veel drinken

trappistenbierglas
 voor deuropening met vliegenlinten

Met zo'n hitsig weer moet je voldoende drinken. Met deze volkswijsheid in gedachte grabbel ik af en toe een koel flesje uit de frigo. Het aanbod: bier, veel soorten bier, dat in de koelkast terechtgekomen is via enkele bierkorven die me cadeau gedaan werden. 90% van de soorten ken ik van haar noch pluim wat van elke dronk een ware ontdekkingstocht maakt. Alle trappistenbieren zitten ertussen, La Trappe inclusief, maar ook heel veel regionale biertjes die bij wijze van spreke ergens in de stal gebrouwen worden. Normaal drink ik nooit of toch heel zelden bier maar met tropische temperaturen en languit hangend in de zetel voor de Tour kan de smaak me wel bekoren. Bruin meer dan blond. Extra hop mag. 

1 flesje, meestal een 33'er, volstaat om me licht beneveld te maken. Tegen dat de renners aankomen is de mist wel opgetrokken. Eén biertje dat me bijgebleven is, is het Poperings Hommelbier uit Watou. De Lucifer van de makers van de Gouden Carolus was ook niet slecht. De bruine Ciney liep lekker binnen en de Pannepot, goed voor Alc. 10% VOL en gebrouwen in Vleteren, mag me ook altijd opnieuw worden aangeboden.  De Natte Lore schonk ik aan een bezoeker maar de Boon Oude Geuze - hij bestaat voor "'90% uit malse lambiek van 18 maanden oud, 5% karaktervol bier van 3 jaar en 5% heel jonge lambiek" - kon maar één bestemmeling hebben, mezelf. Er ligt nog heel veel te wachten in de frigo, te veel voor één maag en 2 nieren. Als ik levend terugkom van vakantie, wat niet vanzelfsprekend is want ik moet naar Tallinn (algemeen gekend als het einde van de wereld), zal ik eens wat hulp inroepen. Ook die bak Bink Bloesem moet dringend weg. Liefhebbers houden de oproep best in de gaten. 

Of het moet zijn dat de achterblijvers - zij die niet meegaan naar de Estlandse afgrond van de planeet - geholpen door klasgenoten, buren, nonkels en vrienden, tegen dan alles leeg gezopen hebben. 

intussen aan de veldkapel

.... groeien en bloeien de kaardenbollen op Maria's hoogte.

de Japanse wijnbes

rijpende Japanse wijnbes

Een tuinwandeling dezer dagen gaat steeds gepaard met het plukken en eten van allerhande rijpe bessen. Van de struik recht in de mond, verser kan het niet. In mijn tuin vind je ze overal, verspreid tussen de bloemen en struiken. Het merendeel belandt in de gulzige snavels van de vogels en dat vind ik prima. Delen is een levenshouding.

De rode aalbessen dragen dit jaar prima en dat geldt ook voor de blauwe bosbessen. De wilde bramen zien er veel belovend uit maar veel rijpe vruchten hangen er nog niet aan. De Japanse wijnbes (foto), dat is hier op mijn arme zandgrond de absolute topper. Elk jaar een behoorlijke opbrengst, ziektevrij, bestand tegen mijn (godgeklaagde) snel uitdrogende bodem, zichzelf vermeerderend (spontane afleggers) en wat een sierlijke verschijning.

Mij doet de Japanse wijnbes denken aan de zonnedauw. Vergelijk de bovenstaande foto maar eens met dit plantje! Vleesetend is de wijnbes niet maar licht klevend is hij zeker wel. De vruchten plakken een beetje, niet storend evenwel. Vandaar dat ik bij de aankoop van mijn allereerste exemplaar voor alle zekerheid aan de kweker vroeg of die bessen wel eetbaar waren. Toen wist ik niet beter.

Intussen pluk ik elke dag de meest rode bessen ertussenuit en trakteer zo mezelf op een gezond tussendoortje. Bij enkele bollen ijscrème zijn ze nog lekkerder.

bruin zandoogje

vrouwtje van bruin zandoogje op krulhazelaar

De  interne Google-zoekrobot van Muggenbeet vond geen enkel zoekresultaat bij 'bruin zandoogje' en dit na bijna 10 jaar bloggen. Het bont zandoogje, het koevinkje en het oranje zandoogje kwamen al wel aan bod. Het moet zijn dat de vondst van het bruin zandoog-vrouwtje van gisteren een primeur is ofwel heb ik er al die jaren gewoon over gekeken, dat kan ook. Heel opvallend is deze vlinder niet en verwarring met het oranje zandoogje is niet uitgesloten. Het voornaamste verschil met deze laatste is dat het bruin zandoogje (Maniola jurtina) geen oranje vlek heeft in de achtervleugels (bovenzijde) en dus veel bruiner oogt dan het oranje zandoogje (Pyronia tithonus). 

