Dag van het Park (Okselaar)

Fotoreeks - We starten met een kunstzinnige foto, met name

het dak van het Cafetaria waar we onze koffie dronken:

Villa Bosquet met park - speciaal voor vandaag een keertje toegankelijk -
 zag er zo uit:

De dikke beuken nabij het water waren indrukwekkend:

Vanuit de ommuurde moestuin kreeg je dit schitterend tafereel te zien:

Ondanks de regen was er toch behoorlijk wat volk:

Omdat de paraplu perfect paste bij de gevelkleuren:

Langs de vijverrand lag dit mooie standbeeld:

Dezelfde rode beuk langs de andere kant:

De toegang tot Kasteel Arendschot vlakbij:

Tenslotte de villa of het kasteel van wat dichterbij
met rechtsonder het lezend meisje in het gras:

de toer vooraf

Zonet heb ik de toer die de bezoekers van het opentuinenweekend kunnen doen, zelf ook eens afgewandeld. Ik denk dat we er klaar voor zijn. De overhangende takken werden weggesnoeid en verhakseld. De ros geworden stinkende gouwes gooide ik op de composthoop en de treurende Neillia heb ik van de droogte bevrijd en een betere plek gegeven. Als de klimrozen deze week nu nog zouden willen openkomen, ben ik een tevreden man. Zonder eigenlijk ook.

achtertuin vlakbij de woning (een uur geleden)

vreemd object

In de voortuin vond ik dit vreemd object. Vorige week was het er nog niet en weldra zal het ook weer weg zijn. Daarom zonet ingeblikt en op de blog gezwierd. De tuin blijft voor verrassingen zorgen. Moest ik het niet met mijn eigen ogen gezien hebben zou ik denken dat het ding - iets zeesterachtig toch -  in de oceaan thuishoort.

takkenspel

Tussen de veldkapel en de waterleliepoel staan deze watercipres en valse christusdoorn 'Sunburst'.  De eerste is een van onze naaldbomen die zijn 'bladeren' verliest, net als de lork en de Ginkgo biloba, en de valse christusdoorn (Gleditsia triacanthos) loopt gelig uit. Zeker tegen een blauwe lucht is het gezamelijk takkenspel met vers loof mooi om zien, toch als je er van houdt.  De liefhebbers ervan moeten er tijdens het opentuinenweekend (volgende week) zeker eens naar gaan kijken. 

Viburnum plicatum 'Kilimandjaro'

De talrijke bloemen staan netjes geordend zoals de zetels in een autobus

In de schaduw van de appelboom staat sinds vorig jaar een Viburnum plicatum 'Kilimandjaro'. Momenteel bloeit hij voor 't eerst in onze tuin. Het zijn vooral de grote infertiele bloemen die de show stelen. Ze zijn puur wit en lijken te zweven boven een levende tuinparasol. Net als bij de andere Viburnums plicatum komen er bessen aan en verkleuren de herfstbladeren naar rood. Het is een van de nieuwste viburnums op de markt net als de 'Kilimanjaro Sunrise' die vorige week op de Chelsea Flower Show gekroond werd als de plant van het jaar 2015. Hier verkleuren de witte bloemen licht naar het roze. 

we blijven creëren

Kale, droge, grijze bosgrond. Net in het verlengde van een uitnodigende bospad. Dat wringt al lang. Het verlengde weekend - de beste uitvinding ooit, na de vakantie! - schonk me de tijd om er verandering in te brengen.

Het stukje aarde vergde een grondige aanpak. Vlakbij staan grote kastanjes, een amberboom en een lork. De bodem is volledig uitgedroogd en verhard. Leg er 10 jaar karton met compost op en het resultaat zal niets zijn behalve dat je zelf 10 jaar ouder bent geworden. Neen, hier zijn grovere middelen nodig. Hier moet gewerkt worden.

Na de gewenste omtrek afgetekend te hebben, wordt de plantzone volledig omgespit. Een emmer bentoniet (kleimineraal, gekocht in zak bij onze VELT-afdeling) wordt over de grond uitgekieperd en met een riek vermengd. Dan volgt het werk gezeten op de knieën en gewapend met een kasseileggershamer. De achterste, kromgebogen boord van stenen wordt geplaatst en vervolgens wordt er geplant. Het extra-large plantgat wordt gevuld met een met potgrond (de eigen compost is momenteel op) verrijkte mengeling.

Ik koos voor volgende planten (altijd goed water laten opslorpen): 7 Rodgersia aesculifolia 'Irish Bronze', 7 Lysimachia ciliata 'Firecracker', 3 Cornus canadensis en 2 klimmende monnikskap. Ze kregen drie gieters regenwater als drinken. Later gooi ik er nog wat geplukte zaden op of deel ik nog wat plantgoed in de eigen tuin. Ik zie het als 'iets in gang steken' en het verdere verloop zien we wel.

