sambaballenorkest

"Laat die hittegolf maar heel snel voorbij zijn" zie je de meeste bloemen denken. Hun slappe, non-verbale communicatie verraadt afzien, zweten en puffen. De papavers vinden het maar sukkels. Zij hebben het helemaal naar hun zin. Ze spreiden hun bloembladen zo wijd mogelijk open en trachten zo het maximum uit dit zonnebad te puren. De zaaddozen zijn al prima zichtbaar en dankzij de zon transformeren deze in  rammelende maracas. Die oosterse papavers zijn echte aanraders voor een zonnige plek. Ze doen het hier al jaren prima. Daarom dat ik het groepje rode exemplaren deze week enkele witte buren heb gegeven. Het sambaballenorkest zit er aan te komen.

altijd mild zijn

Wat doe je als je zo'n sluwe sluipwesp binnen vindt terwijl ze snelsnel een van je contracten doorneemt? Buiten zetten natuurlijk. Hopelijk heeft ze niks ondertekend zonder dat ik het weet.

houtsluipwesp

ochtendstilte

My favorite view of the garden

Rosa moyesii 'Geranium'

Het voorbije plantseizoen heb ik geïnvesteerd in 4 nieuwe soorten botanische rozen. Hierbij heb ik gelet op de bottels die ze vormen en de kleur van de bloemen. De hondsroos was geen onbekende maar de drie overige wel: de duinroos (Rosa pimpinellifolia), de bergroos (Rosa glauca) en de Rosa moyesii 'Geranium', die zijn naam vermoedelijk verkeerdelijk ontleent aan de rode kleur van de Pelargonium. Deze laatste zou prachtige, flesvormige bottels maken maar daarvoor is 't nog wat te vroeg. Deze week zijn  wel de eerste bloemen ervan open gekomen (foto). Ze voldoen perfect aan de verwachtingen   Ik ben ook benieuwd naar de bergrozen. Ooit zag ik één exemplaar op een VELT-opentuin maar ik vergat aan de gastheer te vragen om welke soort het ging. Zeker was dat ik tijdens één van mijn plantenjachten eentje zou vinden en het bleek gemakkelijker dan verwacht. Momenteel nog geen bloemen maar de grijze bladeren en de rozige jonge takken zijn ook al de moeite. 

Ondanks dat ik momenteel sukkel met hooikoorts - slechts de laatste 3 jaar heb ik daar last van en niet een klein beetje - ben ik in de vroege voormiddag aan de slag gegaan in de voortuin. De bloemenborder werd met boerenkasseien afgeboord en dat toont direct toch beter. Alle kasseien die in onze tuin verwerkt zijn, moesten weg bij de oorspronkelijke eigenaars. Ik vind het een topproduct waar geen enkele betonnen klinker tegenop kan. Bij een nieuwe vlaag van goesting leg ik de overschot rond een planteneiland in de bostuin. De rest van de dag vul ik gezapig in met de Giro en -natuurlijk- de reportages van de RHS Chelsea Flower Show. Rest me nog één van onze 3 nieuwe rododendrons te tonen, in feite een kruising tussen een bladverliezende azalea en een groenblijvende Rhododendron, de Azaleodendron 'Fragrans'. Hij maakt zijn naam (fragrans = welruikend) echt waar want het was zijn geur die mij in het tuincentrum wist te verleiden.

de Azaleodendron 'Fragrans'

verjungleïng

3 beelden van onze ecologische siertuin:

- lezen op het terras aan de vijver

- het tuinpad langs de rode Pavia

- het prieeltje aan de achterste perceelgrens

van houdgreep naar liefdesrad

vuurjuffers in actie

zes van zonet

Rhododendron 'Graal Müritz' (nieuwe aanwinst)

2 baardirissen uit de collectie

Geranium x oxonianum

paarse morgenster

Cornus kousa 'Hard Tromp'

en tijdens het aanplanten van een klein groepje Baptisia vond ik vandaag een ouwe getrouwe:

meikever op steel van beemdooievaarsbek.

