Denis Kozhukhin

De winnaar van de Koningin Elizabeth Wedstrijd voor piano

Terwijl zowat alle ogen gericht waren op Oslo, alwaar "onze" Tom Dice en zijn gitaar een goede beurt maakten en alwaar eveneens een Duits meisje met x-benen zodanig een doordeweeks nummertje ten berde bracht dat ze er de hoofdvogel mee afschoot, vond in het Paleis der Schone kunsten te Brussel de laatste finale-avond met proclamatie plaats van de Koningin Elizabeth Wedstrijd voor piano. Live te volgen op Canvas en naar mijn mening een avond op weergaloos niveau.

Ik ben absoluut geen groot kenner van de klassieke muziek, maar ik hoorde wel dat de allerlaatste speler van het concours, de jonge Rus Denis Kozhukhin, met zijn interpretatie en uitvoering van het 2de pianoconcert van Prokofiev (G-mineur) een hemelse muziekavond bracht. De commentatoren achteraf -die vaak uitmunten in muggenzifterij en een tenenkrullende betweterij en daarom mijn volle aandacht hebben- waren het deze keer met me eens. Een en al lof, "een belevenis die je maar om de 30 of 40 jaar meemaakt", "de winnaar".

En zo bleek ook. Met staande ovatie werd Kozhukhin uitgeroepen als eerste laureaat. Op zo'n moment prijs ik ook mezelf gelukkig: dat net het optreden dat je live hebt gevolgd, uiteindelijk ook als allerbeste wordt gekozen. Dat je iets unieks hebt meegemaakt. Dat je Prokofiev hebt horen uitvoeren zoals het moet. Dat je ontroering puur is. Dat je Wow-gevoel een miljard keer meer op zijn plaats is dan bij de biefstuk of tiramisu in het grote SMS-spel, m.n. Mijn Restaurant.

Ik hoorde en las dat de Rus ook Haydn en het verplicht werk van Jeon Minje prima speelde, maar daar heb ik niet echt een mening over. Bij pianomuziek denk ik aan Rachmaninov en Prokofiev. Hun composities raken en ontroeren mij. Ik snap niet dat hun muziek überhaupt foutloos kàn gespeeld worden en dan nog wel zonder partituur.

Er is hier niks anders op zijn plaats dan heel veel bewondering. Voor Denis maar ook voor alle andere pianospelers die het beste van zichzelf gaven. Respect voor wat zij kunnen. Tom en het x-meisje zullen de kranten, de kalverharten en de natte tienerdromen ongetwijfeld vullen, uiteindelijk zijn hun muzikale prestaties slechts niemendalletjes. Teenkaas tussen de abdijkazen.

Nog tot 15 september kunnen op de website van de KEW alle halve finales en finales herbeluisterd worden.

morgenster

Nog een kleine week en dan worden zo'n 112 VELT-tuinen opengesteld voor het publiek. Zoals je weet, is voor de allereerste keer ook onze siertuin hierbij. Al heel wat bloemen en struiken zijn ondertussen uitgebloeid, anderen zullen hun bloemen pas openen na de open tuindagen. Toch ligt de tuin er fris en kleurig bij, mooi genoeg om plantenliefhebbers aan hun trekken te laten komen.

de blauwe en gele morgensterren

De blauwe regen die tientallen meters langs verscheidene gevels overspant, is jammer genoeg volledig uitgebloemd. Hetzelfde geldt voor alle fruitbomen waaronder de ongeveer 40 jaar oude mispel die dit jaar bijzonder rijkelijk heeft gebloemd en dit tot groot jolijt van een hele zwerm bijen. Ook de sierlijke elfenbloemen, de krentenboompjes, de wilde rododendrons en -uiteraard- de verzameling toverhazelaars hebben hun mooiste periode achter zich.

Nét niet op tijd open, al hoop ik toch nog van wel, zijn de talrijke clematissen, de waterlelies, de ramblers en acanthussen. Zij zijn nogal bepalend in ons tuinontwerp maar ik ben ook weer niet zo zot en hypocriet om er stiekem warmtelampen op te zetten.

Wel van de partij zijn de cornus kousa (2x), de rode pavia, de gele en blauwe lissen, de gele plomp (voor het eerst), de echte koekoeksbloemen, de adderwortel, de welriekende boerenjasmijnen, de wateraardbei, valerianen, akeleien en tientallen andere vaste planten. De vele regen heeft ze allemaal in topconditie gezet. Toch hoop ik dat het komend weekend de zon terug van de partij is. Als het warm genoeg is, staat het iedereen vrij om een duikje te nemen in de zwemvijver. Het water ervan blijft, na drie jaar gebruik, kristalhelder. En dit zonder een milliliter chloor of zelfs maar een microgram "bacteriën".

milieu-negationisme van Dedecker

J.M. Dedecker heeft hét bewijs geleverd dat het afkalven van de ijsbergen niets te maken heeft met de opwarming van de aarde.

