De Parrotia persica of het Perzisch ijzerhout is een familielid van de beter bekende toverhazelaars. Hij heeft de winterbloei en de mooie herfstverkleuring gemeen. De voorbije week heb ik voor 't eerst waargenomen dat de bloemen een massa honingbijen aantrekken, zoveel dat er een luid gezoem in de tuin hoorbaar is. Dat wist ik niet en het verheugt me. Het maakt deze mooie bomen weer een stukje aantrekkelijker.
Wat verderop in de tuin staat een grote blauwe pot met een Salix 'Mount Aso', je weet wel, dat sierlijk wilgje met rode katjes dat tegenwoordig in elk tuincentrum wel te vinden is. Eén van mijn tuinstoelen staat er vlak naast omdat ik op die plek kan genieten van de deugddoende lentezon. Zo kreeg ik in de mot dat er twee bijzondere gasten waren: mannetjes van de zwart-rosse zandbij. Dit is één van de vroegst vliegende zandbijen en de soort is gespecialiseerd in het verzamelen van stuifmeel bij wilgen. Het was mooi om ze bezig te zien. Wat later landde ook een gehakkelde aurelia in een katje.