WAK in Asdonk

De Week van de Amateurkunsten Tessenderlo 2017
(foto's vergroten door er op te klikken)

-eigenzinnige cadrages van willekeurige ontmoetingen-

eenvoud

't Is momenteel de periode dat de Azalea's en Rododendrons in bloei staan. Wie op zoek is naar een speciaal kleurtje gaat best nu op pad. Zelf kochten we 2 x een kleinbloemige witte Azalea, eenmaal voor in de tuin en eenmaal voor op het graf van de schoonouders. Om een lege plek in het bos op te vullen, koos ik ook een wat aparte, zalmroze Rododendron. Beide houden van zure grond en een flinke laag naalden als mulch houdt ze lange tijd in conditie.

In de fotocollage van vandaag zie je een viertal heel eenvoudige bloemen. Planten moeten helemaal niet duur of zeldzaam zijn om een tuin karakter te geven. Wilde bloemen of variëteiten die er heel dicht bij aanleunen en spontane zaailingen verdienen zeker hun plaats. De nieuwe introductie Geranium maculatum 'Chatto' is in zijn ingangsexamen geslaagd. Het robertskruid staat beeldig tussen de klokjes van de hyacinten. Het landkaartje is niet geland op de aangekochte Viburnum maar op de aangewaaide look-zonder-look die er vlakbij staat. De beemdkroon, de Knautia arvensis, is ook een nieuwe introductie en de tijd zal uitwijzen of ik hem in onze tuin kan behouden.

Nog een eenvoudige en super-gemakkelijke plant, de adderwortel. Zelfs in onze droge bosgrond komt hij in bloei en de bosjes scheurlingen breiden zich gestaag uit. Dit is wat we nodig hebben. Naast vlinders komen er ook hommels op af. 

bonte mierkever

Enkele dagen geleden vond ik nog een nieuwe soort voor onze tuin. Ik was niet volledig zeker van mijn determinatie (gezien de zwart-gele draperietekening wat afwijkt van de foto's op 't internet) maar intussen heeft waarnemingen.be de determinatie op correct gezet: de bonte mierkever.

Op dit moment is het nog maar de derde waarneming in Vlaanderen van het lopende jaar. De kever is te vinden in naaldbossen en zowel de larven als de imago's jagen op de schorskever. Hierom worden ze als nuttige diertjes beschouwd. 

Dezelfde week deed ik nog een bijzondere waarneming, hoogstwaarschijnlijk een glasvleugelpijlstaart. Voor alle zekerheid wacht ik met 'hoera' te roepen tot ik hem een 2de maal zie en (hopelijk) kan vastleggen met een foto. In elk geval vloog het beest als een kolibrie van de ene judaspenning naar de andere en had hij een geel achterlijf. Spannend.

vlinderballet

Drie mannetjes citroenvlinder

synchroon in de zachte wind

IJslandse konijnen

Iets na vijven heeft een grote meute konijnen uit IJsland 

de hele tuin van verse bolletjesmest voorzien. 

Dit ging gepaard met indrukwekkend tromgeroffel 

en her en der venijnig flitserlicht.

grote trekpleister: de judaspenning.

Nadat ik in de voormiddag ergens 2 aanhangwagens boerenkasseien ben gaan ophalen, verkoos ik om grotendeels te niksen in de namiddag. De vlinders vlogen rond mijn oren en tot mijn grote vreugde waren er enkele oranjetipjes en landkaartjes present. 

Toch waren het de grote koolwitjes die het meest bijzonder waren omdat ze nooit eerder in zo'n groten getale hier vertoefden. Het zijn echte heel grote vlinders. Wanneer de kleine koolwitjes en de klein geaderde witjes in de buurt zitten, lijken het maar kleine opdondertjes. Ze met elkaar verwarren is niet mogelijk.

