De oudste dochter vergezelde ons. Even uitblazen van de twee herexamens en ik .... van de allereerste schooldag. Dit wordt weer aanpassen aan een tegennatuurlijk binnenleven.

Vrouwtje heidelibel op infobord

Een dode berk in het heidelandschap

Het glooiend landschap maakt de vergezichten interessanter.

We deden de 'gele wandeling' door bos en heide.

Er zat wat spanning in de lucht, altijd goed voor de foto's.

Waren we 2 weken vroeger gekomen, zag je nu de paarse struikheide.

Hier gingen we natuurlijk even zitten en het was hier
dat we de blauwvleugelsprinkhanen zagen vliegen,
net vlindertjes uit de blauwtjesfamilie.