Om het nieuwe plantvak extra succeskansen te bieden, heb ik er voor gezorgd dat het regenwater dat op het berghok valt, afgeleid wordt naar de nieuwe bloemen. Hiertoe groef ik een afdragende gracht - van de regenpijp naar de plantzone - die ik bekleedde met rubberfolie (het laatste stukje overschot van de zwemvijver). Deze kunstmatige miniatuurbeek werd gevuld met kasseien zodat én de folie blijft liggen én de afwatering voor lange tijd verzekerd is.

Met de plaatsing voor de voorste stenen boord, parallel met het bospad, werd dit kleinschalige verfraaiingsproject afgerond. Vandaag, 2 dagen later, leg ik nog verteerde naalden tussen de planten zodat de aarde goed vochtig blijft en de Cornus canadensis kan genieten van zijn geliefkoosde zure habitat. Van één ding ben ik zeker: tot en met het ecotuinenweekend blijven die planten wel in leven.

Wie niet creëert, heeft niet geleefd.

langs achter genomen

kloksgewijs van linksboven - kelkbladen van: bernagie (komkommerkruid), Knautia macedonica, akelei 'Nora Barlow' en een donker rode akeleizaailing (tof dat zoiets ergens kiemt). Het loont de moeite om bloemen ook eens anders te bekijken.

distelboktor

Sinds deze week zit er een mooie koperkleurige boktor in de bergkorenbloemen. Zijn grijs-zwarte antennes zijn indrukwekkend lang. Het is de gewone distelboktor. Tuinfreaks die hun planten als heiligdom beschouwen, zien dit soort beesten -naar 't schijnt- niet graag komen. Het vrouwtje legt immers haar eitjes in een plantenstengel en dat heet dan "schadelijk". Het is net deze interactie tussen dier en plantenwereld die ik zo boeiend vind. De een vindt er nectar, de ander maakt er zijn web, nog eentje 'spuwt' erop en de deze knaagt er een gat in voor het nageslacht. Geen haar op mijn hoofd dat er aan denkt deze prachtige beesten  te vernietigen. Er zijn tuinfreaks die overdrijven. 

de distelboktor

blijft mooi om zien

Missie volbracht. Zo lang rondgevlogen met een vrouwtje in de 'tang' en ze dan nog geholpen met eitjes leggen onder het waterlelieblad, dan mag je toch eens op adem komen en gewoon genieten van de zon. 

Echte libellen zijn er hier nog niet maar de vuurjuffer (foto) heeft toch al voor een tijdje gezelschap van de blauwe azuurwaterjuffers. Bij het verwijderen van een kleine berg rottende bladeren uit de poel zaten er wel 2 larven van de blauwe glazenmaker in het schepnet. Ik heb ze mooi teruggezet en een van deze dagen zullen ze ongetwijfeld uit het water klimmen en via een onvolledige gedaanteverwisseling veranderen in indrukwekkende libellen.

Update: nog geen uur later dan ik bovenstaande schreef, landt er toch wel een mannetje platbuik aan de zwemvijver zeker. Hij had geen zin in een fotosessie maar overduidelijk wel in een lekker insectje. Toch kon ik een foto nemen met mijn pocketcamera maar wel van redelijk ver:

platbuik op Siberische lis

vuurjuffer vrouwtje
(geen tang en meer zwart in achterlijf)

witte blauwe regen

De witte ('Alba') blauwe regen mag hier zijn gang gaan in de bomen. De lijsterbes waar hij als een reusachtige slang tegenop klimt, is al volledig ingepakt. Als dank voor zijn vrijheid schenkt hij ons momenteel honderd bloemen. Ze hebben wat weg van de bloemen in de 'acacia' (Robinia pseudoacacia) maar vallen niet zo op als de gewoonlijke blauwe trosbloemen.  De blauwe regen behoort tot de vlinderbloemenfamilie zoals o.m. de brem, de lupine, de luzerne, de tuinboon en de eerder vermelde valse acacia. Naast het druk bezoek van hommels en bijen komen er ook peulen met zaadjes aan. Voor de vogels, zoals bij ons de zwartkop, is het een prima schuilplaats om geïnteresseerde fotografen het leven te bemoeilijken.

gewoon een sfeerbeeld

Aan de rand van de zwemvijver groeit er Darmera peltata, witte en blauwe Siberische lis, vrouwenmantel, knikkend nagelkruid en Clematis montana. Het loof van zwanenbloem staat er ook gezond bij maar bloemen zie ik jammer genoeg nog niet. Maar ook zonder deze roze schermbloemen vind ik de hoek wel geslaagd maar mét... zou toch nog beter zijn. Tegenwoordig houd ik wel van hier en daar een spatje roos en rood. 