De citroenvlinders zijn deze dagen ook heel actief. Een grote groep zwermt momenteel in de tuin en ze drinken vooral nectar bij de vele judaspenningen. Wat een fantastische plant is me dat! Regelmatig zie ik een koppeltje, maar soms ook een triootje, citroenvlinders baltsvluchten uitvoeren. Voor de bijen heb ik deze week ook nog wat Salvia's aangeplant maar zo te zien bezoeken de bijen liever de wild uitgezaaide hondstong, de alsmaar uitbreidende Geranium phaeum en de zoete bloemen van de gele kastanje. Voor mezelf -dat beest mag af en toe ook wat krijgen- kocht ik enkele planten Geranium maculatum 'Chatto' (een van de vroegst bloeiende Geraniums) en Geranium pratense 'Splish-splash'. En ja, met de gieter ben ik ook al wat rondgegaan want het blijft erg droog, zeker voor de nieuwelingen hier in de tuin.

net getrokken

Enkele beelden van een uurtje geleden in de tuin:

- Hyacinten met af en toe een meer roze variant
- zonnend witje op Geranium
- Geum coccineum 'Borisii'
- Smyrnium perfoliatum die het jaar op jaar prima doet
- Nepeta racemosa 'Grog', een vroeg bloeiend kattenkruid
- een groepje viooltjes, het moet niet altijd moeilijk zijn
- wit zandkruid op onze zonnige parking
- een akelei, de allereerste die ik in bloei zie
- de rode schutbladen van de Cornus florida 'Purple Glory'
- nog een prachtige klassieker, de sering

en het trio onder:
- een nog steeds bloeiende zwarte Helleborus
- het robertskruid dat ik als 'weefplant' overal laat staan
- en tenslotte de hangende bloemen van de blauwbes.

de overlever

Magnolia 'Eva Maria', een zusje van de 'Woodsman'.

De stermagnolia's (Magnolia stellata) hebben hier een normale bloei gekend. Ook de Magnolia grandiflora ziet er nog opperbest uit. Maar alle overige magnolia's hebben omwille van de ferme nachtvorst enkele dagen geleden momenteel een rossige aanblik of helemaal zwart. Een tegenvaller van formaat want mijn verwachtingen waren hoog gespannen. Tot mijn verrassing dook gisteren toch een 'overlever' achter het konijnenhok op, de Magnolia x brooklynensis 'Eva Maria'. Hopelijk hebben we volgend jaar meer succes want zoals mijn verzameling er nu bij staat, is echt afzichtelijk. 

groene stinkwants

Een van de allerlaatste foto's met mijn sony-camera RX 100.

Van hetzelfde model is intussen reeds Mark V op de markt gebracht.

Zelf had ik het basismodel (Mark I). Mark III is al redelijk betaalbaar.

Zeker het overwegen waard want qua detaillering en macro-opnames

moet mijn oudere Canon ver achterblijven. 

Een alternatief is dat ik investeer in lenzen voor mijn systeemcamera (sony a6000). 

Maar ik ben zo gewend aan het gemak van mijn kleine pocket-camera.

Dat wordt wat nachtjes bezinnen. 

breedbeelden om te oefenen

Om mijn oudere kodak terug in te oefenen heb ik zonet wat breedbeelden in de tuin geschoten. Hier is het treurig weer wat zich weerspiegelt in de somberheid van de foto's. Tevens mankeren de lange bloemtrossen van de roze Wisteria doordat ze bevroren zijn. Hopelijk heb je er wat aan, anders tot een volgende keer. De foto's hebben een groot formaat.

kaput

De sensor, als aandenken

3 jaar en een half. Veel te vroeg om er afscheid van te nemen maar het is niet anders.
Kaput. Na de ongelukkige val in het water in 2015 kon ik hem nog reanimeren
 maar hij is nooit nog de oude geweest. Deze week blies hij beetje bij beetje zijn
laatste adem uit. Een spoedoperatie kon hem, ondanks mijn kenmerkende
precieze doch pseudoprofessionele aanpak, niet meer redden. De sensor, het hart van mijn
metgezel, heb ik gehouden. Knap werk geleverd maar in je eentje kan je het niet
meer redden. We grijpen terug naar mijn paarse Canon, 6 jaar oud, 6 MP minder en
geen manuele scherpstelling maar dankzij de droge schuif
waar hij opgeborgen lag, nog feilloos werkend.