hoge opkomst verwacht na heiligverklaring

overvloed

malus floribunda

Het lijken sappige kersen maar het zijn wel degelijk appeltjes. Voor kersen of krieken zijn we al veel te laat op het jaar. Maar de rood-oranje appeltjes van de malus floribunda hangen nog in overvloed aan de boom. De gebogen takken hangen momenteel overladen over het terras. De kleurenpracht past prima bij de rode herfstverkleuring van de amberbomen en de kornoeljes.

Nog een extra troef van deze sierappel is de weelderige bloei met wit-roze bloemen in het voorjaar. Dit boompje is ook voor de kleinere tuinen geschikt omdat de maximale hoogte beperkt blijft tot zo'n 4 meter. Ook de bloemschikkers of andere knutselaars die werken met natuurlijke materialen zullen blij zijn met dit prachtboompje want de appels zijn op vele manieren bruikbaar: in herfstkransen, in een lege glazen fles, geregen aan touwen of in de nachtclub (als de pingpongballetjes op zijn).

Het referendum van Tessenderlo

protest in de Hofstraat tegen Phillips Petroleum

"weinigen het geld, velen de stank!"

De Antwerpenaars konden zich vandaag via een volksraadpleging uitspreken omtrent de Lange Wapper. "Een feest van de democratie", "de stem van het volk" waar rekening moet mee gehouden worden. Zo zou het inderdaad moeten. Maar in Tessenderlo hebben we met zulk een volksraadpleging niet zo'n beste ervaring.

Op 25 maart 1979 konden de stemgerechtigde Looienaars zich in een referendum uitspreken over de komst van mercaptanenproducent Phillips Petroleum vlakbij het wooncentrum van Tessenderlo. Alhoewel het een regenachtige dag was, kwam bijna 70 procent van de Looienaars opdagen. Ja, dat is wat anders dan de 30% in Antwerpen en ... maar liefst 93% van de kiezers zei overduidelijk NEEN tegen P.P.. Een prachtoverwinning voor de Looise bevolking en in het bijzonder de milieugroepering BELT (Beter Leefmilieu Tessenderlo) dat een heroïsche strijd voerde tegen deze Amerikaanse multinational.

Maar hoe denk je dat het uiteindelijk afliep met de exploitatievergunning (thans milieuvergunning) ? Niettegenstaande de Looise socialisten tegen P.P. waren, leverde hun rode minister Dewulf toch de gecontesteerde vergunning af. Toen ook de Raad van State de milieugroep BELT en burger E. Pals gelijk gaf omwille van fouten op de Wet op de Ruimtelijke Ordening werd in snel tempo het gewestplan op maat van P.P. herkleurd. De inwoners van de Hofstraat die het meest te lijden had van de stankhinder van de mercaptanenproducent, werden onteigend. Het waren dus de inwoners die konden ophoepelen.

Zelfs toen bleek dat Phillips Petroleum de basisgrondstof thiodiglycol leverde waarmee Sadam Hoessein zijn mosterdgas aanmaakte, deed de overheid zijn ogen toe. Het bedrijf kon rustig verder zijn gang gaan. In de vergunning werd één regeltje toegevoegd: thiodiglycol mocht niet meer geproduceerd worden. En dat was het. Terwijl heel Amerika, CIA inclusief, moord en brand schreeuwde over de verschrikkelijke Hoessein was het een Amerikaans bedrijf dat de verschrikkelijke moorden met gifgas mogelijk maakte.

Ondertussen staat het bedrijf er nog. Net zoals Townsend Thoresen na het kapseizen van The Herald of Free Enterprise zijn merknaam opdoekte, verdween ook Phillips Petroleum als merknaam. Het bedrijf gaat thans door het leven als Chevron Phillips en het staat nog steeds op indentiek dezelfde plaats. De mening van de Looienaars heeft slechts een weekje de krant gehaald. Daarna gooide de politici ze in de prullenmand.

Toch één lichtpuntje: dankzij de inzet van de Looise milieubeweging werden de milieuvergunning en het milieueffectenrapport 'uitgevonden' en is het voortaan verplicht dat rond een industriegebied ook een bufferzone wordt voorzien. Hoe breed dat die zone moet zijn, is evenwel niet bepaald. In Tessenderlo volstaat het zo dat rond een van de grootste chloorproducenten ter wereld enkele struiken werden aangeplant om wettelijk in orde te zijn.