Ik heb dit jaar niet te klagen over de vlinder-diversiteit. De verschijning van het zeldzaam bont dikkopje blijft het hoogtepunt van dit seizoen. De terugkeer van het koevinkje doet me ook deugd. Toch is er ook een groot gemis: waar blijven de distelvlinders en de koninginnenpages? 

kwartet vlinders

landkaartje, boomblauwtje, kleine vos en dagpauwoog

Na zovele dagen regen komt de zon sinds gisteren toch af en toe eens piepen. Het moment bij uitstek voor de vlinders om uit hun schuilplaats te komen. Ik kan zelf ook van de zonnewarmte genieten want in Frans-Vlaanderen brachten we 4 dagen lang door in een klamme tent met een nat grondzeil. Geen streepje zon is ons daar gegund maar .... voor de Tour en 100 jaar WOI moet je wat over hebben. Op zo'n dagen kan je de Zuid-Fransen in Bienvenue chez Les Ch'tis niet anders dan gelijk geven: het weer in Nord-Pas de Calais is erbarmelijk slecht, zonder dikke jas vriezen de tenen van je lijf. Al leek het in Bergues, waar we de vestingswerken van Vauban bezochten,  zelf best wel mee te vallen. 

Wachten op de renners in Poelkapelle

Na 2 uur wachten zijn ze daar, in een flits zijn ze weer weg.

Bergues, een kleine stad met indrukwekkende vestingswerken van Vauban en ....
tevens het decor van de Franse kaskraker Bienvenue chez les Ch'tis.

mottenkruid

Verbascum blattaria 'Album' (wit mottenkruid)

Deze 2-jarige toorts houdt zich met mate zelf in stand in onze tuin. Het eerste jaar komt er uit de zaadjes een rozet en het tweede jaar ontwikkelt zich een stengel met vele sierlijke bloemen waarvan de paarse helmdraden met de gele helmknoppen mooi afsteken in de witte kroonbladen. De bloemen krijgen bezoek van bijen en vlinders al zijn hier vooral pyjamavliegen van de partij. 

tuinreuzen

Er zijn weinig tuinplanten zo succesvol bij vliegende insecten als de Veronicastrum. De wilde marjolein misschien maar voor de rest zie ik hier niet direct kandidaten. Vandaag ontdekte ik op de Veronicastrum een nieuwe soort voor onze tuin: de stadsreus of de hoornaarzweefvlieg (foto links). Mijn eerste reflex was er eentje van voorzichtigheid tot ik zag dat het een reuze-zweefvlieg was en geen echte hoornaar of andere wespachtige. Het is een kanjer van een zweefvlieg, de grootste die ik ooit in onze tuin waargenomen heb. 

Eveneens vandaag en ook op Veronicastrum zat een ivoorvlieg of ook wel de witte reus genaamd. Deze zweefvlieg zie ik wel vaker. Ook al is het een dikkerdje, hij is toch enkele maten kleiner dan de stadsreus.

wespachtig achterlijf van hoornaarzweefvlieg

Zoals je ziet, ook op de Veronicastrum, de zomergeneratie van het landkaartje. Nog goed nieuws van het geboortefront: in de waterleliepoel hangen momenteel 4 pasgeboren 'echte libellen' bij hun exuvium. Eentje gaat het niet halen, denk ik, maar de drie andere zien er kerngezond uit.

grote groene sabelsprinkhaan

'Rozanne' in tegenlicht

kelk- en kroonbladen van Geranium 'Rozanne'

opgelicht door een felle ochtendzon

gat in de wolken

een beetje geregend

zomergeneratie landkaartje

De zomergeneratie van het landkaartje vliegt ook al rond. Deze voormiddag fladderde er hier eentje rond in de zonovergoten voortuin. Het is een prachtig fenomeen hoe de landkaartjes van het voorjaar afwijken van de zomergeneratie. 'Seizoendimorfisme' heet dit met een moeilijk woord. De zwarte uitvoering van het landkaartje (zomer) heeft wel wat weg van een kleine ijsvogelvlinder. Wie de vergelijking met de voorjaarsgeneratie eens wil maken, hier kan je hem bekijken (4de vlinder). Zoals bij zoveel vlinders voeden de rupsen ervan zich met brandnetel. 

(De zon schijnt eigenlijk te fel om te fotograferen maar straks is de 'vogel' misschien gaan vliegen)

Update: wat later kwam er een oranje zandoogje op de wilde marjolein zitten: