een nieuwe waterleliepoel

De voorbije 2 weken heb ik een eerder donker en triestig hoekje van onze tuin flink onder handen genomen. Een forse stronk van wat ooit een beuk was, werd met het kapbijl uit de grond gewroet. Een viertal breedgroeiende taxussen werd gerooid en een deel van de beukenhaag rondom het zitterras werd verwijderd. Het plan: een nieuwe waterleliepoel waarvan het water tot tegen het terras komt, met aanpalend een bostuin.

de graafwerken zijn achter de rug

De graafwerken werden met spade en 'troefel' uitgevoerd. Eén steel gaf de geest toen ik met volle kracht een kluwen van wortels trachtte los te wrikken. De zwarte bovenlaag werd apart gegooid, met de grijze Kempische bosgrond werd een heuveltje gebouwd en de gele zand doet nu dienst als onderlaag voor het nieuwe bospad.

De poel werd niet te groot opgevat en oogt organisch. De bovenrand is waterpas afgewerkt met chappe (4 wit zand/ 1 cement). De glooiingen in de zand en de chappe zijn zodanig bewerkt dat de EPDM-folie een minimum aan plooien zal bevatten.

de beschermlaag onder de folie

Achter de bovenrand werd de grond een 15-tal centimeter weggegraven zodat in dit grachtje de beschermdoek en de folie kunnen weg geplooid worden. Als de bodem geen scherpe steentjes en worteltjes bevat, is zo'n beschermdoek niet echt nodig. Maar ik had toch nog een ganse rol als overschot van de zwemvijver in het tuinhok liggen. Dus, beter gebruiken dan in de let laten staan. Blijkbaar vonden ook de muizen de viltlaag lekker warm want er hingen heel wat keutels aan.

vullen met water uit de regenput

Bovenop de beschermdoek komt dan de EPDM-folie. Deze folie voelt aan als de binnenband van een fiets. Hij is erg stevig en rekt tot 300%. Gezien de beperkte grootte van deze nieuwe poel kon ik de folie zelf, op mijn eentje, hanteren. Bedenk wel dat je extra hulp best kunt gebruiken als je een grotere vijver wilt aanleggen.

De kunst bestaat er nu in om de folie (in dit geval 4m x 6,10m ) met zo weinig mogelijk plooien in de vijver te plaatsen. Ik vul de folie eerst met zo'n 20 cm. water en begin dan aan het aanspanwerk. Tuinaannemers en vijverbouwers zullen over de plooien een nieuwe smalle strook EPDM lijmen. Omwille van de giftigheid van deze lijm en het voorbehandelingsproduct (primer) laat ik deze potjes mooi in de winkel staan. Ik kan best leven met wat plooitjes. Heel veel zie je er trouwens toch niet van. Het water en de beplanting rondom zorgen voor de nodige camouflage.

bijna volledig gevuld, even wachten op verse regen

Omdat deze kunstmatig aangelegde poel toch zo natuurlijk mogelijk moet ogen, werk ik niet met vijvermandjes. De waterlelies plant ik rechtstreeks in de modder. Het grootste gedeelte van de poel is volgestort met zo'n 50 cm zwarte grond. Gemengd met water wordt dit mooie smurrie waar waterlelies gek van zijn. Het linkergedeelte wordt 'aangekleed' met lavasteentjes, ook nog overschot van de zwemvijver. Hierin komt een flinke lading gedoornd hoornblad en wat pijlkruid en watermunt.

De poelrand kan je op verschillende manieren afwerken. Met graszoden, boordstenen of kasseien. Ik heb deze keer eens 'Servische keien' gebruikt. Dit zijn witte keien die je in bulk kunt kopen (zo'n 50 euro voor een half ton). Nu, net na de aanleg, doet het resultaat nog wat pijn aan de ogen. Maar eens de aanplanting achter de rug zal zijn en heel wat van die keien ook begroeid zullen zijn, zal hier snel verandering in komen.

Vandaag probeer ik de waterlelies, witte en rode, uit een andere vijver te sleuren. Hier komen ze niet meer tot bloei wegens overwoekering door andere waterplanten. Zonder zonlicht moet je het stellen met de bladeren alleen en dat is écht zonde. De volgende dagen zal ik dan de waterrand aanpakken. Met wat varens en geraniums zal het wel lukken. Ook koninginnenkruid, bronzen venkel en rode zonnehoed staan al enkele weken klaar om aangeplant te worden.

Tijd om er aan te beginnen.