leven in de mispel

Als ik klein grut wil ontdekken, trek ik naar de achtertuin waar onze mispel een centrale plaats kreeg toegewezen. De meeste bloemen zijn reeds over hun schoonste moment heen maar sommige weten hun rol als insectenlokker nog met brio te spelen. Drie of vier kevers per bloem is geen rariteit. Hun gekruip door en over de meeldraden en stempels levert een goede bevruchting op en dikke mispels. 

sprinkhaannimf op Geum borisii

pinksterbloemlangsprietmot

Neen, pinksterbloemlangsprietmot is geen neologisme. Dit beest met de lange sprieten bestaat echt. Net zoals de geelbandlangsprietmot en de smaragdlangsprietmot strijkt hij wel eens neer in onze tuin. De Cauchas rufimitrella zat hier helemaal in zijn eentje op vergeet-mij-nietjes. De andere langsprietmotten zie ik meestal in een grote groep, als een doorschijnende zwarte wolk, landen en opstijgen bij een beukenhaag met wilde rozen. 

Interessante websites:

- Dag- en nachtvlinders in België

- Atlas van de kleine vlinders in Nederland

- Vlindernet, nachtvlinders

diversiteit tegen het licht

© Ludo Rutten

collage van onrijpe "judaspenningen"

gewillig landkaartje

Als nu alle beesten zo eens zouden willen meewerken....

zachte landing

vleugeltjes van Japanse esdoorn op Clematis montana

beste moment

Het heeft net zachtjes geregend en de avondzon schijnt terug door de bomen. Een prima moment om enkele bloemen te fotograferen. Met druppels zijn ze toch altijd ietwat fotogenieker. 

De azalea's en de Rhododendrons tonen ongeremd hun voorplantingsorganen en heel wat hommels brengen de schoonheden een bezoek. De ananasachtige knots die achterblijft als de kroonbladen van de Magnolia 'Genie' gevallen zijn, vind ik een leuke verschijning. De witte Geranium macrorrhizum, een van de allerbeste bodembedekkers op onze schrale grond, staat beeldig voor de paarse Rhododendron. 

De rode tros kleine bloemen lijkt wel van een klimroos maar ze is evenwel van de rode tweestijlige meidoorn "Paul's Scarlet". Linksonder heb je de knettergekke bladwespen weer. Deze keer liggen ze niet murw in een boterbloem maar in een Geranium oxonianum (als ik me niet vergis). In wel 5 bloemen zat telkens, diep verscholen, een wespje. Het bovenste bloemblaadje deed tevens dienst als paraplu maar dat belette niet dat de wesp kleddernat geworden is.

Tijdens een bezoek aan een van de tuinen van de Landelijke Gilden kocht ik bij een oud sympathiek vrouwtje enkele rariteiten die ze zelf opgekweekt had. Eén ervan (zie foto) heeft intussen al 2 kindjes gebaard. De kleinste boreling staat een halve meter van de moederplant en bij de opgraving bleek dit nieuw exemplaar met een lange, draadachtige wortel verbonden met de moederplant. Een straffe toer is dat. 

De tuineigenares wist me niet te vertellen wat de juiste naam van deze lupineachtige vaste plant was - iets waar ik hoe langer hoe meer ook mee sukkel -  maar ik denk dat het een gele Baptisia is, de Baptisia sphaerocarpa. Op de foto zie je ook een smalle weegbree.

zoef

zweefvlieg

6 + 7

Het schilder- en timmerwerk is achter de rug
*** Bij deze is ook iedereen uitgenodigd***

half mei

Het ecotuinen-weekend komt heel dichtbij en ik heb nog 'geen bal' reclame gemaakt behalve een beetje op deze blog. Op advies van die van ons wordt vandaag hét bord terug aan straat geplaatst. Gisteren heb ik de data overschilderd en straks volgt dan het timmerwerk. De klimrozen, die door de voorbije ministorm wat fatsoeneerwerk behoefden, werden bijgesnoeid en terug in de juiste richting geleid. De toegangspad naar de voordeur werd vrijgemaakt en de bij de blauwe spirea's overhangende takken van de krentenboompjes werden afgeknipt. Hierbij zag ik dat de merels de halfrijpe bessen al aan 't verzamelen zijn. Het vrouwtje broedt onder het afdakje aan de voorgevel. Tijdens de werkzaamheden, alles op een rustig tempo, bewonder ik de vele bloemen. Op dit moment zijn de mispel, de adderwortel, de Clematis montana, de vele Geraniums en vooral de blauwe regens op hun mooist. Ik ben content dat de 'roze regen'  (middenste foto) terug bloeit want vorig jaar bleven de bloemtrossen volledig weg. De bloemblaadjes van de Cornus florida (in feite schutbladen) vallen intussen af maar zij worden perfect opgevolgd door de nieuwe bloemen in de Cornus kousa. Dat staat garant voor weer weken subtiele kleurenpracht.