Om heel cynisch van te worden. Het feest van de democratie duurt meestal niet lang.

Dream Theater: kort maar krachtig

de eerste maal naar Dream Theater

Gisterenavond vond in Vorst Nationaal de metalgebeurtenis van het jaar plaats. In het tourschema van Progressive Nation 2009 deden Bigelf, Unexpect, Opeth en Dream Theater ook Brussel aan. De zoon en ik zijn grote Dream Theater-fan, dus konden we dit concert niet aan onze neus laten voorbijgaan. Voor Jo was het de eerst maal dat hij een live concert bijwoonde van wat ondertussen toch een supergroep mag genoemd worden.

We arriveerden halverwege de set van Opeth en vonden een prima plaatsje links van de mengtafel. De concertzaal zat behoorlijk vol -het aantal fans groeit zienderogen- en ik was duidelijk niet de enigste papa die zijn nageslacht meebracht. Er is nog hoop in het Reggi en Tiësto-tijdperk.

Dream Theater bracht een korte set voor hun normale doen. Eerdere optredens duurden ongeveer drie uur maar als je het podium deelt binnen een concept met drie andere groepen dan zou dat een beetje te veel van het goede zijn, al had het voor die 44 euro wel gemogen. Bovendien verveelt Dream Theater nooit. Er zit zoveel variatie in hun oeuvre -van het heavy As i am over het "poppy" I walk beside you tot onversneden progrock alla Octavarium- dat ze urenlang het publiek kunnen blijven boeien.

En boeien ... dat deden ze ook met John Petrucci in een glansrol. Gewoonweg heerlijk om die man bezig te zien. Is er iets wat hij niet kan spelen? Tempowisselingen op zijn Zappa's, ontroerend melodisch (The spirit carries on), supersonische snelheden, technisch ingewikkelde riffs,... Petrucci jaagt het met zijn zes- of zevensnarige Music Man-gitaren allemaal perfect door zijn Mesa-speakers hierbij ritmisch strak en verfijnd ondersteund door de drums van Portnoy. Dat Petrucci gene gewone is, kan je ook horen op de vele official bootlegs waarop hij ganse platen van Deep Purple, Pink Floyd en Iron Maiden covert. En wie dan toch nog twijfelt moet de 2 cd's van Liquid Tension Experiment maar eens in huis halen.

Zoals verwacht speelde Dream Theater heel wat nummers uit hun recente Black Clouds en Silver Linings. Naar mijn mening een minder sterk album. Daarnaast putte de band vooral uit de meer recente cd's: Systematic Chaos (Forsaken - Repentance), Octavarium (Sacrified Sons) en Train of Thought (As I Am). Het hoogtepunt van de avond was The Spirit Carries On uit Scenes From a Memory waar Petrucci met zijn aangrijpende solo de hele zaal tot en met de laatste stoel kippenvel bezorgde. Twee lesbische meiden naast mij deden letterlijk een goddelijke buiging. Ik begreep het maar buigde niet mee.

Alhoewel de klank bij momenten allesbehalve in orde was en het solo-gefreak van Rudess zelfs irritant zat de sfeer er gisteren goed in. Het publiek was zichtbaar tevreden: het applaus, de handen die massaal waveden door de lucht en het gesmeek om bisnummers spraken voor zichzelf. Aan de verbaasde gezichten van de fans -allicht voor een groot deel bestaande uit actieve beoefenaars van de zessnarenkunst- is te merken dat zij vooral grote bewondering hebben voor de muzikale kunde van de groepsleden. Met kennersogen zien zij dat Dream Theater binnen de erg grote Rockfamilie momenteel zijn gelijke niet heeft als het op 'beheersing van de instrumenten' aankomt. Ook wat muzikale compositie betreft, zowel in samenspel als bij het soleren, is de band uit New York de absolute top.

