leve de herfst

De herfst is mijn favoriete seizoen. In tegenstelling tot wat je vaak hoort beweren, als zou de natuurpracht dan over zijn hoogtepunt heen zijn, zorgen de milde temperatuur en de vele regen voor een nieuwe boost in de tuin en onze landschappen: de bladeren ontwikkelen nu de mooiste kleurschakeringen, vanuit de ondergrondse zwamvlokken ontstaan de prachtigste paddenstoelen, de zaden die voor het nageslacht moeten zorgen, rijpen zienderogen en een heel nieuw arsenaal aan herfstbloemen komt tot bloei. Een streling voor het oog en ook de vlinders zijn er zichtbaar verlekkerd op.

Helianthus 'Lemon Queen'

De vele soorten herfstasters lokken heel wat dagpauwogen en atalanta's. Ook de sedums, waarvan ik de donkerrode variant van de Sedum 'Matrona' het mooiste vind, krijgen veel bezoek. Niet alleen van vlinders maar ook van de bijen. De talrijke eekhoorns knabbelen alle hazelnoten en beukennoten op. Aan de nieuwe waterleliepoel krijg ik dagelijks het gezelschap van een duo kuifmezen en een kooitje staartmezen. Op de diepgegroefde schors van de zwarte den tippelt een boomkruipertje naar de top. Het koppeltje tortelduiven kakt altijd op dezelfde plek, net naast de composthoop.

Eén van de mooiste blikvangers van het moment zijn de groepjes Helianthus Lemon Queen (zie foto). Ik vind ze prima passen in een wildere tuin en met het zachtere geel van de bloemen functioneren ze perfect als weefplanten. Zelf bied ik ze geen steun en ze staan nog steeds fier rechtop. Woekeren doen ze niet maar een jaarlijkse scheurbeurt is geen probleem.

het klimmende gebroken hartje, Dicentra Macrocapnos

Vlakbij deze 'Lemon Queen'-groepjes staat een Cornus florida 'Rubra', een mooie bloemkornoelje. In tegenstelling tot de Cornus kousa's heeft deze struik geen verdorde bladeren. De hevige zon en de langdurige droogte van de voorbije zomer hebben hier geen sporen nagelaten. De takken van deze bloemkornoelje worden momenteel naarstig beklommen door een bijzonder klimplantje, het geel klimmend gebroken hartje (Dicentra Macrocapnos). De kleur ervan past als gedroomd bij de Helianthus.

Reeds voor het vierde jaar komt dit "gebroken hartje" massaal tot bloei. Zelfs de strengste winters krijgen dit vast klimplantje niet klein. Oorspronkelijk zou deze Dicentra uit Nepal komen. Maar hij doet het in mijn tuin ook prima. Echt een geslaagde aankoop, op de kop kunnen tikken bij een tuinliefhebber die zich amuseert met aparte zaden op het internet aan te kopen. In ieder geval doet dit klimmertje het stukken beter dan de vele clematissen die ik al uitgeprobeerd heb. Het behoeft geen enkele bijbemesting en extra bewateren hoeft ook al niet. Net wat ik nodig heb.

Ondertussen is ook de aanplanting rondom de nieuwe waterleliepoel aangebracht. Rond de witte 'Servische keien' heb ik tijm en wilde marjolein geplant (gescheurd van andere planten). In de bodem werd een hondertal knolletjes van sterhyacinthen en anemonen gestopt. De rode duizendknoop, een blauwe geranium (onder voorbehoud: Ann Folkard) en de 'Lady in Black'-aster zorgen hier voor de herfsttinten. Als verticale blikvangers koos ik voor een pimpernoot, een Aesculus parviflora en de rood-getinte Miscanthus sinensis malepartus. Dit prachtriet is op zijn mooist als de sierlijke aren beschenen worden door de laatste lichtstralen van een rode zonsondergang.

Voor al mijn noeste arbeid heeft de natuur me een prima geschenk geboden: na 19 jaar wachten heeft de eerste salamander zijn intrede in mijn tuin gedaan. Straf als je weet dat rondom onze tuin nergens gezonde beken of poelen te vinden zijn. Droge dennenbossen en intensieve landbouw des te meer. Een wonder, zoals er zoveel zijn. Alleen... ik heb het volledig zwart beestje nog maar éénmaal waargenomen -om 7 uur 's morgens- en als niet snel een nieuwe ontmoeting volgt, moet ik me toch eens afvragen of ik me niet vergist heb. Maar ik garandeer u, het zat in het water, het had vier poten en een staart.