Met een lange stok wordt de klimroos Paul's Himalayan Musk een handje geholpen om de overbrugging te maken naar de perzikboom.

favoriet stuk tuin

Op de foto: blauwe regen die in een grote Spaanse aak mocht klimmen, Cornus kousa 'Chinensis' waarvan de bloemen nu open komen, aan de voet hiervan een groep gele elfenbloem, 2 azalea's van mijn schoonvader zaliger, vingerhoedskruid en op de achtergrond een hemelboom (opgekweekt van wortelopslag gevonden aan 't moederhuis bij de geboorte van de eerste).

bescheiden kruidenhoek

De komende verlofdagen ga ik een bescheiden kruidenhoek inrichten. 'Bescheiden' omdat de meeste kruiden hier al gewoon tussen de andere planten groeien. Het is de bedoeling dat op een rond pleintje dat beetje bij beetje veroverd wordt door wilde aardbeien een reeks terracotta potten worden geplaatst met hierin wat aangekochte kruiden: komkommerkruid, venkel, dille en artisjok. Het in het wild uitgestorven rozenkransje komt er ook bij. Om het plein aan te kleden schaften we ons daarstraks een geglazuurde kikker aan die we beiden mooi vonden. Hij past bij onze vissen die vlakbij staan. In zijn kroon is plaats voor een plant maar hiervoor zoek ik nog iets origineels.

2 van de 3 vissen aan de overkant van de waterleliepoel

op zijn haags

Weinig mensen durven dat maar eigenlijk is het niks in zijn eigen. Je eigen haar knippen is niet moeilijker dan een haag scheren. Vandaag was het weer kortwiekdag en dan vlieg ik er met de papierschaar in, af en toe een controlerende blik werpende in een spiegeltje dat voor me op de tafel staat. Zo'n halve emmer eraf. Probeer maar DIY-meisjes en kerels, je kunt het! De kans dat je een vogelnest met eieren tegenkomt, is eerder klein. En ... je hebt er geen pallet of afgedankte zandbak voor nodig. 

schutkring

De 170 ecotuinen die deelnemen aan het opentuinenweekend van VELT staan intussen een tijdje online. Er staat ook een Google Maps kaart bij waarop je meteen ziet waar al deze tuinen zich bevinden en hoe je er geraakt. Zo zie je bvb. dat Nederland heel sterk vertegenwoordigd is. Maar er valt me nog iets anders op.

foto van onze tuin op de VELT-pagina

Inzoomend op de kaart, meer bepaald op De Kempen, lijkt het wel alsof er een schutkring rond onze tuin ingesteld werd. Of dat invloed gaat hebben op het bezoekersaantal moet nog blijken. Die lege vlek voelt bizar aan omdat Kempenaars van nature gastvrije mensen zijn. Of is er op 6 en 7 juni iets anders te doen? Iets dat ze mij verzwegen hebben?

doorwaskervel

De Smyrnium perfoliatum is een ideale plant om donkere hoekjes op te lichten. Eenmaal uitgezaaid in de tuin weet hij zich goed uit zichzelf te handhaven. Ik help het voortbestaan een beetje door het rijpe zaad te verzamelen en rijkelijk in de achtertuin uit te strooien. Tuinbezoekers die de planten in 't echt zien, willen er allemaal wat zaad van.  Blijkbaar spreekt hij veel mensen aan. De doorwaskervel werd hier voor 't eerst ingezaaid met een gekregen zakje zaad uit Kalmthout. 

tussen de buien door

Met de klok mee: Clematis montana grandiflora, een koppeltje groene bladsnuitkevers waarvan het mannetje nu al 72 uur tegen of op het vrouwtje hangt, Cornus florida waarvan de bloemen nu gezelschap krijgen van de bladeren en éénbes. Hiervan vind ik in de tuin zowel exemplaren met 4 als met 5 bladeren.

In de achtertuin - de zone die ik recent afgepakt heb van de kinderen - heb ik vandaag ook wat plantwerk verricht. Enkele lege plekken werden weggewerkt met varens en een 20-tal geraniums. Ik koos andermaal voor de Geranium sylvaticum 'Amy Doncaster' omdat ik het donkere blauw met het wit hartje graag zie. Veel strontdure variëteiten kunnen niet tippen aan deze dicht bij de wilde soort aanleunde Geranium. Ik vond hem bij Houtmeyers aan 1 euro 't stuk. 

bruine foto

vlinder: bont zandoogje