Al minstens drie generaties zijn er gek van en er volgen er nog. De zoon en ik waren erg tevreden. Al de ganse morgen speelt Dream Theater door de living. We doen alles nog eens over. Toch nog dit. Een paar grote verschillen vanuit de tijd dat ik nog jong was: bij het thuiskomen stinken onze kleren niet meer naar de 'doemp' of de wiet. Op dat vlak is het rookverbod in de concertzalen een zegen. En daar waar in mijn tijd iedereen gefouilleerd werd op cassetterecorders en fototoestellen wordt er nu naar hartenlust gefilmd en opgenomen met ultramoderne GSM's. Dream Theater, weldra op Youtube.

het bos in

de paardenkastanje als campagnebeeld

Morgen start de nieuwe Week van het Bos. De Week van het Bos is uitgegroeid tot de grootste boshappening in Vlaanderen. Deze campagne van ANB en VBV wil zo veel mogelijk mensen in contact brengen met de schoonheid van de Vlaamse bossen.

Niet toevallig wordt de week van het bos net deze week georganiseerd. De bossen zijn momenteel op hun mooist: een frisse neus halen, genieten van de kleurenpracht, stiekem snoepen van de vele vruchten, je laten verwonderen door de honderden paddenstoelen,… voor elk wat wils!

Om door de bomen het bos te kunnen zien wordt er elk jaar een ander facet van het bos in de kijker geplaatst. Dit jaar werd er gekozen voor de slogan ‘Zaad met pit!'. Hiermee gaat de organisatie terug naar de kern van de zaak: het zaadje, de bron van nieuw leven en in vele gevallen nog lekker ook.

begijnhofkerk Diest

Terwijl drie van mijn vier kinderen het beste van zichzelf gaven op het pingpongtornooi in Diest bezocht ik voor de eerste maal in mijn bijzonder boeiend leven de begijnhofkerk van het Diestse Begijnhof. Ik vond er prachtig houtsnijwerk uit de 17de eeuw.

zicht op het altaar

De begijnhofkerk of Sint Catherinakerk dateert uit de 14de eeuw en werd gemetseld in de typische ijzerzandsteen die je in onze regio op vele plaatsen (getuigenheuvels) terugvindt. De linkergevel van het kerkje wordt flink onderstut want de kerk is in niet zo'n goede conditie. Een trieste vaststelling die je voor veel Vlaamse 'beschermde monumenten' kan doen.

Een stierenkop, detail uit de preekstoel

In de kerk hangen heel wat schilderijen uit het begin van de 17de eeuw. Mij zegden ze niet zo veel temeer daar de lichtinval vs. schaduw de meeste werken onaanschouwbaar maakten. Mijn aandacht werd vooral getrokken door het mooie houtsnijwerk in de kerk. De preekstoel -"verboden toegang, instortingsgevaar"- is zeker de moeite waard. Hij is van de hand van Jan Mason en dateert uit 1671.

detail uit de ballustrade van het begijnenkoor

Ook de afsluiting van het begijnenkoor wordt toegeschreven aan Jan Mason. De getorste zuilen (zie foto boven) en de beeldengroepen onderstrepen het meesterschap van Mason. Tot mijn verbazing leverde een Google-zoektocht geen extra informatie op over deze houtsnijwerker. Ik kan moeilijk geloven dat zo'n stielman enkel werk heeft geleverd aan de begijnhofkerk van Diest. Iemand meer informatie?

Voor de geïnteresseerden: In het stedelijk museum van Diest bevinden zich ook nog stukken uit de Begijnhofkerk. In het begijnhof vindt ook iedere eerste zondag van de maand een tweedehandsboekenbeurs plaats. De verkopers kennen wel de prijs.

kleurige herfst

Het mag nu toch wel stillekesaan flink gaan regenen want mijn tuingrond is volledig leeggezogen. Op verschillende plaatsen stak ik mijn schup in de grond en overal komt er stuifzand tevoorschijn. Zelden meegemaakt. Het verwondert me dat de bomen en struiken er niet het loodje bij neerleggen. Ook de regenput is leeg en spuiten met drinkwater doe ik niet. Met af en toe een emmer te vullen in de vijver, waar het waterniveau ook behoorlijk laag staat, hou ik de vaste planten die op sterven na dood zijn, hopelijk in leven.

Toch niet alleen kommer en kwel in de tuin. De herfst is al stevig ingezet. De bladeren en rijpe appels vallen in grote getale van de bomen. En natuurlijk, de prachtige herfstkleuren steken de kop op. De verkleuring van de bladeren is nu op zijn mooist.

van rechtsboven met de klok mee: japanse esdoorn, druivelaar, gele pavia, sierappeltje, toverhazelaar, helianthus Lemon Queen, parrotia persica, kornoelje en in het midden de liquidambar.