(voor een grotere foto, klik op de foto)

zoek het niet te ver

de paardenbloem of de pisbloem

De paardenbloem heeft iedereen al wel eens gezien. Je kan er ook niet naast kijken. Vanaf mei staan de weilanden er vol van en als kind heb je ongetwijfeld al wel eens de vederlichte zaadjes (zie foto) weggeblazen. Veel mooier kan een bloem echt niet zijn: de metamorfose van gele lintbloemen tot een toverachtige 'blaasbol' is voor iedereen zo gewoontjes dat men vergeet dat het een wonder van de natuur betreft. Ieder zaadje heeft zijn eigen paraplu en een briesje volstaat om voor heel wat nakomelingen te zorgen.

Hoe langer hoe meer worden ook de bladeren herontdekt als een lekkere variant op onze sla. Zoals men dat ook bij het witloof doet, worden de jonge blaadjes afgedekt -zodat ze een bleke kleur behouden- en belanden ze als 'molsla' in de winkel. Van het melksap kan zelfs rubber worden gemaakt. Ook de dikke Van Dale vindt het een bijzondere plant: omdat het eerste deel een dier is en het tweede deel een plant werd lange tijd de tussen -n weggelaten. Ondertussen wordt ze er weer verwacht. De taalkundigen weten niet goed wat ze willen en dat merk ik ook bij de tuiniers.

Naar mijn mening wordt een veld vol paardenbloemen en madeliefjes zelden in schoonheid overtroffen. Beide inheemse bloemen zijn dan ook welgekomen gasten in mijn tuin. Hoe meer, hoe liever. Met deze mening stond ik bij een recent tafelgesprek -vreemd genoeg- wel alleen. De vraag werd gesteld hoe je 'pisbloemen' uit je gazon kan krijgen. De ene ging ze te lijf met een patattenmes, de andere had een uitstekend sproeimiddel. Met "laat ze staan en geniet van hun schoonheid" viel ik aardig uit de toon.

Hoe mensen steriele en monotone gazons mooier kunnen vinden dan een bloemenweide, ik snap het maar niet. En dan zwijg ik nog van de arbeidsintensiteit. Het ligt zo voor de hand: stop met het gevecht tegen de natuur. Help ze een handje. Zoek schoonheid ook niet te ver en zeker niet in het prijskaartje. Duur en duurzaamheid zijn heel vaak geen bondgenoten.

uilenoog

met wat fantasie zie je een uilenoog

Wat je ziet, heeft uiteraard niets met een vogel vandoen. Het is een herstellende wonde van een kastanjeboom. Heel wat bomen zijn zo 'geprogrammeerd' dat ze bij een afgeknakte of afgezaagde tak het kern- en spinthout gaan bedekken met nieuw weefsel. Zo tracht de boom zich te beschermen tegen infecties en rotting. Voor insecten en vogels (zoals de steenuil) kunnen de gaten evenwel beter niet dichtgroeien. Voor hen is een boomholte een prima verblijfplek of nestgelegenheid.

weg kwijt

De bedoeling was om mee te stappen in de Belgian Pride Parade maar na een paar West Vleterens het rechte pad bijster geraken, is niet zo uitzonderlijk. Ze hebben er met hun tweeën dan maar een leuke namiddag van gemaakt.

meikever

de meikever is een prachtig beestje

1 mei vandaag, geen wonder dat ik gisteren mijn eerste meikever van het jaar tegenkwam. De naamgeving der beestjes blijkt deze keer te kloppen. Net niet plat getrapt onder mijn 44, wandelde hij op zijn dooie gemak door de tuin. Op zo'n moment kan ik niet aan de verleiding weerstaan om zo'n prachtige kever van dichterbij te bekijken. De meikever verleende zijn volledige medewerking: hij kroop zonder aarzeling op mijn hand en uit niets bleek dat hij zin had om weg te vliegen.

Bijzonder aardig aan de meikever zijn zijn poten met weerhaakjes of klauwen en zijn oranje voelsprieten. En ondanks zijn fors lichaam kan deze kever toch zichzelf in de lucht hijsen en vliegen.

In tegenstelling tot in mijn jeugdjaren, vind ik nog slechts af en toe een volwassen exemplaar van de meikever. De achteruitgang van deze bladsprietkever heeft ongetwijfeld te maken met de bestrijding van de kever. Chemische bestrijdingsmiddelen werden massaal ingezet want ook dit beestje (kever en larve) zou 'erg schadelijk zijn voor de landbouw'. De generatie van mijn ouders bestreden de kever op biologische wijze: ze vingen de kevers door aan de bomen te schudden en bonden vervolgens een touwtje aan de poten. Ze hadden dan een vliegertje. Het was een vorm van tijdsverdrijf, zeggen ze, zoals ze ook graag kikkers opbliezen. In Frankrijk en Duitsland werd lange tijd meikeversoep gebrouwen. Het zou gesmaakt hebben naar kreeftensoep.

Zelf heb ik de meikever propertjes en zonder stukken af teruggezet in mijn tuin. Binnen enkele weken sterft hij toch. Hopelijk voor hem heeft hij dan een lekkere paring achter de rug en had het vrouwtje hierbij niet veel noten op haar zang.

update: vandaag, heel vroeg,  12/5/12 zaten er 2 aan de achterdeur toen we de rolluik omhoog deden. Een mooier begin van de dag is haast niet mogelijk.